วันเวลาปัจจุบัน 26 มิ.ย. 2025, 00:46  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 10 โพสต์ ]    Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 ส.ค. 2010, 20:40 
 
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 30 ส.ค. 2010, 20:19
โพสต์: 2


 ข้อมูลส่วนตัว


เรื่องย่อๆก็มีอยู่ว่าแต่งงานมาแล้วตั้งยี่สิบกว่าปี อดทนต่อพฤติกรรมสามีมามากมาย สองปีที่ผ่านมา
สามีไปติดช่างเสริมสวย และเรื่องแดงขึ้นมา ก็เลยไปหย่ากัน สามีก็ขนข้าวของไปนอนร้านทำผม 7-8 วัน แล้วก็กลับมา แล้วบอกว่าขอให้คิดว่าฝันร้าย ง่ายดีเนอะเขาไม่รู้หรอกว่าเราเจ็บแค่ไหน หนอยให้ลืม
กันง่ายๆนี่เอง เพราะผู้หญิงคนนั้นเป็นแม่หม้าย ผ่านผู้ชายมา มากกว่า 3 คน แต่พอเขากลับมาเราก็
เกรงว่าเขาคงจะเป็นอย่างนี้อีก เพราะเราก็อายุมากแล้ว ตอนนี้กลุ้มใจมาก ยอมรับเขากลับมาทำไม
ตอนที่เขาไม่อยู่เราก็เกือบทำใจได้แล้ว คิดว่าคราวนี้เป็นโสดอีกครั้ง ทำอะไรไม่ค่อยได้เลยจิตไม่นิ่ง
ตอนแรกๆคิดอยากแก้แค้นด้วย ใครรู้ช่วยอนุเคราะห์แนะนำมาบ้างนะคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 ส.ค. 2010, 22:15 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 08 ส.ค. 2010, 18:54
โพสต์: 615

สิ่งที่ชื่นชอบ: พระไตรปิฏก อรรถกถา
ชื่อเล่น: พุทธฏีกา
อายุ: 0
ที่อยู่: ดอยสัพพัญญู

 ข้อมูลส่วนตัว www


เสียใจที่ ไม่โสด ยังโกรธแค้น
สิ้นหวงแหน หมดเบื่อ เหลือเยื่อใย
เพราะชิงชัง ชักนำ อำหัวใจ
โกรธพาไป ให้คิด ผิดแค้นเคือง


:b41: :b39:

รักมลาย หายไป ก็หมดแล้ว
เหลือเรืองแนว ภาระ ที่สืบเนื่อง
อิสระ แท้จริง หมดสิ้นเปลือง
ไร้ขุ่นเคือง หัวใจ ให้อภัย


:b41: :b43:

อาจเพราะจิต คิดคด ทรยศ
อาจเคยปด หลอกลวง แต่ชาติไหน
อาจเป็นกรรม สนอง ลองหัวใจ
อาจอยากให้ เลือกถูกผิด หาทาง


:b41: :b45:

แม้บางคำ อาจสั้น แต่เรื่องเจ็บ
อย่าไปเก็บ เหน็บใจ ยิ่งบางบาง
ตั้งสติ ค้นพบ ทางสว่าง
คว้าหนทาง สงบ สะอาดเย็น


:b41: :b46:

ไม่ถึงร้อย วันเืดือน นับเกลื่อนปี
ก็ต่างหนี หมู่หนอน แสนยากเข็ญ
ไม่เก็บรัก อย่าเก็บโกรธ อดบำเพ็ญ
ทำใจเว้น ที่สุดทุกข์ พบธรรม


:b49: :b48: :b47: :b45: :b47: :b48: :b49:

พุทธฏีกา
(คุตฺตวํโส ภิกฺขุ)
ดอยสัพพัญญู
๓๐ สิงหาคม ๕๓




รูปภาพ




Credit image by:
http://ecard.kapook.com

.....................................................
39777.กฎกติกา มารยาท และบทลงโทษ ในการใช้บอร์ด

42529.สีลัพพตปรามาส - สีลัพพตุปาทาน (สมเด็จพระญาณสังวรฯ)
44772.e-Book สัมมาทิฏฐิ ตามพระเถราธิบายของท่านพระสารีบุตรเถระ
พระไตรปิฎกมาแล้ว อรรถกถาอยู่ตรงไหน ตอนที่ 1 (ลานธรรมเสวนา)
พระไตรปิฎกมาแล้ว อรรถกถาอยู่ตรงไหน ตอนที่ 2 (ลานธรรมเสวนา)


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 ส.ค. 2010, 23:38 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


popypat เขียน:
แต่พอเขากลับมาเราก็เกรงว่าเขาคงจะเป็นอย่างนี้อีก
เพราะเราก็อายุมากแล้ว ตอนนี้กลุ้มใจมาก ยอมรับเขากลับมาทำไม
ตอนที่เขาไม่อยู่เราก็เกือบทำใจได้แล้ว คิดว่าคราวนี้เป็นโสดอีกครั้ง
ทำอะไรไม่ค่อยได้เลยจิตไม่นิ่ง ตอนแรกๆคิดอยากแก้แค้นด้วย
ใครรู้ช่วยอนุเคราะห์แนะนำมาบ้างนะคะ


ควรแล้วที่ยอมให้เขากลับมา เพราะเป็นการให้ "อภัย"
แม้จะยังไม่ได้ออกมาจากใจ แต่ก็เป็นไปในเบื้องต้น
ในเมื่อยอมอภัยให้เขาแล้ว ก็คิดเสียว่าเขาคือเพื่อน
ร่วมทุกข์ ตลอดระยะเวลาที่ใช้ชิวิตอยู่ร่วมกันกว่ายี่สิบปี
แม้จะมองเห็นแต่ความทุกข์จากการกระทำของเขา
แต่ถ้ามองให้ดี ให้ลึกซึ้ง ความดีของเขาก็พอจะมีอยูบ้าง
มิใช่หรือ?....คิดเสียว่า ขณะนี้ เรากำลังตอบแทนความดี
ที่เขาเคยมีให้แก่เรา

หากคิดว่าเป็น "สามีเรา" ที่เคยทรยศหักหลังเรา ย่อมทำให้เรา
เป็นทุกข์ เกิดความเคียดแค้น ก็ให้คิดใหม่ว่า เขาก็แค่เพื่อนร่วมโลก
จะได้ไม่ติดอยู่กับคำว่า "ของเรา" เมื่อไม่มีอะไรที่เป็นของเรา
ความทุกข์ ก็จะคลายตัวและทำให้สบายใจขึ้นนะค่ะ......
ใช้ความเมตตา ดับความแค้น ใจจะได้อิ่มเอิบ สงบ และร่มเย็น..... :b1:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 31 ส.ค. 2010, 00:41 
 
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 15 มิ.ย. 2010, 00:57
โพสต์: 1


 ข้อมูลส่วนตัว


:b12:อย่าเสียใจไปเลย..เพราะคุณไม่ได้โสดหรอก....คุณมีพันธะอยู่แต่แค่อยู่ว่าง ๆ ชั่วไม่กีวันและช่วงนั้น
ก็คิดไปว่าอยู่โดด ๆ (โสด) อันนี้เป็นทุกข์ประการที่ 1 ทุกข์ประการที 2 ของคุณคือ การที่สามีกลับมายิ่งทำให้เกิดความทุกข์อีกระดับ.....แต่ทั้งนี้และทั้งนั้น....คุณใช้ความคิดของคุณทำร้ายจิตใจของตัวคุณเองนะครับ
สามี...มีเรา (ภรรยา)อยู่แล้วไปข้องแวะกับหญิงอื่น เข้าข่ายผิดศีลข้อ 3 เป็นการตัดทอนคุณสมบัติของความเป็นมนุษย์เห็น ๆ คุณควรจะสงสารและเมตตาเขา......แสดงออกให้เขารู้ว่าที่เขาทำไปนั้นช่างน่าสงสารเสียจริงและสวดมนต์แผ่เมตตาให้กับเขาเสีย.....คุณจะได้ให้อภัยเขาง่ายขึ้น.....ความเป็นมนุษย์ของคุณจะสมบูรณ์ขึ้นและพัฒนาไปสู่ภูมิที่สูงขึ้น......อย่าให้เนื้อและกระดูกก้อนนี้(สามี)ที่นับวันจะเสื่อมสภาพแห่งรูปกายมาทำให้ความดีงามของคุณได้ลดลงไปเลยครับ......ควรเอาชนะความชั่วด้วยความดี....ทำยากหน่อย
แต่ผลของมันหวานหอมไปชั่วกัปป์ชั่วกัลป์......การตัดสินใจทำดีและทำชั่ว.....เสี้ยววินาทีนั้นมีเท่ากัน.......
แต่การเลือกในฝ่ายดีจะทำยากกว่าฝ่ายชั่วเพราะกิเลสฝ่ายต่ำจะดึงเราลงสู่เบื้องล่างเนื่องจากแรงโน้มถ่วงของโลก.....ความยากจึงเป็นการที่ต้องดึงตนให้สูงหนีแรงโน้มถ่วงของโลก.....เมื่อทำได้บ่อย ๆ คุณจะขึ้นสูงจนมองเห็นโลกในมุมมองกว้างขึ้น......เห็นตัวคุณเองกับสามีคุณกำลังดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนั้นได้....เมื่อนั้นคุณพ้นแล้วครับ.....พ้นโลก......คุณอยากทำมั้ย.....ตัดสินใจตามทางที่ถูกที่ควร จากใจวิพุธ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 31 ส.ค. 2010, 00:44 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-2
Moderators-2
ลงทะเบียนเมื่อ: 29 พ.ค. 2008, 14:14
โพสต์: 3832

อายุ: 12
ที่อยู่: กทม.

 ข้อมูลส่วนตัว


คนในอยากออก
คนนอกอยากเข้า

คนเคยแล้วก็เบื่อ
คนไม่เคยก็อยากรู้


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 31 ส.ค. 2010, 11:33 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 8
สมาชิก ระดับ 8
ลงทะเบียนเมื่อ: 05 ส.ค. 2010, 12:21
โพสต์: 637

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


แนะนำว่า ให้อภัย และอยู่เป็น เพื่อนที่ดีแก่กัน

ชวนเขาไปวัดวา จะได้ไปด้วยกัน ทำความดีด้วยกัน

การมีเพื่อนที่ดี ดีกว่าไม่มี
ทำเขาให้เป็นคนดี ทำตัวเราให้เป็นคนดี

จะได้มีคนดีอีกสองคน ไว้ ช่วยกันและกันนะครับ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 31 ส.ค. 2010, 12:10 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 24 ส.ค. 2010, 13:04
โพสต์: 6

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ถ้าครั้งนี้เป็นครั้งแรกลองให้โอกาสเขาก่อนสักครั้งนะคะแต่ถ้าเราให้โอกาสเขาแล้วเขายังเป็นเหมือนเดิมคราวนี้ค่อยตัดขาดค่ะผู้ชายส่วนมากมักเป็นแบบนี้เสมอ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 31 ส.ค. 2010, 13:44 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 13 ก.พ. 2010, 16:34
โพสต์: 1050

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ช่างเขาเถอะ...อยู่กินกันมาตั้ง ๒๐ กว่าปีแล้ว คงต้องรู้นิสัยกันดี
รู้ทางเข้าทางออก จะผิดพลาดไป สักครั้ง ขออโหสิเขาเถอะ
อย่างน้อยเขายังรู้ว่า รังเดิมยังอบอุ่น ขอกลับมาตายที่นี่
เราน่าจะภูมิใจซะมากกว่า มันอยู่ที่ใจเรานี่แหละ
เขาจะมาจะไปก็ช่างเขา..ใจเราอยู่กับเรา ไม่มาไม่ไปด้วย
ทุกอย่างมันมีเหตุ มีปัจจัยทำให้เกิด..มาเป็นแบบนี้
ยังไงก็ขอให้เอาความดีของเขา มาลบ กลบหนี้ กับความไม่ดีของเขา
ถ้ามันยังมีเหลือ..ก็เป็นอันว่ายังพอใช้ได้(คิดถึงเรื่องเวลาที่เขาดีกับเรา)
ส่วนเราหาทางทำใจให้สงบดีกว่า...เอาธรรมเข้าหาตัว
และจะได้หัดปล่อยวางซะแต่เนิ่นๆ
ขอเจริญในธรรม :b8:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 31 ส.ค. 2010, 15:51 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 มิ.ย. 2009, 17:12
โพสต์: 246

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


:b4: เป็นกำลังใจให้แล้วกันค่ะ

มีผู้รู้หลาย ๆ ท่านแนะนำแล้ว แต่สุดท้ายก็ไม่พ้นตัวคุณเองที่ตัดสินใจค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 31 ส.ค. 2010, 16:04 
 
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 30 ส.ค. 2010, 20:19
โพสต์: 2


 ข้อมูลส่วนตัว


ต้องขอขอบพระคุณทุกท่านที่ให้คำแนะนำ อ่านแล้วรู้สึกดีแต่อยากร้องไห้
น้องจ๋าบอกว่าสุดท้ายก็ตัวดิฉันเองที่ต้องตัดสินใจ ใช่ค่ะดิฉันตัดสินใจเองแต่ไม่รูว่าการตัดสินใจนั้น
มันจะผิดพลาดอีกหรือเปล่าที่ยอมรับเขาเข้ามาอีก วันนี้เขาก็ทำดีแต่ต่อไปอาจจะเหมือนเดิมก็ได้
ใครจะรู้ แล้วจะเป็นอย่างไร ดิฉันพยายามทำจิตใจให้นิ่งเพื่อหลุดพ้น จะได้เป็นสุขบ้าง ไม่กังวล ต้องเข้ามาอ่านคำแนะนำบ่อยจะได้ช่วยให้จิตใจดีขึ้น งานก็ไม่ก้าวหน้าไม่มีอะไรดีขึ้นเลย tongue อยู่ไปวันๆใส่หน้ากากหรอกตัวเองและคนอื่น แต่ข้างในว้าวุ่นมาก 7 เดือนแล้วยังทำใจไม่ค่อยได้เลย ภาพต่างๆยัง
หลอกหลอนอยู่เลย


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 10 โพสต์ ] 

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

่กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 1 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร