เดินทางไกล เพียงผู้เดียว เพื่อถึงธรรม...

สละแล้ว รักเอย ที่เคยรัก...
แจ่มประจักษ์ พุทธธรรม สว่างไสว...
ขอรักร้าง ห่างแคล้ว ทางครรไล...
เดินทางไกล ทางธรรม เพียงทางเดียว...

แม้หนาวเหน็บ เหน็บหนาว แค่กายเนื้อ...
ใจอุ่นเอื้อ ธรรมคุณ มิเปล่าเปลี่ยว...
ขอรักร้าง ห่างใจ ใคร่คลายเกลียว...
แม้โดดเดี่ยว แต่มุ่งมั่น ไม่หวั่นใจ...

สละแล้ว รักเอย ที่เคยรัก...
แจ่มประจักษ์ พุทธธรรม สว่างไสว...
ขอรักร้าง ห่างแคล้ว ทางครรไล...
เดินทางไกล เพียงผู้เดียว เพื่อถึงธรรม...

อ่านแล้ว เหมือนคนอกหักเขียนบรรยายความรู้สึกของตัวเอง
ยังตัดอดีตไม่ขาด

..แลเหงา แต่ เด็ดเดี่ยว..
ออกเดินให้ถึงปลายฝัน..สติ นำ..ส่งท่าน..ถึงปลายทาง...

โมทนา โมทนาสาธุ ท่านอักษรา
ท่านใช่ เดินลำพัง ดอกเจ้าขา
ดัวยว่ามี กุศลจิต พิจารณา
เป็นมิ่งมิตร กัลยา ทุกก้าวธรรม

ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ขออนุโมทนาครับ

กำลังผิดหวังในรัก ขอบคุณมากค่ะสำหรับบทกลอนดีๆ ก็พยายามหันหน้าเข้าหาธรรมพอดีเลยค่ะ ขออนุญาตลอกสำนวนเป็นคตินะคะ