มิได้เป็น ผู้รู้ ดั่งครูเขา
เพียงกระบี่ ที่ไร้เงา เร่งศึกษา
ได้อ่านกลอน ของน้อง กระดังงาฯ
ขออนุญาต เอ่ยวาจา จากหทัย

ขอต้อนรับ กระดังงา กวีคม
เอ่ยคารม คำถามดี ที่สงสัย
ก่อนเรี่องอื่น ขอชื่นชม สมฤทัย
เขียนกลอนธรรม ถามได้ ให้ชัดเจน

ทั้งภาษา ฉันทลักษณ์ อีกอักษร
ร่ายเป็นกลอน ถูกต้อง ดั่งที่เห็น
นำความที่ สงสัย เปิดประเด็น
คารมเช่น ยอดกวี ที่น่าชม

จากเริ่มต้น นอบน้อม กรวันทา
ใช้วาจา ใช้ภาษา พาสุขสม
ลานธรรมจักร ลานนี้ น่าภิรมย์
คนในลาน ก็น่าชม คงสมใจ

พี่ก็พึ่ง เข้ามา ได้สักพัก
เชิญน้องรัก ร่วมวงธรรม นำขานไข
ด้วยปุจฉา ในธรรมา น่าสนใจ
หรือร่วมไข วิสัชนา น่ายินดี


เจริญในธรรมค่ะ

ขอคารวะ และชื่นชม กับกวีทั้งหลายท่าน แต่งกลอน ได้เพราะมาก
เรื่องกรรมเก่า ที่ทำมา เหมือนเวลาและกระแสน้ำที่ผ่านไป จักนำมาคิดทำร้ายหัวใจตนเองอยู่ทำไมกัน
ขอแนะนำ ให้ไปอ่านรายการธรรมะ ในหัวข้อ สามีนอกใจจะทำอย่างไรดี
ดิฉัน(รัตนมณี) โพสต์ รายการอบรมธรรมะ ไว้(หลายจังหวัด ที่ช.ม มีภาคภาษาอังกฤษ หากจะแนะนำเพื่อนฝรั่ง)
ขอให้เจริญในธรรมค่ะ

สาธุทุกบท ทุกกลอนครับ

อันความโศก ทั้งหลาย ใต้โลกหล้า
ล้วนเกิดมา ด้วยขันธ์ห้า สร้างมาให้
เพราะขันธ์สี่ ที่เป็นจิต เหตุปรุงใจ
ตกแต่งไว้ ด้วยบุญบาป มาตราบนาน ..มหาราชันย์

ท่านมหา ราชันย์ เอ่ยขันธ์ห้า
ด้วยเมตตา มีจิต คิดสงสาร
กระดังงา ลนไฟ ใคร่กราบกราน
ที่ท่านผ่าน คำสอน ด้วยกลอนธรรม

ในที่สุด มารร้ายหรือ คือห้าขันธ์
ที่ปิดกั้น ความสุข ทุกเช้าค่ำ
ฉันคงแบก กลัวมันหล่น จนหน้าดำ
ทุกข์ระกำ เท่าไร ไม่เคยรู้

เห็นเขาว่า ขันธ์ทั้งห้า ตัวพาทุกข์
จะนั่งลุก ท่าไหน ใจหดหู่
หลงใน รูป ว่าสิ่งนั้น มันน่าดูเวทนา เข้ามาสู่ เคียงคู่ตาม

สัญญา จำ มั่นหมาย ไม่คลายออก
ย่อมช้ำชอก เมื่อใจ ไม่หักห้าม
สังขาร เกิด ไม่ยอมละ พยายาม
ดั่งไฟลาม ไหม้ประโลม โหมกระพือ

วิญญาณขันธ์ ขอเว้นไว้ ไม่อยากเอ่ย
ไม่รู้เลย จริงไซร้ ใช่ฉันดื้อ
วอนผู้รู้ ผู้ที่ มีฝีมือ
อะไรคือ วิญญาณขันธ์ เพราะฉันงง...กระดังงาลนไฟ

...555 น่าชื่นชม กล่าวถึงทุกข์ กรรม ขันธ์ น่าเวียนหัว
ขอทำตัวโง่ๆท่องพุทโธตั้งนิ่ง อย่างเดียวพอ...
ผมแต่งกลอนไม่ได้เรื่อง อ่านที่คุณกระดังงาลนไฟ เขียนแล้วชอบคับ
เรื่องที่ถามไว้ไม่รู้ ให้กำลังใจครับ ผมเพิ่งกำลังศึกษาทุกข์ กับ สมุทัยอยู่ ไม่มีปัญหาตอบครับ

วิญญาณขันธ์ นั้นหรือ ก็คือจิต
เป็นที่สถิต เจตสิกรวม ร่วมดังหมาย
อาศัยอยู่ ในเจตสิกธรรม นามกาย
ไม่มีคลาย ไม่มีสลาย เกิดร่วมกัน

แม้ "เวทนา" รับรู้ ในสิ่งใด
"สัญญา"ไซร้ ก็จะจำ ในสิ่งนั้น
"วิญญาณ" ก็รู้แจ้ง สิ่งนั้นพลัน
สามขันธ์นั้น เกิดร่วมกัน ทุกจินตนา

กระดังงา ไม่ต้อง ลนไฟแล้ว
เพราะจิตแพร้ว พร่างเพริศ ประเสริฐหนา
มีหมู่มิตร เพื่อนธรรม กัลยาฯ
มาพร้อมหน้า โอบอุ้มไว้ ในสัทธรรม์

ท่านมหาราชันย์ ผู้ใจดี
ยื่นไมตรี ให้ธรรมา พาสุขสันต์
รัตนมณีนารี ยื่นไมตรีพลัน
ร่วมช่วยกัน วิสัชนา ปัญหาธรรม








เจริญในธรรมค่ะ

น้องกระดังงาลนไฟผู้น่ารัก
สงสัยนักอยากจะรู้อยู่ไม่นิ่ง
ตั้งปุจฉากวีธรรมได้ดีจริง
คำตอบยิ่งเจิดจ้าปัญหาคลาย

วิญญาณขันธ์นั้นหรือก็คือจิต
เป็นที่สถิตเจตสิกรวมร่วมดังหมาย
อาศัยอยู่ในเจตสิกธรรมนามกาย
ไม่มีคลายไม่มีสลายเกิดร่วมกัน/กระบี่ไร้เงา

ที่แท้วิญญาณขันธ์นั้นคือจิต
ปลุกความคิดดีแท้ให้แก่ฉัน
จิตที่ดีคงมีค่าคุณอนันต์
วิญญาณขันธ์คงผ่องใสไร้มลทิน

จิตที่ฝึกดีแล้วนำความสุข
ให้หมดทุกข์หมดโศกวิปโยคสิ้น
ให้สงบให้ผ่องใสไร้ราคิน
จะฝึกจินต์ฝึกจิตใจทำไงดี

.....วิธีการฝึกจิต อบรมจิต ทำอย่างไรครับ ?

“นตฺถิ สนฺติปรัง สุขัง”

จิตสงบสบสุขแท้....ทุกคน
จิตวุ่นจิตสับสน......สุขลี้
มุ่งสุขหมั่นฝึกฝน....จิตอยู่ เสมอนา
ตถาคตเพียงบอกชี้...อยากได้ ทำเองฯ

(พระราชปริยัติสุธี)



เจริญในธรรมครับ

คุณ ningnong จะทานข้าว ปลูกข้าวไหม
แต่ถ้าไพล่ ไปปลูกถั่ว คงมั่วสิ้น
จะกินข้าว ไปปลูกถั่ว ไยได้กิน
ใช่เล่นลิ้น แต่เริ่มต้น เพื่อค้นความ

การฝึกจิต ต้องการ ให้เป็นอะไร
ก็ฝึกให้ ไปทางนั้น อย่าครั่นคร้าม
เช่นจะคลาย โทสะ ละสิ่งทราม
ก็ใช้ความ เมตตา มาเป็นมรรค

โดยใช้การ อบรม บ่มเพาะจิต
ให้สถิต ธรรมเทศนา มาประจักษ์
เลือกคาถาธรรมบท มาเป็นมรรค
แล้วฟูมฟัก ให้สถิต ในจินตนา

ใช่แค่ท่อง เจื้อยแจ้ว นกแก้วร้อง
ใช่อย่างนก ขุนทอง ร้องจ๊ะจ๋า
ท่องอย่างไร ทำให้ได้ ดั่งวาจา
หมั่นภาวนา เจริญไว้ ให้เป็นพลัง

มีกระบี่ ที่คม อยู่ในมือ
ใช่แค่ถือ จะฟันได้ ดั่งใจหวัง
กระบี่คม แต่ไร้แรง แกร่งพลัง
ฟันให้ขาด ดังหวัง ต้องใช้แรง

ขณะที่ เจริญ จิตภาวนา
ด้วยพระธรรมเทศนา มาจากแหล่ง
ต้องกระทำ ตามมรรคา พาเกิดแรง
จึงจะแบ่ง ตัดให้ขาด พินาศไป

ที่กล่าวมา หวังใจว่า ได้ตอบถ้อย
คุณ ningnong ที่คอย คำตอบไหม
ที่ถามว่า อบรมจิต ทำอย่างไร
ส่งคำตอบ นี้ให้ ด้วยใจจริง


เจริญในธรรมค่ะ







จิตที่ตั้งมั่นไม่หวั่นไหวดั่งภูเขาศิลา
ไม่กำหนัดในอารมณ์
อันเป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัด
ไม่โกรธในอารมณ์
อันเป็นที่ตั้งแห่งความโกรธ
จิตของบุคคลใด อบรมได้ดั่งนี้
ความทุกข์จะมีมาแต่ที่ใดเล่า