ถ้าสิ่งที่เขาสอนมันดีแล้วมีประโยชน์กับเรา ก็จะอนุโมทนาด้วย แต่มีผลประโยชน์แอบแฝงก็จะใช้ปัญญาพิจารณาก่อนว่าควรให้หรือไม่ควรให้ การช่วยเหลือก็ไม่ทำอะไรมาก ทำตัวเป็นบุคคลตัวอย่างคือ อย่างสัตบุรุษ และยึดหลังสัปปุริสธรรมเป็นที่ตั้ง

เราเองคงจะต้องระวังสติมากๆเลยเวลาต้องเจอหรือนึกถึงเขา เผลอล่ะต้องก่ออกุศลกรรมแน่เลย (เช่น ตำหนิเขาในใจ หรือวาจา )

และขั้นต่อไปก็พยายามทำใจ คิดว่า มันมีทุกวงการแหล่ะน้อ ที่ไหนมีกิเลสที่นั่นก็ต้องมีแหล่ะน้อ แล้วก็นับลมหายใจเข้าออกต่อไป (ไม่งั้นต้องเผลอก่ออกุศลกรรมอีกแน่ๆเลยค่ะ -"- )

อย่างไรก็ตาม....คงพยายามคอยดูแลไม่ให้เข้ามาใกล้คนในครอบครัวหรือเพื่อนสนิทมั้งคะ แต่ก็ทำใจไว้ด้วยว่า เราอาจป้องกันอะไรไม่ได้

ให้กรรมตัดสินค่ะ

ใครผิดถูกดีชั่วก็ตัวเขา
ใจของเราเพียรระวังตั้งถนอม
อย่าให้อกุศลมาวนตอม
ควรถึงพร้อมบุญกุศลผลสบาย
(ขันธะวิมุติสะมังคีธรรมะ)

น้องตะเกียงแก้วต้องกลับไปอ่านเรื่องของท่านโพธิละเถระ ภิกษุคัมภีร์เปล่าให้ซึ้งๆนะครับ
ตอนที่ท่านยังปฏิบัติไม่ถึงแต่เก่งและฉลาดในคัมภีร์อย่างชนิดหาตัวจับได้ยาก ท่านได้ทำให้ปุถุชนเป็นอริยชนเป็นจำนวนมากต่อมากเจริญในธรรมนะครับ

คนไม่ปฏิบัติธรรม ไม่รู้ธรรมโดยปัจจัตตัง มาสอนด้วยเมตตา มันก็อย่างหนึ่งนะ
คนไม่ปฏิบัติธรรม ไม่รู้ธรรม โดยปัจจัตตัง มาสอนด้วยตัณหา มันก็อีกอย่างหนึ่งนะ
.....แต่ที่กังวล ก็คือครูสอนว่ายน้ำ ว่ายน้ำไม่เป็น มันจะพากันจมน้ำ จมทะเล ตายกัน ทั้งครูทั้งศิษย์
อันนี้กระมัง ที่เขาเป็นห่วง หรืออยากให้อุเบกขาอีก จะได้ไม่พูดแล้ว ก็จะตามใจกันเสียที เมื่อไม่อยากได้ที่ถูก ก็เลือกเอาที่ชอบ......เจโตวิมุติ.

อนุโมทนา สาธุครับ

ครูอาจารย์ท่านบอกว่า

ธรรมะมี 3 ระดับ

- รู้ธรรมะ
- เข้าใจธรรมะ
- เข้าถึงธรรมะ

ท่านโพธิละ ท่านรู้ธรรมะ,เข้าใจธรรมะ ถูก

แต่บางท่าน รู้มาผิดๆ ,เข้าใจผิดๆ (เรื่องเข้าถึงไม่ต้องพูดครับ) แต่ออกสอนคนอื่น ทำให้ผู้ที่ได้รับคำแนะนำเสียโอกาสอย่างมากกกกกกกกกกกกก

ปัตจัตตังค่ะ รู้ได้เฉพาะตัวค่ะ

ใครผิดถูกดีชั่วก็ตัวเขา
ใจของเราเพียรระวังตั้งถนอม
อย่าให้อกุศลมาวนตอม
ควรถึงพร้อมบุญกุศลผลสบาย
(ขันธะวิมุติสะมังคีธรรมะ)

ท่านโพธิละ ท่านรู้ธรรมะ,เข้าใจธรรมะ ถูก

แต่บางท่าน รู้มาผิดๆ ,เข้าใจผิดๆ (เรื่องเข้าถึงไม่ต้องพูดครับ) แต่ออกสอนคนอื่น ทำให้ผู้ที่ได้รับคำแนะนำเสียโอกาสอย่างมากกกกกกกกกกกกก (bunga)

มีอาจารย์ในมหาวิทยาลัยมากมายที่เรียนจบมีปริญญา ตรี โท เอก แต่ไม่เคยได้ลงมือทำจริงตามวิชาที่เรียน เช่นอาจารย์ทางด้านเศรษศาสตร การตลาด การบัญชี ที่ไม่เคยทำการค้าขาย แต่ก็สอนลูกศิษย์จบไปหลายรุ่น ลูกศิษย์เชื่อฟังตามนำวิชาไปใช้ได้รับความสำเร็จในชีวิต ธุรกิจ ค้าขายก็เยอะ สาขาวิชาอื่นก็เช่นกัน

การจะได้ผู้ที่พูดได้ ทำได้จริง มาสอนนั้น เป็นสิ่งที่หายากในยุคปัจจุบัน
การได้พระอรหันต์มาเป็นครูสอน ก็ดูน่าจะประเสริฐที่สุด
ไม่ได้พระอรหันต์ ได้พระอนาคามี สกิทาคามี หรือพระโสดาบัน มาเป็นครูอาจารย์ก็ย่อมเป็นสิ่งที่ประเสริฐเช่นกัน
แต่จะหาได้ง่ายไม้ในชีวิตโลกปัจจุบันนี้
ขอให้ได้ชาวพุทธแท้หรือกัลยาณชน คนดี ที่รู้ธรรมของพระพุทธเจ้ามาสอน ก็เป็นโชคดีแล้ว

เพราะฉนั้นจงอย่าคิดมาก จงอย่าเอาบุคคลเป็นหลัก พึงเอาธรรมเป็นหลัก
บุคคลที่สามารถนำพระธรรมคำสอนของสมเด็นพระผู้มีพระภาค มาถ่ายทอดต่อได้อย่างไม่มีผิดเพี้ยน แม้จะเป็นเพียงความรู้ทางบัญญัติ ก๋จงรับไว้ก่อนเถิด แล้วค่อยใช้ สติ ปัญญา สังเกต พิจารณาค้นหา พัฒนาตนเพิ่มเติมไปในวันหลัง

สาธุค่ะ
เปรียบเหมือนปลาชอบน้ำเย็น ยังหลงระเริงในสิ่งที่ชอบ ไม่คิดจะก้าวข้าม ก็เวียนว่ายกันไปในโอฆะสงสาร

วาสนาบารมีเราสะสมมาไม่เท่ากัน บางคนพบอริยบุคคลแล้ว ไม่น้อมใจเข้าหาเป็นกัลยาณมิตร
แต่ไปหลงเชื่อบุคคลบางประเภทชักนำเข้ารกเข้าพง....น่าเวทนาค่ะ (แต่ไม่สงสารหรอก เพราะยังต้องสงสารตัวเองอยู่ ผู้ที่จะก้าวข้ามโอฆะได้ต้องใจเด็ดเดี่ยว เมื่อวันนั้นมาถึงก็ตัวใครตัวท่านแล้วค่ะ)
อัตตาหิ อัตโนนาโถ ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน