กำลังอ่านอยู่ : 8 คน

มีความตั้งใจมากที่จะเลิกโกรธ ..... ^ ^ เลือกหัวข้ออ่านตามใจชอบ ^ ^ ..... 1. ละความโกรธ 2. ยอมรับในตัวเองว่าเป็นคนมักโกรธ 3. มีความตั้งใจมากที่จะเลิกโกรธ 4. ตุ๊กตาล้มลุก 5. มีสติให้ทันความโกรธ 6. พิจารณาธรรม 7. หยุดด้วยความคิด 8. หยุดความโกรธที่กลับมาใหม่ 9. สรุป ....................................................

            ดอกไม้สวยหลากสีบานแข่งกันอยู่ในร้านขายดอกไม้ มันหอบเอาหัวใจไปหมดจนอยากจะเหมามาทั้งร้าน แต่คงต้องไปช่วยขายต้นไม้ใช้หนี้อยู่นานเลยถ้าทำอย่างนั้น เลยซื้อมาต้นเดียว เป็นลั่นทม ต้นสูงเท่าหัวไหล่ คงจะตัดมาจากต้นใหญ่ ๆ สักต้นที่ไหนสักแห่ง เจ้าของร้านบอกว่าไม่ต้องรดน้ำมาก มันจะตาย ฉันถามอย่างห่วงใย

            “ เหรอ มันไม่ชอบน้ำขนาดนั้นเชียว “

            “มันไม่เอาอะไรมากหรอก หักปักก็ติด มันอยากอยู่จะตายไป “

            คำนั้นติดหูกลับมาบ้าน “ มันอยากอยู่จะตายไป “ ฉันเคยได้ยินเรื่องทำนองนี้ คนแก่ใกล้ตายไม่ยอมตาย เพราะรอลูกชายกลับบ้าน พอลูกกลับมาได้คุยเรื่องที่ค้างคาใจแล้วก็ตาย เป็นความตั้งใจที่จะมีชีวิตอยู่เพื่อรอ

            ความตั้งใจมีอานุภาพนัก ถ้าใครปักมันติดเหมือนลั่นทม มันจะไม่ยอมตายง่าย ๆ แต่ความตั้งใจของคนปักติดยาก เหมือนไม้บางชนิดที่ต้องเริ่มที่เพาะเมล็ด เวลาคุยกัน “ ตั้งใจนะ ตั้งใจนะ “ มองตาแป๋วไปในอนาคตว่าจะทำอย่างนั้นอย่างนี้ดูยาวไกล พอพ้นไปได้วันสองวัน ความตั้งใจไม่รู้ไปไหน มันเบื่อ ไปเที่ยวดีกว่า ตั้งใจอะไรที ทำนานกว่าจะสำเร็จ รอนาน ไม่ชอบรอ

            การหยุดความโกรธก็เหมือนกับการเพาะเมล็ด ต้องตั้งใจมากที่จะให้มันมีชีวิตอยู่ เราจะดำรง “ ความประพฤติไป

            สู่ความหยุดโกรธนี้ “ ให้ยาวนานและมีความมั่นคงอยู่ในใจมากทีเดียว จึงจะทำได้ เรียกว่าต้องเหนื่อยกันพักใหญ่ทีเดียวแหละ ต้องคอยเลี้ยงดูประคบประหงมให้ความตั้งใจนี้อ้วนพีมีแรง อย่าปล่อยให้มันเป็นอนิจจังไปโดยเร็ว คือ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป วันเดียวเบื่อ หมดความตั้งใจไปเสียแล้ว ก็เป็นอันต้องเลิกรา เราต้องมีความตั้งใจซ้อน คือ ตั้งใจที่จะตั้งใจหยุดโกรธให้ดี ก็จะผ่านไปได้ด้วยดี

            ความตั้งใจนี้มีความสำคัญมาก เพราะว่าโดยธรรมชาติคนเราย่อมรักสบาย ทำอะไรง่าย ๆ ฉะนั้น ถ้าเราไม่ตั้งใจให้มั่น เราก็จะยกโทษให้ตัวเองทุกครั้งที่โกรธ บอกตัวเองว่าคราวนี้ขอโกรธก่อน ก็เรื่องนี้มันสมควรโกรธ เป็นใครก็ต้องโกรธทั้งนั้นแหละ สารพัดจะเข้าข้างบอกตัวเองไป

            เราควรตั้งใจให้สูงว่า ไม่ว่าเรื่องสมควรหรือไม่สมควร ก็จะไม่โกรธ เพราะจุดหมายไม่ได้อยู่ที่ว่า มันสมควรโกรธไหม แต่จุดหมายอยู่ที่ใจจะไม่โกรธ ฉะนั้น แม้ว่าเรื่องนั้นมันน่าจะโกรธ ก็ต้องทำใจให้ไม่โกรธก่อน ฉะนั้น แม้ว่าเรื่องนั้นมันจะน่าโกรธ

            บางทีเหมือนเสียดาย ที่ไม่ได้โกรธเรื่องนั้น มันไม่เท่ เสียเหลี่ยม เสียหน้า โกรธเสียหน่อย เพราะการไม่โกรธในเรื่องที่คิดอยู่ว่ามันน่าโกรธ ก็เหมือนกับการยอมแพ้คู่กรณี พอตั้งใจไม่โกรธ ดูเหมือนกับจะยอมอะไร ๆ ไปเสียหมด บางคนคิดเลยไปถึงการเป็นคนขี้แพ้ แพ้ทุกเรื่อง ความจริงไม่ใช่ หลวงพ่อพระพยอม กัลยาโณ สอนว่า “ ยอม หยุด เย็น “ เมื่อเรายอมฟัง เราจะไม่โกรธ การ

            ทะเลาะกันก็จะหยุดไป ความเย็นก็จะเข้ามาในใจ พอให้มีสติ มองเหตุการ์ณในมุมอื่น เหตุผลอื่นได้ เพราะความเย็นทำให้ตาสว่างมองอะไรได้กว้าง ไร้เมฆหมอกปิดบัง คนโบราณว่า ให้เอาน้ำเย็นเข้าลูบ ลูบใคร ก็ลูบทั้งเราทั้งเขานั่นแหละ ถ้าโกรธมากเอาน้ำเย็น ลูบไม่ไหว เอาน้ำเย็นสาดก็ยังดี คงจะใช้แทนกันได้ ยังไงคงดีกว่าน้ำร้อน คือ พอมันเย็นไปฝ่าย อีกฝ่ายก็ต้องคลายลงด้วยไม่มีแรงปะทะ เหมือนตบมือข้างเดียวไม่ดัง

            แม้เราจะมีความตั้งใจมาก แต่ใหม่ ๆ เวลามีเรื่องเข้ามาให้โกรธ ก็จะโกรธ คือจับไม่ทัน แต่อย่าได้กังวล ให้ตั้งใจต่อไป อะไรมันมีใหม่ได้มันก็เก่าได้ เก่าคือนาน คือทำไปนาน ๆ มันจะโกรธช้าลงและน้อยลงไปเอง แต่อย่าให้ความตั้งใจลดน้อยลงตามไปด้วยก็เป็นอันใช้ได้