ด้วยเหตุอันใดบุคคลจึงเชื่อง่าย (โดยขาด วิตก วิจาร)

ตอบเมื่อ: 23 ก.ย. 2004, 9:38 pm

โดยเฉพาะเรื่องที่ไม่มีมูลความจริง

ตอบเมื่อ: 24 ก.ย. 2004, 4:55 pm

บุคคลเชื่อง่าย สงสัยมีเครดิตดีแหงมๆ เลยได้เชื่อง่าย

อิอิอิ ล้อเล่น อ่ะค่ะ

เดี๊ยวรอให้คนรู้มาตอบก่อนแล้วกันค่ะ

อมัย ยังนึกไม่ออก

นึกออกแล้วจะมาตอบ

ผู้เยี่ยมชม

เรื่องอื่นละเชื่อง่าย เรื่องบาปบุญ คุณโทษกลับไม่เชื่อ

นี่หละคน เพราะคนเอาแค่สัมผัสภายนอกเป็นข้อตัดสิน สภาวะรอบตัวเอง

ตอบเมื่อ: 01 ก.ย. 2008, 3:14 pm

เพราะว่า

ไม่คิดไตรตองให้ดี

ตอบเมื่อ: 03 ก.ย. 2008, 1:06 am

ตอบเมื่อ: 06 ก.ย. 2008, 7:12 pm

ผิดแล้วจ้า เขาไม่ว่าวิตกวิจารณ์หรอกนะ เขาว่าขาดวิจรณะญาณจ้า

เพราะคนเราไม่มีการวิจรณะญาณนี้แหละ จึงทำให้คนเราเชื่อง่ายมากโดยไม่มีเหตุผลมาหักล้างเสียก่อนจึงตัดใจเชื่อ

เช่น มีคนมาบอกว่า เราสำเร็จเป็นพระโสดาบันแล้วนะ เห็นเขาพูดดีๆ และหน้าเชื่อถือโดยอาการสงบนิ่ง ก็เชื่อแล้ว โดยไม่คิดดูว่า เอาอะไรมาวัดดูว่าสำเร็จแล้ว มันวัดกันไม่ได้เหมือนเป็นไข้ เจ๋ง

มีคนมาพูดบอกว่า นี้ท่านเคยเป็นพ่อแม่เรามาแต่ 10 ก่อนโน้นนะ ก็เชื่อ โดนหลอกไป 50 กว่าล้านไม่ใช้หรือ
ก่อนอื่นต้องพิจารณาด้วยเหตุและผลก่อน ว่าสิ่งที่เขาพูดมานั้นมีนมีเหตุผลพอจะเชื่อได้ไหม ร้องไห้

ยกต้วอย่าง ที่พระพุทธศาสนาบอกว่า ท่านมาปฏิบัติตามมรรค 8 สิท่านจะได้พ้นจากทุกข์ ถ้าเรายังไม่ได้ปฏิบัติตามแล้วเราเชื่อเลยก็ไม่ถูกอีกเหมือนกัน เราต้องพิสูตรก่อนจึงตกลงปลงใจเชื่อ หรือไม่ก็พิจารณาดูว่า
ที่ท่านบอกนั้น สัมมาทิฏฐิ คือ ปัญญาเห็นชอบ เห็นอย่างไรเรียกว่าเห็นชอบ ก็เอาเพียงเห้นว่าทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว ก็น่าจะพอ ไม่ต้องพูดถึงขั้นสูงขึ้นไป สัมมาสังกัปปะ คือการดำริชอบ แบบไหนจึงเรียกว่าดำริชอบ ก็เอาแค่ว่า ดำริในการไม่พยาบาทเบียดเบียนคนอื่นให้ได้รับความเดือดร้อน
สัมมาวาจา คือการเจรจาชอบ แบบไหนที่ว่าเจรจาชอบ ก็เอาแบบไม่พูดให้คนหลงเชื่อในสิ่งที่ตนพูดนั้นเป็นความเท็จแต่พยายามกระตุ้นให้คนเชื่อว่าเป็นความจริงโดยพูดแบบเอาเป็นเอาตาย ปรบมือ

เหมือน

เอาเท่านี้ก่อน นอนนั้น จะไม่อธิบาย จะดูข่าว ปรบมือ

การ

ก่อน
สัมมากัมมันตะ คือการทำการงานชอบ คือเว้นจากกายทุจริต 3อย่าง
สัมมาอาชีวะ คือเลี้ยงชีวิตชอบ คือเว้นจากการหาเลี้ยงชีวิตในทางที่ผิดศีลธรรม สัมมาวายามะ คือ ความเพียรชอบ คือเพียรใน 4 สถาน (โขมยก็เพียรได้แต่ไม่ถูก) สัมมาสติ คือการตั้งสติชอบระลึกอยู่ในสติปัฏฐาน 4
สัมมาสมาธิ คือการตั้งใจไว้ชอบ คือเจริญในฌาณทั้ง 4 ไปหาดูและศึกษาให้ได้เด้อสิบอกให้ ฮิฮิฮิ ซึ้ง

ตอบเมื่อ: 06 ก.ย. 2008, 8:03 pm

เพราะมีผล ต้องมีเหตุ ไม่มีเหตุ ย่อมไม่มีผล กรรมก็คือการกระทำ วิบากกรรมก็คือผลของการกระทำ สร้างเหตุดี ผลย่อมดี สร้างเหตุไม่ดี ผลย่อมมีผลที่ไม่ดี เฉกเช่นเดียวกับคำถามที่เจ้าของกระทู้ถามมา คำตอบคือ เพราะเขาเคยสร้างเหตุร่วมกันมา ผลจึงป็นอย่างเช่นที่เราเห็น

ที่บ้านก็เป็น เรื่องการเมือง ได้บอกน้องไปว่า ข่าวก็คือข่าว ใครจะพูดจะอธิบายอย่างไรก็ได้ เพราะมันก็แค่ความคิดของเขา ถูกหรือผิด ก็เอาแค่ความคิดของตัวเอง ตัวเรามีหน้าที่อะไรก็ทำไป เราไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ เขาสร้างเหตุร่วมกันมา จึงได้เป็นเช่นนี้

ตอบเมื่อ: 06 ก.ย. 2008, 10:55 pm

มนุษย์ต่างจากสัตว์ตรงที่มีความคิด มีจินตมัยปัญญา
จะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ มนุษย์ไม่รู้จักใช้ความคิดอย่างมีคุณภาพ

ผมคิดว่าวิชาปรัชญา โดยเฉพาะปรัชญาเบื้องต้น
ที่เป็นภาพกว้างของปรัชญา ...มันสำคัญมาก
มันเป็นวิชาที่ว่าด้วยการใช้ความคิดเพื่อหาความรู้

มนุษย์ใชความสามารถในการคิด ก็เหมือนกับการใช้ความสามารถในการเดินนั่นแหละ
มันเป้นคุณสมบัติติดตัว ใครๆก็ใช้ได้
แค่ว่า แต่ละคน เดินได้มีคุณภาพไม่เท่ากัน

ปรัชญานี่สำคัญที่สุดเลยกับชาวโลก
โดยเฉพาะการใช้ตรรกะ

ผมเห็นเขาชอบอ้างกันจังเลย ว่า
"ชอบธรรม ชอบธรรม "
"ความถูกต้อง ความถูกต้อง"
ทั้งๆที่พวกเขาไม่รู้จักมันเลย แต่เขาใช้คำเหล่านี้เพื่อสร้างคุณค่าให้ตันหาของเขาเท่านั้น

เพื่อให้ตันหาของเขา มันดู "มีคุณค่า ชอบธรรม ถูกต้อง" เหนือตันหาคนอื่น

โปรดพิจารณาการลำดับสิ่งเหล่านี้ของผม
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=17633

ตอบเมื่อ: 09 ก.ย. 2008, 1:01 pm

อ้างอิงจาก:

เพราะคนเราไม่มีการวิจรณะญาณนี้แหละ จึงทำให้คนเราเชื่อง่ายมากโดยไม่มีเหตุผลมาหักล้างเสียก่อนจึงตัดใจเชื่อ

ตอบเมื่อ: 05 ต.ค.2008, 5:52 am

ศรัทธาเป็นสมบัติอันประสริฐของมนุษย์ทุกคนปกติอยู่แล้ว เปรียบดังน้ำย่อมมีอาการเปียกเสมอ แต่อยู่ที่ว่าถ้าได้รับการอบรมณ์จิตแล้วย่อมศรัทธาในสิ่งที่ถูก ความเห็นจึงเกาะในสิ่งที่ตรงได้ เพระเหตุนี้จึงต้องมีพระศาสดาและเพราะเหตุนี้แลที่นำคนให้ก้าวไปสู่แนวหน้าได้ จำเป็นที่ว่าต้องมีสัมมาทิฐิด้วย

ตอบเมื่อ: 06 ต.ค.2008, 10:22 pm

ไม่มีเวลามากเลยตอบว่า

คนเรามีทางเลือดอยู่สองทาง คือ ถูก และ ผิด (เป็นส่วนใหญ่)

จึงเชื่อง่ายเพราะขาดปัญญา ไม่มีสติ ไม่มีเหตุและผลมากหักล้างกันฯ