...ข้อคิดพินิจธรรม...

ตอบเมื่อ: 26 มิ.ย.2008, 12:29 am

การสัมผัสความรู้สึกตัวอยู่กับกายกับใจของเรา
ก็คล้ายกับว่ามันปลอดภัย มีที่อาศัย ที่พึ่ง
เวลาใด ที่เราจะหลง เราก็ไม่หลง เพราะได้สัมผัสกับสติ สัมผัสกับความรู้สึกตัว จึงรู้ว่าความโกรธเป็นอย่างไร ความหลงเป็นอย่างไร
เปรียบเหมือนคนเราที่เห็นกันนานๆ ที่เป็นเพื่อนเป็นมิตรกัน
ถ้าเราเห็นกันนานๆ คบกันนานๆ แทนที่เราจะเห็นกันเฉยๆ
รู้จักหน้าตากันเฉยๆ มันไม่ใช่แค่นั้น มันเกี่ยวข้องกันมากกว่านั้นอีก
มันจะเข้าไปรับผิดชอบ ไปปกป้อง ไปคุ้มครอง ไปช่วยเหลือ
เช่นสามีภรรยา แต่ก่อนก็เป็นลูกคนอื่น ลูกสาวคนอื่น ลูกชายคนอื่น
พอมาอยู่ด้วยกันนานๆ ก็เหมือนเป็นคนคนเดียวกัน
เราจะปกป้อง คุ้มครอง ป้องกันรักษา ไม่ต้องขอร้อง แต่เป็นหน้าที่
ธรรมก็เหมือนกัน ถ้าเราคบกับธรรมหรือคบกับความรู้สึกตัวนานๆ
มันจะเป็นอย่างนั้น นี่คือหลักของภาวนา

หลวงพ่อคำเขียน สุวณฺโณ
วัดป่าสุคะโต จ.ชัยภูมิ

ความปรารถนานั้น มาพาขาเดินไป ดับความปรารถนาดับความต้องการเสีย
แล้วก็มานั่งเพ่งพินิจพิจารณา
ตั้งแต่เราเดินนั้น เราปรารถนาอะไร
ความปรารถนานั้นเป็นอดีต หรืออนาคต หรือปัจจุบัน ถ้าเป็นอดีตที่ล่วงเลยไปแล้วก็ไม่มีตัวตน ไม่มีหัว ไม่มีขา ไม่มีบ้านช่องห้องพอ
เราจะไป ปรารถนาเอาเรื่องที่เป็นอดีตมาเป็นอารมณ์ แล้วจะเกิดผลประโยชน์อันใด

หลวงปู่คำพอง ติสฺโส
วัดถ้ำกกดู่ จ.อุดรธานี

การบำเพ็ญทาน รักษาศีล เจริญภาวนา ถ้าไม่มุ่งหวังที่จะทำลายกิเลสตัณหาให้หมดไป ให้สิ้นไปแล้ว ก็ไม่มีทางพ้นไปจากทุกข์ พ้นไปจากโลกนี้ได้
ถ้าเราบำเพ็ญทาน ศีล ภาวนา มุ่งหวังที่จะทำลายกิเลสตัณหาอย่างเดียวให้หมดให้สิ้นไป คือที่ว่าพ้นไปจากโลก เป็นข้อปฏิบัติให้ถึงธรรมอันที่ดับทุกข์โดยแท้
ไม่ต้องมีความสงสัยเลย

พระอาจารย์จวน กุลเชฏโฐ
วัดเจติยาคีรีวิหาร (ภูทอก) จ.หนองคาย

การเจริญกรรมฐานต้องการให้เกิดความอบอุ่น
ผู้ใดมีปัญญาในตัว ผู้นั้นอบอุ่น เหมือนมีกระแสไฟในตัว มันจะอบอุ่นอยู่เสมอ มันจะไม่ไร้สาระ อบอุ่นใจ คนที่อบอุ่นใจมีร่มโพธิ์ร่มไทรเป็นที่พึ่ง
คือ สมาธิ มีสติแก้ปัญหาได้ ยากดีมีจนประการใดก็มีสุขตลอดไป

หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม
วัดอัมพวัน จ.สิงห์บุรี

(จากหนังสือธรรมลีลา ฉบับที่ 91 มิ.ย. 51)

คัดลอกจาก...ผู้จัดการออนไลน์

สาธุ

ตอบเมื่อ: 26 มิ.ย.2008, 9:21 am

โมทนาครับ...สาธุ สู้ สู้

ตอบเมื่อ: 26 มิ.ย.2008, 7:13 pm

ขอบคุณธรรมะขอรับกระผม สาธุ