กำลังอ่านอยู่ : 8 คน

รู้ให้จบใจความ ..... ^ ^ เลือกหัวข้ออ่านตามใจชอบ ^ ^ ..... 1. รอบรั้วธรรม 2. ธรรมะไม่ใช่ไม้กายสิทธิ์แท่งเดียว 3. รู้ให้จบใจความ 4. มีศรัทธาต่อธรรมะว่าใช้ได้จริง 5. ไปไม่ถึงธรรมะ 6. ต่างกรรมต่างวาระ 7. เริ่มต้นอย่างไรดี 8. มองเรื่องอื่นแล้วคิดว่าเป็นธรรมะ 9. การพยายามตีความเข้าข้างตน 10. ศีลอยู่กับใจของตัวเอง 11. จิตว่าง 12. น้ำตางานศพ 13. น้ำใจกับน้ำในใจ 14. มรดกทางความเชื่อของคุณยายหอมจรุง 15. การคิดว่าไม่มีเงินจะทำบุญ ....................................................

           วันวิสาข์มีความใฝ่ฝันในหน้าที่การงาน เธอคิดว่าธรรมะเป็นเรื่องล้าหลัง ธรรมะทำให้การพัฒนาหยุดยั้ง เพราะสอนให้คนสันโดษคือพอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่ เธอคิดว่าเมื่อคนเราพอใจกับตัวเองแล้ว ก็ย่อมไม่ดิ้นรนที่จะพัฒนาอะไร เธอร่ายยาวให้มะลิวัลย์ฟังอย่างเข้มข้นเหมือนการประชุมสัมมนาที่ต้องทำอยู่เป็นปกติในงานของเธอ

           มะลิวัลย์ฟังจนจบรายงานสัมมนาของวันวิสาข์ เธอเกือบจะบิดขี้เกียจแล้วก็กลับบ้าน แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่า ในท่ามกลางกระแสความคิดอันหนักแน่นของวันวิสาข์นั่นเอง ที่วันวิสาข์ก็ไม่มีความสุขเลย วันวิสาข์เครียดไม่ผ่อนคลายสิ่งใด ทำงานหนักอย่างไม่มีความสุข

           มะลิวัลย์จึงเปิดสัมมนาขึ้นบ้าง ให้วันวิสาข์ฟัง

           “คำว่าสันโดษ ไม่ได้หมายความว่า พอใจกับสิ่งที่มีอยู่แล้วก็ไม่ต้องทำอะไรต่อไป นอนลูกเดียว ไม่ใช่ อันนั้นมันสันดาน

           คนสันโดษ เขาพอใจในสิ่งที่เขาหามาได้โดยสุจริต ไม่ได้เบียดเบียนใครมา พอใจในสิ่งที่ได้เท่าที่ได้นั้นก่อน แล้วจึงค่อยพัฒนาไปสู่สิ่งที่อยากได้ต่อไปเป็นขั้น ๆ ไป เช่น พนักงานคนหนึ่งทำงานได้เงินเดือน 8000 บาท เมื่อเขารับงาน เขามีสันโดษคือพอใจในเงินเดือน 8000 บาท มีความสุขกับเงินเดือนที่ได้รับมาจากแรงงานตัวเองโดยสุจริต นี่เขามีสุขสันโดษไปครั้งหนึ่งแล้วนะ “

           วันวิสาข์ขยับจะเถียง แต่มะลิวัลย์ห้ามไว้เสียก่อน เธอพูดต่อไปว่า

           “ แต่พนักงานคนนี้ก็มีความทะเยอทะยานได้ คือ เขาอยากได้เงินเดือน 10000 บาท ดังนั้น เขาจึงขยันทำงาน มีข้อเสนอดีดีให้บริษัท ช่วยทุกอย่างที่เข้ามาโดยไม่นิ่งดูดาย มีน้ำใจช่วยเหลือเกื้อกูลเพื่อนร่วมงาน และที่สำคัญ เขาเอาใจใส่ รู้จริงในงานที่เขาทำ ในที่สุดเขาก็ได้เงินเดือนขึ้นไปถึง 10000 บาท

           ตลอดเวลาเหล่านั้น เขามีความสุขในความสันโดษของเขา คือ ไม่ได้ร้อนรุ่มหน้างอ อารมณ์เสีย กระแทกกระทั้นใคร ไม่ได้อิจฉาตาร้อนใคร เพราะเหตุว่าตัวเองเงินเดือน 8000 บาทและไม่พอใจในเงินเดือนนั้น เขาไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย

           แต่ถ้าคนไม่มีสันโดษก็จะเป็น และผลของการร้อนรนเหล่านั้น ผลของการทำงานด้วยใจที่ไม่พอใจอย่างนั้น ก็จะส่งผลให้เขาไม่ได้เงินเดือนขึ้น และก็ไม่เป็นที่รักของใคร ๆ ใจแคบ และเป็นทุกข์

           ดังนั้น จะเห็นได้ว่า คนถือสันโดษก็มีพัฒนาการได้ ถ้านักการเมืองมีสันโดษ ก็จะไม่มีการโกงกิน ถ้าข้าราชการมีสันโดษ ทุกคนก็จะไม่มีการคอร์รัปชั่น ถ้าประชาชนมีสันโดษก็จะไม่มีขโมย ถ้าคนเรามีสันโดษก็จะไม่มีเวลาไปอิจฉาตาร้อนใคร ไม่เอาเวลาไปขัดขาใคร แต่ทำงานด้วยความพอใจในหน้าที่การงานของตน ทำให้การงานทั้งมวลเดินหน้าไปได้เต็มที่ ด้วยแรงผลักดันของความ

           ตั้งใจทำงานของคนพอใจในตัวเอง แล้วคิดดูสิว่าประเทศจะก้าวหน้าไปถึงไหน

           สันโดษ คือ พอใจในสิ่งที่หามาได้โดยสุจริต พอใจเท่าที่ได้มาและทำต่อไป เพื่อการได้สิ่งที่ดีขึ้นตามกำลังของตน “

           “ วันวิสาข์เอ๋ย “ มะลิวัลย์เหนื่อย เพราะไม่เคยสัมมนา “ อย่าเพิ่งตัดกล้วยที่ยังไม่ได้ปลูก หล่อนไปศึกษาธรรมะเสียบ้างเถอะ แล้วจะรู้ว่ากล้วยน่ะมันใช้งานได้ตลอดต้นเชียว ไม่ใช่แค่ใบตอง “

           แล้ววันนี้มะลิวัลย์ก็ให้การบ้านวันวิสาข์ กลับไปทำรายงานสัมมนาเรื่องความสันโดษของต้นกล้วย

           ที่เล่ามานี้ ก็เหมือนกับการทำกับข้าวอีกนั่นแหละ คือรู้ธรรมะนั้นต้องรู้ที่ถูกต้องด้วย เหมือนทำต้มยำที่ว่าใส่น้ำปลาก่อนมะนาว หรือใส่มะนาวก่อนน้ำปลา ความจริงดูเผิน ๆก็น่าจะเหมือนกันคือ ในที่สุดก็ใส่ทั้งสองอย่างลงในหม้อ แต่มันไม่ใช่ เราต้องรู้ให้ถูกตลอดเส้นทางว่า ทำไมจึงต้องใส่อะไรก่อนหลัง อาหารมันจึงจะอร่อย