สวัสดีค่ะทุกคน มีเรื่องเครียดมากๆค่ะ คือพ่อของเราเป็นคนที่ ใจร้อน หงุดหงิดง่าย แล้วก็ อคติรุนแรง อีกทั้งทิฐิยังสูงด้วยค่ะ. เหตุผลที่เป็นแบบนี้ เพราะท่านไม่ยอมปล่อยวางหรือเปล่าค่ะ จะยกตัวอย่างให้ฟังนะค่ะ พ่อของเรานั้นชอบถูกคนใส่ร้ายป้ายสีแล้วพอเขารู้เขาก็โกรธมาก แล้วก็อคติเรื่อยมา กลายเป็นไม่ให้อภัย ทำยังไงดีค่ะ แต่พ่อของเราเป็นคนชอบทำบุญอยู่แล้ว ท่านมีจิตใจดีค่ะ เราจึงมาขอคำปรึกษาจากทุกคน ช่วยชี้แนะด้วยนะค่ะ

ขอบคุณทุกๆคำแนะนำนะค่ะ. ขอบคุณจริงๆค่ะ

ยึดมาก ถือมาก ติดมาก ก็วางไม่ลงครับ
อยากวาง ก็อย่ายึด อย่าถือ อย่าติด ขอรับ

นิสัยแบบนี้น่ารักดีออก มาดีก็รัก มาร้ายก็โกรธ ไม่ต้องมายา ไม่ต้องลวงตน

ไม่เห็นต้องสอนอะไร นานไปก็ค่อยดีไปเอง

ถ้าพ่อมีทิฏจฐิมากก็ยาก เขาถือว่าเป็นพ่อเรา ขนาดพ่อผมยังยาก (รวมลูกเมีย พี่น้องด้วย)

แต่ผมคุยบอกกับแม่ง่ายกว่า เวลาบอกอะไรให้แม่ไปบอกพ่อ พ่อยอมรับฟังง่ายกว่า

และได้แต่ซื้อหนังสือ เทปธรรมมะ ไปวางไว้ วันนึงท่านอาจอ่านบ้าง

ต้องเป็นผู้ที่เสมอหรือสูงกว่าจึงจะบอกสอนได้ เช่น เสมอหรือสูงกว่าด้านปัญญา

บอกด้วยการกระทำของเราเอง....ดีที่สุด....ได้ผลที่สุด
ครับ..

ทุกคนก็อยากคิดอะไรได้...ด้วยตัวเองทั้งนั่น....ไม่อยากให้ใครมาบอกหรอก...มันจะมีแอนตี้เล็ก ๆ เสมอ

ทำให้เหมือนว่า...เขาเป็นคนคิดเอง...ได้...ถือว่า...สุดยอดของการบอก

โทสะ แล้ว พยาบาท ตัวอันตรายสำหรับคนเรา ผมก็เป็น ต้องรู้เท่าทันของมายาเจตสิกครับ

ขอแนะนำให้ท่านฟังการบรรยายธรรมที่นี่ครับถ้าไม่เห็นผลก็คงต้องใช้เวลาสักหน่อย แต่ผมมั่นใจครับว่าดีขึ้นhttp://watnapp.com/

...ให้ดูว่าคุณพ่อของเรา ท่านเคารพรักผู้หลักผู้ใหญ่คนไหน เราก็ไปปรึกษาผู้ใหญ่ที่ท่านเคารพ...
...หาทางให้คุณพ่อของเราได้คุยกับผู้ใหญ่คนนั้นแบบว่าเป็นเหตุการณ์บังเอิญไม่ให้คุณพ่อรู้ล่วงหน้า...
...หรือคุณพ่อชอบพาเราไปทำบุญที่วัดไหน...เราก็ลองปรึกษาท่านพระครูให้ท่านเตือนคุณพ่อให้ค่ะ...

แก้ที่ตัวเอง ก่อน แก้ตัวเองได้ยังไง ก็ค่อยไป แนะนำ ...

หากเรา ดี พ่อแม่ เขา สื่อเห็นความเปลี่ยนแปลงได้เอง

ลูกปู ไปสอน พ่อแม่ปู ไม่ได้ใช่ไหม เดินตรงให้ได้ก่อน สอนตนเองให้ตรงก่อน...

ปิดปาก เปิดใจ คิดสิ่งที่เป็นกุศล ตั้งจิตไว้ในนะโม และมีเมตตาธรรม

♡(✿◠‿◠✿)♡ กราบอนุโมทนาบุญกับกัลยาณมิตรและกัลยาณธรรมทุกท่าน ขอให้ท่านเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไป ธรรมรักษา เทวดาคุ้มครองนะเจ้าค่ะ ♡(✿◠‿◠✿)♡

บอกสิ่งที่เป็นธรรมะสิครับ และต้องเป็นสิ่งที่ถูกด้วยครับ จะบอกได้ก็ขึ้นกับว่าเรามีความเข้าใจธรรมะแค่ไหน ได้สั่งสมการฟังพระธรรมมารึเปล่า แล้วก็ต้องดูผู้ฟังว่าพร้อมจะรับมั้ย เวลาไหนควรพูดเวลาไหนไม่ควรพูด
บางครั้งเราเป็นลูกหวังดีอยากให้พ่อคิดดี ปล่อยวาง แต่พอพูดไปพูดมากลับทะเลาะกันจิตใจขุ่นมั่วทั้งผู้พูดผู้ฟัง ไม่เกิดประโยชน์อะไร กลับทำให้แย่ลง ถ้าสถานการณ์เป็นแบบนี้หยุดพูดดีกว่าครับ ส่วนตัวผมมีทั้งพูดกันด้วยดีท่านก็ฟัง แต่บางครั้งก็กลับมีปากเสียงทะเลาะกันด้วยความอยากให้ท่านเป็นอย่างนี้ตามที่เราต้องการ พอโทสะเกิด ด้วยอำนาจโทสะคำพูดของเรามันก็ไม่ดีแล้วพูดไปก็มีแต่เสีย เพราะฉะนั้นก็ต้องระวังครับ จะบอกพ่อแม่ได้ก็ต้องขึ้นกับว่าลูกดีแค่ไหน คุณธรรมของเราเป็นอย่างไร โดยสรุปก็คือเราต้องเป็นคนที่คิดดีพูดดีทำดีก่อนและก็ชักชวนให้ท่านคิดดีพูดดีทำดีละเว้นความชั่ว ส่วนท่านจะทำหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับท่านครับ