หนูฆ่าแมว (ธรรมสภา)

ตอบเมื่อ: 20 ม.ค. 2005, 9:25 am

หนูฆ่าแมว
นิทานธรรมฉบับพิเศษ
จัดพิมพ์โดย ธรรมสภา

ที่นิคมแห่งหนึ่งในแคว้นกาสี มีเศรษฐีอยู่คนหนึ่งร่ำรวยมาก ฝังเงินไว้ในดินถึง ๔๐ โกฏิ ต่อมาครอบครัวนั้นล่มจม บ้านที่เคยอยู่กลายเป็นบ้านร้าง ภรรยาของเศรษฐีตายไปเกิดหนูตัวเมียเฝ้าทรัพย์สมบัติอยู่

ครั้งนั้น พระพุทธเจ้าของเราเกิดเป็นช่างหิน มีความสามารถในการนำหินมาทำเป็นสิ่งประดิษฐ์ต่างๆ ได้อย่างสวยงาม ต่อมาได้รู้จักกับนางหนูและต่างเกื้อหนุนกัน

วันที่จะได้รู้จักกับนางหนูนั้น ช่างหินได้ไปเที่ยวหาก้อนหินจากตึกเก่าๆ ที่ถูกทอดทิ้งในหมู่บ้านที่นางหนูอาศัยอยู่ ช่างหินเดินงัดก้อนหินไปตามที่ต่างๆ เมื่อเห็นหินก้อนใดยังใช้ประโยชน์ได้ ก็จะนำมาทุบตกแต่งให้สวยงามแล้วนำไปขายต่อ

นางหนูวิ่งหากินอยู่ในที่นั้น เห็นช่างหินมาเกือบทุกวันก็เริ่มรู้สึกคุ้นเคยไม่กลัว เนื่องจากช่างหินไม่ได้แสดงอาการน่ากลัวอะไรให้เห็น ตรงกันข้ามแววตาที่ช่างหินมองตนนั้น นางหนูยังสังเกตเห็นว่าอ่อนโยน

“คนคนนี้ท่าทางไม่ดุร้าย เขาคงเป็นคนใจดี เราคงอาศัยเขาได้” นางหนูบอกกับตัวเอง “เรามีทรัพย์สมบัติอยู่มากถึง ๔๐ โกฏิ แต่ไม่เป็นประโยชน์แก่เราเลย แล้วไม่ช้าทรัพย์สมบัติที่ฝังดินไว้ทั้งหมดนี้ก็จะพินาศไป”

นางหนูจะคิดหาทางจะใช้ทรัพย์สมบัติให้เป็นประโยชน์ต่อไป ครั้นแล้วก็ลงความเห็นว่า

“เราจะผูกสัมพันธ์กับคนคนนี้ แล้วเอาเงินมาให้เขาเพื่อให้เขาแบ่งเอาเงินไปซื้อเนื้อมาให้เรากิน”

เมื่อตกลงใจได้อย่างนี้ นางหนูก็ไปตีสนิทฝากตัวกับช่างหิน ช่างหินเป็นคนมีจิตใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่และเข้าใจถึงความประสงค์ของนางหนูได้ดี จึงกล่าวว่า

“หนูเอ๋ย เจ้าไม่ต้องกลัวหรอก ข้าจะทำตามที่เจ้าประสงค์ ข้าขอขอบใจที่เจ้าแบ่งเงินส่วนหนึ่งให้ข้าด้วย”

ครั้นได้รับคำยืนยันอย่างนั้น วันรุ่งขึ้น เมื่อช่างหินมาถึงนางหนูก็คาบเงินหนึ่งกหาปณะไปให้

“อ้าว.....มาแล้วหรือ” ช่างหินพูดหยอกล้อกับนางหนู

“ข้าพเจ้าไม่ได้พูดเล่น” นางหนูวางเงินแล้วพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“ถ้าอย่างนั้น ข้าจะไปซื้อที่ตลาด แต่ก็ไม่นานหรอก” ช่างหินหยิบเงินขึ้นมาดู

“เงินตั้งหนึ่งกหาปณะ แล้วเจ้าจะให้ข้าแบ่งส่วนอย่างไรเล่า” ช่างหินถาม

“ซื้อเนื้อมาให้ข้าพเจ้าเพียงหนึ่งมาสกก็พอ ที่เหลือท่านก็เก็บไว้ใช้เถอะ” นางหนูตอบ

หลังจากเสร็จกิจธุระแล้ว ช่างหินก็เดินทางเข้าไปในเมืองหาซื้อเนื้อมาให้นางหนูตามสัญญา นางหนูดีใจมากที่ได้เนื้อ

“ขอบคุณท่านมาก” นางหนูกล่าวพลางอ้าปากคาบเอาเนื้อแล้วไปรังของตนเอง กินเนื้ออย่างเอร็ดอร่อยจนอิ่ม

“วิธีการนี้แหละ จะทำให้เราได้ประโยชน์จากทรัพย์สมบัติของเรา” นางหนูคิดด้วยความเชื่อมั่นอย่างยิ่ง

(มีต่อ 1)

ตอบเมื่อ: 20 ม.ค. 2005, 9:32 am

นับแต่วันนั้นมา คนกับสัตว์ได้อาศัยกันเป็นอยู่อย่างนี้ด้วยดีเสมอมา จนกระทั่งวันหนึ่งได้เกิดเหตุร้ายขึ้น

ขณะที่นางหนูอยู่อย่างมีความสุขนั้น ได้มีแมวตัวหนึ่งมาหากินอยู่บริเวณนั้น และได้พบนางหนูพอดี แมวรีบตะครุบนางหนู พร้อมทั้งแยกเขี้ยวจะขยุ้ม

“อย่า.....อย่าฆ่าข้าเลย เพื่อนแมว” นางหนูกลัวจนตัวสั่น

แมวหัวเราะลั่นพร้อมทั้งขู่สำทับ

“ไม่ฆ่าได้อย่างไรในเมื่อข้าจะกินเจ้า เจ้ารู้ไหมข้าหิวมาตั้งแต่เช้าแล้ว พอดีมาเจอเจ้าก็เลยเป็นลาภปาก”

“ถ้าท่านกินข้า ท่านก็จะได้กินเนื้อเพียงวันเดียว แต่ถ้าท่านปล่อยข้าให้เป็นอิสระ ท่านก็จะได้กินเนื้อตลอดไป”

“อย่า.....อย่าเจ้าหนู เจ้าอย่ามาทำลูกไม้กับข้า” แมวไม่เชื่อ

“ข้าไม่ได้ทำลูกไม้กับท่าน ข้าพูดเรื่องจริง” นางหนูยืนยัน

“เจ้าจะทำให้ข้ามีเนื้อกินตลอดไปด้วยวิธีไหน” แมวเริ่มสนใจ

ครั้นแล้ว นางหนูก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้แมวฟัง แมวฟังอย่างตั้งใจและเชื่อว่านางหนูจะไม่โกหกตนแน่จึงพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น ข้ายินดีปล่อยเจ้า แต่เจ้าอย่าโกหกข้านะไม่อย่างนั้นเจ้าไม่รอดมือข้าแน่ จำไว้ให้ดี”

นางหนูได้ปฏิบัติตามสัญญา ทุกวันครั้นได้เนื้อจากช่างหินแล้วก็จะแบ่งออกเป็นสองส่วน ตนเองกินส่วนหนึ่ง แล้วอีกส่วนหนึ่งนั้นนำไปให้แมว

“ดีมาก.....ดีมาก” แมวหัวเราะลั่น ขณะรับเนื้อไปจากนางหนู

และแกล้งถาม “เจ้ากินแล้วหรือ”

“กินแล้ว” นางหนูตอบ “ส่วนนี้เป็นส่วนของท่าน ข้าแบ่งให้ตามที่ตกลงกันไว้เมื่อวาน เชิญท่านกินให้สบายเถิด เพื่อนแมว”

แมวนั้น หลังจากได้เนื้อกินทุกวันโดยที่ตัวเองไม่ต้องเหนื่อย แล้วเที่ยวไปคุยโอ้อวดเพื่อนแมวด้วยกัน

“ข้าสบายแล้ว มีเนื้อกินทุกวัน นางหนูมันหามาให้”

“เอ็งไปทำวิธีไหนวะ” เพื่อนแมวรุมถาม

“ก็ไม่ยาก วันหนึ่งข้าจะจับมันกิน มันกลัวร้องขอชีวิตไว้แล้วบอกว่าจะแบ่งเนื้อให้ข้าเป็นของแลกเปลี่ยนทุกวัน ตอนนี้มันก็ทำตามสัญญาเอาเนื้อมาส่งข้าทุกวัน” แมวคุยเขื่อง

“แล้วนางหนูมันไปเอาเนื้อมาจากไหนวะทุกวัน” แมวตัวหนึ่งสงสัย

“มีคนเอามาให้” แมวตัวขี้คุยพูดเสียงดัง จากนั้นก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดตามที่ได้ยินมาจากนางหนูให้เพื่อนแมวได้ทราบ

(มีต่อ 2)

ตอบเมื่อ: 20 ม.ค. 2005, 9:42 am

เพื่อนแมวคิดหาวิธีจะได้กินเนื้ออย่างแมวตัวแรกบ้าง ดังนั้นในวันหนึ่ง แมวตัวที่สนใจมากก็ไปเที่ยวย่องหากินอยู่บริเวณที่อยู่ของนางหนู

นางหนูไม่รู้ถึงอันตรายที่จะเกิดขึ้นอีก จึงออกมาวิ่งเล่นอย่างไม่ระมัดระวัง แมวคอยจ้องตะครุบอยู่แล้ว จึงได้โอกาสนางหนูขอไถ่ชีวิตตัวเองเหมือนที่ทำแก่แมวตัวแรก คือ แบ่งเนื้อให้กิน แมวยอมตกลง

ดังนั้น วันรุ่งขึ้น เมื่อได้เนื้อมาแล้วนางหนูจึงแบ่งออกเป็นสามส่วน ตัวเองกินหนึ่งส่วน อีกสองส่วนที่เหลือได้มอบให้แมวไป

ต่อมา มีแมวอีกสองตัวมาจับหนูและข่มขู่จะเอาชีวิต นางหนูก็ขอไถ่ชีวิตด้วยการแบ่งเนื้อให้กินอีกเช่นเคย จึงเป็นอันว่าเนื้อชิ้นเดียวต้องถูกแบ่งออกเป็นห้าส่วน คือ ตัวเองกินหนึ่งส่วน อีกสี่ส่วนที่เหลือต้องแบ่งให้แมว แต่นางหนูกินไม่อิ่ม ก็ไม่รู้ว่าจะไปหากินที่ไหน ผลสุดท้ายก็ซูบผอม

ช่างหินเห็นนางหนูซูบผอมลงเช่นนั้น ก็ถามถึงสาเหตุ และเมื่อได้ทราบความจริงจึงปลอบนางหนูให้หายกลัวแล้วหาทางช่วยเหลือ เขาได้เอาหินแก้วผลึกใสไปสร้างเป็นถ้ำเล็กๆ ให้นางหนูอยู่แล้วซื้อเนื้อมาให้กินทุกวัน นางหนูเข้าไปอยู่แล้วปลอดภัย อีกทั้งได้กินเนื้อจนอิ่มจึงอ้วนท้วน

ฝ่ายพวกแมวสี่ตัวครั้นไม่ได้เนื้อกินเหมือนอย่างเก่า ก็ชักเริ่มสงสัย

“มันหายไปไหนวะ” พวกแมวถามกันเองและเที่ยวตามหาจนกระทั่งวันหนึ่งมาพบนางหนูนอนอย่างมีความสุขอยู่ในถ้ำแก้วผลึก

“นั่นไงมันหลบมานอนอยู่นั่น” แมวตัวหนึ่งอุทานพร้อมกับยกเท้าหน้าขึ้นชี้ให้เพื่อนแมวด้วยกันดู

ฝ่ายนางหนูเมื่อเห็นแมวก็รู้สึกเฉยๆ ไม่แสดงอาการตกใจหวาดกลัวเหมือนเมื่อก่อน มิหนำซ้ำยังนอนกระดิกหนวดอวดแมวเสียอีก

แมวตัวแรกโกรธมากจึงวิ่งเข้าใส่หมายจะตะครุบให้ตาย เพราะคิดว่านางหนูนอนอยู่อย่างไม่มีเครื่องคุ้มกัน ผลปรากฏว่า แมววิ่งเข้าใส่อย่างแรง หน้าอกไปปะทะกับหินแก้วผลึกเต็มที่ ถึงกับกระเด็นกลับและนอนขาดใจตาย

แมวอีกสามตัวที่เหลือก็เช่นกัน คือ วิ่งเข้าหานางหนู แต่แล้วตัวเองก็ต้องขาดใจตายทุกตัว เพราะไปปะทะกับถ้ำแก้วผลึกเต็มแรง

นับแต่วันที่แมวตายหมดทั้งสี่ตัว หนูจึงตอบแทนพระคุณด้วยการคาบเอาเงินมาให้วันละสอง หรือสามกหาปณะทุกวัน จนครบจำนวน ๔๐ โกฏิ

คนกับสัตว์ต่างเกื้อหนุนกันจนตลอดชีวิต

นิทานธรรมเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุขมีได้ เพราะความเข้าใจกันและต่างถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน เหมือนช่างหินกับนางหนูฉะนั้น

>>>>>>>>> จบ >>>>>>>>>

ผู้เยี่ยมชม

ได้อ่านได้คิดและพร้อมตั้งปรารถนาให้มนุษย์ สัตว์ ทั้งหลายทั้งปวงทุกรูปทุกนาม มีความสุขและพบสันติสุขด้วยเทอญ

ผู้เยี่ยมชม

It is very good story. Bravo Bravo....

ผู้เยี่ยมชม

ผู้เยี่ยมชม

อยากให้จังหวัด 3 ชายแดนใต้พบสันติสุข สงสารเหลือเกิน รัฐบาลก็ปิดข่าวเก่งจัง (เก่งพอๆ กับที่ปิดเรื่องทุจริตเลย)

ผู้เยี่ยมชม

ผู้เยี่ยมชม

สนุกจริงๆ เลย

ผู้เยี่ยมชม

ตอบเมื่อ: 22 พ.ย.2006, 7:34 pm

สาธุสนุกและได้สาระดี

ตอบเมื่อ: 05 มิ.ย.2008, 4:36 pm

คนเราต้องช่วยกัน คนเอาเปรียบนั้นอยู่ได้ไม่นานก็ต้องพินาศไป