และเราควรจะเตรียมตัวอย่างไง ก่อนที่จะถึงวันตายของเรา

...การเตรียมตัวที่ดีของพุทธศาสนิกชนคือเตรียมเสบียงสำหรับเดินทางในวัฏฏะ...
...ได้ความประเสริฐคือเป็นมนุษย์สามารถปฏิบัติให้รู้ตามพระธรรมคำสอนได้ค่ะ...
...สละทรัพย์เพื่อบริจาคทานเป็นการนำออกไปแล้วด้วยดีเพราะร่างกายตายก็เผา...
...ตายแล้วไปไหนศึกษาในลานนี้ค่ะ...บาป บุญ นรก สวรรค์ พรหมโลก นิพพานมี...
...จงหมั่นทำบุญให้ทาน รักษาศีล เจริญจิตตภาวนา และเป็นบุญที่ได้เกิดมาได้ฟัง...
...พระธรรมคำสอนที่มีพุทธบริษัทสี่ที่มีความเข้าใจถูกต้องนำมาถ่ายทอดให้ฟัง...
http://www.dhammahome.com/front/videoclip/show.php?tof=pl&id=1123

...โดยเฉพาะกัลยาณมิตรที่ดีที่สุดของมนุษย์และสรรพสัตว์คือพระอรหันต์...
...แนะนำฟังพระธรรมเทศนาของพระอรหันต์ที่ยังครองธาตุขันธ์อยู่บ่อยๆค่ะ...
...ต้นกำเนิดสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชนวัดป่าบ้านตาดจังหวัดอุดรธานี...
http://www.luangta.com/

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๗ สังยุตตนิกาย สคาถวรรค

ปัพพโตปมสูตรที่ ๕

ครั้งนั้นแล พระเจ้าปเสนทิโกศลได้เสด็จเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่
ประทับในตอนกลางวัน ครั้นแล้วได้ทรงอภิวาท แล้วประทับอยู่ ณ ที่ควร
ส่วนข้างหนึ่ง ฯ

ได้ทรงตรัสถามพระพุทธเจ้าว่า:..

.........ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็แลเมื่อชรามรณะครอบงำอยู่ อะไรเล่า
จะพึงเป็นกิจที่หม่อมฉันควรทำ นอกจากการประพฤติธรรม นอกจากการประพฤติ
สม่ำเสมอ นอกจากการสร้างกุศล นอกจากการทำบุญ ฯ

พระผู้มีพระภาคผู้พระสุคตศาสดาได้ตรัสตอบว่า


ภูเขาใหญ่แล้วด้วยศิลา จดท้องฟ้า กลิ้งบดสัตว์มาโดยรอบ
ทั้ง ๔ ทิศ แม้ฉันใด ชราและมัจจุก็ฉันนั้น ย่อมครอบงำ
สัตว์ทั้งหลาย คือ พวกกษัตริย์ พวกพราหมณ์ พวกแพศย์
พวกศูทร พวกจัณฑาล และคนเทมูลฝอย ไม่เว้นใครๆ
ไว้เลย ย่อมย่ำยีเสียสิ้น ณ ที่นั้น ไม่มียุทธภูมิสำหรับ
พลช้าง พลม้า ไม่มียุทธภูมิสำหรับพลรถ ไม่มียุทธภูมิ
สำหรับพลราบ และไม่อาจจะเอาชนะแม้ด้วยการรบด้วย
มนต์หรือด้วยทรัพย์ เพราะฉะนั้นแล บุรุษผู้เป็นบัณฑิต
มีปัญญา เมื่อเล็งเห็นประโยชน์ตน พึงตั้งศรัทธาไว้ในพระ-
*พุทธเจ้า ในพระธรรมและในพระสงฆ์ ผู้ใดมีปรกติประพฤติ
ธรรมด้วยกาย ด้วยวาจา หรือด้วยใจ บัณฑิตทั้งหลายย่อม
สรรเสริญผู้นั้น ในโลกนี้นั่นเทียว ผู้นั้นละโลกนี้ไป ย่อม
บันเทิงในสวรรค์ ฯ


http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/s ... 9&bookZ=33

ไปตามกรรม
เพราะฉะนั้น ตอนดำเนินชีวิตอยู่ ก็ควรดำรงอยู่ในศีลธรรม ละเว้นจากการทำชั่วทำบาปทั้งปวง

เมื่อรูปใกล้จะแตกสลาย ส่วนของนามซึ่งเป็นข้อมูลของกรรมจะถูกเก็บไว้ที่ภวังคจิต
และภวังคจิตจะถ่ายทอดส่วนของนามทั้งหมดไปสู่จุติจิต ซึ่งเป็นจิตดวงสุดท้าย
และจุติจิตจะสลายตัวส่งพลังงานแห่งกรรมไปสร้างจิตดวงใหม่ที่เรียกว่า ปฏิสนธิจิต
เข้ารวมกับรูปใหม่ ภพใหม่

ภพภูมิของการจะไปเกิดมีได้ทั้งหมด 31 ภพ
มนุษย์อยู่ในชั้นที่5 ชั้นที่สูงกว่าคือชั้นของเทวดาและพรหม
ชั้นต่ำสุดเป็นชั้นของสัตว์นรก
ชั้นที่2เป็นภพของอสุรกาย ชั้นที่3เป็นเปรต และชั้นที่4 เป็นสัตว์เดรัจฉาน

จิตสุดท้ายถ้ามีส่วนของนามที่เต็มไปด้วยโทสะ
ปฏิสนธิจิตจะลงไปรวมกับรูปที่ชั้นของสัตว์นรกและอสุรกาย
ถ้าจิตนั้นเต็มไปด้วยโลภะ ปฏิสนธิจิตจะไปรวมกับรูปในชั้นของเปรต
ส่วนที่ผู้ที่จิตสุดท้ายก่อนเสียชีวิตเต็มไปด้วยโมหะ จะไปเกิดในรูปของสัตว์เดรัจฉาน
ดังนั้น ถ้าตลอดชีวิตของเราเต็มไปด้วยกิเลส3ตัวนี้ ภพภูมิต่อไปจะลงไปในชั้นต่ำกว่าภพมนุษย์

ความตายไม่รู้จะมาถึงเราเมื่อไหร่
และชีวิตเราก็สั้นลงๆทุกที
จึงไม่ควรประมาท และพึงสร้างเหตุให้ได้สิ่งที่ดีที่สุดที่มนุษย์ควรจะได้รับในชีวิตนี้

อกุศลใดที่ยังไม่มีก็อย่าให้เกิดมีขึ้น อกุศลใดที่มีอยู่แล้วก็ทำให้ลดลง
กุศลใดที่ยังไม่มีก็ทำให้เพิ่มขึ้น กุศลใดที่มีแล้วก็พึงรักษาไว้
ทำบุญกิริยาวัตถุ 10เสมอๆ เพื่อเป็นเสบียงในการเดินทางไกล
และฝึกฝนพัฒนาจิตใจด้วยการเจริญสติปัฏฐาน4 เพื่อจะไม่ต้องเดินทางในสังสารวัฏนี้อีก


"แม้จบพระไตรปิฎกหมดแล้ว จำพระธรรมได้มากมาย
มีคนเคารพนับถือมาก ทำการก่อสร้างวัตถุได้อย่างมากมาย
หรือสามารถอธิบายถึงอนิจจัง ทุกขัง อนัตตาได้อย่างละเอียดแค่ไหนก็ตาม
ถ้ายังประมาทอยู่ ก็ยังว่าไม่ได้รสชาติของพระพุทธศาสนาแต่ประการใด
เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นของภายนอกเท่านั้น
เมื่อพูดถึงประโยชน์ก็เป็นประโยชน์ภายนอก คือเป็นไปเพื่อสงเคราะห์สังคม เพื่อสงเคราะห์ผู้อื่น
เพื่อสงเคราะห์อนุชนรุ่นหลัง หรือเพื่อสัญลักษณ์ของศาสนวัตถุ

ส่วนประโยชน์ของตนที่แท้นั้นคือความพ้นทุกข์
จะพ้นจากทุกข์ได้ก็ต่อเมื่อรู้จิต
จิตที่ส่งออกนอกเป็น สมุทัย
ผลอันเกิดจากจิตที่ส่งออกนอกเป็น ทุกข์
จิตเห็นจิตเป็น มรรค
ผลอันเกิดจากจิตเห็นจิตเป็น นิโรธ"

“กิเลสมีมากมาย แต่ทางที่ดับทุกข์ได้มีทางเดียว พระนิพพาน
การที่เรามีโอกาสปฏิบัติธรรมที่ถูกทางเช่นนี้มีน้อยนัก หากปล่อยโอกาสให้ผ่านไป
เราจะหมดโอกาสพ้นทุกข์ได้ทันในชาตินี้
แล้วจะต้องหลงอยู่ในความเห็นผิดอีกนานแสนนาน เพื่อจะพบธรรมอันเดียวกันนี้
ดังนั้น เมื่อเราเกิดมาพบพระพุทธศาสนาแล้ว รีบปฏิบัติให้หลุดพ้นเสีย
มิฉะนั้นจะเสียโอกาสอันดีนี้ไป
เพราะว่า เมื่อสัจธรรมถูกลืม
ความมืดมนย่อมครอบงำปวงสัตว์ให้อยู่ในกองทุกข์สิ้นกาลนาน...”
หลวงปู่ดูลย์ อตุโล

“วันเวลาที่หมดสิ้นไปโดยไม่ได้ทำอะไรที่เป็นคุณประโยชน์แก่ตัวเองบ้าง
ในชีวิตที่เกิดมาในโลก และได้พบพระพุทธศาสนานี้
ช่างเป็นชีวิตที่น่าเสียดายยิ่งนัก
เวลาแม้เพียงหนึ่งนาทีที่ผ่านไปนั้น
แม้ว่าจะทุ่มเงินจำนวนมหาศาลก็ไม่สามารถซื้อกลับคืนมาได้”
หลวงปู่สิม พุทธาจาโร

ตายแล้วจะไปเกิดทันทีค่ะแต่จะเป็นที่ภพไหนร่างใดขึ้นอยู่ที่กรรม ก่อนที่จะตายจากการเป็นมนุษย์ก็ควรสะสมบุญเอาไว้ค่ะ สะสมด้วยการทำความดีก็ได้และคู่ไปกับการถือศีลทำสมาธิก็ได้ บุญจะช่วยเบาบางวิบากที่เราต้องชดใช้ให้เจือจางลง บุญที่มีมาอยู่แล้วก็จะเป็นการเสริมให้ชีวิตในภพต่อไปดีไปด้วย บุญที่มากที่สุดได้จากการถือศีลและทำสมาธิค่ะ

ในวันที่เรายังคิดว่าชีวิตยังไกลนั้น เราประมาท
ในวันที่เราเริ่มตระหนักว่าในความประมาทนั้น มีความตายแอบจ้องไล่กวดเราตลอด เราเฝ้าตอกย้ำให้ระวัง เราเฝ้าหาหลักธรรมมากมายมาจัดท่วงท่า
และเมื่อวันที่ความตระหนักนั้นงวดเข้ามา เข้ามา สิ่งที่จะโดดเด่นแจ่มชัดที่สุดก็คือ ลมหายใจที่ยังเข้าและออก
การรู้ ณ ขณะ ไม่มีสิ่งใดที่ต้องเตรียมครับ เพราะทุกอย่างมันอยู่ที่นั่นตรงนั้นแล้ว ไม่ต้องเตรียม

ขึ้นอยู่กับเราว่าเราอยากจะไปไหนมีอยู่ ชั้นพรหม ชั้นนอินทร์ ชั้นเทพ ชั้นเทวดา ชั้นรุกขะเทวดา จตุมหาราชิกา ชั้นโลกวิณญาณ ชั้นสัตว์นรก สัตว์เดรฉาน มีทางไปถ้าจะให้บอกก็คงจะไม่ไหวเพราะเยอะมาก(จงทำดีไว้ก็พอ)