กำลังอ่านอยู่ : 6 คน

มีศรัทธาต่อธรรมะว่าใช้ได้จริง ..... ^ ^ เลือกหัวข้ออ่านตามใจชอบ ^ ^ ..... 1. รอบรั้วธรรม 2. ธรรมะไม่ใช่ไม้กายสิทธิ์แท่งเดียว 3. รู้ให้จบใจความ 4. มีศรัทธาต่อธรรมะว่าใช้ได้จริง 5. ไปไม่ถึงธรรมะ 6. ต่างกรรมต่างวาระ 7. เริ่มต้นอย่างไรดี 8. มองเรื่องอื่นแล้วคิดว่าเป็นธรรมะ 9. การพยายามตีความเข้าข้างตน 10. ศีลอยู่กับใจของตัวเอง 11. จิตว่าง 12. น้ำตางานศพ 13. น้ำใจกับน้ำในใจ 14. มรดกทางความเชื่อของคุณยายหอมจรุง 15. การคิดว่าไม่มีเงินจะทำบุญ ....................................................

           วันลา กำลังทุกข์หนัก จิตใจมีศึกหลายด้านรุมเร้า เขาซื้อหนังสือธรรมะมาหลายเล่ม แต่อ่านแล้วก็มักจะหลับไปใน 3 หน้าแรก เพราะความที่เหน็ดเหนื่อยมาจากการทำงานจนสมองล้า บางทีเขาอยากจะลางานให้สมกับชื่อวันลา

           เขาชื่อวันลา เพราะวันเกิดของเขาไม่ตรงกับวันหยุด ไม่งั้นเขาอาจจะได้ชื่อเพราะ ๆ ว่าวันระพี หรืออย่างน้อยก็วันศุกร์ พ่อบอกว่าชื่อวันพฤหัสบดี มันยาวไป เอาเป็นวันลา คือ ลาไปดูเขาเกิด

           วันลาหันไปหาเทป เพราะแม้จะเหน็ดเหนื่อย แต่การฟังเทปเป็นเรื่องที่ทำได้ง่ายกว่าการอ่านหนังสือ เขาตะลุยฟังเทปทุกคืน เสาร์ อาทิตย์และวันหยุดราชการ ไม่นานนักเขาก็ฟังเทปตามหัวข้อที่อยากฟังได้มากมาย การเลือกเทปทำให้ได้ใจความธรรมะที่ตรงกับปัญหาความข้องใจของเขา เป็นการกินที่ตรงกับความหิว ทำให้วันลาประหยัดเวลา ในการแสดงหัวข้อธรรมลงได้มาก

           คนบางคนสนุกกับการเที่ยวสวนธรรม ไปเที่ยวสวนนั้นชมดอกไม้ แล้วก็มาสวนนี้ ชมไปเรื่อย ๆ แต่ไม่เคยทำที่ใจ พอเดินไปชนทุกข์ ก็สะดุดหกล้ม เหมือนคนที่ไม่เคยไปไหน

           วันลามีเวลาน้อย เพราะมีทุกข์มาก จึงยังไม่ไปเที่ยวสวนธรรมใด เขามุ่งหวังจะฟังเทปที่เลือกมา และใช้มันตัดความทุกข์ใจโดยเฉียบพลัน เพื่อเปลี่ยนเส้นทางของตัวเองให้ไม่ต้องไปโรงพยาบาลบ้านสมเด็จ ฯ เขาฟังเทปของหลวงพ่อพุทธทาส มีชื่อเรื่องดังนี้คือ ความวิเวกที่ท่านยังไม่รู้จัก , ความเข้มแข็งของชีวิต , สุญญตา , ตายก่อนตาย , ความสุขแท้เมื่อสิ้นสุดแห่งความสุข , อะไร ๆ ในชีวิต สักแต่ว่าเป็นเรื่องของจิตสิ่งเดียว , การตั้งจิตไว้ถูก , อตัมมยตา , ทางแห่งพระนิพพาน , การเวียนว่ายตายเกิดคืออะไร , ความไม่ยึดมั่นถือมั่นเป็นหัวใจของพุทธศาสนา , ทำอย่างไรจึงจะไม่เป็นทุกข์ , ไม่มีอะไรที่ไม่เป็นไปตามกฎอิทัปปัจจัยตา , ทุกอย่างเป็นเช่นนั้นเอง , ศิลปะแห่งการเป็นอยู่ด้วยจิตว่าง , การฆ่าตัวตายทางวิญญาณ , ผัสสะ , การออกจากสิ่งที่เป็นทุกข์ , การปฏิบัติเพื่อเห็นตถตา , การมีนิพพานในชีวิตประจำวัน , อัตตาที่ท่านยังไม่รู้จักและคู่มือมนุษย์ ซึ่งเป็นชุดมีหลายม้วน

           นอกจากนี้ ยังฟังเทปหลวงพ่อปัญญา ผู้เป็นสหายของหลวงพ่อพุทธทาสอีกด้วย คือ เรื่อง การใช้ปัญญาพิจารณาเพื่อปล่อยวาง , ความคิดสร้างทุกสิ่งให้ชีวิต , วิมุติคือจุดหมาย , ไตรลักษณ์หลักพิจารณา , เคล็ดลับในการปฏิบัติธรรม , มองให้เห็นเป็นธรรมดา , เท่านี้ก็ดีแล้ว , เคล็ดลับของความดับทุกข์ , แก้ความงมงานให้หายโง่ , สู้ต่อไปด้วยใจสงบเย็น , อดทนแล้วอยู่ได้สบายดี

           วันลารู้สึกว่า เสียงจากเทปหลวงพ่อพุทธทาสขรึมขลังดีมีกลิ่นอายของสวนป่า ทำให้เห็นภาพสวนโมกข์ขึ้นมาได้ในใจ ข้อความของท่านต้องขบเคี้ยวเหมือนขบก้อนน้ำแข็ง แต่วันลาก็รู้สึกสนุกดีในการขบเคี้ยวนั้น เหมือนกินแกงเผ็ด น้ำหูน้ำตาไหลแต่ก็ไม่เลิกกิน ยิ่งกินยิ่งอร่อย ส่วนเทปของหลวงพ่อปัญญา ท่านเล่าเรื่องไปเรื่อย ๆ ด้วยเสียงที่เย็นเหมือนสายน้ำ เย็นฉ่ำชื่นใจ ฟังแล้วสบายใจเพลิดเพลิน

           วันลารู้ว่ามีรายละเอียดมากมายที่ต้องใช้เวลาค่อย ๆ ศึกษาเหมือนเดินเข้าไปในป่าใหญ่ ยังมีสมุนไพรรากไม้ มีสัตว์น้อยใหญ่ มีหน้าผา มีน้ำตก ต้องใช้เวลาศึกษาต่อไปอีกยาวนาน แต่วันนี้นาทีนี้เขากำลังแย่หนัก สมองและจิตใจเริ่มนับถอยหลัง เขาต้องการจะออกไปจากพันธนาการทั้งมวลโดยเร็ว

           ดังนั้น วันลาจึงปฏิบัติการเฉพาะกิจ เขาเข้าใจในสิ่งที่หลวงพ่อพุทธทาสสอนในเทปและลงมือทำตามทันทีอย่างไม่มัวแต่ตั้งข้อสงสัยให้เนิ่นช้า

           ทุกอย่างเป็นเช่นนั้นเอง – ทำงานวางแผนให้ดีที่สุด คิดให้รอบคอบแล้วทำไปตามแผนงาน แต่เลิกวิตกจริตฟุ้งซ่านล่วงหน้าจนเป็นบ้าเป็นหลัง ถ้าอะไรมันจะเกิดเปลี่ยนแปลง ก็ไม่ต้องกลัวการเปลี่ยนแปลงเพราะทุกอย่างมันไม่เที่ยง ไม่ต้องยึดไว้ไม่ให้มันเปลี่ยนแปลง มันเป็นไปตามเหตุตามปัจจัยที่ตามมา มันเป็นเช่นนั้นเอง ปล่อยวาง พอมันเป็นปัญหามาแล้ว ก็คิดแก้ไป ไม่ต้องกลัวปัญหา เพราะเป็นธรรมดาของโลกที่จะต้องมีปัญหา ไม่มีอะไรที่ราบรื่นไปชั่วนิรันดร์ ดังนั้น ปัญหาจึงไม่ใช่เรื่องสำคัญ สำคัญว่าจะแก้ปัญหาอย่างใด แล้วก็แก้ไขไป ถ้าโลกนี้ไม่มีปัญหาเอาเสียเลย บางทีคนเราอาจจะเหงาตาย

           วันลาเคยทะเลาะกับแฟนอย่างไม่ยอมแพ้ เจ็บปวดไปด้วยกันทั้งสองคน ตอนนี้วันลาไม่ทะเลาะด้วย อดทนฟังให้แฟนพูดไปข้างเดียวและมีเมตตาให้กับแฟน เห็นใจในความเป็นเพื่อน ร่วมเกิด แก่ เจ็บ ตาย อยู่ในสังสารวัฏนี้ด้วยกัน ยังต้องทุกข์ทนกับโลกนี้อีกมากมายยาวนาน ทะเลาะกันไปก็เท่านั้น ในที่สุดวันหนึ่งก็ต้องตายจากกันไป ไม่มีอะไรเป็นแก่นสารให้ยึดไว้ได้ ปล่อยวางจากอัตตา ตัวตนของตัวเองที่เคยรู้สึกว่าใครทำผิดใจไม่ได้ ต้องทำให้ถูกใจเราทุกอย่างจึงจะพอใจ คนอื่นมีหน้าที่ทำให้เราพอใจ ไม่เช่นนั้นจะต้องทะเลาะกัน

           วันลาอดทนเงียบไปได้ 2 ครั้ง แฟนก็เลิกทะเลาะด้วย หลังจากนั้นมา ก็เริ่มเห็นใจกัน มีเมตตาต่อกัน และอยู่ร่วมกันด้วยความสุข

           วันลากับพี่ชาย เคยทะเลาะกันเรื่องที่ดิน ทั้งสองมีบ้านของตัวเองอยู่แล้ว จึงแย่งที่ดินบ้านพ่อแม่ที่ไม่รู้ว่าจะเป็นของใครดี ทำให้พี่น้องทะเลาะกันเอง สะใภ้พลอยทะเลาะกันด้วย ลูกก็ทะเลาะกัน พ่อแม่ก็เสียใจ ไม่มีความสุขกันทั้งบ้าน

           ตอนนี้วันลาเห็นแล้วว่า ไม่มีอะไรต้องยึดมั่นถือมั่น ทรัพย์สมบัติแม้จะเอามาได้ วันหนึ่งก็ต้องตกไปเป็นของคนอื่นอยู่ดี ไม่มีอะไรเป็นของเขาจริง บ้านที่เขาอยู่ปัจจุบันเขาก็หามาเอง วันหนึ่งก็จะตกเป็นของลูก แต่ก็ไม่แน่ โตขึ้นลูกอาจจะหาได้เอง ภูมิใจที่มีของเขาเองก็ได้ สิ่งที่เขาควรให้ลูกคือ การศึกษาและสอนให้เป็นคนดีมากกว่า เขาไม่อาจกำหนดได้ว่า ลูกจะต้องมารับมรดกบ้านของเขา แม้ว่ามันควรจะเป็นอย่างนั้นก็ตาม แต่มันก็ไม่แน่ มันไม่เที่ยง เป็นอนิจจัง เขาควรคิดล่วงหน้า วางแผนล่วงหน้าเพื่อลูกก็จริง แต่เขาจะต้องไม่ไปพะวงไปในอนาคต ว่ามันจะต้องเป็นไปตามแผนที่วางไว้ กรรม ต่างหากเป็นผู้วางแผนที่แท้จริง

           เขาบอกพี่ชายว่า ถ้าต้องการที่ดินนั้นจริง ก็ให้ เอาไปเถอะ ทั้งสองก็เลิกทะเลาะกัน สะใภ้ก็เลิกทะเลาะกันด้วย ลูกก็เลิกทะเลาะกันด้วย พ่อแม่ก็ดีใจ วันลารู้สึกสบายใจที่ชีวิตมีความสุขไม่ต้องทะเลาะกับใคร

           พระพุทธเจ้าตรัสว่า “ โลกทะเลาะกับเรา แต่เราไม่ทะเลาะกับโลก “

           เพื่อนบอกว่า การยอมแพ้ทำให้เสียที่ดินไป แต่วันลาไม่ได้รู้สึกว่าเขายอมแพ้ กลับรู้สึกว่าเขาชนะความโลภของตัวเองได้ เขาได้อะไรหลายอย่าง ได้ครอบครัวที่มีความสุข ได้ลดอัตตาตัวตนของตัวเองลง ได้เป็นคนมีน้ำใจ เอื้อเฟื้อพี่น้อง ได้มีเมตตาอยากให้คนอื่นเป็นสุข ได้มีกรุณาให้คนอื่นพ้นทุกข์ รวมทั้งตัววันลาเองด้วย รวมทั้งตัววันลาเองด้วย ได้มองเห็นความหลงของตัวเองที่เคยหลงยึดว่า ถ้าได้ที่ดินมาแล้วก็จะมีความสุข ตอนนี้เขาพบแล้วแม้จะไม่ได้ที่ดินมาเขาก็มีความสุขได้

           วันลาเคยเครียดกับหนี้สินจำนวนมากมาย เฝ้าแต่คิดวนไปมาว่าเหน็ดเหนื่อยกับการใช้หนี้ และใช้ได้หมดเมื่อใด ยิ่งคิดวนก็ยิ่งเหนื่อย และเห็นหมดหนทาง

           หลวงพ่อสอนให้ปล่อยวาง วันลาก็วางทันที แต่การวางก็ไม่ใช่วางได้ขาดแบบพระอรหันต์ แต่ก็คอยมีสติ เมื่อความคิดโผล่เข้ามา ก็รู้ทัน เหมือนเมื่อมีใครเอาก้อนหินมาใส่มือ เราก็วาง เอามาใส่มืออีก เราก็วางอีก เมื่อก่อนพอความคิดเข้ามาก็กอดไว้

           เดี๋ยวนี้วันลาเลิกคิด คิดว่าทำงานไปใช้หนี้ไป หมดเมื่อใดก็เมื่อนั้น วันหนึ่งอาจมีการเปลี่ยนแปลงตามกฎอนิจจังไม่เที่ยงการค้าอาจดีขึ้น หรือมีโอกาสใหม่ ๆ ให้หนี้จบเร็วกว่าที่คิดก็เป็นไปได้ การมานั่งคิดวนไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น เราคงเคยติดหนี้เขามาแต่ชาติก่อน ก็ได้ใช้คืนเขาไปก็แล้วกัน มันคงเคยเป็นกรรมที่เราเคยก่อไว้ ตอนนี้เราต้องทำใจยอมรับผลกรรมของเราที่เคยทำไว้ เมื่อคิดได้ดังนี้ ก็ปลงใจได้ สบายใจ

           เดี๋ยวนี้วันลาคิดว่าชื่อของเขา แปลว่าลาจากความทุกข์ เขาเริ่มชอบความหมายใหม่ของชื่อเขาเองมากขึ้นทุกวัน