แดนนิพพานเป็นการอธิบายถึงนิพพาน แบบอุปมา

ดังนั้นแดนนิพพานจริงๆนั้นไม่มี

ดังในหนังสือพุทธธรมหน้า๒๓๓

แบบอุปมา ถ้อยคำแบบอุปมามักใช้บรรยายภาวะและลักษณะของผู้บรรลุนิพพาน มากกว่าใช้บรรยายภาวะของนิพพานโดยตรง เช่น เปรียบพระอรหันต์เหมือนโคนำฝุงที่ว่ายตัดกระแสน้ำข้ามถึงฝั่งแล้ว(ม.มูฬ๑๒/๓๑๙/๔๒๐) เหมือนคนข้ามมหาสมุทร หรือห้าวน้ำใหญ่ที่มีอันตรายมากถึงฟากขึ้นยืนบนฝั่งแล้ว(สํ.สฬ.๑๘/๒๘๕/๑๙๖;๓๑๔/๒๑๘) จะว่าไปเกิดที่ไหน หรือจะว่าไม่เกิดเป็นต้นก็ไม่ถูกทั้งสิ้น เหมือนไฟดับเมื่อสิ้นเชื้อ((ม.ม.๑๓/๒๕๐/๒๔๖;สํสฬ.๑๘/๘๐๐/๔๘๕) อย่างไรก็ตาม คำเปรียบเทียบภาวะนิพพานโดยตรงก็มีอยู่บ้าง เช่นว่า นิพพานเป็นเหมือนภูมิภาคอันราบเรียบน่ารื่นรมย์(สํ.ข.๑๗/๑๙๗/๑๓๒) เหมือนฝ่งโน้นไม่มีภัย(สํ.สฬ.๑๘/๓๑๖/๒๑๙) และเหมือนข่าวสาสน์ที่เป็นจริง(สํ.สฬ.๑๘/๓๔๒/๒๔๒) เป็นต้น ที่ใช้เป็นคำเรียกเชิงเปรียบเทียบอยู่ในตัวก็หลายคำ เช่น "อโรคยะ" (ความไม่มีโรค, สุขภาพสมบูรรณ์) "ทีปะ" (เกาะ, ที่พ้นภัย) "เลนะ" (ถ้ำ, ที่กำบังภัย) เป็นต้น ในสมัยคัมภีร์รุ่นต่อๆมาที่เป็นสาวกภาษิตถึงกับเรียกเปรียบเทียบนิพพานเป็นเมืองไปก็มี ดังคำว่า "อุดมบุรี" (ขุ.อป.๒๒/๑๕๗/๒๘๒(ปุรมุตฺตมํ)) และนิพพานนคร (มิลินฺท.๓๙๔) ซึ่งได้กลายมาเป็นคำเทศนาโวหารและวรรณคดีโวหารในภาษาไทยว่า อมตมหานครนฤพาน บ้าง เมืองแก้วกล่าวแล้วคือพระนิพพานบ้าง แต่คำหลังนี้ไมจักเข้าในบรรดาถ้อยคำที่ยอมรับว่าใช้แสดงภาวะของนิพพานได้

นิพพานเป็นอนัตตา

ในหลักธรรมแห่งพระพุทธพจน์ อาจถูกบิดเบือน เราจึงอยากจะนำพระพุทธพจน์
มากล่าว มาแสดงไว้ในที่นี้ ผู้ใคร่ธรรมทั้งหลาย พึงศึกษาเถิด

คำกล่าวเกี่ยวกับนิพพาน อันเป็นอนุปาทิเสสนิพพาน
[๒๒๖] ปัญญาในความสิ้นไปแห่งความเป็นไปแห่งกิเลส และขันธ์
ของบุคคลผู้รู้สึกตัว เป็นปรินิพพานญาณอย่างไร ฯ
สัมปชานบุคคลในศาสนานี้ ย่อมยังความเป็นไปแห่งกามฉันทะให้สิ้นไป
ด้วยความไม่พยาบาท ฯลฯ แห่งถีนมิทธะให้สิ้นไป ด้วยอาโลกสัญญา ฯลฯ
แห่งอุทธัจจะให้สิ้นไป ด้วยความไม่ฟุ้งซ่าน ฯลฯ แห่งวิจิกิจฉาให้สิ้นไป ด้วยการ
กำหนดธรรม ฯลฯ แห่งอวิชชาให้สิ้นไป ด้วยญาณ แห่งความไม่ยินดี ด้วยความ
ปราโมทย์ ยังความเป็นไปแห่งนิวรณ์ให้สิ้นไป ด้วยปฐมฌาน ฯลฯ ยังความ
เป็นไปแห่งกิเลสทั้งปวงให้สิ้นไป ด้วยอรหัตมรรค ฯ
อีกประการหนึ่ง ความเป็นไปแห่งจักษุนี้แล ของสัมปชานบุคคลผู้นิพพาน
ด้วยอนุปาทิเสสนิพพานธาตุ ย่อมสิ้นไป และความเป็นไปแห่งจักษุอื่นย่อม
ไม่เกิดขึ้น ความเป็นไปแห่งหู ฯลฯ ความเป็นไปแห่งจมูก ความเป็นไปแห่งลิ้น
ความเป็นไปแห่งกาย ความเป็นไปแห่งใจนี้แล ของสัมปชานบุคคลผู้นิพพานด้วย
อนุปาทิเสสนิพพานธาตุ ย่อมสิ้นไป และความเป็นไปแห่งใจอื่นย่อมไม่เกิดขึ้น
ปัญญาในความสิ้นไปแห่งความเป็นไปแห่งกิเลสและขันธ์ ของสัมปชานบุคคล
นี้เป็นปรินิพพานญาณ ฯ
ชื่อว่าญาณ เพราะอรรถว่ารู้ธรรมนั้น ชื่อว่าปัญญา เพราะอรรถว่ารู้ชัด
เพราะเหตุนั้นท่านจึงกล่าวว่า ปัญญาในความสิ้นไปแห่งความเป็นไปแห่งกิเลส
และขันธ์ของบุคคลผู้รู้สึกตัว เป็นปรินิพพานญาณ ฯ
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๓๑ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒๓
ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค

ที่ชื่อว่า อุปาทิเสสนิพพาน คือ ละกิเลสได้แล้ว แต่ยังไม่ตาย
ที่ชื่อว่า อนุปาทิเสสนิพพาน คือ ละกิเลสได้แล้ว และตายแล้ว
ปรินิพพาน คือความดับรอบแห่งกองขันธ์ทั้งมวล และจะไม่มีขันธ์ใดเหลืออยู่ และจะไม่มีขันธ์ใดเกิดขึ้นอีก

หวังว่าพุทธพจน์บทนี้ จะทำให้แจ้งชัดเรื่องนิพพานกันได้

อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆค่ะ

ขอบคุณนะค่ะ

1. สรรพสิ่งในโลกและในจักรวาล ก็ล้วนแล้วแต่เป็นสภาพของความว่าง แต่ไม่ใช่สูญ ไม่ใช่หรือครับ เพราะทุกอย่างมันเป็นอนัตตา แต่ทำไมชาวโลกจึงเห็นว่าทุกสรรพสิ่งมีตัวตน ไม่ว่าง และไม่สูญล่ะ

2. คิริมานนทสูตร ( อุบายรักษาโรค ) : เมืองพระนิพพาน

ตทนนฺตรํ ในลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงตรัสเทศนาต่อไปอีกว่า อานนฺท ดูกรอานนท์ นิพฺพานํ นครํ นาม อันชื่อว่าเมืองพระนิพพานย่อมตั้งอยู่ในที่สุดแห่งโลก โลกมีที่สุดเพียงใด พระนิพพานก็ตั้งอยู่ที่สุดเพียงนั้น พระนิพพานเป็นพระมหานครอันใหญ่ เป็นที่บรมสุขหาที่เปรียบมิได้ ......อยากอ่านต่อ เปิดgoogle แล้วไปหาอ่านเอาเอง

3. http://board.palungjit.com/attachment.p ... 1202950385

วันหนึ่ง หลวงพ่อ(ดู่) ได้เล่าถึงการปฏิบัติ โดยท่านเป็นผู้บอกว่า

“ เมื่อไปถึงวิมานแก้วได้แล้ว เป็นวิมานแก้วของพระพุทธเจ้าก็เหมือนกุฏิของพระพุทธเจ้า นอกจากนี้ก็มีวิมานพระธรรม อยู่ไปทางขวามือของพระพุทธเจ้ามีตู้พระไตรปิฎกอยู่หลายตู้ เขียนเป็นภาษาบาลีอักษรขอม ถ้าอยากรู้แปลว่าอะไรให้ถามหลวงปู่ทวด ซ้ายมือเป็นวิมานของพระสงฆ์ มีพระสงฆ์อยู่พระพุทธเจ้าเป็นประธาน

แกเดินจิตให้ดีจากวิมานแก้วจะไปถึงพระพุทธรูป 4 องค์ของกัปป์นี้ มีลักษณะหน้าตักกว้างไม่เท่ากันตามบารมี องค์แรกเป็นของพระกกุสันโธมีหน้าตักกว้าง 20 วา องค์ที่สองพระโกนาคม หน้าตัก 15 วา องค์ที่สาม ของพระกัสสปหน้าตัก 10 วา องค์ที่สี่ หน้าตัก 5 วา ถ้าเป็นพระศรีอริย์องค์ที่ห้า ยังไม่ปรากฎถ้าอธิษฐาน ขอดูจะพบว่ามีหน้าตักเท่ากับองค์แรก เพราะท่านสร้างบารมีมาถึง 16 อสงไขยกับแสนมหากัปป์ ทำจิตให้ดี เดินจิตให้ถึงที่หลังพระทั้ง สี่องค์ มีที่เวิ้งว้างไม่มีประมาณนั้นแหละคือ แดนพระนิพพานจริงๆ ไม่มีอะไรเลยเป็นสภาพของความว่าง แต่ไม่ใช่สูญนะแก

ความจริงแล้ว แดนนิพพานเป็นภาวะวิมุตติ เต็มไปด้วยความสุขบริสุทธิ์ หยั่งรู้ได้ยากจากอายตนะ ขันธ์ 5 แต่ถ้าผู้อยู่ในวิมุตติ เช่น พระพุทธเจ้า และพระอรหันต์ จะแสดงวิมุตติให้คนทั่วไปรู้คงไม่ได้ พวกท่านจึงต้องทำให้เกิดสิ่งที่เป็นสมมุติขึ้นมาให้เห็น เป็นพระแก้ว วิมานแก้ว เมืองแก้ว ไม่อย่างงั้นจะแสดงนิพพานที่เป็นวิมุตติให้คนที่เป็นสมมุติรับรู้ได้ คงยากมากๆๆๆ

นิพพานโลกุตตระภูมิ เป็นนิพพานจริงแท้ เป็นอสังขตธาตุ ไม่พึงกล่าวว่าเป็นอัตตา ทั้งไม่พึงกล่าวว่าเป็นอนัตตา ไม่มีดินแดน ชี้ให้เห็นไม่ได้ แต่การแสดงสภาวธรรมของนิพพานนั้นด้วยดินแดนก็ดี หรือกายของพระอรหันต์ก็ดี จึงต้องใช้ธรรมกายเป็นการสื่อสารกับจิตที่ยังข้องอยู่ในสมมุติบัญญัติ

เราเห็นโลกุตตระจิต หรือวิมุตติจิตไม่ได้หรอก นอกจากพบพระอรหันต์ที่ยังทรงขันธ์อยู่น่ะได้ หากท่านดับขันธ์เสียแล้วก็เห็นได้แต่ธรรมกาย

ท่าน mes ครับ...ขออภัยไว้ก่อนเลยนะครับ

เรื่องของพระนิพพานนั้นเขาไม่นำมาเป็นเรื่องวิเคราะห์วิจารณ์กันนะครับ...
มันไม่คุ้มกันหรอกครับ ขาดๆ เกินๆ...

อีกอย่างนึงคือ คนที่ยังไม่กระทบกระแส อธิบายยังไงก็ไม่รู้หรอกครับ ที่รับรู้ไปนั่นน่ะมันไม่ใช่ทั้งหมดนั่นแหละ มันก็แค่สัญญาขันธ์ เหมือนแผนที่ เหมือนโบร์ชัวร์แพ็คเกจทัวร์ แต่ยังไม่ตัดสินใจจะเดินทาง มีแต่เอามาดูว่า พระนิพพานนั้นเขาว่าเป็นยังไงนะ แล้วก็มานั่งคิดจินตนาการเอาว่า ถ้าเราได้ไปคงมีความสุข สงบ ดีนะ..ก็แค่นั้นเองครับ

ถ้าคนที่ได้กระทบกระแสแล้ว ไม่ต้องอธิบายอะไรเลยครับ เขารู้แล้ว

พวกที่ซื้อตั๋วแล้วก็มีเยอะ...กำลังเก็บกระเป๋าเตรียมตัวเดินทาง(ปฏิบัติบูชา)

พวกที่ขึ้นรถแล้วก็มีเยอะ...กำลังเริ่มออกเดินทางไป(ได้ญาณแล้ว เหมือนที่พระพุทธเจ้าตรัสที่ใต้ร่มโพธิ์ เมื่อคืนวันวิสาข "เมื่อเรายังไม่ได้พบญาณ เราได้ท่องเที่ยวไปในวัฏฏสงสารเป็นเอนกชาติ")
พวกที่อยู่ระหว่างทางก็มีอีกเยอะ....ตรงระหว่างทางนี่ก็แตกต่างกันไปนะครับ ขึ้นอยู่กับว่าซื้อทัวร์บริษัทไหน เพราะแต่ละคนก็จะได้ท่องเที่ยวไม่เหมือนกันหรอกครับ บางคนแวะเที่ยวน้ำตก บางคนแวะเที่ยวทะเล บางคนเที่ยวห้าง ฯลฯ แล้วแต่ว่าจะแวะตรงไหนระหว่างทาง
แต่สำหรับบางคนที่ไม่ชอบเที่ยวก็ไปแบบรถประจำทางเลยก็มีเยอะครับ ซื้อตั๋วแล้วก็เดินทางเลย ไม่ต้องแวะเที่ยวไหน ต้นทาง สู่ปลายทาง จบเลย ระหว่างทางมีอะไรบ้างก็รู้ แต่ไม่ได้สัมผัส แต่ก็ยังอยู่ระหว่างเดินทาง

พวกที่ใกล้ถึงแล้วก็มี...เห็นปลายทางแล้ว ไม่สนใจข้างทางแล้ว พระนิพพานอยู่ตรงหน้าแล้ว กำลังทำหนังสือผ่านแดนอยู่ ตรวจสัมภาระอยู่ ว่ามีสิ่งของต้องห้าม(อารมณ์)รึป่าว

ส่วนพวกที่ผ่านเข้าไปแล้วก็ไม่กลับมาแล้ว...