ตอนนี้ รู้สึกว่าทำงานไม่ถูกใจเจ้านาย ทำดีแค่ไหนก็ไม่เห็นว่าเราดี เราก็อดทนมาได้ตั้งหลายปี แต่ตอนนี้อดทนไม่ไหวแล้ว คงต้องหางานใหม่ แต่เขาก็บอกว่าที่เขาดุด่าเพราะอยากให้เราได้ดี แรกๆ เราก็เข้าใจ แต่ว่าหลังๆ รู้สึกว่าจะไม่ใช่แล้ว เปรียบเทียบกับพนักงานอีกคน เขากลับพูดจากับพนักงานอีกคนดีมาก แต่พูดกับเราเหมือนไม่พอใจเราอะไรสักอย่าง เขาสั่งทำงานให้เราก็ทำเต็มที่ เต็มความสามารถ แต่กลับไม่ถูกใจเขาสักอย่าง คงถึงเวลาที่เราต้องถอยออกไปตั้งหลักใหม่แล้ว ใช่ไหมคะ
คงต้องหาที่ทำงานใหม่ แล้ว

หากเจ้านายคุณ ไม่พูดจากับคุณดี เหมือนยามพูดกับคนอื่นๆ

คุณก็อย่าไปรอคำพูดดีๆจากปากเขา ปล่อยให้เขาเอาไปโปรยให้คนอื่นตามสะดวกของเขาเถิด

แค่ทำหน้าที่ของคุณให้ถูกต้อง รัดกุม ไม่ให้เสียหาย........อย่าเปิดช่องว่างให้ใครตำหนิได้

หากคุณคิดว่าคุณทำดีแล้ว หรือถูกต้องแล้ว แต่เจ้านายคุณยังตำหนิคุณอีก
เพราะอคติส่วนตัวกับคุณ...........จนคุณไม่มีความสุขกับการทำงาน

คุณควรจะลองหาสาเหตุที่แท้จริงให้เจอซะก่อน ว่าทำไมเจ้านายคุณถึง
เลือกปฏิบัติกับคุณ ก่อนที่คุณจะตัดสินใจ หางานใหม่

เมื่อคุณทราบว่าเหตุอะไรเขาจึง ปฏิบัติต่อคุณเช่นนี้

หากเหตุผลนั้นเป็นสิ่งที่เราสามารถแก้ไข ให้ความอคติส่วนตัวของนายคุณสิ้นไป
คุณก็จะรู้ว่า คุณควรแก้ไขอย่างไร โดยไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนงาน

หากคุณพบว่าเหตุผลที่เจ้านายคุณ เลือกปฏิบัติต่อคุณ เป็นเหตุผลที่ยากต่อการ
เยียวยา และแก้ไข คุณก็จะรู้ว่าคุณควรจะไปหรือควรจะอยู่อย่างชัดเจนยิ่งขึ้น


ขอเป็นกำลังใจให้คุณ ด้วยอีกแรงครับ ค่อยๆคิด และคิดนานๆ
หากใจกำลังไม่สบาย ก็พยายามอย่าเพิ่งเอาปัญหามาคิด

แต่เมื่อใจเริ่มสงบ ปลอดโปร่ง ปกติ สบายดีแล้ว จึงค่อยเอาปัญหามาใคร่ครวญ
และหวังว่าคุณจะคิดออก ทั้งได้คำตอบงามๆครับ

เขาเรียกว่าเลือกที่รักมักที่ชัง ถูกโฉลก ถูกชะตา ถูกอัธยาศัย ถูกจริต
คุณก็เข้าข่ายเป้นที่ชัง ไม่ถูกโฉลก ไม่ถูกชะตา ไม่ถูกอัธยาศัย ไม่ถูกจริต


ถ้าถามวืธีแบบพุทธนะ คำตอบไม่สบมณ์คนถามแน่เลย
เพราะต้องใช้เวลา เข้าใจยาก และทำยาก

แต่ถ้าจะแก้ปัญหาโดยไว คงต้องใช้องค์ความรู้ของพวกแนว business management
แนวพัฒนาตนเอง แนวจิตวิทยา อะไรพวกนั้นน่ะครับ จะได้ผลไว
ถ้าแนะนำ ผมก็แนะนำกว้างๆนะ ว่าคงต้องสื่อสาร
ดูท่าว่าเจ้านายเป็นคนรับฟังไหม ถ้ารับฟัง ก้ขอโอกาศคุยกันเปิดอกสักทีนึง

ถ้าทำเรื่องลาออกนะ ถ้านายยังอยากจะเอาเราไว้นะ...เขาจะคุย

ถ้าเขาคิดอยู่แล้ว่าจะไม่เอา จะเอาเราออก เขาก้จะรีบอนุมัติเลย...ไม่คุย


บางทีการกดดันอย่างนี้ ก็เป็นเครื่องมือของเถ้าแก่ที่เขาหมายจะบีบเราให้ลาออกเอง
เพราะถ้าเราลาออกเอง นายจะไม่เสียค่าชดเชยอะไรต่างๆ
แต่ถ้าให้เราออก เขาจะเสียค่าชดเชยตามกฏหมายเยอะแยะเลย


ผมโชคดีนิดนึงว่า นายใหญ่สุดผมเป็นคนแลาด ให้เกียรติคน ไม่ขี้โมโห
ผมจึงรู้ว่า ถ้าผมมีปัญหา และถ้าปัญหาเข้าขั้นสีแดง ก็คุยกับเขาได้

แต่คุณต้องไปดูนายคุณว่าเป้นคนคุยได้ไหม เห็นใจคนไหม รู้จักควบคุมอารมณ์ไหม
ถ้าไม่อยู่ในวิสัยจะคุย ก็หาทางไปดีกว่า
ไปหาที่ที่เราเจริญงอกงามได้ดี จะดีกว่า

ธรรมชาติสัตว์มนุษย์ สัตว์สังคมสิ่งที่เป้นพื้นฐานเลย
คือความรู้สึกมีความสุขก็ต่อเมื่อมีคนยอมรับคุณค่าในตัวเรา
ถ้าสังคมนั้นไม่ยอมรับเรา เราจะถูกเพิกเฉยคุณค่าที่มี
จะรู้สึกแปลกแยก ไม่มีคุณค่า ไม่ได้สร้างคุณค่า
ความจริงเขาไม่ยอมรับคุณค่าของเราต่างหาก
เพราะฉะนั้นจะมีความสุขกว่า ถ้าเราอยู่ในทีที่มีคนยอมรับคุณค่าของเรา

ปล่อยตัวจมกับที่ไม่ดี ตัวเรามันแก่ขึ้นทุกวัน
ต่อไปจะขยับอะไรจะลำบาก ต้องวางแผนดีๆ

เป็นขี้ข้าคนโง่ ลำบากนะ

ถ้าการหางานใหม่ทำ...มันไม่ได้เป็นการเดือดร้อน ก็ไปเถอะครับ อยู่ไปก็ทำงานไม่ได้ดีเพราะดูแล้วคงไม่มีใจจะทำแล้ว อยู่ต่อไปก็ทรมานตัวเองเปล่าๆ

ตอนนี้ รู้สึกว่าทำงานไม่ถูกใจเจ้านาย ทำดีแค่ไหนก็ไม่เห็นว่าเราดี เราก็อดทนมาได้ตั้งหลายปี แต่ตอนนี้อดทนไม่ไหวแล้ว คงต้องหางานใหม่ แต่เขาก็บอกว่าที่เขาดุด่าเพราะอยากให้เราได้ดี

อันที่จริงคนเขาอยากให้เราดี แต่ถ้าเด่นขึ้นทุกทีเขาหมั่นไส้
จงทำดีแต่อย่าเด่นจะเป็นภัย ไม่มีใครอยากเห็นเราเด่นเกิน



ในเมื่อยากให้เราดี เป็นที่ถูกใจ ก็ต้องชี้จุดบกพร่องแล้วให้แก้ไขจุดที่พร่องนั้น พูดด้วยเมตตา
มิใช่พูดว่าอยากให้เราดี แล้วเอาไปเปรียบเทียบกับคนอื่นเหมือนทำลายน้ำใจกัน




มอบหมายงานให้เราทำ เราก็ทำได้ทำสำเร็จ ไม่มีอะไรบกพร่อง
เป็นไปได้ว่า ตรงกับสุภาษิตดังกล่าวข้างต้น ทำดีแล้วเด่นเกิน ใช้ให้ทำงานแบบมีแผน
กะว่าพลาดแล้วจะยำซึ่ง่ๆหน้า แต่เราทำได้ทำสำเร็จจึงต้องเล่นเกม

สรุปว่า เราไม่บกพร่องในหน้าที่ แล้วก็อดทนมาหลายปี ดังกล่าว เล็งงานใหม่เถอะครับ อยู่ก็เสียสุขภาพจิต
เปล่าๆ
แต่อย่าเพิ่งกะโตกกะตากไป ทำงานไปด้วย ค่อยดูงานที่ใหม่ให้พอมั่นใจก่อนๆแล้วค่อยไปจากตรงนั้น
ประเดี๋ยวตกงานจนเป็นปัญหาใหม่อีก
แต่ถ้าออกแล้วไม่ตกงานนานๆแน่ ก็ไม่มีปัญหาประเด็นนี้

ชีวิตอยู่ที่ไหนต้องใช้ความอดทนทั้งนั้นครับ แต่ความอดทนก็มีขึดจำกัดของมัน

นี่...ท่าน Nud
ถ้าคุณหมดแรงใจที่จะพิมพ์ ... ก็พักนิ้วไว้ก่อนได้นะครับ...
ดูแนะนำเข้าดิ ...
จขกท.. ก็ดูจะหมดเรี่ยวหมดแรงใจอยู่แล้ว ...
คนมาแนะนำ...ก็ดูจะแนะนำได้สอดคล้องกับสภาวะกันจริง ๆ ...
ทำอย่างกะคนกำลังช๊อค...ที่ใครบางคนกลับมาเลย...





โอ้ย...เพื่อนเรา...งานเข้าแล้ว...

เขาก็บอกว่าที่เขาดุด่าเพราะอยากให้เราได้ดี
พยายามคิดแค่เท่าที่ควรจะคิดครับ...อย่าพยายามกลายร่างเป็นผู้คิดมาก
เพราะผู้ที่ชอบคิดมาก คือผู้ที่ชอบขุดคุ้ยครับ
ประเภทขุด แล้วรู้จักกลบ... ยังดีครับ...
แต่ประเภทขุด แล้วไม่รู้จักกลบ... อันตรายครับ...
พยายามคิดให้ง่าย ๆ ครับ... แล้วชีวิตคุณจะง่ายเอง...



เปรียบเทียบกับพนักงานอีกคน
อันนี้...คือภัยร้าย...ประหนึ่งคุณจะพุ่งหอกใส่สัตว์ร้าย แต่ดันหันด้านผิด...
เพียงแค่คุณหยุด...และหันกลับมาเปรียบเทียบตัวเอง กับตัวเอง อย่างต่อเนื่อง
ท่าจะเป็นทางออกที่เป็นมิตรที่สุดนะครับ...



แต่กลับไม่ถูกใจเขาสักอย่าง
สิ่งที่ควรทำ...คือเลือกทำในสิ่งที่ขัดใจเรา...น้อยที่สุด...
และเป็นสิ่งที่ขัดใจผู้อื่น...น้อยที่สุด...

เคยพบคนที่มีปัญหาอย่างนี้ แล้วก็เป็นทุกข์มากจนเครียดไปหลายปีเหมือนตกนรกทีเดียว หมดความสุขไปเลย

ก่อนอื่น ท่านผู้ถามย่อมสมควรที่จะยอมรับเสียก่อนว่า นี้เป็นวิบากของท่านผู้ถามเอง จะโทษใครได้... เพราะกรรมเป็นพวกพ้อง...ต้องมาพ้องกันกับคนก้าวร้าว ชอบใช้อำนาจ นี่ก็เป็นผลที่ฟ้องเหตุนั่นเอง
งานก็ดี บริษัทมั่นคง แต่ก็ต้องเจอะเจออย่างนี้ ดังนั้นปัญหาจึงยุ่งยากตรงที่ จะดำเนินชีวิตอย่างไรในสถานการณ์อย่างนี้

พนักงานที่เป็นทุกข์มากก็เพราะทุกข์ที่โดนเจ้านาย อาละวาดบ้าง และยิ่งไปกว่านั้น ที่พบมากกว่าก็คือ เป็นทุกข์เพราะไม่ยอมรับ ไม่ชอบกิเลสของเจ้านาย
บางคนไม่ได้ถูกด่าว่าอะไรด้วยซ้ำ ก็เป็นทุกข์ ..ทุกข์เพราะไม่ชอบกิเลสเจ้านาย ตรงนี้นี่แหละ ไม่ใช่เรื่องเลย เพราะทุกข์ด้วยโทสะตนเองแท้ๆ

ความทุกข์จึงมี 2 แบบ คือทุกข์เพราะโดนเล่นงาน กับทุกข์เพราะเร่าร้อนด้วยกิเลสตน ที่ไม่ชอบกิเลสเจ้านาย
ทั้งสองประการ ต้องใช้ปํญญามาแก้ไขทั้งนั้น
หากเป็นกรณีแรก ก็ต้องยอมรับว่า คนไม่มีความสุขนั้น เขาย่อมแสดงออกมาด้วยความกระด้างของเขา

ให้พิจารณาดูว่า เขามักขัดเคืองด้วยเหตุอันใด อะไรทำให้โทสะของเขามีมาก ก็ให้พึงเว้นเสีย
บางคนไม่ชอบให้ลูกน้องอธิบาย เขาจะหาว่า เถียง ...ชอบพูดและสั่งฝ่ายเดียว..เราก็เพียงแต่ทำให้ถูกต้องและถูกใจเขา คือ ไม่ต้องพูด พยักหน้า รับว่า ค่ะ ค่ะ ..เขาก็จะสงบ
คือ คนเราโดยธรรมชาตินั้น อยากจะสงบ แต่เพราะไม่รู้ตัว ก็ไม่รู้ว่าจะสงบอย่างไร..เขาจึงเป็นทุกข์มาก
หากผู้ถามตัดความขัดเคืองในอารมณ์ร้ายของเจ้านายไปเสียก่อน แล้วมองหาอุบายที่จะทำให้เขารู้สึกสงบ ท่านก็จะเป็นคนที่เขาเกรงใจเป็นอันมาก

ต้องสังเกตว่า เขามักเกรี้ยวกราดด้วยเรื่องอันใด ต้องเว้นโดยเด็ดขาด

ใช้ความสงบสยบความเคลื่อนไหว และแย้มยิ้มเป็นมิตรกับเขาให้มากขึ้น
เพราะความทุกข์ของเขา ความว้าเหว่และเดียวดาย เขาบางคนย่อมแสดงออกซึ่งโทสะก้าวหน้า คือ ทำลายความสุขของบุคคลอื่น เพื่อคนอื่นๆจะได้เป็นทุกข์เช่นเดียวกับตน.

หากเรารังเกียจเขา แม้จะสงบปากสงบคำ แต่สายตาของเราย่อมฉายแววกระด้างเพราะชิงชัง เฉยชา... เขาย่อมโกรธมากขึ้น ยิ่งแสดงอำนาจมากขึ้น
จงใช้ความอ่อนโยนด้วย เมตตา ....เพราะรู้แก่ใจว่า เขาเป็นทุกข์เหลือเกิน... มองเขาด้วยความจริงใจอยากให้เจ้านายมีความสุข คนเราย่อมสำเหนียกได้ ถึงความปรารถนาดีอย่างจริงใจของคนอื่น..จงให้ความชื่นบาน ให้การยอมรับแก่เขาบ้าง เพราะชีวิตของเขาเต็มไปด้วยความเดือดร้อนอย่างนั้น

ดังนั้น หากเข้าใจอย่างนี้จริง "การให้" ที่ไม่เกี่ยวกับหน้าที่ก็เกิดได้ด้วยเต็มใจ...
ให้ใบหน้าที่แย้มยิ้ม ..ให้หูที่รับฟัง ...ให้การยอมรับ... ผิดก็ได้ ถูกก็ได้.. แต่เราให้ความเข้าใจเขา..เขาใจแคบ แต่เราก็ให้ด้วยความใจกว้างได้...
บางทีนะ "การให้" ที่เต็มไปด้วยความเมตตาอย่างนี้... แม้ปราศจากคำพูด ก็เปรียบเสมือนน้ำฝนที่สดชื่น ชะโลมจิตใจที่แห้งผากแตกร้าวของเขาได้... และการให้ของท่านผู้ถามอย่างนี้ ย่อมเป็นครูสอนเขาผู้นั้นเรื่อง "ความดี" ขึ้นมาได้ในที่สุด

หากท่านผู้ถามวางใจไว้อย่างนี้ ความเอาผิดเอาถูกกับเจ้านายย่อมหมดไป เหลือเพียงการเป็นผู้ให้ ให้ความสุขแก่ตนเองในที่ทำงานเพราะกำจัดความรังเกียจด้วยเมตตา.. และชื่อว่าได้ให้ความสุขแก่คนอื่นด้วย

ดังนั้น ความเมตตาจึงดับทุกข์ของตนเอง พร้อมๆกับดับทุกข์ของเจ้านายได้ กระสุนนัดเดียว ยิงนกได้สองตัว ลองหาอุบายที่แยบคายค่อยทำค่อยปรับปรุงไป... แล้วอย่าตั้งความหวัง จะผิดหวังเมื่อไม่ได้ดั่งใจ
ไม้แห้งหากบุรุษนำมาสีกัน สักคราวหนึ่งย่อมเกิดเป็นไฟ ...หากท่านผู้ถามเพียรไปโดยไม่คาดคั้นในผล... สักวันหนึ่ง ท่านผู้ถามอาจจะกลับเข้ามาในเว็บนี้ เล่าถึงประสบการณ์ที่น่าชื่นใจของตนเองที่ประสบความสำเร็จได้ด้วยดีใเพื่อนที่นี่ร่วมชื่นใจด้วยก็เป็นได้....

คงเป็นช่วงเคราะห์ซ้ำ กรรมซัด ก็ประคองให้ดีก็แล้วกัน จะเปลี่ยนงาน หรือจะทนอยู่ทำต่อก็ตามเถอะ
ขอให้คิดว่า ชีวิตสามารถเปลี่ยนแปลงได้ อยู่คงที่ได้ หรือแย่ยิ่งกว่าเดิมก็ได้ เพราะคนส่วนใหญ่ที่เปลี่ยนงานก้เพราะสาเหตุมาจากเจ้านายเป็นส่วนใหญ่ ว่าแต่ช่วงหลายๆปีมานี้ จขกท. ทำบุญบ่อยรึป่าว...
บางครั้งเรากับเจ้านายผูกพันกันแบบเจ้ากรรมนายเวร มันก้ต้องเป็นเรื่องของวิบากกรรมเหมือนกันนะ
แต่ถึงจะเป็นอย่างงั้นก้เถอะ ก็พยายามปล่อยวางก่อน เฉยๆ แล้วก็ทำในสิ่งที่ดีไปก่อน แต่ถ้าจะหางานใหม่หรอ คิดว่างานใหม่ที่ดีๆ มันก้ต้องใช้เวลาเหมือนกันกว่าจะได้ คงไม่ได้วิ่งมาหาเราเอง ก็อยากให้ปรับวิธีคิดกับที่นี่คือที่เก่าให้ดีก่อน แล้วอย่าเก็บเอามาคิดที่บ้านบ่อยๆ มีเวลาก้สวดมนต์บ้าง ไปวัดทำบุญ ไหว้สักการะ สิ่งศักดิ์บ้างๆ แล้วก้อย่าโกรธหัวหน้า จะโกรธก้ขอให้โกรธเรื่องที่น่าโกรธจริงๆ เรื่องอื่นๆก็ให้ทำ
เป็นฟังหู ไว้หู เลือกหูหนักไว้ จะได้ฟังสิ่งที่เป็นประโยชน์ สิ่งที่เป็นโทษก้อย่าไปสนใจอะไรมากมาย
ที่บอกยังงี้ จะบอกว่าสุข ทุกข์ เหมือนเพื่อนสนิทกัน ไปด้วยกัน หากเจอสุข ไม่เจอทุกข์ พอทุกข์เข้าก้
เป้นอย่างที่เจอ แต่ถ้าเจอทุกข์ แล้วแก้ทุกข์ มันก็สุขมาบ้าง เพราะมันหายทุกข์ แต่มันก้จะทุกข์ สุข ทุกข์
สุข แบบนี้ไปเรื่อยๆแหละ เพราะเรามีกรรมที่ทำให้ต้องเกิด มีกรรมทำให้ต้องชดใช้ จะอยู่ไหน ไปไหนก้เลี่ยงไม่ดี อยากให้เข้าใจเท่านี้ก่อนนะครับ

เป็นกำลังใจให้ค่ะผ่านพ้นไปได้ด้วยดี และขอให้มีปัญญาในการแก้ไขปัญหาและอุปสรรคนะคะ

เขามีส่วนเลวบ้างช่างหัวเขา

จงเลือกเอาส่วนที่ดีเขามีอยู่

เป็นประโยชน์โลกบ้างยังน่าดู

ส่วนที่ชั่วอย่าไปรู้ของเขาเลย

มันไม่ดีขึ้นแล้วจะยึดถือไว้ทำไมล่ะครับ...

และกระผมก็ให้คิดก่อนนะครับ...ว่าถ้ามันไม่เป็นการเดือดร้อน

ถ้าหมายถึง ท่านsuwichai(พลศักดิ์ วังวิวัฒน์ ) ล่ะก็ไม่ถึงกับช๊อคหรอกครับ....แค่ นิดหน่อยครับ แต่ยังไม่เท่า ท่านขวาง(ขันธ์ ) นะครับ...คนนั้นสิน่าตื่นเต้นกว่า...เพราะมาแบบเนียนๆเลย

อ้าว...เหร๋อ...
เราเพิ่งรู้นะนี่...
เพราะเราเองก็เพิ่งมาวนเวียนอยู่ในลานเสวนาธรรมได้ไม่นาน...
ดูไม่ออกหรอก...ว่าใครเป็นใคร และใครมีความน่ารักกันยังไง...

หะ หะ หะ...

แล้วใครหนอคือท่านขันธ์

พอจะใบ้กันบ้างได้ไหมครับ

ผมจำได้ว่า กระทู้แรกที่ผมตอบตอนมาที่นี่ใหม่ๆ

คือแกล้งหยอกคุณขันธ์ ต่อจากนั้นไม่นาน เธอก็หายสาบสูญไป








เอ่อ..........เมื่อสักครู่มีพรายกระซิบมาบอก ว่าแท้แล้ว ผู้ใดหนอคือท่านขันธ์
ดังนั้นคงไม่ต้องรบกวนคุณ natdanai ครับ

น่ายินดีครับ สาธุ สาธุ

ขอบคุณสำหรับพรายกระซิบครับ

แล้วถ้าที่ทำงานใหม่ เจอแบบนี้อีก คุณจะทำยังไงล่ะคะ
จะถอยไปตั้งหลักที่ไหนอีกงั้นหรอคะ

ทนทุกข์ในทุกข์ เป็นยอดคน

แนะนำให้คุณ wandee ทำตามที่ท่านทั้งหลายแนะนำมาทั้งหมด ด้วยความอดทน อดทน และอดทนค่ะ

ทุกครั้งที่คุณเครียด ให้หายใจเข้าลึกๆ
ยิ้มที่มุมปาก(จะทำให้ดวงตาคุณดูสวยขึ้นทันที...) เพราะเดี๋ยวมันก็ผ่านไป

ทุกครั้งที่โดนติ ให้ยิ้มนิดๆ และทำหน้าเศร้าๆ ไว้ค่ะ (เป็นทริค ที่ทำให้เรา อดทนได้นานขึ้น...)

ที่เหลือไว้ต่อคราวหน้า วิธีพิชิตใจเจ้านาย

รักนะ

ฟังแล้วฟ้าผ่าในใจเลยครับ