ทำอย่างไรจะหายโกรธ

ตอบเมื่อ: 29 ก.ค.2007, 11:27 am

ความโกรธเป็นศัตรูที่คอยขัดขวางไม่ให้ความดีเกิดขึ้น คนบางคน เป็นผู้มักโกรธ พอโกรธขึ้นมาแล้วก็ต้องทำอะไรรุนแรงออกไป ทำ ให้เกิดความเสียหาย ถ้าทำอะไรไม่ได้ ก็หงุดหงิดงุ่นง่านทรมานใจ ตัวเอง ในเวลานั้นเมตตาหลบหาย ไม่รู้ว่าไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหน ไม่ยอมปรากฏให้เห็น ส่วนความโกรธ ทั้งที่ไม่ต้องการแต่ก็ไม่ยอม หนีไป บางทีจนปัญญา ไม่รู้จะขับไล่หรือกำจัดให้หมดไปได้อย่างไร

โบราณท่านรู้ใจและเห็นใจคนขี้โกรธ จึงพยายามช่วยเหลือ โดยสอนวิธีการต่างๆ สำหรับระงับความโกรธ วิธีการเหล่านี้มี ประโยชน์ไม่เฉพาะสำหรับคนมักโกรธเท่านั้น แต่เป็นคคิแก่ทุกคน ช่วยให้เห็นโทษของความโกรธ และมั่นในคุณของเมตตายิ่งขึ้น จึง ขอนำมาเสนอพิจารณากันดู วิธีเหล่านั้นท่านสอนไว้เป็นขั้นๆ ดังนี้

ขั้นที่ ๑ นึกถึงผลเสียของความเป็นคนมักโกรธ

ขั้นที่ ๒ พิจารณาโทษของความโกรธ

ขั้นที่ ๓ นึกถึงความดีของคนที่เราโกรธ

ขั้นที่ ๔ พิจารณาว่า ความโกรธ คือการสร้างทุกข์ให้ตัวเอง และ เป็นการลงโทษตัวเองให้สมใจศัตรู

ขั้นที่ ๕ พิจารณาความที่สัตว์มีกรรมเป็นของตน

ขั้นที่ ๖ พิจารณาพระจริยาวัตรในปางก่อนของพระพุทธเจ้า (ข้อนี้ใครนับถือศาสนาอื่น จะพิจารณาดูก็ไม่เสียหาย)

ขั้นที่ ๗ พิจารณาความเคยเกี่ยวข้องกันในสังสารวัฏฏะ

ขั้นที่ ๘ พิจารณาอานิสงส์ของเมตตา

ขั้นที่ ๙ พิจารณาโดยวิธีแยกธาตุ

ขั้นที่ ๑๐ ปฏิบัติทาน คือ การให้หรือแบ่งปันสิ่งของ

ตอบเมื่อ: 31 ก.ค.2007, 5:40 pm

O^-^O

ขอบคุณ สำหรับ ข้อเตือน.. ความโกรธ...ค่ะ สาธุ

"ความโกรธ เปรียบได้ดั่งไฟ"

ตอบเมื่อ: 01 ส.ค. 2007, 11:27 am

ขอบคุณมากนะคะเราเป็นคนที่ใจร้อนมาก บอร์ดนี้ช่วยได้มากจริงๆ ค่ะ

*หมายเหตุ* โกรธคือโง่โมโหคือบ้า ไม่โกรธดีกว่า จะได้ไม่บ้าไม่โง่ ปรบมือ

ตอบเมื่อ: 01 ส.ค. 2007, 5:42 pm

แต่เอาเข้าจริงๆ ก็ทั้งโง่ ทั้งบ้า น่ะครับ ผมเองก็ได้ บอรด์นี้ช่วยได้มาก ใจเย็นลงมากพอสมควร ครับ ยิ้มเห็นฟัน

ตอบเมื่อ: 03 ส.ค. 2007, 9:08 pm

พระผู้มีพระภาคเจ้าชนะความโกรธด้วยความเมตตาครับ คุณลองเจริญเมตตาจิตไม่มีประมาณในสัตว์ทั้งหลายบ่อยสิครับ แต่ระวังสังขารคือความคิดชอบมาลองเราว่าเราเมตตาจริงหรือเปล่าบ่อยๆด้วยนะ ครับ และอย่าลืมว่าความโกรธก็ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตานะครับ บองบริกรรมไตรลักษณ์ดูก็จะรู้ว่าความโกรธนั้นจะคงอยู่ต่อไปไหม
อีกวิธีหนึ่งที่ผมทำนะครับคือท่านอาจารย์สอนผมว่า ให้แยกการออกเป็น32 ส่วน และดูว่าใครกันแน่ที่โกรธ เกศา-ผม โกรธใช่ไหม โลมา-ขนโกรธใช่ไหมจนครบ 32 อาการ ก็พอจะรู้ได้ว่าใครโกรธกันแน่

ตอบเมื่อ: 19 ธ.ค.2007, 7:24 am

ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆ ของทุกท่านค่ะ
สาธุ

ตอบเมื่อ: 20 ธ.ค.2007, 10:08 am

สาเหตุที่แท้จริง ของความโกรธ นั้น เกิดขึ้นด้วยปัจจัย 4 ประการดังนี้

1. เกิดจากกรรมพันธุ์
2. เกิดจากการได้รับการขัดเกลาทางสังคม สิ่งแวดล้อม วัฒนธรรม จารีตประเพณี ที่ไม่ถูกต้อง หรือตัวบุคคลนั้นๆ มีความคิดเบี่ยงเบน
3. เกิดจากตัวบุคคลไม่มีความรู้ ความเข้าใจ ในสภาพการสังคมเป็นอยู่ร่วมกันของมนุษย์
4. เกิดจากตัวบุคคล มีสมาธิ น้อย หรือ สมาธิสั้น หรือตัวบุคคลไม่สามารถควบคุมความคิด อันอาจเกิดจากสาเหตุหลายประการ เช่น มีโรคประจำตัว มีความผิดปกติทางระบบอวัยวะต่างๆของร่างกายอย่างนี้เป็นต้น

วิธีแก้มีหลายวิธีแตกต่างกันไป อาจจะเป็นการแก้ไขตามแนวทางแพทย์ หรืออาจจะเป็นการแก้ไขตามแนวทางศาสนา หรืออาจจะแก้ไขตามแนวทางการสังคมเป็นอยู่ร่วมกัน คือร่วมกันขัดเกลา ร่วมมือกันประพฤติปฏิบัติให้เป็นตัวอย่างที่ดี อย่างนี้เป็นต้น

ตอบเมื่อ: 20 ธ.ค.2007, 9:36 pm

เอ่อ อ่านแล้วดี อ่านแล้วดี ลูกหลาน เอ่อ
บางที ตัวมันเอง ไม่ดี อยู่แล้ว มันนึกว่ามันเป็นคนดี มันเลยโกรธคนอื่น
มานะมันเยอะ มานะคือมันคิดว่าเก่งกว่าคนอื่น หรือมันด้อยกว่าคนอื่น มันเลยเปรียบเทียบกับคนอื่น พอมันสู้ไม่ได้ มันเลยโกรธ ก็มี อันนี้เป็นเพราะมานะของคน ๆ นั้น เอ่อ
ดังนั้น บางครั้งใช้วิธีข้างต้น บางครั้ง ก็ไม่ได้ผล เพราะเริ่มต้นมันเป็นคนเลวอยู่แล้ว จึงไม่เห็นชั่วของตนเอง แก้ไขให้สุด จึงแก้ไขไม่ได้ ต้องแก้ที่ตัวผู้นั้นก่อน

แต่ถ้าเขาคนนั้น เป็นคนบ้า ก็เลิกคุย ไม่รู้จะช่วยยังไง คือมันโกรธเป็นจริต บวกบ้า ด้วย งานนี้ ลุงไม่รู้จะช่วยคนบ้ายังไง เอ่อ

ก่อนอื่น ลองไปอ่านเรื่องนี้ดู
อะไรเป็นมัดใจสัตว์ทั้งหลายให้ต้องผูกเวรกัน (ว่าง่ายๆ ทำไมคนเราถึงได้โกรธกัน) ไปดูที่
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=14326
เผื่อจะเข้าใจนิสัยคนมักโกรธมากขึ้น คนนิสัยดี มันโกรธได้เหมือนกัน เพราะความสำคัญมั่นหมาย เพราะมานะของมัน ลืมตัว จึงโกรธ
...................................................
ถ้าถามลุงนะ
1.ให้เลิกดูละคร เป็นตอน ๆ (อบายมุข 6 ดูละครโขนหนัง) คือ คนดูละคร มันชอบคิดว่ามันเป็นพระเอก นางเอก เพื่อนพระเอก เพื่อนนางเอก ชอบผู้ว่าคนอื่น (ไม่สัมมาวาจา) ชอบทำตัวกระทบกระเทียบ เบียดเบียนเอาชนะตัวร้าย ตัวอิจฉา (ไม่สัมากัมมัตตะ) คือ ดูบ่อย ๆ เข้า มันเลยติดนิสัยตัวเอก และคิดว่าตนเองทำตามแบบตัวเอก ไม่ผิด นิสัยมันเลยเลว เหมือนตัวร้าย เอ่อ
ดูจนติดนิสัย นิสัยติด แย่ ๆ ๆ ๆ เอ่อ
2.เข้าหาทางธรรมะบ้าง อ่านมาก ๆ ปฎิบัติธรรม มาก ๆ มาอ่านของลุงก็ได้ มาโต้คารมณ์กับคนอื่นก็ได้ ในเว็บนี้ แต่บอกไว้ก่อนนา ลุงปากไม่ค่อยดีนา เอ่อ ทนเอาหน่อยนะ ลูก ๆ หลาน ๆ

3.ถ้าเป็นคนดี ไปใช้ข้อปฎิบัติข้างต้นของพ่อ Doreฯ ได้อีก ก็แจ๋วเลย จบแล้ว เอ่อ

ตอบเมื่อ: 21 ธ.ค.2007, 11:57 am

ท่องพุทโธในใจ และคิดว่า ตอนนี้โกรธอยู่พูดอะไรออกไปก็ไม่ได้อะไร มีแต่เสียกับเสีย และถอยห่างออกมาก่อน

ตอบเมื่อ: 26 ธ.ค.2007, 8:14 pm

ขอบคุณมากค่ะ สาธุ

ตัวเองเมื่อโกรธ บางครั้งก็จะทำลายข้าวของ

และปิดประตูดัง ปั้ง!! เข้าห้องไป

(พอดีหนูอายุ 12 ค่ะ แฮ่ะๆ.. เลยทำอะไรที่ผู้ใหญ่ไม่ทำกัน)

บางครั้งถ้าโกรธก็จะไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรต่อไปเลยค่ะ

หนูจะพยายามนึกถึงความดีของคนที่หนูโกรธนะคะ ยิ้ม

ตอบเมื่อ: 28 ธ.ค.2007, 8:41 pm

เรากอ้ขี้โกรธ ไม่พุดกับเพื่อนมาหลายปีแล้ว แต่ก็ไมได้โกระแล้วแหล่ะ เพราะว่ามันหายไปกับกาลเวลา แต่ว่าเราหงถดหงิดง่ายนี่สิ เห้อ ทำไงดี

ตอบเมื่อ: 28 ธ.ค.2007, 8:41 pm

ตอบเมื่อ: 01 ม.ค. 2008, 11:34 am

เมื่อโกรธ ก็รู้ว่าโกรธ แล้วก็ใช้สติตามดูมัน อย่าไปปรุงแต่งอะไรตามความคิดของเรา-ดูมันเฉยๆ...ไม่ช้ามันก็ดับไปเอง.

ตอบเมื่อ: 08 ม.ค. 2008, 9:41 am

...ทำให้มีสติ+ปัญญา..

ตอบเมื่อ: 09 ม.ค. 2008, 5:33 pm

โกรธ เป็นสิ่งที่มีจริง ไม่ใช่เรา เกิดแล้วดับ ไม่มีโกรธไหนเกิดแล้วไม่ดับ และก็ไม่มีวิธีไหนทำให้

โกรธหมดไม่มีเหลือนอกจากการอบรมเจริญปัญญาตามหลักคำสอนของพระพุทธเจ้า ปัญญาที่มี

กำลังนั้นเองจะค่อยๆ คลายความโกรธที่เกิดขึ้นเด้ เพราะความเข้าใจสภาพธรรมะที่มีจริงได้เป็น

ลำดับ ตามกำลังของปัญญาที่เห็นโทษของความโกรธที่เกิดนั้น

การจะหาวิธีที่จะทำให้หายโกรธที่ไม่ใช่การอบรมเจริญปัญญา ไม่ใช่หนทางดับโกรธจนหมดได้

เราจึงต้องถามตัวเองว่า เราต้องที่จะเพียงหายโกรธชั่วครั้งชั่วคราวด้วยวิธีต่างๆ เหล่านั้น แล้วก็

กลับมาเป็นเราคนเดิมที่โกรธได้อีก และก็เดือดร้อนเพราะความโกรธนั้นอีก หรือว่าเราต้องการจะ

การเข้าใจความจริงของความโกรธที่เกิดว่าไม่ใช่เรา ซึ่งตรงตามที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสสอนว่า

ธรรมะทั้งหลายเป็นอนัตตาอย่างไร ความโกรธเป็นอนัตตา ไม่ได้เกิดขึ้นมาลอยๆ มีเหตุมีปัจจัยให้

โกรธก็ต้องโกรธ และโกรธก็มีจริง ไม่ใช่ขณะที่เป็นกุศลจิตด้วย ไม่มีใครห้าม หรือบังคับบัญชาไม่

ให้โกรธได้ ถ้ายังเป็นผู้ที่ไม่ใช่พระอนาคามีบุคคล...ก็ต้องโกรธ จะมากหรือน้อย ก็หนีความโกรธ

ไปไม่พ้น เพียงแต่ว่า มีความเข้าใจในสภาพธรรมะที่โกรธ...มากขึ้นหรือไม่เท่านั้นเองครับ

ขอเชิญอ่านที่นี่....ขณะเมตตาเกิด ไม่โกรธ

http://www.dhammahome.com/front/webboard/show.php?id=5076

http://www.dhammahome.com/front/webboard/show.php?id=5086

ตอบเมื่อ: 16 ม.ค. 2008, 6:16 am

วิธีเอาชนะความโกรธ (เสฐียรพงษ์ วรรณปก)
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=14607

ตอบเมื่อ: 14 ส.ค. 2008, 3:04 am

โกรธหนอ โกรธหนอ โอมเพี้ยง! หาย สู้ สู้