...ตามความคิดและความเข้าใจของข้าพเจ้า...จะถูกหรือผิดอย่างไรขอผู้รู้ำพิจารณาชี้แนะด้วยนะคะ...
...กามตัณหาคือความปรารถนาในรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัสเป็นไปตามสิ่งที่มากระทบทางกายและใจ...
...ภวตัณหาคือความอยากได้อยากมีอยากเป็นในสิ่งที่น่าพอใจ เช่น อยากมั่งมีร่ำรวย อยากสวย เป็นต้น...
...วิภวตัณหาคือความไม่อยากได้ไม่อยากมีไม่อยากเป็นในสิ่งที่ไม่น่าพอใจ เช่น ไม่อยากตาบอด เป็นต้น...
...จิตใจที่คิดนึกมีทั้งจิตใจที่ใฝ่ดีและไม่ดี...เมื่อใดจิตคิดดีก็เป็นกุศล...และเมื่อใดจิตคิดไม่ดีก็เป็นอกุศล...
...ขณะที่อยากได้บุญขณะนั้นมีจิตใจคิดใฝ่ดีไม่คิดชั่ว...คิดเป็นกุศลก็ย่อมไม่เกิดอกุศล...ก็ไม่บาปค่ะ...

จากพระอภิธรรมปิฎก วิภังคปกรณ์

ตัณหา ๓ เป็นไฉน
กามตัณหา ภวตัณหา วิภวตัณหา

บรรดาตัณหา ๓ นั้น ภวตัณหา เป็นไฉน

ความกำหนัด ความกำหนัดนัก ฯลฯ ความกำหนัดนักแห่งจิตอันสหรคต
ด้วยภวทิฏฐิ นี้เรียกว่า ภวตัณหา

วิภวตัณหา เป็นไฉน
ความกำหนัด ความกำหนัดนัก ฯลฯ ความกำหนัดนักแห่งจิตอันสหรคต
ด้วยอุจเฉททิฏฐิ นี้เรียกว่า วิภวตัณหา ตัณหาที่เหลือนอกนั้น เรียกว่า กามตัณหา

บรรดาตัณหา ๓ นั้น กามตัณหา เป็นไฉน
ความกำหนัด ความกำหนัดนัก ฯลฯ ความกำหนัดนักแห่งจิตอันประกอบ
ด้วยกามธาตุ นี้เรียกว่า กามตัณหา

ความกำหนัด ความกำหนัดนักแห่งจิต ฯลฯ อันประกอบด้วยรูปธาตุและ
อรูปธาตุ เรียกว่า ภวตัณหา

ความกำหนัด ความกำหนัดนัก ฯลฯ ความกำหนัดนักแห่งจิตอันสหรคต
ด้วยอุจเฉททิฏฐิ นี้เรียกว่า วิภวตัณหา
เหล่านี้เรียกว่า ตัณหา ๓


ตัณหา ๓ แม้อีกนัยหนึ่ง เป็นไฉน
กามตัณหา รูปตัณหา อรูปตัณหา

บรรดาตัณหา ๓ นั้น กามตัณหา เป็นไฉน
ความกำหนัด ความกำหนัดนัก ฯลฯ ความกำหนัดนักแห่งจิตอันประกอบ
ด้วยกามธาตุ นี้เรียกว่า กามตัณหา

รูปตัณหา เป็นไฉน
ความกำหนัด ความกำหนัดนัก ฯลฯ ความกำหนัดนักแห่งจิตอันประกอบ
ด้วยรูปธาตุ นี้เรียกว่า รูปตัณหา

อรูปตัณหา เป็นไฉน
ความกำหนัด ความกำหนัดนัก ฯลฯ ความกำหนัดนักแห่งจิตอันประกอบ
ด้วยอรูปธาตุ นี้เรียกว่า อรูปตัณหา
เหล่านี้เรียกว่า ตัณหา ๓


ตัณหา ๓ แม้อีกนัยหนึ่ง เป็นไฉน
รูปตัณหา อรูปตัณหา นิโรธตัณหา

บรรดาตัณหา ๓ นั้น รูปตัณหา เป็นไฉน
ความกำหนัด ความกำหนัดนัก ฯลฯ ความกำหนัดนักแห่งจิตอันประกอบ
ด้วยรูปธาตุ นี้เรียกว่า รูปตัณหา

อรูปตัณหา เป็นไฉน
ความกำหนัด ความกำหนัดนัก ฯลฯ ความกำหนัดนักแห่งจิตอันประกอบ
ด้วยอรูปธาตุ นี้เรียกว่า อรูปตัณหา

นิโรธตัณหา เป็นไฉน
ความกำหนัด ความกำหนัดนัก ฯลฯ ความกำหนัดนักแห่งจิตอันสหรคต
ด้วยอุจเฉททิฏฐิ นี้เรียกว่า นิโรธตัณหา
เหล่านี้เรียกว่า ตัณหา ๓

บุญกับบาปเขียนหรือออกเสียงก็ต่างกันแล้ว ความหมายย่อมต่างกัน
แต่บุญกับบาปนั้นมันเป็นตัวกิเลส จริงๆแล้วพุทธศาสนาสอนให้ละกิเลส เจริญกุศลทำลายอกุศล