บาตรน้ำมนต์ (หลวงตาแพรเยื่อไม้)

ตอบเมื่อ: 12 ต.ค.2004, 9:25 pm

บาตรน้ำมนต์
โดย หลวงตาแพรเยื่อไม้
จัดพิมพ์โดย ธรรมสภา

เรื่องนี้ประทับอยู่ในความทรงจำ เหมือนสนิมที่ฝังอยู่ในเนื้อเหล็ก

ขณะนี้ จำได้ว่าใกล้จะ ๑๖.๐๐ น. เพราะตัวเองกำลังอยู่ในชุดเตรียมสรงน้ำ ทรงผ้าอาบโชว์ซากหรือก้างถือขันเดินกลับไปกลับมาก่อนจะเข้าที่อาบสรง เขาในชุดเสื้อขาวแขนสั้นไม่สู้จะเรียบร้อยนัก พอๆ กับใบหน้าซึ่งซีดๆ ตื่นๆ เขายกมือพนมไหว้ซากอันอุดมไปด้วยก้าง จนรู้สึกขยะแขยงจั๊กจี้ตัวเอง จึงแข็งใจหันมาต้อนรับเขาอย่างเหนียมๆ

“มาหาใครไม่ทราบ ?” ถามเขาไปอย่างนั้น

“ผมมาขออาบน้ำมนต์ครับ !” เขาตอบเมื่อทรุดลงนั่งพร้อมกับพนมมือ

“มาผิดที่ละมัง ?” ติงเขาอีก

“ไม่ทราบครับ ! ผมกำลังหนีเขามา ช่วยรดน้ำมนต์ให้ผมที” เสียงเขาออกจะสั่นๆ

“อ้าว ! ไปทำอะไรผิดมาล่ะ ?”

“ขับรถชนคนครับ ?” เขาตอบ

“ผมเป็นพนักงานขับรถอยู่สายใต้ เพิ่งหนีเขามาเดี๋ยวนี้ หลวงพ่ออาบน้ำมนต์ให้ผมที...”

หลวงตายืนงง ให้รู้สึกว่าอับจนเสียจริงๆ ออกจะเคืองตัวเองที่หาทางออกไม่ได้ ทำไมเกิดมาช่างโง่อย่างงี้ก็ไม่รู้...และก็ด้วยความโง่ชนิดบัดซบนี่เอง ตอบชุ่ยๆ ออกไป เหมือนเขี่ยสวะให้พ้นหน้าท่า

“โน่น” ชี้มือไปที่วิหาร “ไปที่โน่น” น้ำมนต์หลวงพ่อนาคในวิหารศักดิ์สิทธิ์นัก ไป ไปขอเขาอาบเสีย ที่นั่นมีเจ้าหน้าที่ประจำหร็อก”

เขาเหมือนสวะจริงๆ ลุกขึ้นยืน หันหลังให้ เดินจากไปอย่างใจลอย ท่าทางอาการที่เดินเหมือนละเหี่ยเพลียแรง หลวงตายืนมองจนลับออกประตูไป ส่วนตัวเองก็เข้าสู่ที่สรงน้ำ แล้วรีบขึ้นมาห่มครองจีวร เพื่อลงประชุมทำวัตรสวดมนต์ประจำตอนเย็น

เวทมนตร์คาถา อาการภาวนาเย็นนั้น ไม่ได้ช่วยให้ภาพการเดินอย่างละเหี่ยระโหยของเขาลบเลือนไปจากหัวใจเลย...

เขามาขอพึ่ง ในฐานะผู้ประสบทุกข์ ยังปัดไปไสส่งเขาเพียงแต่รังเกียจว่า การขอพึ่งของเขาไม่ต้องกับความนิยมเลื่อมใสของตน จึงไม่ยอมช่วยเหลือวิธีนี้ เฝ้าแต่ดูถูกดูหมิ่นคนเข้าวัดที่ประสงค์อย่างนี้ และคณะจารย์ที่ชอบสนองความโง่ของคนด้วยวิธีนี้ จนกระทั่งปล่อยให้ผู้มีทุกข์ เดินจากไปต่อหน้าต่อตา แล้วยังจะทะนงตัวว่าฉลาดปราดเปรื่อง เป็นผู้ตั้งตัววิจัยสังคมเป็นผู้ผ่าตัดประเพณีให้หายจากอัมพาต เป็นมิ่งขวัญของชาวโลกอยู่อีก บัดซบ !

หากจะหันเข้ากุฏิ ห่มจีวร เอาขันใส่น้ำ นำเทียนมาจุดหยดลง ภาวนานะโมสักสามจบ แล้วนำไปอาบให้เขา เขาก็คงจะไม่เดินกลับไปเหมือนผีตายซากเช่นนั้น แล้วก็จะได้อาการสง่าผ่าเผยของผู้บ่ายหน้ามาพึ่งและจากไปไว้ในความทรงจำแน่ ไม่ต้องสำนึกเสมือนสนิมกัดกินหัวใจอย่างทุกวันนี้

มัวแต่เกี่ยงงอนว่า จะต้องให้เขามาพึ่งอย่างมีเหตุผลสมกับเป็นพุทธศาสนิกชน ก็คนที่กำลังเสียขวัญ วิ่งหนีภัยมาหานั่งหอบให้เห็นอยู่ตำตา จะเอาเหตุผลอะไรกับเขา...ช่างชั่วแท้ๆ

เป็นพระ กินข้าวปากหม้อของชาวโลกอยู่ทุกวัน แต่เมื่อเขามีทุกข์ จนกระทั่งกระเซอะกระเซิงมาหา ยังไม่ช่วยปัดเป่าบรรเทาให้ จะเป็นพระที่ควรแก่การบูชานับถือของผู้อื่นได้อย่างไร เพราะแม้ตัวเอง เมื่อนึกดูก็นับถือตัวเองไม่ลงเสียแล้ว...

เหตุผลน่ะดีแน่ แต่ต้องรู้ด้วยว่า คนไม่ได้มีเหตุผลไปหมดทั้งโลก มัวรอแต่ให้คนมีเหตุผล หรือขอให้ช่วยทางเหตุผลอย่างเดียวก็จะกลายเป็นคนดีที่ไม่มีประโยชน์แก่โลกไปเท่านั้น...ทั้งยังจะเป็นผู้เอาเปรียบชาวโลกอีกด้วย

เดี๋ยวนี้ ที่หน้าเครื่องบูชากุฏิหลวงตา มีบาตรน้ำมนต์ตั้งประจำอยู่เสมอ

เชิญเถิด ท่านผู้มีทุกข์ ต้องการพึ่งศาสนาอย่างฉุกเฉินรีบด่วนแล้ว เชิญ เชิญที่นี่ แต่อย่าขับรถชนคนมาก่อนได้ละก็จะขอบใจ

...................... เอวัง ......................

ดอกไม้

ตอบเมื่อ: 25 ก.ค.2006, 1:34 pm

ผู้เยี่ยมชม