กำลังอ่านอยู่ : 9 คน

การให้ผลของบุญ ..... ^ ^ เลือกหัวข้ออ่านตามใจชอบ ^ ^ ..... 1. การทำบุญให้ทาน 2. การไปทำบุญ 3. ควรเลือกให้ทาน 4. การทำสังฆทาน 5. อามิสทาน 6. การทำบุญให้ได้ผลมาก 7. อภัยทาน 8. ธรรมทาน 9. บุญกิริยาวัตถุ 10 10. พรหมวิหาร 4 11. การอธิฐาน 12. การให้ผลของบุญ .................................................... บัญทึกท้ายเล่ม

             ผลบุญของการปฏิบัติธรรมนั้น มากน้อยเป็นลำดับตามการปฏิบัติดังนี้ คือ ทาน ศีล ภาวนา ปัญญา

             ทาน คือ การทำบุญให้ทาน เป็นผลบุญน้อยที่สุด

             ศีล คือ การรักษาศีล ได้บุญมากกว่าให้ทาน

             ภาวนา คือ การสวดมนต์ , การนั่งสมาธิ , การสงบจิตใจ ได้บุญมากกว่าศีลอีก

             ปัญญา คือ การพิจารณาตามรู้ตามความเป็นจริงของสัจธรรม รู้ไตรลักษณ์ คือ อนิจจังไม่เที่ยง ทุกขังเป็นทุกข์ อนัตตา ไม่ใช่ตัวตน รู้หลักกรรมคือ สัตว์โลกมีกรรมเป็นของตน และย่อมเป็นไปตามกรรม รู้แล้วพิจารณาให้เข้าใจไปจนถึงจิตใจของเรา คลายความยึดมั่นถือมั่นลงได้ ข้อนี้เป็นบุญมากที่สุด

             การใช้ปัญญาพิจารณานี้ ก็ทำได้ตลอดเวลา เช่น เราออกไปเดินเล่น เห็นใบไม้ร่วง เราก็พิจารณาว่า สังขารไม่เที่ยง เกิดขึ้นแล้วดับไป ใบไม้นี้มันแก่แล้วก็ร่วงลง

             เห็นหมาเดินมา ยังพิจารณาได้เลย ชาติก่อนมันคงทำไม่ดีอะไรสักอย่าง ชาตินี้เกิดมาเป็นหมา แต่คงทำบุญไว้เยอะเหมือนกัน เป็นหมาของคนรวย เขาจึงพามันมาตัดขนสวยเช้งกะเด้ะ ส่วนเจ้าหมาตัวนั้นหิวโซมาเชียว ชาติก่อนมันคงขี้เหนียวมากไม่ยอมแบ่งปันใคร เฮ้อ สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม

             เนี่ย พิจารณาไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวก็บรรลุเองล่ะ เชื่อมั้ย ถ้าเชื่อก็ทำ ไม่เชื่อก็…… ทำเถอะ นะ

             มีการอธิบายผลบุญในอีกรูปแบบหนึ่งว่า การทำทานทำให้ (ชาติหน้า ) รวย การรักษาศีลทำให้สวย การมีสมาธิ ทำให้จิตใจสงบไม่ฟุ้งซ่านมาก การมีปัญญาทำให้ฉลาด ดังนั้น เราจึงควรทำทั้ง 4 อย่างเพื่อเกื้อกูลกันและกัน เพราะเรายังต้องเกิดอีกหลายชาติมากมาย ถ้าเราเกิดเป็นคนรวยที่โง่ ก็ศึกษาธรรมไม่ได้ มัวแต่ทำบาปต่อไป ทำให้ต้องเกิดหลายชาติมากขึ้น ถ้าเราเกิดมาฉลาดแต่ยากจนมาก วัน ๆ ต้องทำงานหนัก ไม่มีโอกาสศึกษาธรรมะ ไม่มีโอกาสได้พบธรรมะ ก็ไม่อาจใช้ความฉลาดช่วยให้เกิดผลดีทางธรรมะแก่ตัวเอง ถ้าเรารวย ฉลาด แต่ฟุ้งซ่านมาก ก็บ้า ๆ บอ ๆ เอาเงินไปจัดงานแฟนซีสนุกสนาน กินเหล้าเมายา ปล่อยชีวิตไปเหมือนใบไม้ลอยน้ำ ไร้ค่าไร้ความหมาย ถ้าเราทำทั้ง 4 อย่าง ก็ทำให้เราไม่จนมากเกินไป ไม่โง่มากเกินไป ไม่ฟุ้งซ่านมากเกินไป ก็พอจะพบธรรมะและมีสติปัญญาพอศึกษาให้เข้าใจได้ ได้พาตัวเองพัฒนาขึ้นสู่ระดับที่ดีต่อไปได้เรื่อย ๆ

             ดังนั้น เราก็ควรทำทั้ง 4 อย่าง และอย่างสม่ำเสมอ ด้วยจิตใจที่แน่วแน่มั่นคง เชื่อในผลของความพยายามกระทำดี 4 ข้อ

             และถ้าเราทำดีในชาตินี้อย่างมีคุณภาพและปริมาณที่พอเพียงแล้ว เราย่อมหวังได้ว่าชาติไหน ๆ ในอนาคตกาลของเราก็ย่อมมีสิ่งดี ๆ รอเราอยู่อย่างแน่นอน ตามกฎของกรรมและผลของกรรมนั่นเอง

^-^ (จบ การทำบุญให้ทาน) ^-^