จิต เหมือนเด็กชอบหนีเที่ยว (พระอาจารย์ทูล ขิปฺปปญฺโญ)

ตอบเมื่อ: 22 เม.ย.2008, 7:42 am

การทำสมาธิเป็นอุบายให้จิตได้มีการพักผ่อนอยู่ในความสงบ
ตามปกติแล้วจิตไม่ชอบอยู่เป็นที่ ชอบคิดโน้น ชอบคิดนี้
เป็นเรื่องเล็กบ้าง เป็นเรื่องใหญ่บ้าง
เป็นเรื่องชอบใจและไม่ชอบใจ

เป็นเรื่องความสุขใจและความทุกข์ใจและคิดไปในเรื่องที่ไม่มีสาระ เลื่อนลอย ไม่มีจุดหมายปลายทาง ทั้งตัวเองก็ไม่รู้ว่าจิตคิดไปในเรื่องไหนบ้าง และชอบคิดไปในเรื่องนอกตัว เหมือนกับลูกตาที่ดูอยู่แต่ภายนอก จิตถ้าไม่มีอุบายแล้วก็จะไม่อยู่กับที่

ฉะนั้น จึงหาคำบริกรรมอย่างใดอย่างหนึ่งมาเป็นอุบายให้จิตได้อยู่ และมีสติสัมปชัญญะเป็นพี่เลี้ยงกำกับอยู่เสมอ ถ้าสติเผลอ จิตก็เล็ดลอดออกหนีไปเสีย กว่าสติจะรู้ทัน จิตได้ออกไปเล่นอยู่กับสิ่งภายนอกเสียแล้ว

จิตเหมือนกันกับเด็กที่กำลังชอบเล่นชอบเที่ยว
พ่อแม่ก็ต้องคอยดูแลอย่างใกล้ชิด
ดูแลในการพักผ่อนหลับนอน
ดูแลในการศึกษา
ดูแลทั้งอาหารการกิน ว่าสิ่งไหนควร สิ่งไหนไม่ควร
ฉะนั้น สติสัมปชัญญะจึงหาอุบายเพื่อจะให้จิตได้อยู่เป็นที่
มีสติควบคุมจิตให้อยู่ในคำบริกรรมนั้นไม่ให้เผลอ

: ตัดกระแส
: พระอาจารย์ทูล ขิปปปญโญ
: วัดป่าบ้านค้อ ต.เขือน้ำ อ.บ้านผือ จ.อุดรธานี

สาธุ

..สวัสดียามเช้าคร้าบบ..

ตอบเมื่อ: 22 เม.ย.2008, 4:15 pm

สาธุ สาธุ สาธุค่ะ...คุณ I am

สวัสดียามบ่ายนะคะ

ธรรมะสวัสดีค่ะ

ยิ้ม

ตอบเมื่อ: 24 เม.ย.2008, 5:57 pm

ขอบคุณครับ

ตอบเมื่อ: 15 มี.ค.2012, 6:06 pm