สำหรับใครที่รู้สึกว่ายังยากอยู่
แต่ก็อยากทำสมาธิด้วย ก็ให้หาเทปธรรมะมาฟัง ลงนั่งสงบฟังครั้งละม้วน
โดยไม่ทำอะไรควบคู่ไปด้วย ใจจดจ่อฟังให้รู้เรื่อง ก็จะมีสมาธิได้เหมือนกัน
ถ้าฟังแล้ว เผลอหลับไป ก็จะรู้สึกว่าหลับลึก และหลับสงบ
ไปจนเช้าไม่ใช่ฝันสับสน หนีผี หรือเจองูให้วุ่นวายไป
เทปธรรมะนี่มีเรื่องแปลกอยู่อย่างหนึ่ง
คือ ฟังซ้ำได้ และเวลาฟังซ้ำมันจะได้ข้อคิดอะไรใหม่
ๆ ขึ้นมาเสมอ เพราะเวลาฟังบางช่วงเราก็เผลอไป หรือวันนี้เรามีเรื่องมากระบทใจใหม่
ๆ มาฟังก็ได้คำที่มาช่วยให้คิด ซึ่งเป็นคำที่วันก่อนเราอาจไม่สนใจ
ดังนั้น เวลาเรามีเทป 1 ม้วน อย่าเพิ่งคิดว่า อ๋อ ม้วนนี้ฟังแล้ว
ไม่ต้องฟังอีก ทำให้เป็นภาระหาม้วนใหม่ไม่รู้จบ บางทีฟังแล้วก็ยังฟังใหม่ได้เรื่อย
ๆ นี่เป็นเคล็ดลับที่ต้องบอกกัน เป็นของแถม
แต่ละคนมีวิธีทำสมาธิแตกต่างกันไปแล้วแต่ใจชอบ
มีหนังสือเกี่ยวกับการสอนทำสมาธิมากมายให้หาอ่าน ทำบ้างเล็กน้อยก็ยังดี
จะรู้สึกสดชื่น สมองปลอดโปร่ง และความจำดีแล ฯ
สรุป
ฉันพบว่าเมื่อเข้าใจและเห็นภาพของหลักธรรมตามหัวข้อทั้งหมดที่กล่าวมาแล้ว
ก็ดูจะเป็นการตั้งหลักที่ดี ในอันที่จะมีศาสนาอยู่ในตัวเรา
หลังจากนี้ไปก็อ่านหรือศึกษารายละเอียดอย่างอื่นเสริมต่อให้จิตใจประณีตยิ่งขึ้น
แต่เมื่อมีหลักแล้ว ก็เหมือนเดินอยู่ในบ้านของตนเอง
คือรู้ว่าห้องใดเดินไปทางไหน อยู่ชั้นไหน เพราะฉะนั้น
เมื่อเข้าไปในห้องนั้นแล้ว การจะดูรายละเอียดของเฟอร์นิเจอร์ในห้อง
ก็ไม่ใช่เรื่องลำบากอะไร
คนที่ศึกษาธรรมะใหม่
ๆ จะรู้สึกเหมือนว่ากำลังจะได้พบอะไรที่ยากและมากมหาศาล
คงจะทำไม่ได้หรือกลัว เพราะศาสนาพุทธค่อนข้างจะเป็นเรื่องสวนกระแสชีวิต
จะรักก็บอกไม่ให้รัก รักแล้วเป็นทุกข์ ทุกข์แล้วอยากร้องไห้
ก็บอกว่าให้มองเป็นธรรมดาอย่าร้องไห้เลยลูก พอทุกข์หนัก
อยากจะหันมาหาที่พึ่ง ก็บอกว่า ตนนั่นแหละเป็นที่พึ่งแห่งตน
แหม ! ใหม่ ๆ ก็รู้สึกว้าเหว่เหลือเกิน ทำอย่างนี้มันก็รู้สึกทำยาก
แต่ถ้าศึกษาไปแล้วกลับรู้สึกสนุก และมีอะไรเล่าให้เราฟังเยอะเลย
ทั้งมีนิทานชาดกมากมายที่ให้คติสอนธรรมหลากหลาย
เมื่อเราปฏิบัติธรรม
ทำความเห็นให้ถูกตรง เห็นดีเป็นดี เห็นชั่วเป็นชั่ว
เห็นบุญเป็นบุญ เห็นบาปเป็นบาป ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว
เห็นแค่นี้ก็เป็นบุญแล้ว และเมื่อเรามีความเห็นถูก ความคิดก็ถูกไปด้วย
ทำให้เราพูดดี ทำดี ทำอาชีพสุจริต มีความเพียรพยายามในทางที่ดี
มีสติ มีสมาธิ คือ มรรคมีองค์ 8 จะขยับตามไปทุกขั้นตอน
แล้วส่งผลให้เรา
ทำดี เว้นชั่ว ทำใจให้ผ่องแผ้ว ตามไปด้วย เพราะเมื่อเห็นบาปเป็นบาปได้แล้ว
เราคงไม่อยากไปทำบาปอยู่แล้ว เมื่อทำดี ก็มีจิตใจดี
ทำให้ใจก็ผ่องแผ้ว
เรารู้หลักปฏิจจสมุปบาทว่าทำให้เป็นทุกข์
มีตัว ตัณหาความอยากได้ เป็นตัวตั้งตัวตี เราก็คอยปลง
คอยวาง อย่าให้มันอยากได้มากนัก ตัด ๆมันเสียบ้าง ก็ไม่ต้องเป็นทุกข์
เรามองให้เห็นความทุกข์อันเกิดจากความ
ไม่เที่ยง เราก็อย่าไปยึดมั่นถือมั่น ไปพยายามยื้อให้อะไร
ๆมันเที่ยง ก็ไม่ต้องเป็นทุกข์
คิดถึง
ความไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา ดูแลรักษาไปตามหน้าที่ของโลก
แต่ใจให้เห็นตามสัจธรรม ก็คลายความยึดมั่นถือมั่น ปล่อยวางลงได้
เมื่อใด ก็ไม่เป็นทุกข์
ทุกอย่างนี้เมื่อเราปฏิบัติในชีวิตประจำวันของเรา
เราก็จะไม่เป็นทุกข์
จะเห็นได้ว่า
ทุกข้อ สรุปลงที่ " ไม่เป็นทุกข์
" เพราะนั่นคือจุดหมายของการปฏิบัติ พระพุทธเจ้าตรัสว่า
" เราสอนเรื่องความทุกข์ และการดับทุกข์เท่านั้น
"
อาจารย์วศิน
อินทระ อธิบายว่าการปฏิบัติธรรม อย่างไรจึงจะถูกต้อง
ดังนี้
1.
ทำดี ไม่เอาดี ไม่หวัง ไม่รอ ไม่อยาก ให้ใครชม
2.
ทำความดีเพื่อความดี ให้ผลหรือไม่ เป็นหน้าที่ของกรรม
ไม่ใช้หน้าที่ของเรา เหมือนปลูกต้นไม้ เรามีหน้าที่รดน้ำต้นไม้ส่วนการจะให้ดอกผลหรือไม่
เป็นหน้าที่ของต้นไม้ เราต้องไม่เป็นทุกข์เพราะการทำดี
ถ้าทำดีแล้วผิดพลาด เราก็ไม่ทุกข์ แต่เอามาเป็นบทเรียน
3.ทำดีเพราะว่ามันดี
- จบ -
ติดต่อ