อะไรหนอแลเป็นเหตุให้พระสัทธรรมไม่ดำรงอยู่นาน

ผู้เยี่ยมชม

อะไรหนอแลเป็นเหตุให้พระสัทธรรมไม่ดำรงอยู่นาน

เนื้อหา

สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่

ณ พระวิหารเวฬุวัน ใกล้เมืองกิมิลา

ครั้งนั้น ท่านพระกิมพิละได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าถึงที่ประทับ

ถวายบังคม แล้วนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วได้ทูลถามว่า

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ

อะไรหนอแลเป็นเหตุเป็นปัจจัยเครื่องให้พระสัทธรรมไม่ดำรงอยู่นาน ในเมื่อพระตถาคตปรินิพพานแล้ว

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ดูก่อนกิมพิละ

เมื่อตถาคตปรินิพพานแล้ว พวกภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา ในธรรมวินัยนี้

เป็นผู้ไม่มีความเคารพ ไม่มีความยำเกรงในศาสดา

เป็นผู้ไม่มีความเคารพ ไม่มีความยำเกรงในธรรม

เป็นผู้ไม่มีความเคารพ ไม่มีความยำเกรงในสงฆ์

เป็นผู้ไม่มีความเคารพ ไม่มีความยำเกรงในสิกขา

เป็นผู้ไม่มีความเคารพ ไม่มีความยำเกรงกันและกัน

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ดูก่อนกิมพิละ

นี้แลเป็นเหตุเป็นปัจจัยเครื่องให้พระสัทธรรมไม่ดำรงอยู่นาน ในเมื่อตถาคตปรินิพพานแล้ว

รายละเอียดเพิ่มเติม

พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต เล่ม 36 หน้าที่ 446

๑. กิมพิลสูตร ว่าด้วยเหตุปัจจัยทำให้ศาสนาเสื่อม

ผู้เยี่ยมชม

ตามหลักสิ่งนี้มีสิ่งนี้จึงมี

ตอบเมื่อ: 28 พ.ย.2004, 10:55 am

ขออนุโมทนาบุญกับทีมงานบ้านธัมมะ นะค่ะ

ตอบเมื่อ: 28 พ.ย.2004, 7:53 pm

เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป เป็นสัจธรรมแท้ๆ

ตอบเมื่อ: 29 พ.ย.2004, 2:55 am

กล่าวโดยสรุปคือ พระสัทธรรมจะเสื่อมหรือไม่อยู่ที่พุทธบริษัท ในสมัยพุทธกาลจนถึงวันที่สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จเข้าสู่พระมหาปรินิพพาน พุทธบริษัทมีความรู้เข้าใจในธรรมวินัยเป็นอย่างดี และได้ถือปฏิบัติตามรอยบาทพระศาสดาโดยตลอด พระพุทธองค์จึงได้ฝากพระศาสนาไว้กับพุทธบริษัท

ผู้เยี่ยมชม

ความเสื่อมนี้น่าคิด ความไม่ยำเกรงในธรรม ความไม่ยำเกรงในสิกขานั้น มาจากเหตุหลายอย่าง แน่นอนว่าความเสื่อมนั้นมาจากพุทธบริษัท ความไม่ใส่ใจธรรมก็มีส่วน การเผยแพร่ธรรมอย่างไม่รับผิดชอบก็มีส่วน เช่นเชิญชวนให้ศรัทธาแก่สิ่งที่มิใช่พระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ หริอยกย่องเทพยดา จนทำให้คนเข้าใจว่าเทวดานั้นเหนือพระสงฆ์ แม้แต่พยายามชักนำคนให้ไปนับถือสิ่งศักดิ์สิทธิ์อื่น หรือนับถือวัตถุสิ่งศัดิ์สิทธิ์ที่เชื่อถือกันเช่นพวกแร่ธาตุต่างๆ ที่ไม่เกี่ยวกับศาสนา

แม้แต่การระดมเงินก่อสร้างถาวรวัตถุในพุทธศาสนาที่ทำเกินความจำเป็น และมากเกินไป แต่การสร้างคน เช่น การบวชพระ การให้การศึกษาการอบรมแก่พระสงฆ์ การปฏิบัติธรรมของสงฆ์ให้มีกิจลักษณะที่ถูกต้อง ก็มีน้อยกว่ากิจกรรมการก่อสร้างถาวรวัตถุ การพัฒนาทางศาสนาเป็นไปอย่างไม่เหมาะสมและสมดุลกันในทุกวันนี้ล้วนแต่น่าคิดทั้งนั้น

เพราะถ้าเรามุ่งแต่ทางวัตถุแล้ว เวลาที่จะใส่ใจในการปฏิบัติจะน้อยลง ความยำเกรงในศาสนาก็จะน้อยลงไปทีละรุ่นๆตามวันเวลา การสืบทอดบำรุงพระศาสนาคือการปฏิบัติและเผยแพร่ธรรมก็จะฟั่นเฝือไปในที่สุด ทุกวันนี้ก็เห็นโดยทั่วไป จนคนคิดว่าตำราในพุทธศาสนาไม่น่าเชื่อถือ แม้พระไตรปิฏกเองก็มีคนไม่เชื่อก็มี แล้วก็ค้นคว้าเองยึดถืออุปกิเลสก็มีว่าเป็นสิ่งมีคุณค่า และเชื่อในอิทธิปาฏิหารย์เล็กๆน้อยๆ และชักนำให้ผู้อื่นเชื่อเช่นนั้นด้วย สื่อหลายชนิดพยายามอวดรูปภาพว่ามีคุณวิเศษ มีความแปลกประหลาด ทั้งที่ไม่ได้เป็นประเด็นสำคัญอะไรทางพุทธศาสนาแม้แต่น้อย แต่ชักนำให้คนเข้าใจศาสนาแล้วอาจออกนอกลู่นอกทางไป