หลายคนมองว่ายุคนี้คือยุคคนบาปครองเมือง ยุคศาสนาเสื่อม ๆลๆ
แต่ตัวผมมองอะไรที่ตรงกันข้ามไปจากที่คนเหล่านั้นมองกัน

-โชคดีแค่ไหนที่ได้เกิดบนดาวเคราห์(โลก)ใบนี้ ที่ได้มีพระพุทธเจ้าเลือกมาอุบัติและสั่งสอนธรรมมะแก่เหล่าสรรพสัตว์ ไม่ได้ไปเกิดเป็นมนุษย์(ต่างดาว) บนดาวเคราห์ในกาแลคซี่อื่นๆ ที่มีนับล้านๆ(ล้านล้าน)แกแลคซี่ และมีแนวโน้มมีดาวเคราห์แบบโลกเรานับล้านๆดวง(ข้อมูลจากองค์การนาซ่า ไม่ได้มั่ว)ไม่ได้มีโอกาสเจอพระธรรม

-โชคดีแค่ไหนที่ได้เกิดบนผืนแผ่นดินไทย ที่มีพระพุทธศาสนาสืบทอดมาเป็นเถรวาทมีพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบมากมายบนผืนแผ่นดินยุคนี้ ไม่ได้ไปเกิดบนแผ่นดินประเทศอื่นที่มีแทบไม่มีธรรมมะให้ศึกษาง่ายๆ รวมถึงครูบาอาจารย์ก็หายาก

-โชคดีแค่ไหนที่ทุกถนนหนแห่งในยุคนี้เต็มไปด้วยโอกาสให้ทำบุญในทุกๆที่ ขอทานบนสะพานลอย วัดที่หาง่าย ตลาดสดที่ขายปลามีชีวิต โรงฆ่าสัตว์ที่มีอยู่มากมาย ชีวะวิทยายังไม่เจริญมากนัก(ณ.2554)ถึงขนาดสกัดเซล์เม็ดเลือด หรือสร้างอวัยวะเทียมของมนุษย์ ทำให้มีโอกาสบริจาคโลหิต อวัยวะเพื่อสร้างกุศล ๆลๆ

-โชคดีแค่ไหน เดินไปที่ถนนแห่งใด มีพระสงฆ่ เดินมารับบิณฑบาตรในทุกตรอกซอกซอย มีโอกาสทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาง่ายๆต่างจากสมัยก่อนหน้ามือเป็นหลังมือ

-โชคดีแค่ไหนที่เกิดในยุคข่าวสารข้อมูล ได้รับทราบข่าวครูบาอาจารย์ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบจากสื่อ เพื่อให้เราเดินทางตรง ไปกราบไหว้ ให้อบรมสั่งสอนความรู้ ไม่เหมือนสมัยก่อนที่อยู่ในป่าเขาแบบชาวบ้าน ปิดกั้นการรับรู้จากโลกภายนอก รวมถึงการรับรู้ธรรมมะผ่านรายการโทรทัศน์โดยแค่นั่งอยู่ที่บ้าน

-โชคดีแค่ไหนที่มีอินเตอร์เน็ตใช้ ศึกษาธรรมมะสุดแสนสะดวกแค่ปลายนิ้วคลิก เปิดโลกความรู้ รวมถึงไขปริศนาธรรมที่สงสัยแค่เพียงไม่กี่คลิก รวมถึงการเผยแพร่ธรรมทานที่แสนง่ายดาย ด้วยวิธีทางสื่อ digital ที่หลากหลายในปัจจุบันที่แทบไม่มีต้นทุน หรือต้นทุนถูกมาก แต่กระจายธรรมทานได้หลากหลายคนหลายกลุ่ม (MASS)

-โชคดีแค่ไหนที่มีรถยนต์ รวมถึงถนนหนทางเกิดขึ้นมากมาย เดินทางสะดวก ถึงขนาดอยากไปกราบไหว้ขอธรรมมะจากครูบาอาจารย์ที่อยู่ห่างไกลหลายร้อยกิโลเมตร เดินทางได้ภายในวันเดียว ไม่เหมือนสมัยก่อนที่ใช้เวลาเป็นเดือน ซึ่งแทบจะเป็นไปไม่ได้ในการปฏิบัติ

- และข้อนี้สำหรับบางคน โชคดีแค่ไหนที่ท่านได้เป็นชาวพุทธที่เข้าใจและสนใจในแก่นของธรรมมะที่พระพุทธองค์ทรงตรัสสอนเพื่อโปรดสัตว์โลก ในขณะที่ชาวพุทธ(เฉพาะในทะเบียนบ้าน)ส่วนใหญ่ยังห่างไกลจากตรงนี้

สำหรับท่านๆที่ตระหนักในข้อเหล่านี้และเร่งบำเพ็ญ พากเพียรปฏิบัติ ผมเชื่อแน่เหลือเกินว่า ภพชาติของพวกท่านๆ ใกล้สิ้นสุดแล้ว แต่จะอีกกี่ภพชาติไม่อาจตอบได้ แต่ถ้าตระหนักถึงตรงนี้ จะเห็นได้ว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ๆที่ท่านได้มายืนและอ่านบทความนี้ ณ.เวลานี้ ต้องเป็นการสั่งสมบุญบารมีมาในระดับหนึ่ง ส่วนท่านอื่นๆที่ยังไม่ตระหนัก คงยังไม่ถึงเวลาและอาจจะยังต้องใช้เวลาข้ามพ้นภพชาติอีกพอสมควร เพื่อไปกับแพลำหน้า กับพระพุทธเจ้าองค์ถัดๆไป ที่ยังมีแพร่วมชะตากรรม ทำบุญร่วมกันมา(คล้ายๆเพื่อนร่วมบุญร่วมชะตากรรมในแพลำนี้)อีกนับไม่ถ้วนหลายลำรอข้ามพ้นทะเลกรรมไปพร้อมกัน

(1250 ปีแรกพระอรหันต์จะเป็นผู้ดีแลศาสนาของตถาคต 1250 ปีถัดมามนุษย์จะเป็นผู้ดูแลพระศาสนา 1250 ถัดไปเหล่าเทวดาจะเป็นผู้ดูแลศาสนา 1250 ปีสุดท้ายสัตว์นรกจะเป็นผู้ดูแลศาสนา) คล้ายๆนะ บ้านเมืองเจริญทางวัตถุคนเสพสุขทางวัตถุ คล้ายๆเหล่าเทวดากลับชาติมาเกิดจากผลของบุญเก่าทั้งนั้นเลย ในบ้านเมืองพุทธของเรา T_T

สาธุค่ะ ดิฉันเห็นด้วยว่าพวกเราโชคดี

ไม่ว่ามุมมองเราจะออกมาเป็นลักษณะใด ขอให้ยึดหลักของ พระไตรลักษณ์ คือ ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา เป็นเครื่องพิจารณา ความโชคดีของเราไม่ทำให้เราหลุดพ้นอำนาจกิเลสตัญหา แต่ความโชคดีของเราเป็นสถานะทำให้เรามีโอกาสทำความเพียรในสถานะความเป็นมนุษย์นั่นเอง

ผมก็ว่า...เรา ๆ โชคดีกันทั้งนั้นเลย

แต่..โชคทางห่วย..ไม่ยักมีแฮะ

โชคดีที่สุดปลายฟ้าเกิดมาเป็นคน อยู่ใต้ร่มเงาพระพุทธศาสนา ได้ปฏิบัติเดินตามแนวทางพระธรรมคำสอนของพระองค์ โชคดีจริง ๆ ค่ะ

เป็นโชคดีของเราๆกันจริงๆค่ะ สาธุ

สาธุด้วยค่ะ