พระสูตรท่านกล่าวถึงใคร ใช่กล่าวถึงอรหันต์หรือ

ในพระสูตรท่านกล่าวถึงทุกข์ของปุถุชน
บุคคลเกิดมาทุกอย่างล้วนเป็นทุกข์ เป็นเพราะอวิชชา ความไม่รู้ในอริยสัจจสี่

ท่านสรุปตอนท้ายว่า อุปาทานขันธ์ห้าเป็นทุกข์
เช่นนั้นถามหน่อยรู้จักคำว่า "อุปาทาน"มั้ย

เห็นอยู่ทนโท่ว่า อุปาทาน มันเป็นเรื่องของปุถุชนยังทลึ่งเอามาอ้าง

แถไปได้อีก โฮฮับ

5555
จัดไปโฮฮับ...
เอาที่สบายใจๆ นะโฮฮับ

ยังขาดความเห็นอีกหลายท่าน

คุณวไลพร, กบ, ลุงหมาน, เอกอน,

อยากจะฟังความเห็นเรื่องจิตพระอรหันต์อีกที

คำว่าจิตพระอรหันต์ กำลังพูดถึงจิตอะไร?

ถ้าขันธ์5 ถ้าสัตว์โลกไม่เข้าใจหรือวิชชายังไม่เกิดเรียกอุปทานขันธ์5


แล้วผู้มีวิชชาบรรลุ ที่มีชีวิตอยู่เข้าใจขันธ5แล้ว เรียกขันธ์5ว่าอะไร?

คนที่คุณเอยนามมานี้ พอเขาเห็นชื่อผมยิ่งเห็นผมเป็นจขกทด้วยแล้ว.......ไม่กล้าเข้ามาหรอกครับ
อย่างดีก็แค่เขามายียวนป่วนอารมณ์ชาวบ้านเล่น แล้วก็เผ่นแหน่บ หาสาระไม่ได้
อย่างเช่นป้ากบ ก็เข้ามาแล้ว มาพูดจาเหมือนแม่ยกแซวพระเอกลิเกก็เท่านั้น

คำว่า "จิตพระอรหันต์" เป็นคำพูดที่ผิดจากความเป็นจริง แสดงให้เห็นว่า
ผู้พูดๆด้วยความเป็นสักกายทิฐิและวิจิกิจฉา

ไม่ใช่แต่เฉพาะคำพูดนี้ เป็นคำพูดอื่นก็ตามแต่ เช่นบอกว่า คนเรามีจิต สัตว์มีจิต
เหล่านี้ล้วนเกิดจากกิเลสสังกายทิฐิบ่งการให้คิดไปเช่นนั้น
แล้วทำไมผมถึงพูดเหมือนบอกว่า บุคคลไม่มีจิต นั้นก็เพราะ.....

จิตเป็นเพียง"ชื่อ" ที่ใช้เรียกกระบวนการที่เกิดดับภายในกายใจ
สิ่งที่เกิดดับนั้นมันไม่ใช่ตัวตน ที่เราหลงคิดว่ามีจิตนั้นก็เพราะ
มันมีเหตุก็คือ มีวัตถุภายนอกมากระทบกายใจของเรา(ทวาร)
เมื่อไม่มีอะไรมากระทบและไม่คิด.....กายใจเราก็จะว่างเปล่า เพราะยังไม่เกิดกระบวนการเกิดดับ



อย่าเข้าใจว่า "อุปาทานขันธ์๕" เป็นคำเดีนวกัน อุปาทานก็คำหนึ่ง ขันธ์๕ก็คำหนึ่ง
เมื่อเอามาเขียนติดกัน อย่าไปเข้าใจแบบภาษาไทย เพราะมันคนละเรื่อง
คำว่าอุปาทานขันธ์๕ที่ติดกันนั้น หมายความว่า ....อุปาทานเป็นเหตุให้เกิดขันธ์๕

ผู้ที่บรรลุเกิด วิชชาแล้ว จะเรียกขันธ์ของตน(เน้นว่าของตน)ว่า.....ขันธ์ในอดีต
ที่เรียกเช่นนี้ก็เพราะให้รู้ว่า ปัจจุบันท่านดับขันธ์๕ได้แล้ว ก็คือขันธ์๕ในอดีตนั้นเอง

โดยสภาพความเป็นจริงแล้ว ผู้บรรลุหรือพระอรหันต์จะไม่มีขันธ์๕
แนวพุทธถือเอาความเป็นปัจจุบัน จึงต้องเรียกสิ่งที่เป็นปัจจุบัน
เมื่อปัจจุบันไม่มีก็ไม่ต้องเรียก และจะเรียกอะไร ก็คือ นิพพานนั้นเอง

อย่าหลงว่านิพพานคือตายแล้วนะครับ นิพพานคือยังมีชีวิต
ส่วนคำที่ตายแล้วใช้...ปรินิพพานครับ

คุณโฮ คะ นิดนึงไม่เข้าใจตรงที่วา
รูป เป็นเหตุให้เกิด....มหาภูติรูป๔

มหาภูติรูป๔ ไม่ใช่ ธรรมแท้ ที่ไม่ได้เกิดจากการปรุงแต่ง เหรอ?
ทำไมว่า ว่ามีเหตุเกิดจาก รูปล่ะ

พูดให้คิดนะ มิได้พูดให้เข้าใจ

พระอรหันต์เป็นคนมั้ย ถ้าจิตหมดกิเลสแล้ว เรียก จิตบริสุทธิ์จากกิเลส ได้ ไม่ได้




เป้าประสงค์ที่จำแนกชีวิตโดยความเป็นขันธ์ เป็นกอง ได้ ๕ ขันธ์ ๕ กอง เพื่อให้คนทั่วๆไป ซึ่งยึดติดคิดว่า ชีวิต นี้เป็นเรา เป็นเขา เป็นสัตว์ บุคคล เป็นตัวเป็นตน ให้คิดมองแบบใหม่ว่าเป็นเพียงขันธ์ เป็นกอง เป็นธรรมชาติ

แต่พวกเราไปติดที่ท่านจำแนกแยกแยะเข้าไปอีก ใช่ ไม่ใช่




เวลาพระอรหันต์สอนพระบวชใหม่ ท่านก็สอนว่าชีวิตนี้ แยกเป็น ๕ ส่วน ๕ กองนะท่าน (๑-๕) ท่านก็บอกต่อว่า เมื่อพูดโดยปรมัตถ์แล้วชีวิตเราๆท่านๆเนี่ยนะ แยกแยะแจกแจงแล้วเป็นขันธ์ เป็นอายตนะ เป็นธาตุ เป็นอินทรีย์ ไม่ใช่สัตว์บุคคล ตัว ตน เรา เขา นะ

แต่ในใจของท่านเอง ไม่ยึดแล้วว่าเป็นอะไร จะเรียกชื่อยังไง อุปมาเหมือนพระอรหันต์มี "รถ" อยู่คันหนึ่ง โดยปรมัตถ์คำว่า "รถ" ไม่มี เป็นคำบัญญัติเรียกกันเพื่อสื่อสารกันเข้าใจ .... แต่ถึงวันไปต่อทะเบียน จนท. ว่ามาทำอะไรคะ/ครับ ก็บอกเขาว่า มาต่อทะเบียน รถ ค่ะ/ครับ

อย่ายืนส่ายหน้า อึ อึ จะเรียก รถ ก็กลัวเป็นโลกียะ เดี๋ยวเขาก็ชี้ไปห้องน้ำทำธุระส่วนตัวก่อน

มหาภูติรูป เป็นธรรมแท้ ที่ไม่ใช่การปรุงแต่งครับ

ที่ว่ารูป(รูปัง) เป็นเหตุให้เกิดมหาภูติรูป๔ เป็นเพราะเราไม่สามารถรู้ความเป็นสังขตธรรมได้โดยตรง
การจะรู้สังขตธรรมได้นั้น....เราก็ต้องอาศัยดูที่กายใจของตนเองครับ

เมื่อกายใจเราเกิดการกระทบ สังขตธรรมจะเกิดทันที แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่า
เกิดสังขตธรรมที่ไหนอย่างไร เราก็ต้องไปดูที่กายใจของเรา

ก่อนที่จะพิจารณาเราต้องระลึกไว้เสมอว่า....แม้จะกล่าวเพียงองค์ธรรมตัวหนึ่งตัวใด
นั้นหมายถึงมีองค์ธรรมตัวอื่นประกอบอยู่ด้วยเสมอ เช่นกล่าวรูปอย่างเดียวก็หมายถึง
ยังมี เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน ประกอบด้วย กายก็เช่นกันต้องมีใจประกอบด้วย
การกล่าวเพียงอย่างเดียวท่านเรียก การวิปัสสนา(แยกรูปนาม)

เราจะรู้ทันองค์ธรรมในสังขตธรรมได้อย่างไร นั้นก็ต้องไปดูที่กายใจของเรา
ยกตัวอย่าง เกิดการกระทบที่หู เราก็ต้องไปพิจารณาที่หู
หูเป็นธาตุ ดิน น้ำ ลม ไฟ ถ้ากล่าวเพียงเท่านี้ หูก็คือกาย
แต่ตามที่บอกไว้ตอนต้นว่า กายไม่สามารถอยู่เดียวโดดได้ จะต้องมีใจ(ผู้รู้)อยู่ด้วย
เหตุนี้รูปในสังขตธรรม จึงต้องเรียกว่า มหาภูติรูป๔

แท้จริงแล้ว รูปในสังขตะก็คือกาย(ธาตุ๔) เพียงแต่กายหรือธาตุ๔มันไม่สามารถอยู่ตัวเดียวโดดๆ
มันยังมีใจ(ผู้รู้)อาศัยซึ่งกันและกันอยู่ จึงต้องเรียกให้ถูกต้องตามลักษณะ เพื่อให้รู้ว่า...
มันไม่สามารถอยู่เดียวโดดๆได้ ฉะนั้นถ้ากล่าวถึงรูปในสังขตะและกาย จะต้องกล่าวว่า มหาภูติรูป๔

มันยังมีองค์ธรรมที่เหลืออีก คือเวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน สี่ตัวนี้ที่เกิดพร้อมรูปอย่าลืม
แต่ขออธิบายแค่ที่เป็นปัญหา เดียวจะงง ...หรือถ้าอยากรู้ก็ถามมาได้ครับ

ปล. ธรรมใดเกิดตามเหตุปัจจัย นับเป็นตถตา
ตถตาคือธรรมมันเกิดตามธรรมชาติหลีกเลี่ยงไม่ได้ สังขตะก็เป็นธรรมชาติ
มหาภูติรูป๔นั้นก็เกิดตามเหตุปัจจัยก็คือสังขตะ มหาภูติรูป๔จึงเป็นธรรมแท้ ไม่ใช่สิ่งปรุงแต่ง
ถ้าหลังจากมีการยึดมั่นแล้วเท่านั้นจึงถือว่ามีการปรุงแต่ง

จิตบริสุทธิ์จากกิเลสไม่ได้ เพราะกิเลสเป็นเหตุปัจจัยให้เกิดจิต
เมื่อหมดกิเลส จิตย่อมหมดไป ดังคำที่ว่า ....
ธรรมล้วนเกิดแต่เหตุ เมื่อหมดเหตุธรรมก็ย่อมหมดไปตามเหตุนั้น



ไม่ใช่ ! เพราะไอ้ที่พูดมันไม่ใช่ธรรม แต่มันเป็นเนื้อหาที่ครูนอกหลักสูตรแต่งขึ้นเอง
เนื้อหาเป็นโวหารของตนเองล้วน คำบางคำที่พระพุทธไม่ใช่ก็ทลึ่งเอามาใช้

พระพุทธองค์ไม่เคยไปจำแนกชีวิตใคร ผู้แต่งตำราแต่งด้วยความเลอะเทอะ
ยิ่งกว่านั้นขันธ์ห้าก็ไม่ใช่ชีวิต และมันก็ไม่เกียวกับชีวิตบ้าบอคอแตกตามที่กรัชกายพร่าม



อรหันต์ที่ไหนสอน เจอจะตบปากฉีก!!

ขันธ์ห้าเป็นสภาวธรรม มันเกิดเพราะเรานั้นแหละทำให้มันเกิด
ถ้าเราไม่สร้างเหตุมันก็เกิดไม่ได้ แบบนี้แล้วมันเกี่ยวกับชีวิตตรงไหน

สภาวธรรมไม่เป็นเพราะธรรมชาติรอบตัวเราเป็นเหตุให้เกิด กายใจเรานั้นแหล่ะเป็นเหตุ
มันมีแค่สองอย่างนี้

แล้วมันเป็นอะไร พระพุทธเจ้าจำแนกอะไร ถึงได้ ๕ กอง

แนะๆทำเป็นอ้างบาลี บาลีเถื่อนซี่ คิกๆๆ นี่คือลักษณะคน (บ้า) ดิ้นหนีตาย

นี่คือความเพี้ยนของศาสดาโฮฮับ จิตบบริสุทธิ์จากกิเลสไม่ได้ ฯลฯ คิกๆๆ




กิเลส สิ่งที่ทำใจให้เศร้าหมอง ความชั่วที่แฝงอยู่ในความรู้สึกนึกคิด ทำให้จิตใจขุ่นมัวไม่บริสุทธิ์ ่ และเป็นเครื่องปรุงแต่งความคิดให้ทำกรรม ซึ่งนำไปสู่ปัญหา ความยุ่งยากเดือดร้อนและความทุกข์,

กิเลส ๑๐ (ในบาลีเดิม เรียกว่า กิเสลวัตถุ คือ สิ่งก่อความเศร้าหมอง ๑๐) ได้แก่ โลภะ โทสะ โมหะ มานะ ทิฏฐิ วิจิกิจฉา ถีนะ อุทธัจจะ อหิริกะ อโนตัปปะ,


เมื่อเป็นดังศาสดาโฮฮับว่า นั้น ก็เก็บกิเลสไว้รักษาจิตนะขอรับผม

เจริญพวงล่ะทีนี้

ขั้นต้น ตั้งโจทก์ในใจผิดเพี้ยน (มิจฉาทิฏฐิ) เสียแล้ว ผลลัพธ์ที่ออกจากความคิดที่คิดต่อยอด ก็ผิดเพัี้ยน (มิจฉาสังกัปปะ) ตามไปหมด ยิ่งไปคิดถึงนิพงนิพพาล นิรงนิโลด เละครับ เพราะมันผิดแต่ออกสตาร์ทแล้ว

ประเด็นนี้ถามไม่ตอบ





ศาสดาโฮ ตอบหน่อย ที่ว่า ขันธ์ไม่ใช่ชีวิตบ้าบอคออักเสบ คิกๆๆ แล้วพระพุทธจำแนกอะไรที่ไหนล่ะ ถึงได้ ๕ กอง ตอบให้กรัชกายนอนตายตาหลับที

1. รูปขันธ์

2. เวทนาขันธ์

3. สัญญาขันธ์

4. สังขารขันธ์

5. วิญญาณขันธ์

พระพุทธเจ้าไปเอามาจากไหน ถ้าไม่ใช่เอามาจากชีวิตนี้