เมื่อเริ่มการ ปั่นนั้นการระลึกถึงคุณความดีที่ได้ทำจากจิตใจเป็นกลางแห่งธรรมชาตินั้นตามธรรมดาก็ต่างกับเครื่องซักผ้าที่ใช้กันอยู่ทุกวันนี้ไงเริ่มทำเองแล้วธรรมต่อให้เสร็จ เสร็จเมื่อใดมันก็แล้ว ใช้ใจปั่นกรรมชั่วออกด้วยกรรมดี ให้หลือไว้แต่กากใยที่เหลือให้เห็นว่าดีเรามีจริง ไม่ใช่ช้างแล้วขี้ตามช้างเพราะอะไรที่ทำให้รู้ว่าช้างมันกินอะไรเข้าไปขี้ที่กองอยู่ มีแต่กากอ้อย ไม่ต้องเขี่ยดูก็รู้ว่าอ้อยแน่ๆ แต่คนที่ขี้ตามช้างนี่สิพอเห็นมันก็ไม่อยากรู้แล้วว่าคนมันกินอะไรบ้างเข้าไป ถ้าจะต้องให้ได้ก็ไม่ใช่แค่เขี่ยๆ คลี่ขี้กองนั้นให้มัยเหม็นไปทั่วเลยที่เดียว จนเมื่อการหมุนสุดท้ายโดยรอบสิ้นลง ต้องหัดตนให้คิดสิว่านี่เป็นธรรมทานไม่มีใครสอนใครได้ แต่ตนคิดแคบค่อยแต่จะจับผิดในผู้ปฎิบัติตามหลักธรรมทั้งหมดที่มี ก็ไม่ต่างกับการตั้งตนอยู่ในพวกพระเทวทัตค่อยจับผิดหวังร้ายต่อองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าแห่งธรรมคำสอนมีไว้ดีแล้วที่ทุกคนสามานถค่อยปฎิบัติเรียนรู้ไปด้วยมือและสมอง อย่าง ปั่นแป๊ะ นี่ไงจับเหรียญเองแล้วแป๊ะ ปั่นน้ำใจออกจากผลบุญที่ทำแล้วด้วยธรรม ก็ภาวะสลัดธรรมละมั้ง เพราะความจริงธรรมอยู่ข้างใน และแป๊ะด้วยมือมีธรรมแล้วจากกรรมที่ทำแล้วด้วยมือ กรรมทั้งหมดที่ทำตนให้อยู่ในธรรมย่อมมีอยู่ในผู้ถึงธรรมนั้น มันก็แล้วแต่ แต่ต้องระวังคนจำพวกกาฝาก ค่อยเจาะหาโอกาสแป๊ะจากเหรียญของผู้อื่นที่พวกเริ่มทำดีแล้วด้วยใจ.........ว่านี่ของละมั่บ นี่ไงทางทำสู่ธรรมง่ายๆ

บางครั้ง เมื่อธรรมนั้นยังไม่กระจ่างแจ้งแก่ใจ แต่มีคนมาจับผิดเสียก่อน มันอาจจะเกิดมานะขึ้นกับเราก็ได้นะครับท่าน ความศรัทธานั้นเมื่อเกิดขึ้นก็ยากที่จะถอน มันจึงเหมือนดาบ2คม บางครั้งเอาศรัทธาไว้เหนือปัญญา ใครมากระทบหน่อยก็เกิดการกระเพื่อม

การกระทำใดๆ ที่ได้เริ่มจากกายและใจ กับบางอย่างที่หลายคนได้ปล่อยใหัผู้ปกครองหรือผู้ที่คอยดูแลรับผิดชอบในชีวิตและความเป็นอยู่ของเราต้องรับช่วงต่อจากการแก้ไขปัญหาที่ผู้อยู่ภายใต้ปกครองสร้างไว้แล้วไม่สามารถแก้ไขให้หลุดพ้นออกจากจุดกรรมที่เริ่มต้น กับการกระทำของพวกเขาเหล่มนั้นได้เอง..... นี่ไงที่แต่ละคนก็ต้องหนีไม่พ้นจากอดีตเคยปล่อยปัญหาภาระหน้าที่ต่างๆของตนไว้ให้พ่อแม่ต้องรับกรรมจากการกระทำนั้นๆไว้แต่โดยดี แม้แต่กรรมที่รับต่อจากการกระทำนั้นไม่ว่าจะดีจะร้ายก็ตามตลอดระยะเวลามาจนถึงช่วงปัจจุบันของทุกคน คือ "อะไรที่คุณปล่อยให้พวกท่านต้องคอยรับช่วง แบกกรรมที่มีภาระหนักหรือการกระทำในด้านลบในสังคมของคุณที่ทำให้พ่อแม่ทุกข์กายทุกข์ใจ" แล้วก็นี่ยังไง ที่เราหลายๆคน ได้เริ่มกรรมในการกระทำคือ " ปั่น"ด้วยใจและกาย ...............?????คนที่แป๊ะต่อส่วนมากจะเป็นพ่อแม่ผู้ปกครองต้องยอมเป็น "ผู้แป๊ะ" และรับผลนั้นๆไว้แต่โดยดี,,,, สงสารพ่อแม่ที่รับกรรมแย่ๆจากลูกๆที่ชอบ"ปั่นเหรียญไปทั่ว......" แล้วส่วนมากใครหรอที่คอย"แป๊ะเหรียญนั้น....ของลูก ถ้าไม่ใช่พ่อแม่" (ทำเองรับไว้เอง ยอมรับแก้ที่ตัวเอง แก้แล้วรู้ก็จักพ้นไปได้เอง)