ขอโทษทีนะครับ ท่านอมิตาพุทธ

ผมตามอ่านคำคมของคุณมาหลายคมแล้ว

วันนี้อดไม่ได้ ที่อยากจะบอกคุณว่า

หากคุณรวบรวม คำคมๆตามแบบของคุณ

เป็นหนังสือขึ้นมา สักหนึ่งเล่ม หรือหลายเล่ม

เพื่อแจกหรือเพื่อจำหน่าย คงสามารถทำได้สบายเลยครับ

ผมชอบมากเลย และผมก็เรียบเรียงออกมาอย่างนี้ไม่เป็น

คุณมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ที่น่าภูมิใจนะครับ

ขออนุโมทนาอีกครั้ง ครับ

เฮ้อ.............ในยามที่สหายธรรมท่านอื่นๆมีอะไรคมๆแสดงออกมากันไม่รู้จักหมด
แต่ตัวผมเอง ไม่รู้ว่าความสุนทรีย์มันหายหัวไปไหน

หรือว่าท่านทั้งหลาย กำลังคมกันจนเกินไป
คมทั้งหลายของผมมันจึงทู่ และไม่กล้าโผล่หน้าเข้ามาอวด

ผมคงต้องขอเป็นผู้ผ่านมาชม แล้วเก็บเอาไปแต่ข้างเดียว
ไปสักพักใหญ่ๆ และอาจจะใหญ่มาก

หวังว่าเพื่อนของผมจะยังคงพอมีคมเหลืออยู่บ้าง
และมาทำหน้าที่แทนผมสักหลายๆหน่อย


ผมแค่ผ่านเข้ามาชม เมื่อชมเสร็จแล้วก็จะไป
ขอสาธุกับหลายหลากความคมอีกครั้งครับ........สาธุ สาธุ

โอ้โห ท่าน บัวศกล ให้ทำออกเป็นหนังสือเลยหรือครับท่าน
คำคมต่างๆ ข้าพเจ้าก็ยืมเขามาเหมือนกันครับ
เอามาเปลี่ยนแปลงนิดหน่อย ต่อเติมเข้าไปบ้าง ย่อลงบ้าง
แต่งเองก็มีบ้างนิดหน่อย แล้วแต่สติปัญญาจะกลั่นกรองออกมาได้
ส่วนใหญ่ก็มาจากหนังสือต่างๆ ที่เคยอ่านบ้าง ชอบก็จะจดไว้น่ะครับ
แต่ก็ยินดีและดีใจ ที่ท่านทั้งหลายชอบครับ

ขอบคุณ คุณคนไร้สาระ ด้วยครับ ที่กล่าวชม
แต่ข้าพเจ้าก็คงรับไม่ไหวหรอกครับ ข้าพเจ้าก็ขอส่งต่อ
คำชมนี้ให้กับท่านที่เป็นเจ้าของคำคมตัวจริงที่เป็นแรงบันดาลใจแล้วกันครับ

"ชีวิตบนโลก พบทุกข์สุขเวียนกันไป
บ้างมีน้ำตา บ้างยิ้มหัวเราะเริงรื่น
หากมองดูให้ชัดชัด ชีวิตนี้เพียงแค่ลมพัดผ่าน
แค่ชั่วครู่เดียว ทุกสิ่งพลันสลาย...."

ยินดีค่ะ คุณบัวศกล ที่แวะเข้ามาเยี่ยมกัน ช่วงนี้กระทู้นี้
เหงา ๆ เอาลำนำกลอนมาฝากบ้างซิค่ะ

ขอบคุณ คุณแมวขาวมณี วันหน้าเอากลอนมาฝากด้วยค่ะ
แต่ยังงั้ยก็ดีใจที่แวะเข้ามา

สำหรับ คุณอมิตาพุทธ ต้องขอบคุณเป็นพิเศษ
กราบงามๆ สัก 3 ครั้ง ที่มีบทกวีให้ คนไร้สาระนั่งอ่านทุกวัน
วันนี้ไม่มีอะไรโพสต์ไว้พรุ่งนี้ก่อนค่ะ วันนี้สมองไม่แล่นเลยค่ะ

คิดถึงแพนด้า แต่
...ยามไร้ เด็ดดอกหญ้าแซมผม....ไปก่อน หุ หุ

อ้อมอกเพื่อนลิง คงพอกล้อมแกล้มแทนอกแม่ หลินฮุย ได้มั่งแหละเนอะ

"จิตใจของคนทำไมไม่ดี เหตุการณ์เลวร้ายเกิดขึ้นทุกวัน
เป็นเพราะว่าผู้คนทั้งหลายไม่ศึกษาหน้าที่ศีลธรรม
เป็นเพราะผู้คนยึดติดในลาภในยศ ดังนั้นจึงทำให้โลกนี้เกิดอันตรายขึ้น
นี่ไม่ใช่ฟ้าเบื้องบนลงโทษ แต่เป็นหนี้สินเวรกรรมของผู้คนที่สะสมก่อขึ้น
ใต้หล้านี้ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์เราต่างมีหน้าที่
ทำอย่างไรจึงจะสามารถทำให้ภัยความแก่งแย่งลดลงหมดไป
จะหาวิธีการอย่างไรที่จะทำให้โลกเรามีความสงบสุข
ต้องเริ่มต้นจากตัวของเราเสียก่อน เริ่มศึกษาว่าจะกตัญญูต่อบุพการีอย่างไร
เพื่อครอบครัวอบอุ่น ค่อยๆ เผยแพร่ออกไป เพื่อคนรอบข้างได้รับสิ่งดีงามจากตัวเธอ
เลียนแบบเธอ ปฏิบัติเหมือนเธอ ทุกคนต่างมีคุณธรรม
ล้วนมาบำเพ็ญธรรม มาศึกษาธรรม ทุกๆ คนล้วนเหมือนพระพุทธะ
เมื่อเป็นเช่นนี้ โลกก็สงบ........."

ขอบคุณ คุณ ปลายฟ้า ..ค่ะ ภาพสวยบทกวีก็ไพเราะ
มาก ๆ เลยค่ะ

ขอบคุณ คุณแมวขาวมณี เห็นภาพแล้วอมยิ้มเชียวค่ะ
ทั้งน่ารัก ทั้งขำ ๆ ดูแล้วอบอุ่นจนร้อนเลยค่ะ

ขอบคุณ คุณอมิตาพุทธ สำหรับบทกวีเรียกสติ

อนุโมทนาสาธุ คุณปลายฟ้า...ค่ะ

"ท้องฟ้าสดใจ ดวงจันทร์แจ่มกระจ่าง
ไม่มีสถานที่ใดที่โผบินไปไม่ได้
แต่ชีปะขาวกลับเลือกที่จะบินเข้าหากองไฟยามค่ำคืน
น้ำใส ต้นไผ่เขียวขจี มีสิ่งใดที่ดื่มกินไม่ได้
แต่นกเค้าแมวดื้อ เลือกที่จะกินซากหนู่เน่า
อนิจจา...ในโลกนี้มีสักกี่คน ที่ไม่เหมือนชีปะขาวและนกเค้าแมวเล่า....."


ท่านทั้งหลายอ่านกวีบทนี้ แล้วมีความเห็นเช่นใดกันบ้างครับ