เสียบุตรที่รักอย่างกระทันหันควรปฏิบัติอย่างไรจึงทำใจได้

ตอบเมื่อ: 09 เม.ย.2005, 7:58 am

เลิกกับสามี มีบุตรชายเพียงคนเดียว อายุ 21 ปี แต่เมื่อ 18 มีนาคม 2548 กลับเสียชีวิตอย่างกระทันหัน ด้วยการนอนหลับไปแล้วไม่ฟื้นตื่นมาอีก ทำใจให้ยอมรับกับการที่ลูกจากไปยังไม่ได้เลย บางครั้งคิดว่าตัวเองฝันไปหรือปล่าว ควรจะปฏิบัติตัวปฏิบัติใจอย่างไร ขอท่านผู้รู้ช่วยอนุเคราะห์ด้วยค่ะ

ผู้เยี่ยมชม

เสียใจด้วยค่ะ อย่าคิดมาก และหมกมุ่นกับเรื่องร้ายๆ ที่เกิดขึ้นเลยนะค่ะ ใช้เวลาที่เหลืออยู่ปฏิบัติธรรม เพือสร้างคุณค่าให้กับตนเองและอุทิศบุญ กุศลนี้ให้แก่ผู้จากไปเถอะค่ะ

ผู้เยี่ยมชม

โห ..... หลับไปแล้วไม่ตื่น นี่เป็นการตายที่ทรมานน้อยที่สุดเลยน๊ะเนี่ย

ผมเองจะได้อย่างนี้หรือเปล่าก็ไม่รู้

คุณต้องพิจารณาให้แยบคายกว่านี้ว่า ความตายเป็นเรื่องธรรมด๊าธรรมดาที่สุด เราเองก็นั่นแหละเหมือนกันเลย ขณะจิตที่ทุกข์ก็ต้องทุกข์ เพราะได้ยึดมั่นมานานว่านั่นคือลูกของเรา เราเป็นแม่ อะไรทำนองนี้ คือแม้แต่ทุกข์ ถ้าเราบอกว่าเป็นของเรา อย่างนี้ก็เสร็จเลย ทุกข์เต็มร้อยแน่ๆ

เขาถึงต้องฉีดวัคซีน ด้วยการศึกษาธรรมะกันไว้แต่เนิ่นๆไงครับ

เคยรู้เรื่องขันธ์ 5 หรือเปล่า ความไม่ใช่ตัวตนอ่ะ

ตอนนี้ทุกข์ใช่ไหม ต้องพิจารณาตั้งแต่ว่ากายเป็นสักว่าธาตุ นั่นร่างกายใคร แน่ใจหรือว่านั่นเป็นร่างกายลูกของตน แล้วกายเธอเองล่ะ ของเธอแน่น๊ะ ไม่ใช่ดินน้ำลมไฟหรือ นี่ทางกายน๊ะตัวอย่าง

ความทุกข์ก็คือเวทนาอย่างหนึ่ง ซึ่งเป็นธรรมชาติของจิตซึ่งมีอยู่จริงในธรรมชาติ

คนที่มีสภาวะเหตุการณ์อย่างนี้ก็ทุกข์อย่างนี้ทุกคน เพราะนี่คือจิตดวงเดียวกัน

ธรรมชาติให้ลูกเต๋ามาหกด้าน โยนอย่างไรก็หกด้านนี่แหละ ไม่พ้นที่มีนี้ไปได้

คืนทุกอย่างให้ธรรมชาติไปเถอะครับ อย่าตู่ไปว่าสิ่งใดเป็นตัวเราของเราเลย

ผมเองก็ทยอยคืนไปเรื่อยๆครับ บางสิ่งมันยังไม่ได้คืนนั่นแหละทุกข์ทั้งนั้น

ขันธ์ 5

1. รูป ดิน น้ำ ลม ไฟ

2. เวทนา ทุกข์ สุข ไม่ทุกข์ไม่สุข

3. สัญญา ความจดจำในอายตนะทั้ง 5 ( แล้วมักยึดว่าเป็น ) มีบุคคล กาลเวลา สถานที่

4. สังขาร การปรุงแต่งสิ่งที่จดจำนั้นเป็นเรื่องราวยาวยืด

5. วิญญาณ สิ่งที่สัมผัสรับรู้ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ

ผู้เยี่ยมชม

คิดมากปวดหัวมาก

คิดน้อย ปวดหัวน้อย

ไม่คิดเลย ก้อไม่ปวดหัวเลย

จำเป็นด้วยเหรอที่ต้องเอาธรรมะเข้าข่ม

ไม่มีใคร บีบให้คุณคิด คุณคิดของคุณเอง

แล้วจะทำยังงัยดีล่ะ คำตอบอยู่ที่ใคร ก้อคุณงัย อยากเสียใจก้อคิดไป ไม่อยากเสียใจก้อไม่ต้องคิด

ตอบเมื่อ: 09 เม.ย.2005, 9:28 pm

ความทุกข์โศกที่เกิดขึ้นจะมลายหายไปได้จากการปฏิบัติธรรมค่ะ แนะนำให้คุณปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน ซึ่งจะก่อให้เกิด สติ ปัญญา และความชุ่มเย็นแก่คุณในการที่จะดับทุกข์นี้ได้ และยังเป็นการสร้างบุญกุศลอันยิ่งใหญ่ที่คุณจะอุทิศให้กับลูกชายอันเป็นที่รักของคุณได้ด้วยค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ตอบเมื่อ: 09 เม.ย.2005, 9:32 pm

คุณกชพร.....การสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก หรือพลัดพรากจากของรักของชอบใจนั้น คุณลองพิจารณาซิว่า อย่าว่าแต่ชีวิตคนที่เรารัก หรือคนอื่น หรือแม้แต่ทรัพย์สินเงินทองมากมายก่ายกองทั้งหลายเหล่านั้นเลย แม้ชีวิตเราเองก็หนีไม่พ้นกฏของธรรมชาติที่เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา นั้นไปได้

ตื่นจากความฝัน สมรสกับพระธรรม ควงคู่อยู่กับพระธรรม น้อมนำเข้ามาเป็นคู่จิตคู่ใจ เชื่อเถอะว่า พระธรรมจะอยู่เคียงข้างกชพรทุกลมหายใจเข้าออกตราบวันตาย ให้พระธรรมอยู่เป็นเพื่อนชีวิต พระธรรมไม่เคยทรยศกบฏรักเหมือนคู่ควงที่เป็นปุถุชนซึ่งมีรักอื่นเสมอด้วยตนไม่มี

เมื่อเสียใจ เศร้าใจ สลดใจ ต้องหลั่งน้ำตา พระธรรมนั่นแหละจะคอยซับน้ำตาและปลอบประโลมใจ อิทธิพลของพระธรรมจะทำให้น้ำตาตื้น หายเป็นปลิดทิ้งในที่สุด.....ชีวิตไม่มีใครเป็นเจ้าของมัน ชีวิตเป็นธรรมชาติ เป็นของธรรมชาติ ปล่อยวางมันเสีย เพียงกระแสธรรมชาติล้วนๆที่ไหลเรื่อยไปต่างหาก

ไหลพร้อมไปกับความไม่เที่ยงแท้แน่นอน คือ อนิจจัง ไหลไปท่ามกลางความทนอยู่ได้ยาก คือ ทุกขัง เพราะชีวิตไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา บังคับบัญชาไม่ได้ ไม่ว่าใคร มันเป็น อนัตตา อย่างนั้นเอง

ปล่อยวางซะ.....วันหนึ่งที่ถึงวันที่เราต้องตาย ก็จงหลับตาตายไปด้วยจิต ที่ประภัสสรอยู่ตามธรรมชาติของมัน ไม่ต้องปรุงแต่งให้หนักอึ้ง เศร้าหมองด้วย อวิชชา ตัณหา อุปาทานอีกต่อไป ภพ ชาติ ทุกข์ ก็เป็นอันจบสิ้นลง ณ ขณะจิตที่สำคัญที่สุดนั้น...นั่นเอง

ธรรมะสวัสดี

มณี ปัทมะ ตารา

ผู้เยี่ยมชม

ความสมดุลแห่งธรรมชาติ มีได้ย่อมมีเสีย มีเกิดย่อมมีตาย มีด้าน

บวกย่อมมีด้านลบ ธรรมชาติมันเป็นเช่นนี้เอง ไม่มีเหตุผล ไม่อาจ

หาคำตอบได้ว่า ทำไม? ผู้ใดสามารถโน้มนำจิตใจให้คล้อยตาม

ธรรมชาติได้ย่อมไม่เกิดทุกข์ ผู้ใดทำใจให้คล้อยตามธรรมชาติไม่ได้

ย่อมทุกข์ใจอยู่ตลอดเวลา

ธรรมวัฒนะ พบรักเมื่อเฒ่าชรา

ผู้เยี่ยมชม

คุณกชพร ต้องขอแสดงความเสียใจด้วย สิ่งที่ทำได้ขณะนี้ก็คือทำใจให้ยอมรับความเป็นจริงที่เกิดขึ้น ไม่มีใครที่เกิดมาแล้วล่วงพ้นความตายไปได้ จะช้าหรือเร็วก็แล้วแต่กรรม ขอให้ถือปฏิบัติแต่สิ่งดี ทำบุญอุทิศกุศลให้แก่บุตรที่รัก เมื่อจิตใจสงบ รับได้กับการที่คุณต้องดำเนินชีวิตอยู่ต่อไป คุณย่อมพบกับทางแห่งความสุข

ตอบเมื่อ: 13 เม.ย.2005, 4:22 pm

กราบขอบพระคุณ ท่านผู้มีธรรมะทุกท่าน ที่ได้ให้ข้อคิดโดยเอาหลักธรรมมาแนะนำ ดิฉันขอน้อมรับไว้เพื่อแก้ทุกข์ที่เกิดในใจ ขอกราบขอบพระคุณอีกครั้ง และขอให้บุญกุศลที่ทุกท่านได้ทำให้ดิฉันได้ข้อคิดเพื่อบำบักทุกข์นั้น ส่งให้ทุกท่านประภัสสรด้วยพระธรรม

ตอบเมื่อ: 21 เม.ย.2005, 9:56 am

ขอให้คุณกชพร ศึกษาประวัติของ

พระปฏาจาราเถรี เอตทัคคะในฝ่ายผู้ทรงพระวินัย
ที่สูญเสีย... สามี-ลูกทั้ง 2 คน-พ่อ-แม่-พี่ชาย ในเวลาไล่เลี่ยกัน จนเสียสติ

ท่านประสบทุกข์อันหนักหน่วงมากมาย
แล้วอาศัยธรรมเป็นที่พึ่งจนได้บรรลุพระอรหัตผล

http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=6788

สาธุ

ไม่ใช่มีแต่เราเพียงคนเดียวเท่านั้นที่พบกับความสูญเสีย
ยังมีเพื่อนร่วมโลกอีกมากมายที่ประสบกับความสูญเสียนะค่ะ คุณกชพร