ควรทำใจอย่างไรดี ?

ผู้เยี่ยมชม

รู้สึกว่าทุกวันนี้ช่างเต็มไปด้วยการแข่งขัน ไม่ว่าผู้ใดก็ต่างด้นรนเอาตัวรอด จนบางครั้งทำให้คนรอบข้างได้รับบาดเจ็บเนืองๆ ควรทำใจอย่างไรดีจะได้ลดความโศกระทมจากสาเหตุนี้ได้

ตอบเมื่อ: 06 ก.ย. 2004, 4:42 am

การแข่งขันมี ๒ แบบ แบบหนึ่งเป็นการแข่งขันการทำความดีเพื่อพัฒนาจิตใจให้มีความปิติสุข ความสงบสุข มีความเมตตากรุณา ไม่ตระหนี่ มีความเกรงกลัวและละอายต่อบาป ไม่เบียดเบียนกัน มีความคิดชอบ ปฏิบัติชอบ การแข่งขันแบบนี้ไม่มีทุกข์โทษ มีแต่ความสุขมีความร่มเย็น การแข่งขันอีกแบบหนึ่งคือ การแข่งขันเพื่อช่วงชิงอำนาจ ลาภ ยศ สรรเสริญ สมบัติ ซึ่งผู้ชนะย่อมมีความยินดีพอใจ แต่ก็เป็นไปในช่วงเวลาหนึ่ง ต่อไปก็จะต้องสูญเสียสิ่งที่ได้มาตามกฏธรรมชาติ ในทางตรงข้าม ผู้ที่แพ้ย่อมมีความไม่ยินดีพอใจ หากขาดสติ ย่อมนำไปสู่ความโกรธหรือ โทสะ แล้วลุกลามไปเป็นความอาฆาตพยาบาทถึงขั้นลงมือลงไม้ทำร้ายฆ่าฟันกัน มิใช่เฉพาะตัวบุคคลผู้แพ้เท่านั้น ผู้ที่เป็นญาติมิตรเพื่อนฝูงย่อมถูกโน้มน้าวให้เกิดอารมณ์เดียวกัน เป็นความทุกข์ที่สร้างความรุมร้อนแก่ผู้เกี่ยวข้องกัน

การแก้ไขป้องกันต้องใช้หลักธรรมที่เรียกว่า "สารณียธรรม ๖" ซึ่งเป็นองค์ธรรมที่สร้างความสุขสงบให้แก่ชุมชนสังคม ได้แก่

๑. มีใจเมตตาต่อกัน ๒.มีการกระทำด้วยความเมตตา ๓.กล่าววาจาที่แสดงความเมตตา เป็นวาจาที่อ่อนหวาน มีเหตุมีผล ๔. แบ่งปันสิ่งของระหว่างกัน ๕. มีศีลเสมอกัน หรือ ใกล้เคียงกัน (คนที่ทำบุญกุศลย่อมอยู่ร่วมกับคนทำบาปไม่ได้) ๖. มีความเห็นที่ตรงกัน หรือ ใกล้เคียงกัน ในสังคมชุมชนเดียวกัน หรือแม้แต่ในครอบครัว ถ้ามีความเห็นไม่ตรงกัน ก็สามารถปรับเข้าหากันได้โดยการรู้จักอ่อนน้อมถ่อมตัว ไม่เป็นคนดื้อรั้นรู้จักฟังเหตุฟังผล

ผู้เยี่ยมชม

ในโลกนี้ทุกอย่างเป็นเรื่องสมมติ เราทุกข์ก็เพราะเราคาดหวัง พอไม่เป็นดังคาดหวังมันก็สร้างความหม่นหมองให้จิตใจ อยู่กับสมมติใช้สมมติให้เป็นถ้าเราไปยึดมั่นถือมั่นกับสิ่งต่างๆทั้งหลายมากเราก็ยิ่งจะถูกร้อยรัดด้วยบ่วงบาศแห่งความอยากไม่สิ้นสุด การปล่อยวางคือทางออก วางปัญหาความทุกข์ลงแล้วพิจารณาให้ถ่องแท้ สิ่งไม่เที่ยง บดบัง สิ่งที่เที่ยงแท้

ขอนอกเรื่องหน่อย

สมัยนี้ คน(คนยังงัยก็ไม่เป็นเนื้อเดียวกัน) ยิ่งสร้างเงื่อนไขชีวิตให้ซับซ้อนมากขึ้น การแข่งขันเกิดขึ้นเพราะเห็นวัตถุสำคัญกว่าจิตใจ ฉาบทาชีวิตด้วยสิ่งของ เกียรติยศ แยกตัวออกจากธรรมชาตที่ตัวเองอาศัยกำเนิด สำคัญตนเองผิดว่าเป็นศูนย์กลางของทุกสิ่งหาวิธีมาเอาเปรียบกันสารพัดจะทำไม่ว่า จะด้วยเงิน ด้วยการศึกษา ด้วยอำนาจ ซึ่งความจริงแล้วทุกอย่างล้วนพึ่งพาอาศัยเกื้อxxxลกัน นายจ้างยังต้องการลูกจ้าง ลูกจ้างก็ต้องการนายจ้าง

ถ้าคนยังทำตัวแปลกแยกจากธรรมชาติจากโลก ก็ไม่ต่างอะไรจากเนื้อร้ายที่รอวันรับการเยียวยาหรือตัดทิ้ง เหมือนยุคไดโนเสาร์ที่ธรรมชาติคัดเผ่าพันธุ์ที่ดีที่สุดไว้อยู่คู่โลก เราว่าไม่ช้าไม่นานก็คงถึงเวลานั้นสงสารแต่ลูกหลาน ที่ผู้ใหญ่เอาแต่ได้สร้างผลไว้ให้รับ

ตอบเมื่อ: 08 ก.ย. 2004, 1:44 pm

เด็กบ้านยางไม่ชอบแข่งกับคนอื่น พอแพ้แล้วก็จะหง่อยเหงา พอชนะแล้วก็เหลิงดีอกดีใจ

เลยมาแข่งสู้กับกิเลสในใจตัวเองดีกว่า แต่แพ้ศิโรราบทุกที เอาน่า ต้องชนะสักวันหนึ่งล่ะ

ตอบเมื่อ: 18 ก.ย. 2004, 6:27 pm

คนอื่นเป็นอย่างไรก็ไม่สำคัญ สำคัญที่ใจของเราเป็นอย่างไร

เราหมั่นน้อมเข้ามาดูจิตใจของเรา

รักษาจิตใจของเราให้เป็นปกติเสมอ คือ เป็นศีล

ผู้เยี่ยมชม

นั้นแหละคุณคือหลักธรรมะ หากสรรพสิ่งไม่การดิ้นรน ก็คงไม่เกิดธรรมะ เรื่องธรรมดาของสรรพสิ่งนะคุณ

ตอบเมื่อ: 01 ก.ย. 2008, 3:22 pm

ทำใจใหว่างเปล่า

ตอบเมื่อ: 03 ก.ย. 2008, 1:10 am

เลือกทางที่ดีที่สุด สู้ สู้