การฝึกปฎิบัติธรรมนั้นมีด้วยกันหลายแบบขึ้นอยู่กับที่แต่ละคนได้ทำสั่งสมกันมาแต่อดีตชาติ
บางคนนั่งสมาธิแป๊ปเดียวก็นิ่ง บางคนเดินจงกรมก็นิ่งเร็ว แต่จะเกิดปัญญาหรือไม่นั้นอันนี้ต้องขึ้น
อยู่ที่การสั่งสมบุญในด้านของปัญญาบารมีมาพอสมควร เพราะการเกิดปัญญาของแต่ละคนนั้นมีความละเอียดแตกต่างกันทั้งๆที่ศึกษาและปฎิบัติมาเหมือนกัน แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่เกิดปัญญาเลยสำหรับคนที่ทำยาก ต้องสั่งสมไปเรื่อยๆเหมือนหยดน้ำลงในแก้วถึงจะเป็นแค่หยดน้ำแต่ถ้าหยดไปเรื่อยๆเข้าสักวันนึงมันก็ต้องเต็มแก้ว แต่ถ้ามีความพยายามมากเป็นพิเศษจากแก้วก็จะเปลี่ยนเป็นโอ่งเลยก็ได้ แต่ปัญญาญาณ
แต่ละคนก็เกิดขึ้นไม่เหมือนกัน บางทีเกิดตอนฟังธรรม บางทีเกิดตอนพูดคุยธรรมะ บางทีเกิดตอนอ่าน
หนังสือธรรมะ บางทีเกิดขึนตอนอยู่เงียบๆกับธรรมชาติ อันนี้แล้วแต่จริตของแต่ละคนครับ
แต่ของผมปัญญามักจะเกิดตอนที่ได้พูดคุยหรือมีคนมาถามปัญหาเกี่ยวกับธรรมะและก็เป็นตอนที่ไปขาย
ของและก็ได้พิจรณาในสิ่งที่เห็นทุกๆอย่างที่เกิดขึ้นในขณะนั้นเอง เกิดขึ้นกับผู้อื่นและตัวเอง และก็จะเปิดฟังธรรมะไปด้วยตอนที่ยังไม่มีลูกค้ามาซื้อของ ธรรมะนั้นต้องอาศัยการฟังหลายๆรอบหลายๆครั้งครับ
ฟังแค่ครั้งเดียวยังถือว่าได้แค่รับรู้ในสมองเท่านั้นและพิจารณาไปตามความรู้สึกของตัวเองซึ่งตรงนี้แหละที่มักจะมีความคิดความเห็นที่แตกต่างกันออกไปทั้งๆที่ฟังมาเหมือนกัน หัวข้อธรรมะเดียวกัน เหมือนคนที่รู้ว่ากินเหล้ามันไม่ดีแต่ก็ยังกินอยู่เพียงแค่คิดว่าไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน แต่ถ้าจิตเกิดเห็นว่ามันผิดศีลไม่ดีแล้วเราก็จะไม่กินเลย นี่คือเหตุผลว่าทำไมถึงต้องฟังธรรมะหลายๆรอบ เพราะการฟังหลายๆครั้งจิตจะเริ่มเกิดเห็นตามธรรมที่ได้ฟังอยู่โดยอัตโนมัติ ไม่งั้นจะมีพระอริยะบุคคลตั้งแต่พระโสดาบันไปจนถึงพระอรหันต์ได้อย่างไร เพราะพระอริยะดูเผินๆภายนอกก็ปกติธรรมดา แต่จิตของท่านไม่ธรรมดาแล้วคือข้ามพ้นจากปุถุชนขึ้นมาเป็นอริยะบุคคล การกระทำ ความคิด ความรู้สึกจะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ใจเย็น นิ่ง
สงบ คอยพิจารณาสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นอยู่ตลอด จิตไม่หวั่นไหวง่าย เพราะฉะนั้นจุดประสงค์ของมนุษย์ที่แท้จริงก็คือปฎิบัติธรรมให้ถึงที่สุดของธรรมไม่ว่าจะทางไหนก็ตาม ค้นหาตัวเองให้เจอ เพราะชีวิตของเราทุกวันนี้เหลือน้อยเต็มทียิ่งเทคโนโลยีก้าวหน้าต่อไปก็จะยิ่งน่ากลัวมากขึ้นเพราะมนุษย์ขาดศีลธรรมกันมาก
อย่าลืมว่าทุกๆคนสามารถเป็นอริยะบุคคลได้อย่างน้อยก็พระโสดาบัน(ส่วนรายละเอียดเกี่ยวกับพระโสดาบันน่าจะพอทราบกันบ้างแล้วนะครับไม่มากก็น้อย)ถ้าเราทุกคนยังมีความเป็นพุทธะกันก็จงอย่าลืมคำสอนที่ว่า อัตตาหิ อัตโน นาโถ "ตนแลเป็นที่พึ่งของตน" ซึ่งตรงกับสุภาษิตที่ว่า "ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จย่อมอยู่ที่นั่นและการปฎิบัติที่ดีสามารถเอาไปใช้ในชีวิตประจำวันได้นั่นก็คือการตามดูจิตของเราไปเมื่อมีอะไรหรือสิ่งใดมากระทบทางอินทรียสังวรคือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ พยายามอย่าส่งจิตออกนอกตัวพยายามให้จิตอยู่ภายในตัวเราตลอดต้องมีสติตื่นรู้อยู่ตลอดเวลาเพราะว่าเวลาที่มีอะไรเกิดขึ้นจิตจะส่งออกนอกทันทีไวมาก ทั้งนี้ก็เป็นเพราะเราไม่ได้ฝึกจิตมาก่อน จิตตัวนี้เราไม่ได้สั่งสมการตามรู้จิตมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วจนข้ามภพข้ามชาติมาถึงในปัจจุบันนี้

ขอคำแนะนำ ขณะปฏิบัติธรรมบางครั้งจิตตก ไม่สามารถปฏิบัติต่อได้ ฉันควรทำอย่างไรดี และทุกครั้งที่กลับบ้านจะถูกว่า "ไม่เห็นดีขึ้นเลย เสียเวลาเปล่า" ฉันต้องการคำแนะนำและกำลังใจค่ะ

คุณคงหมายถึงจิตไม่เป็นสมาธิใช่ไหมครับ หรือว่าหมดกำลังใจ

อุปสรรคย่อมเกิดขึ้นกับนักปฎิบัติทุกคน สิ่งที่ได้จากการนั่งสมาธิคือความสงบ แต่ความสงบก็โดนล้อมรอบด้วยความยุ่งเหยิงของโลก หากเราหวังความสงบที่แท้จริง เราต้องมีจิตที่ตั้งมั่น มีศรัทธาที่แรงกล้า เพราะศรัทธาจะเป็นตัวหนุนให้เรามีความเพียรอย่างไม่ย่อท้อ เพราะเรารู้ว่าธรรมะของพระพุทธเจ้านั้นเป็นของจริง กิจใดๆจะสำคัญยิ่งกว่าความเพียรนั้นเป็นไม่มี หากเราไม่ย่อท้อมีความเพียรอย่างสม่ำเสมอ ความยุ่งเหยิงใดๆในโลกก็ไม่อาจจะมาทำให้เราหวั่นไหวได้ง่าย
ผมก็มีความมุ่งหวังเช่นเดียวกับคุณคือตั้งหน้าปฎิบัติไม่ให้เกิดความย่อท้อ แม้ว่าทางแห่งความย่อท้อแลมันดูตรง ราบเรียบน่าเดินสบายดีไม่ลำบาก แต่ทางที่ดูลำบากมันก็เป็นครูสอนเราให้เป็นคนที่มีความอดทน
ดูพระปฏิบัติดีท่านก็สามารถเดินผ่านความลำบากมาแล้วเราควรจะเอาท่านมาเป็นแบบอย่าง

ใจเย็นๆคะ ค่อยๆศึกษา ค่อยปฏิบัติ ตอนนี้ต้องรู้ให้เท่าทันกิเลสที่เกิดขึ้น ความอยากก้าวหน้าเกิดคะ เป็นอุปกิเลสชนิดหนึ่ง ออกแนวโมหะคะ ลองสังเกตุดูว่าตัวตนจะสูงขึ้นคะ ลองไม่เอาความอยากตัวนี้เป็นอารมณ์สิคะ แค่ดูๆไปเรื่อยๆ ทำได้แค่ไหนแค่นั้น ถ้าอยากจะทำให้ดีก็ไม่ทำคะ ฝึกดูจิตว่าเบาสบาย ไม่เพ่ง ไม่เครียด หมายถึงไม่มีโมหะมาจับ ค่อยนั่งค่อยทำ ค่อยดูค่อยรู้ ตอนนี้ลองฝึกดูอิริยาบทก่อนคะ ดูอิริยาบทใหญ่ๆก่อน ดูว่าสติอยู่กับตัวตลอกหรือเปล่า เผลอไปให้รู้ ง่ายๆคะ เช่นถ้าเราเดินเหยีบยขี้หมาต้องรู้ว่าเหยียบข้างไหน (ล้อเล่นคะ) ถ้ามีสติกับปัจจุบัน ดูการลงที่เท้า ก้าวรู้ เหยียบรู้ ดูอย่างไม่เพ่ง ถ้าเพ่งจะแข็งๆคะ เรามีสติ เราจะไม่เหยียบขี้หมาคะ ถ้าเมื่อไหร่มีสติรู้ทั่วไม่ค่อยหลงไปคิด หรือเผลอเดินแล้วไม่รู้ ค่อยๆขยับมาดูจิตดูกายภายในอีกที

ขอบคุณทุกๆท่านที่ให้คำแนะนำ จะพยายามฝึกตามค่ะ ขอคำแนะนำเพิ่มเติมค่ะว่าควรไปปฏิบัติที่ใหนดี มีเวลาอยู่ในประเทศไทย ๓ เดือนค่ะ บ้านอยู่คนเดียวแถว ม.เกษตรค่ะ

แนะนำให้ไปที่สำนักปฏิบัติของหลวงพ่ออาสภะ จ.ชลบุรี หนองปรือ นั่งรถทัวร์ที่สถานีขนส่งเอกมัย สามย่านแกลง ลงที่ปากทางเข้านั่งมอร์เตอร์ไซต์รับจ้างเข้าไปประมาณโลหนึ่ง หรือจะขึ้นรถทัวร์ขนส่งหมอชิตก็ได้ กรุงเทพฯ จันทบุรี ลงปากทางเช่นกัน

เวปไซต์สำนักดังกล่าว

http://www.bhaddanta.com/

สวัสดีครับคุณ VATANA63663 คุณมีเวลาน้อยแค่ 3 เดือน ลองไปเที่ยวที่วัดมเหยงค์ อยุธยา
ไปสังเกตการณ์และสนทนาธรรมดูกับผู้ปฏิบัติ หรืออาจารย์ที่นั่นดู อาจได้แรงบันดาลใจอะไรดีๆนะครับ

ขอบคุณค่ะ คุณอนัตตาธรรม ขอความกรุณาช่วยบอกทางไป หรือ website ของวัดให้ด้วยได้ไหมคะ

ผมขอแนะนำที่ผมเคยไปปฎิบัติมาอยู่บ่อย ๆและก็ไม่ไกลจากกรุงเทพฯมากนัก คือสำนักปฎิบัติ "แสงธรรมส่องชีวิต"ครับ อยู่ที่สี่แยกหินกอง จ.สระบุรี สถานที่ร่มรื่นดี อยู่บนเขา มีรถรับส่งฟรีทั้ง 3 แห่ง
1.ที่หน้าประตูใหญ่ ม.เกษตรฝั่ง ถ.พหลโยธิน 2. ที่อนุสาวรีย์ชัยฯตรงข้าม ร.พ เด็ก ฝั่งเดียวกับ ร.พ พระมงกฎเกล้า ให้รอที่หน้าร้านเซเว่น 3. ที่รังสิตตรงข้ามกับฟิวเจอร์พาร์ครังสิต เส้นทางที่จะมาสระบุรี ให้รอตรงป้ายรถเมล์ สามารถไปปฎิบัติธรรมได้ทุกวันเสาร์-อาทิตย์และวันหยุดนักขัตฤกษ์ รถขึ้นฟรีครับ รถจะออกเวลา 6.30 น.ทุกจุดครับ และมีรถส่งกลับจากสำนัก เวลา 15.40 น.ครับ ไม่ต้องเป็นห่วงว่าจะขึ้นไม่ถูกครับเพราะเมื่อไปถึงที่ใดที่หนึ่งที่ผมบอกไปนั้นก็จะมีผู้ที่ร่วมเดินทางขึ้นรถไปกับเราด้วยครับหลายท่านจะแต่งชุดสีขาวซะเป็นส่วนใหญ่สังเกตุง่ายครับ อ้อ!ลืมบอกไปว่า พระที่ประจำสำนักปฎิบัติธรรมนี้คือ พระสุนทรธรรมภาณ พระอาจารย์สมชาติ ธมมฺโชโตครับ
และขอเชิญฟังธรรมะจากพระสุนทรธรรมภาณและธรรมะครูบาอาจารย์ตลอดจนนิทานกฎแห่งกรรม,สารธรรม,พระไตรปิฎกฉบับเสียงอ่าน,บทเพลงสวดมนต์ทำวัตรเช้า-เย็น ได้ทางสถานีวิทยุคลื่นแห่งพระพุทธศาสนาแห่งชาติและสังคม FM 102.25 MHZ ตลอด 24 ชั่วโมง
หรือจะเข้าไปฟังธรรมะที่เว็บแสงธรรมส่องชีวิตก็ได้นะครับที่ www.sangdhamsongchevit.com
ขอความสุขความเจริญในธรรมจงบังเกิดมีแด่สาธุชนผู้ใฝ่ในธรรมทุกท่านด้วยเทอญ

ขอบคุณค่ะคุณหัสพล หลังจากวันที่ ๒๐ พฤศจิกายนไปแล้ว ฉันจะไปตามที่คุณแนะนำค่ะ เพื่อนๆพอจะแนะนำได้ไหมคะว่าเขาไปหาซื้อเสื้อขาวกันได้ที่ไหน

สาวิกาฯ ก็เคยไปสวดมนต์-ไหว้พระ-ปฏิบัติธรรม
ณ สำนักปฏิบัติแสงธรรมส่องชีวิต (หินกอง) บ่อยครั้งเช่นกันค่ะ

ขอให้ คุณ VATANA63663
เข้าไปศึกษาแนวปฏิบัติ-เส้นทาง-ข้อวัตรที่ต้องปฏิบัติประจำวัน ฯลฯ
ของ สำนักปฏิบัติแสงธรรมส่องชีวิต (หินกอง) จากกระทู้ข้างล่างนี้ค่ะ

สถานที่ปฏิบัติธรรมจังหวัดสระบุรี
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=9&t=18466

และขอแนะนำอีกที่ค่ะ

เสถียรธรรมสถาน
เลขที่ 24/5 ซ.วัชรพล (รามอินทรา 55)
แขวงจระเข้บัว เขตลาดพร้าว กรุงเทพฯ 10230
โทรศัพท์ 0-2510-6697, 0-2510-4756
โทรสาร 0-2519-4633

ส่วนตัวเคยไปปฏิบัติมาแล้ว ครั้งนั้นแม่ชีศันสนีย์ เสถียรสุต ท่านนำพาเดินจงกรม
เท้าเวลาเดินเหยียบบนลานหญ้า-ดิน ทำให้ได้สัมผัสธรรมชาติกลางกรุงจริงๆ
มีการแสดงธรรม ถาม-ตอบปัญหาธรรมะด้วย ปลอดโปร่ง สงบเย็นมากเลยค่ะ

สถานที่ปฏิบัติธรรมกรุงเทพมหานคร
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=9&t=18313

สถานที่บวชชีพราหมณ์ใน กทม. หรือ ใกล้เคียง
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=30&t=20582

เข้าไปดูในกระทู้ข้างล่างนี้นะค่ะ คุณ VATANA63663

ชุดขาวสำหรับปฏิบัติธรรม ซื้อได้ที่ไหนคะ
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=30&t=22631

ใครว่าหรือครับ
อยากบอกกับท่านว่า การปฏิบัติธรรมนั้น คนอื่นดูไม่ออกหรอกครับว่าเราดีขึ้นหรือไม่ มีแต่เราเท่านั้นที่จะรู้ตัวเอง ขอให้ท่านพิจารณาที่ตัวเองครับ อย่าไปสนใจกับคำวิจารณ์ของคนอื่น เพราะขนาดตัวเราซึ่งเป็นผู้ปฏิบัติยังไม่รู้ตัวเราเอง แล้วคนอื่นจะมารู้ตัวเรานั้น...ยากมากครับ

ท่านเป็นสุภาพสตรี กระผมแนะนำที่ เสถียรธรรมสถาน อยู่ ซ.วัชรพล ถนนรามอินทรา ที่นี่เหมาะกับสุภาพสตรีครับ(เพราะเจ้าสำนักเป็นแม่ชี )