พระกับมือถือ-โทรทัศน์

เทศน์อบรมฆราวาสของหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
หัวข้อเรื่อง...แม่นยำคือภาคปฏิบัติ ณ วัดป่าบ้านตาด
เมื่อวันที่ ๑๙ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๔๖

พวกเราให้ตั้งใจปฏิบัตินะ เราอย่าหวังเอาความโลเลโลกเลกนี้มาเป็นความสุข ความเจริญ มรรค ผล นิพพาน อย่าหวัง สักกี่กัปกี่กัลป์ก็แบบนี้แหละ ถ้าเป็นเรื่องของกิเลสสกปรกตลอดไป ความทุกข์กับความสกปรกไปด้วยกันตลอดไปเหมือนกัน เลอะเทอะไปหมดเวลานี้ เครื่องที่จะทำให้เลอะเทอะนี่มัน แหม มันไหลเข้ามามองดูไม่ทันนะ พระเณรเรานี้แหละ ส่วนโลกไม่มีประมาณเราไม่ว่า ส่วนพระเรานี่มีหลักธรรมหลักวินัย เครื่องกลั่นเครื่องกรอง แต่มันกว้านเอามา มันไม่ได้กลั่นได้กรอง กว้านเอามาเลย เวลานี้ก็ดูเอาซิ เริ่มมาตั้งแต่ หนังสือพิมพ์ หนังสือพิมพ์กับพระเรานี้มันเข้ากันได้ยังไง หนังสือพิมพ์เป็นเรื่องของโลกเขา เป็นเรื่องข่าวเรื่องคราวเรื่องยุ่งเหยิงวุ่นวาย เรื่องโลกล้วนๆ พระบวชมาแล้วพระพุทธเจ้าไล่เข้าในป่าในเขา นี่ศาสดาสอนอย่างนี้ แล้ว วิทยุ มันเรื่องเดียวกัน จากนั้นก็เทวทัต โทรทัศน์ หนักเข้าไปๆ เรื่อยๆ ทีเดียว มีแต่ข้าศึกของพระเราผู้ตั้งใจปฏิบัติธรรมให้ได้รับความกระทบกระเทือนทั้งนั้น

จากนั้นไปมหาภัยขั้นสุดยอด ตัดสินอย่างคอขาดบาดตายก็คือ โทรศัพท์มือถือ นี้เป็นถ้าว่าศาลก็เรียกว่า ศาลฎีกาไปแล้ว ไม่มีที่จะอุทธรณ์ถึงพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ศาลนี้ไม่มีอุทธรณ์ ศาลโทรศัพท์มือถือนี่ จับจ้อเข้าไปนี่โทรศัพท์ถึงกันได้ทันทีๆ ไม่ว่าที่ไหนๆ นี่ละคอขาด นัดกันซี พระกับผู้หญิงนัดกันที่ไหนก็ได้ เมื่อพอใจกันแล้วนัดกันที่ไหนก็ได้ คอขาดได้ด้วยกันทั้งนั้นแหละ นี่จึงเรียกว่ามหาภัยสุดยอดคืออันนี้เอง ในวัดนี้ใครจะมีไม่ได้ เราอนุโลมให้เฉพาะที่มาไว้สำหรับส่วนรวม ให้ผู้อยู่ในกิจการส่วนรวมยึดไว้โทรศัพท์อันนี้ เพื่อทำประโยชน์ส่วนรวมโดยเฉพาะ ใครจะมายุ่งไม่ได้เป็นอันขาดในวัดนี้ เราเห็นพระองค์ใดที่มีโทรศัพท์มือถือนี้ เราไล่ออกจากวัดทันที ให้ทราบทั่วกันพระเณรเรา จะไม่มีคำว่ารอเลย

เพราะใครก็รู้อยู่แล้วว่าเป็นข้าศึกขนาดไหน เรียนธรรมวินัยมาด้วยกันก็รู้ด้วยกัน อะไรเป็นภัยไม่เป็นภัย เราที่อนุโลมนี้ก็คือว่า โทรศัพท์มือถือนี้เวลานี้กำลังยุ่งเหยิงเกี่ยวข้องกับบ้านกับเมือง ชาติ ศาสนา มารวมอยู่ในจุดวัดป่า ซึ่งเป็นศูนย์รวมที่จะรับข่าวรับคราวเรื่องราวอะไรมา ได้แก้ไขดัดแปลงด้วยการเอาโทรศัพท์เป็นสื่อกัน ให้มีแต่องค์เดียวเท่านั้นเป็นจุดศูนย์กลาง ใครจะเอาไปใช้เป็นเรื่องส่วนตัวไม่ได้ มีมาที่ใดในวัดนี้จะไม่ได้อุทธรณ์ เราบอกตรงๆ นะ ถ้าลงมีมาแล้วเราไล่หนีทันทีเลย เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องคอขาดบาดตายจะอนุโลมกันไม่ได้ ต้องไล่หนีทันที ให้ทราบทั่วกันวัดเรา อย่าว่าเราไม่ประกาศนะ แล้วธรรมวินัยประกาศไว้แล้วด้วย นี่เรามาพูดทีหลังแย็บๆ อยู่นี่ หลักธรรมวินัยท่านมีอยู่แล้ว


http://www.luangta.com/thamma/thamma_ta ... 85&CatID=2

นี่พระแท้ระดับพระอรหันต์เทศน์ขนานนี้แล้วยังไม่รู้เรื่องอีก ก็หยาบหนาเกินไปแล้ว ส่วนโยมก็พอโยมกลัวแต่จะไม่ได้บุญมากกว่าคนอื่น เอาของที่แสลงกับพระไปถวาย อยากได้บุญเลยได้บาปหนักไปแทน โทษของโทรศัพท์มือถือยังถือว่ามีภัยน้อยกว่าอินเทอร์เน็ต ลองคิดดูเปิดอินเทอร์เน็ตขึ้นมาจะไปดูอะไรก็ดูได้หมด ดากฝรั่ง จีน ญี่ปุ่น มีให้ดูทั้งนั้น เวรกรรมแท้ๆ พวกที่เอาอินเทอร์เน็ตไปถวายวัดน่ะ เกิดชาติหน้าแทนที่จะได้รับผลบุญทำให้มีความฉลาดปราดเปรื่อง เลยเกิดมาปัญญาอ่อนแทน

ขออนุโมทนาสาธุนะครับ