...................

นั่งหลับตา ขาขวาทับขาซ้าย มือขวาทับมือซ้าย ตั้งกายให้ตรง
ให้ดูพระพุทธรูปเป็นตัวอย่าง นั่งให้สบายๆ พอดีพองาม
หายใจให้สบายๆ กำหนดรู้ลมเข้า ลมออก โดยสม่ำเสมอ ให้ติดต่อกัน

ในเวลานั้น ไม่ต้องคิดอะไร ไม่ต้องทำอะไร
การกำหนดรู้ลมเข้าลมออก เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด อย่างอื่นในโลกไม่สำคัญ
หน้าที่ของเรามีแค่นี้ ให้เอาใจใส่ทำให้ดีที่สุด

อาตาปี สัมปชาโน สติมา มีความเพียรเครื่องเผากิเลส
มีสัมปชัญญะ มีสติ มีความรู้สึกตัวทั่วพร้อม กำหนดๆ ๆ
ต่อไปจิตก็จะสงบ ลมก็จะละเอียดเข้าๆ น้อยเข้าๆ จิตก็เบา กายก็เบา
เป็นกายที่ควร แก่การงาน เป็นจิตที่ควรแก่การงาน ให้ปฏิบัติต่อไปเรื่อยๆ

การนั่งสมาธิ ให้ทำเป็นปกติ นั่งสงบก็นั่ง นั่งไม่สงบก็นั่ง
ไม่สงบไม่เป็นไร นั่งให้เป็นศีล สงบกาย สงบวาจา นั่งอดนั่งทนก็แล้วกัน
ให้อยู่ในท่านั่งก็แล้วกัน สงบหรือไม่สงบก็ไม่เป็นไรคือให้ได้นั่งนั่นแหละ
พยายามรักษาใจ อดทนเข้าไว้

อยากทำหรือไม่อยากทำก็ต้องทำ
การปฏิบัติต้องฝืนนะ
การปฏิบัติคือการฝืน คือการทวนกระแส
ระวังอย่าทุกข์ใจกับจิตที่ไม่สงบนะ
ไม่สงบก็ให้รับรู้ไว้
สงบเอา ไม่สงบไม่เอา ไม่ได้นะ
อยากแต่สงบ ไม่อยากไม่สงบไม่ได้
ดีใจเพราะสงบ เสียใจเพราะสงบก็ไม่ถูก

เรื่องจิตมันเป็นอย่างนี้มาตลอด ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว
จิตของเราต้องเป็นอย่างนี้ ไม่ควรเป็นอย่างนั้น
เราบังคับมันไม่ได้หรอก
เรามีหน้าที่เพียงแต่กำหนดรู้ว่าสงบหรือไม่สงบเท่านั้น
มันเป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา