กำลังอ่านอยู่ : 8 คน

มองเรื่องอื่นแล้วคิดว่าเป็นธรรมะ ..... ^ ^ เลือกหัวข้ออ่านตามใจชอบ ^ ^ ..... 1. รอบรั้วธรรม 2. ธรรมะไม่ใช่ไม้กายสิทธิ์แท่งเดียว 3. รู้ให้จบใจความ 4. มีศรัทธาต่อธรรมะว่าใช้ได้จริง 5. ไปไม่ถึงธรรมะ 6. ต่างกรรมต่างวาระ 7. เริ่มต้นอย่างไรดี 8. มองเรื่องอื่นแล้วคิดว่าเป็นธรรมะ 9. การพยายามตีความเข้าข้างตน 10. ศีลอยู่กับใจของตัวเอง 11. จิตว่าง 12. น้ำตางานศพ 13. น้ำใจกับน้ำในใจ 14. มรดกทางความเชื่อของคุณยายหอมจรุง 15. การคิดว่าไม่มีเงินจะทำบุญ ....................................................

            พัชรีวางหนังสือธรรมะลงบนตักของชิดใจ ซึ่งเปิดดูอย่างไม่ค่อยเต็มใจ เธอรู้ว่าพัชรีชอบอ่านหนังสือธรรมะ แต่เธอไม่สนใจ

            ชิดใจรู้สึกว่าไม่ชอบศาสนา เพราะชิดใจได้รับแต่ซองกฐิน ซองผ้าป่า ทำให้เธอรู้สึกว่าศาสนามีแต่การเรี่ยไรให้เธอมีรายจ่ายเพิ่มขึ้น ไหนจะซื้อของตักบาตรวันสำคัญทางศาสนา ไหนจะซื้อของถวายสังฆทานวันเกิด อะไรอื่นอีกจิปาถะ

            เมื่อพัชรีชวนไปวัด ชิดใจเดินก้มหน้ามองพื้นไม่ไกลกว่า 3 ก้าว เพราะเมื่อก่อนชิดใจไปวัด เห็นพระยืนปรับจีวรอยู่กลางลานมองผ่านกุฏิ เห็นพระเปลือยท่อนบน นั่งดูโทรทัศน์ ล้วนแต่เป็นภาพที่ชิดใจไม่คิดว่าสมควร เมื่อเข้าไปในกุฏิหลวงพ่อ ก็มีตู้ประดับมุก ข้าวของต่าง ๆ มากมาย มีมากกว่าบ้านชิดใจอีก

            ชิดใจจึงเข้าใจว่านี่คือศาสนา เธอไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องเข้าหา

            พัชรีชี้ให้ชิดใจอ่านข้อความบนปกหนังสือ “ ภูเขาแห่งวิถีพุทธธรรม “ ของท่านพุทธทาส มีข้อความข้างล่างว่า

            กราบไหว้พระพุทธ   อย่าไปสะดุดที่พระทองคำ
            กราบไหว้พระธรรม  อย่าไปขย้ำเอาใบลาน
            กราบไหว้พระสงฆ์   อย่าให้ไปถูกเอาลูกชาวบ้าน

            ชิดใจรู้สึกถูกอกถูกใจขึ้นมาทันที เหมือนได้พบสิ่งที่เป็นคำตอบต่อคำถามของเธอมาตลอด

            พัชรียิ้มให้ พลางเล่าว่า

            “ ธรรมะจริง ๆ นั้น เป็นเนื้อหาใจความคำสอนของพระพุทธเจ้า เพื่อให้เราปฏิบัติแล้วจะได้พ้นทุกข์ใจ เราปฏิบัติเอง ได้ผลเอง

            เธอไม่ต้องไปสนใจส่วนประกอบอื่น ๆ ก็ได้ อย่างอื่นเป็นพิธีกรรมพิธีการ ที่มาจากวัตถุประสงค์ต่าง ๆ กัน ใครชอบใคร สนใจก็ต้องไปทางนั้น บางคนชอบทำบุญวัตถุ ก็เรี่ยไรเงินสร้างโน่นสร้างนี่ บางคนชอบประเพณีก็ไปเวียนเทียน ไปถวายสังฆทาน

            ส่วนเรื่องพระสงฆ์นั้นมี 2 อย่าง คนที่บวชแล้ว ยังไม่ได้ปฏิบัติมาก ยังไม่ได้ศึกษามาก ก็ยังเป็นปุถุชนเหมือนเรานี่เอง แต่ห่มผ้าเหลืองท่านเรียกว่า สมมุติสงฆ์ ส่วนพระที่ปฏิบัติดี มีคุณธรรมมาก ท่านเป็นอริยสงฆ์ อริยสงฆ์จึงจะเป็นองค์หนึ่งในพระรัตนตรัยที่เราบูชา ส่วนสมมุติสงฆ์ยังไม่ได้เป็นองค์หนึ่งในพระรัตนตรัยที่เราบูชา เป็นเพียงผู้ศึกษาธรรมเท่านั้น

            พระดี ๆ มีอยู่มาก มีความสำรวมมาก มีความประพฤติดีมาก แต่บางทีชิดใจอาจจะยังไม่ได้พบ ก็อย่าไปนึกว่าไม่มี ทำให้เสียศรัทธาไป

            ต้นไม้จะมีแต่แก่นอย่างเดียวก็ไม่ได้ มันต้องมีเปลือก มีกระพี้ มีใบใหม่ ใบเก่า ใบเหลือง มีดอกใหม่ ดอกโรย มีทุกอย่างนั่นแหละ สุดแต่ใครจะเลือกเป็นส่วนไหน เธอก็เลือกเอาธรรมะมาปฏิบัติเสียเถอะ อย่าให้บางอย่างที่แม้มันดีบ้าง ไม่ดีบ้าง แต่ก็มีอยู่นั้น มาทำลายโอกาสที่เธอจะได้มีธรรมะในใจ

            สิ่งที่เธอติดข้องอยู่นั้น ไม่ใช่เนื้อหาของศาสนา พระธรรมต่างหากที่เป็นสิ่งที่สำคัญ พระพุทธเจ้าตรัสว่า “ ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเรา “