สายลมอ้อยอิ่ง
โยกไกวไหวติง ชิงช้าช้าช้า
หอบห่มถมหนาว ร้าวร่างชรา
นั่งบนชิงช้า พริ้มตาทบทวน

ทวนทบภพหลัง
ก่อนนั่งใกล้ฝั่ง สังขารธารผวน
กัดเซาะเกาะซับ ทับถมรมรวน
กรีดความแปรปรวน ป่วนทุกข์เรื่อยมา

คิดถึงเมียรัก
เคยร่วมทอถัก ความฝันฟันฝ่า
มะเร็งกัดกร่อน หล่อนจึงจากลา
ไปสู่โลกหน้า ล่วงแล้วหลายปี

คิดถึงลูกรัก
ที่เฝ้าฟูมฟัก ถนอมชีวี
พอต่างเติบโต โผกายใจหนี
เหมือนลมพัดลี้ หลบม่านหมางเมิน

สายลมวูบวาบ
ชิงช้าไหวยาบ โยนเหมือนเหาะเหิน
คิดว่าลูกไกว ไหวหวามตามเพลิน
พอตื่นขื่นเขิน อายความลางเลือน

สายลมอ้อยอิ่ง
โยกไกวไหวติง ชิงช้าเสมือน
เพื่อนแกมากมาย ยามสายลมเยือน
คือตะวันดาวเดือน เรียงรายปลายฟ้า

สิริมงคล ๑๔/๑๒/๕๔

เจริญพร ขอบใจ คุณสาวิกาน้อย คุณฟ้าใสใส ช่วงนี้ไม่ได้เข้าบอร์ด เกือบ ๆ สองเดือนแล้วมั้ง มัวแต่ยุ่ง ๆ หลายเรื่อง พอเข้ามา นามไอดี เก่า ๆ หายไป ใหม่ ๆ มาเพิ่ม ถือโอกาส เจริญพร น้อมคารวะ ทุก ๆ ท่านไว้ ณ โอกาสนี้ด้วย ก็แล้วกัน