กำลังอ่านอยู่ : 7 คน

แสวงหาธรรม หน้า 2 หน้า 1 2

           แต่พอกลับมาถึงโต๊ะทำงาน ก็หน้าหงิกกันต่อไป เหมือนไม่ได้ไปไหนมา

           อย่ากระนั้นเลย จึงวันหนึ่งก็หอบมาลัยร้อยประณีตอย่างสวย ซื้อที่ท่าช้าง ไปไหว้พระนอนวัดโพธิ์ พระองค์นี้ฉันรักนักรักหนาด้วยงามประใจ ไปถึงก็วางดอกไม้ลงในพานทองที่เขาเตรียมไว้ให้ไปถวายท่าน แล้วก็จุดธูปเทียนสวดนต์ขอพรท่านตามระเบียบ แล้วก็เสี่ยงเซียมซีมาใบหนึ่งด้วย ตั้งจิตอธิษฐานถามท่านว่าชีวิตจะเป็นอย่างไร จะไปรอดมั้ยเนี่ย

           ในเซียมซีบอกว่าสาหัสนักลูกเอ๋ย ลำบากไปอีกนานนะเจ้าให้ทิ้งพระเสีย เอ! อ่านแล้วก็งง เลยไปถามคนขายดอกไม้ว่าทิ้งพระแปลว่าอะไร

           “ อ๋อ ก็ให้ซื้อพระองค์เล็ก ๆ นี่ ไปทิ้งไว้ใต้ต้นโพธิ์หลังโบสถ์ เป็นการสะเดาะเคราะห์ “

           ก็เลยซื้อพระหน้าตู้นั่นเอง องค์ละ 20 บาท แล้วก็ออกไปเดินหาต้นโพธิ์ โอ้โฮ! ใต้ต้นโพธิ์ใหญ่ พระถูกทิ้งอยู่เต็มเลย สงสารท่านนะ

           เรื่องเสี่ยงเซียมซีนี่ ก็ไม่ได้เสี่ยงบ่อย เพราะมันเสี่ยง
ปกติไปไหนจะไม่เสี่ยงที่จะเสี่ยงเซียมซี เพราะถ้าเสี่ยงบ่อย ๆ นอกจากจะเสี่ยงกับใจความที่ค้านกันเองจนงงแล้ว ความน่าเชื่อถือก็ไม่มี
( จริง ๆ ทางศาสนาพุทธบอกว่าไม่มีเลยอยู่แล้ว ) และ บางคนที่คิดว่าเสี่ยงใบแรกแล้วไม่ชอบ ลงไปนั่งเสี่ยงใหม่ อันนี้เลิกเลย เดินไปเลือกเองที่ตู้เลยแล้วกัน

           ที่ทำอยู่ก็คือ เสี่ยงเซียมซีที่พระนอนนี่องค์เดียว ปีละครั้งเดียว คือวันเกิด ที่เสี่ยงก็เพราะรักท่าน อยากคุยกับท่านนั่นแล ใบเซียมซีเป็นทางเดียวที่ท่านจะคุยกับเราได้ อันนี้ดูจะเป็นความสัมพันธ์ทางใจของลูกเกเรอย่างฉันที่มีกับพระนอนองค์นี้มากกว่าก็รวมสมาธิอย่างดี อธิษฐานขอให้ท่านแนะนำว่าปีหน้าเป็นอย่างไรพอแอบเป็นกำลังใจเล็ก ๆ เพราะตอนนั้นไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร มันเศร้า

           ในระหว่างปีเหล่านั้น ก็ได้หนังสือธรรมะมาจากงานศพบ้าง จากร้านหนังสือบ้าง ยอมรับว่าอ่านแล้วง่วงมาก ไม่ค่อยรู้เรื่องเลยว่ากล่าวถึงอะไร ทำให้เบื่อการอ่าน เคยลองไปเปิด ๆ ดูหนังสือพระศักดิ์สิทธิ์นิยมที่คนชอบอ่านเขาซื้อมาวางๆไว้ แล้วก็มีแต่เรื่องอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ อ่าน 2 – 3 เรื่องแรก ก็แปลกหูแปลกตาดีหรอก อ่านๆ ไปรู้สึกว่าสมองมันมืดลง ๆ มันซึมเซา คล้ายกับว่าเป็นเรื่องที่เราจะไปจับต้องหรือเอามาทำอะไรก็ไม่ได้ สมมุติว่าปาฏิหาริย์นั้น ๆ มีจริง มันก็ไม่ได้เกิดขึ้นกับเรา และจะให้เกิดก็ไม่ได้ อ่านแล้วก็ฟุ้งซ่าน ทำให้เกิดคำถาม เกิดความสงสัย ลังเลมากมาย อ่านแล้วก็เบื่อ ๆ เลยเลิกไป

           ครั้งหนึ่งไปช่วยงานศพญาติที่วัดลาดพร้าวอยู่ 7 วัน ได้เห็นว่าเมรุเผาศพทำงานไม่ทันตอนนั้นปลงไปได้เยอะเลย นึกสังเวชขึ้นมาว่าคนเราก็ตายกันเป็นใบไม้ร่วง งานศพก็ชุลมุนมากทำข้าวต้มเลี้ยงทุกคืน มีชามให้ล้างเป็นร้อย กิจกรรมของคนที่ยังไม่ตายก็ทำกันไป วนเวียนกันไปอย่างนี้ทุกศาลา หรือนี่จะเป็นกลอุบาย ให้เจ้าภาพงานยุ่งจะได้ไม่มีเวลาโศกเศร้า จริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ญาติคนนี้ก็โศกเศร้าจนกินไม่ได้ และรับแขกตามหน้าที่ไปด้วยจนหมดแรงเป็นลมไปหลายครั้ง

           วันสุดท้าย พอเก็บของหมดแล้ว ได้นั่งพัก พระที่คุ้นเคยก็มานั่งคุยกับเจ้าภาพ ซึ่งก็ถามว่า ที่ทำไปนั้นถึงคนตายไหม พระก็พยักหน้า

           “ ถึงนะโยม ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ทำใจให้สบาย “

           ฉันซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ ฟังแล้ว ก็ไม่รู้จะคุยอะไรกับพระ

           เมื่อไปที่ร้านหนังสือ เราจะพบหนังสือธรรมะเยอะมาก โดยเฉพาะในปีสองปีมานี้ มีเพิ่มเป็นกิจจะลักษณะ แต่กระนั้นก็ตาม คนที่ไม่รู้มาก่อนและอยากจะเริ่มต้นรู้ ก็เลือกไม่ถูกว่า ในบรรดาหนังสือเต็มตู้ยาว ๆ นั้น ควรจะอ่านเล่มใดก่อนหลัง จะบอกว่าอ่านเล่มไหนก่อนก็ได้ ก็ไม่เชิงนัก บางเล่มก็สำหรับผู้ที่เริ่มต้น แต่บางเล่มก็สำหรับคนที่รู้มาแล้วพอสมควรเหมือนกัน แต่เมื่อไปยืนเลือกอยู่ลำพัง ใครเล่าจะบอกเราว่าควรจะเริ่มที่เล่มใด แต่ละเล่มก็หนา ๆ ทั้งนั้นเลย

           อีกประเภทหนึ่ง ก็เป็นเล่มบาง ๆ มีแจกที่วัด ก็คือถอดเทปมาจากที่หลวงพ่อเทศน์ 1 ชั่วโมง อันนี้อ่านง่าย ได้ใจความดี แต่ก็มีปัญหาสำหรับคนทุกข์ร้อน ๆ คือ ไม่ค่อยตรงกับปัญหาคาใจตอนนั้น

           ครั้นจะเข้าไปหาหลวงพ่อสักองค์ ก็คงประสบผลคล้าย ๆ กันเพราะคนทุกข์แบบร้อน ๆ จะเหมือนมีปัญหาเยอะ จนไม่รู้จะเล่ายังไง และอยู่ ๆ หลวงพ่อจะมาแจกธรรมะทั้งศาสนาใน 5 นาทีก็คงไม่ได้ เพราะฉะนั้น ทั้งโยมทั้งพระ ต่างก็มีข้อมูลฝ่ายตัวเองอยู่คนละ 1 กระบุง ที่ไม่อาจเทให้แก่กันได้ สรุปก็คือ รดน้ำมนต์ดีกว่า

           วันหนึ่ง เพื่อนสาวจอมซี้ก็โทรมาหา มาเล่าให้ฟังว่า ไปทำบุญที่วัดแห่งหนึ่งไกลกันดาร พอจอดรถขนของลงมา พระเณรเคลื่อนไหวกันพึ่บพั่บ เพราะไม่ค่อยมีคนมาถวายของ เล่นเอาตกอกตกใจ พลางสอนฉันว่า วันหลังจะไปทำบุญวันไหน ดูให้ดี เพราะที่ทางในวัดก็ไม่รู้จัก ไม่รู้ทางไหนเลี้ยวไปไหนมั่ง ใครอยู่ที่ไหนมั่ง

           ฉันก็เลยปรารภเรื่องหาศาสนาไม่เจอให้เจ้าหล่อนฟัง พลางถามว่า รู้จักวัดชลประทานฯไหม ได้ยินว่าเป็นแนวเดียวกับสวนโมกข์น่าจะมีอะไรดี เจ้าหล่อนก็เลยนัดพาไปทัวร์

           ไปถึงก็ชอบบรรยากาศมากเลย มีต้นไม้สูงใหญ่สสวย มีศาลาริมสระตรงสเปคเปี๊ยบ แค่นั่งดูเงาไม้ในน้ำก็สุดคุ้ม

           แล้วก็มาเจอศาสนาพุทธที่นี้เอง ห้องสมุดศาลาจำปีรัตน์ เทปธรรมะของท่านพุทธทาสกว่า 400 ม้วน หลวงพ่อปัญญาอีกกว่า 400 ม้วน

           ดังนั้น ท่านผู้อ่านที่เริ่มต้นค้นหา หรือค้นหามานานแล้วยังไม่ถูกใจ หรือไม่พบแก่นของศาสนาพุทธ ลัดทางมาตรงนี้เถิดเทปฟังฟรีด้วย

ร่อนเร่มานาน   ถึงบ้านเสียที
มีเทปฟังฟรี    อยู่ดีสบายใจ
เลิกเที่ยวค้นหา  ไขว่คว้าอยู่ได้
ของอยู่ไม่ไกล    ชื่นใจพบธรรม

^-^  แสวงหาธรรม (จบ) ^-^