ขอร่วมแสดงความคิดเห็นส่วนตัวในเรื่องของคุณ ตามที่ผมคิดว่าถ้าผมเป็นคุณผมก็จะลองทำ
อย่างนี้ คือ........

เรียงลำดับเรื่องราวที่เราควรต้องจัดการก่อน และหลัง หากเป็นผม ผมจะจัดการความเสียใจ
เรื่องแฟน ให้ใจนั้น คืนกลับมาสู่ความสงบ ปกติ และมีใจที่คิดสู้ อีกครั้ง ทั้งจากการ
พยายามทำใจให้ยอมรับให้ปลงปล่อยในทุกแง่มุม และให้กำลังใจตัวเองในทุกแง่มุมด้วย

เมื่อเราทำใจให้สงบลงได้บ้างแล้ว การมองหางานของเราก็จะมีบรรยากาศสงบขึ้น แจ่มใสขึ้น

เมื่อเราแจ่มใสขึ้นแล้ว เรื่องเงินทองซึ่งเริ่มฝืดเคืองก็น่าที่จะค่อยมองหาทางออกได้

ขอแค่เราเชื่อมั่นในตัวเอง และเร่งความขวนขวายให้มากขึ้น รักษาความนิ่งให้มากไว้
อดทน ใจเย็น และพร้อมจะเจออะไร โดยไม่สิ้นความหวังว่าเราจะจัดการทุกสิ่งได้

เป็นผมก็คงทำได้เท่านี้แหละครับ ขอเป็นกำลังใจให้คุณผ่านพ้นเรื่องราวทั้งปวง

มันก็เหมือนการลงทุนนะครับผมว่า

แรกๆเราลงทุนไม่เป็น ยังไม่รู้จักตลาดเท่าไร ไม่รู้จักสิ่งที่เราให้ใจไปมากพอ พอมีอะไรข้างนอกมาทำให้เรามีความสุข มาให้ที่พึ่งกับเรา เช่น ของกินที่ชอบ เพลงเพราะๆ หรือไม่ว่าจะเป็นหน้าที่การงาน รูปร่างหน้าตาความหนุ่มความสาว ความรัก ครอบครัว เราก็ไว้ใจ ให้ใจไปเต็ม100%

แต่เราลืมไปหรือเปล่าจริงๆแล้วสิ่งเหล่านี้ตั้งอยู่บนความไม่แน่นอนทั้งสิ้น

สิ่งต่างๆที่เราชอบ เราบังคับอะไรเขาให้เป็นไปอย่างที่เราอยากได้ไม่ได้เลยซักอย่าง เราอยากให้ความสุขเหล่านั้นอยู่กับเราตลอด แต่ในความเป็นจริงความรู้สึกพวกนั้นก็คอยจะเปลี่ยนไปมา เดี๋ยวสุขเดี๋ยวทุกข์อยู่เรื่อย เราไม่มีอำนาจอะไรเหนือสิ่งของ หรือผู้คนเหล่านั้นเลย

ใจเรายังเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาอยู่ทุกเวลานาที นับประสาอะไรกับใจคนอื่นเล่า

นักลงทุนที่รู้จักตลาด เมื่อรู้แล้วว่าหุ้นตัวนี้น่าลงทุนแค่ 50% เขาย่อมลงทุนไม่เกิน 50% ไม่ทุ่มเต็ม 100% กับหุ้นตัวนั้น

เพราะถ้าทำแบบนั้นก็จะมีแต่ขาดทุนล้มละลาย ได้ผลมีแต่ทุกข์กลับมา

แต่แน่นอน จะเป็นนักลงทุนที่เก่งได้ เขาต้องลองผิดลองถูกมามากแล้ว ขาดทุนมาไม่รู้เท่าไรๆแล้ว แต่ความทุกข์ ความขาดทุน ไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้เขาหยุด นักลงทุนที่ดี จะเรียนรู้ตลาดจากประสบการณ์ต่างๆเหล่านี้เอง

สิ่งต่างๆข้างนอก เป็นเรื่องไม่แน่นอน คุณรู้กับตัวคุณแล้วในวันนี้ หากยังเอาใจลงทุนไปกับสิ่งไม่แน่นอนเหล่านั้นเต็มร้อย คุณย่อมมีโอกาสขาดทุนได้ตลอดเวลา

ตัวคุณ ใจคุณ อารมณ์ของคุณ ความสุขจากภายในที่เกิดจากการรู้ทันเสียแล้วนี้ต่างหาก เป็นสิ่งที่มีความเสี่ยงต่ำกว่า น่าลงทุน เพราะจะสามารถปันผลให้ความสุขกับคุณได้ทุกเมื่อหากคุณดูแลใจคุณได้ จนใจมีความมั่นคงพอสมควรแล้ว

พวกเราผู้ปฎิบัติธรรมทุกคนเติบโตขึ้นได้ด้วยความทุกข์เหล่านี้

ไม่ใช่ด้วยการทน หรือการหนีไม่สู้ แต่ด้วยการพิจารณาทุกข์ และใคร่ครวญถึงสาเหตุที่ทำให้เราทุกข์

เพื่อจะปรับความเห็นตัวเองให้ตรง สอนใจตัวเองให้ฉลาด ให้มั่นคง ให้ดูแลตัวเองได้ ให้เลิกทุ่มเต็ม 100 หรือเกิน 100 กับสิ่งที่ให้เรากลับได้แค่ 50% เสียที

เมื่อทุกข์นี่ละ ธรรมะก้าวหน้าดีนัก

เอาใจช่วยนะครับ คุณพัดชา

อย่าปล่อยให้ตัวเองมีเวลาว่าง เมื่อเริ่มคิดก็ให้ทำงานรอบๆกายทันที (งานบ้าน งานอดิเรก หรือ ถ้าไม่สามารถหางานทำได้ณ ขณะนั้น ก็ให้นับลมหายใจ ) ถ้าเริ่มคิดอีก ก็ให้หันไปทำงานอีกอย่างต่อ
ทำไปเรื่อยๆ จนในที่สุด ความคิดนั้นจะค่อยๆเบาแรงไปเอง

ชอบคำตอบนี้ครับ เพราะทุกลมหายใจคือการทำงานของขันธ์5 โอกาสที่จะหลุดให้ใจไหลไปตามผัสสะที่เกิดขึ้นนั้นมีทุกวินาที จึงต้องรักษาสติอยู่ให้มากที่สุด และใช้การพิจารณากับธรรมที่ปรากฎตรงหน้าให้อยู่บนเหตุและผลตามที่มันควรจะเป็น ไม่ไปปรุงแต่ง

ขออนุโมทนากับทุกคำตอบดีๆของทุกๆท่านที่มีให้แด่พี่พัดชาด้วยครับ

สวัสดีค่ะ คุณพัดชา
อนุโมทนาสาธุกับคำแนะนำที่เป็นประโยชน์ยิ่งของกัลยาณธรรมทุกท่านเลยค่ะ
ในชีวิตของมนุษย์ทุกคนย่อมมีทั้งความสุขและความทุกข์คลุกเคล้าผสมปนเปกันไป แต่ในความสุขและความทุกข์นั้นจะมีสักกี่คนเล่าที่หยั่งรู้ถึงความไม่เที่ยงความปรวนแปรเปลี่ยนแปลงไปตามเหตุปัจจัยที่ควบคุมบังคับบัญชาไม่ได้.......ธรรมชาติของเขาเป็นอย่างนั้นเอง.......ผ่านมาแล้วก็ผ่านเลยไปอย่าไปยึดมั่นถือมั่นเอาไว้เหมือนกระแสของเวลาที่ไหลผ่านตัวเราไปในทุกวินาทีถึงเราอยากจะเก็บเวลาเอาไว้แต่ก็ไม่อาจทำได้ (เราสามารถเก็บได้แค่ความทรงจำที่เป็นความนึกคิดของเราเท่านั้น)....เราแก่ลง
ไปทุกวินาที..เวลาของชีวิตมันถูกลดทอนลงไปเรื่อยๆ ......ถ้าเรามาคิดพิจารณาดูให้ดีใยเราต้องปล่อยเวลาให้สูญเปล่าไปกับเรื่องที่ไม่เป็นประโยชน์กับชีวิตของเรา.....มันเสียเวลาของชีวิตไปอย่างสูญเปล่า......
ในยามที่มีทุกข์ทางกายหรือทุกข์ทางใจ จิตมักจะวนเวียนอยู่กับเรื่องนั้นๆ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ความสงบรำงับจะลดน้อยถอยลงกลายเป็นความวิตกกังวลฟุ้งซ่านเข้ามาแทนที่.....ดังนั้น “สติ” จึงเป็นสิ่งที่เราต้องเพียรให้เจริญขึ้น เมื่อมีความรู้สึกตัวก็พิจารณาว่าสิ่งที่กำลังกระทำอยู่เป็น กุศล หรืออกุศล เป็นไปเพื่อประโยชน์หรือไม่เป็นประโยชน์ เราสามารถที่จะเลือกกระทำ (กรรม) ที่เป็นกุศล หรืออกุศลได้ ....ดังนั้นอารมณ์ที่เป็นปัจจุบันขณะสำคัญที่สุดสำหรับเราเพราะการตัดสินใจทำกรรม
ใดย่อมส่งผลต่ออนาคตของเราเอง......
....ให้คุณมองออกไปรอบๆ ตัว... ผู้คนที่อยู่รอบข้างตัวเรา ...เขาเหล่านั้นมีวิถีชีวิตอย่างไร....เขาใช้ชีวิตอย่างไร เขาทำอะไร...เขาเลี้ยงชีพอย่างไร.....ด้วยใจที่เปิดกว้าง ....โดยไม่เอาความคิดของตัวเองเป็นที่ตั้ง....คุณจะพบว่ามันมีทางออกมากมายสำหรับปัญหาของเรา....ปัญหาของเราเมื่อเทียบกับคนอื่นๆ ในสังคม...มันก็แค่นี้เอง...ยังมีคนอีกมากมายที่ทุกข์และอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่กว่าเรา.....คนบางคนเป็นโรคร้ายมีเวลาอยู่ในโลกนี้แค่ 2-3 เดือน... บางคนร้ายกว่านั้นเหลือแค่ไม่กี่วัน..เขา
เหล่านั้นขอแค่ให้มีลมหายใจต่อไป...คนบางคนต้องนอนป่วยอยู่บนเตียงตลอดเวลาเขาเหล่านั้นขอแค่ให้มีโอกาสได้เดินเหมือนคนอื่นๆ ก็พอ...คนบางคนเกิดมาพิการทางกายมาแต่กำเนิดเขาเหล่านั้นก็แค่อยากมีอวัยวะครบเหมือนคนอื่นก็เป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเขาแล้ว...แล้วเราลองหันมามองดูตัวเรา มีอวัยวะครบ ยังเดินได้ ยังมีโอกาสมีศักยภาพ มีลมหายใจเข้าออก ...ยังดีกว่าเขาเหล่านั้นตั้งเยอะ....แล้วเราจะไปเอาอะไรหนักหนากับชีวิต เราควรพอใจในสิ่งที่เรามี...ในสิ่งที่เราเป็น.......ชีวิตก็จะอยู่เป็นสุขได้มากขึ้น...
...หัดใช้ความคิดที่เป็นไปเพื่อสติปัญญา....คิดแบบมีเหตุมีผลด้วยใจที่เป็นกลาง (ยอมรับและรับฟังความคิดเห็นของคนอื่นได้มากขึ้น) ไม่ยึดติดกับรูปแบบความคิดของตัวเองมากเกินไป....ศึกษาหาความรู้ในเรื่องที่เราจะต้องทำ.......
อนึ่งคนที่จะประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานต้องมีความรู้ ความชำนาญในอาชีพของตนแล้วยังต้องมีอิทธิบาทสี่อีกด้วย....
ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้คุณพัดชา..ผ่านพ้นความทุกข์กายทุกข์ใจในช่วงวิกฤตของชีวิตไปให้ได้นะคะ

ต้องขอขอบพระคุณทุกๆ ท่านอย่างมากอีกครั้งนึงเลยนะคะ ที่มาให้กำลังใจ.ให้แง่คิดและช่วยเตือนสติให้แก่ดิฉัน ทำให้ดิฉันมีสติและมีกำลังใจที่จะสู้ต่อไป ทำให้ได้รู้ว่าในโลกนี้ยังมีกัลยาณมิตรดีๆ อีกมากมายหลายท่านเลยทีเดียวที่ไม่ทิ้งกัน ดิฉันอยากจะขออวยพรอีกครั้งหนึ่งนะคะ ขอให้ทุกท่านมีแต่ความสุข ความเจริญทั้งในทางโลก และทางธรรม ไม่ตกระกำลำบาก แคล้วคลาดจากภยันตรายใดๆ ตราบจนเข้าสู่พระนิพพานเทอญ สาธุ