กรรมเพราะตีหัวหมา

ผู้เยี่ยมชม

เมื่อประมาณ 10 ปีที่แล้ว ดิฉันทุบหมาตายตัวหนึ่ง เพราะเจ้าหมาตัวนั้นมันเที่ยวกัดเสื้อผ้ากิน ตอนแรกกัดเสื้อผ้า ดิฉันก็ยังไม่โมโหเท่าไหร่ แต่พอนานไปเที่ยวกัดผ้าคนโน้นคนนี้บ้าง แต่พวกเขาก็ไม่ทุบ เกี่ยวกัน เพราะต่างคนก็ไม่กล้า พออยู่มาวันหนึ่ง เจ้าหมาตัวนั้นมากัดกางเกงตัวที่ดิฉันชอบด้วยความโกรธมันแล่นขึ้นสมอง ไม่ยั้งคิดว่าบาปกรรมแล้วตอนเช้าดิฉันเรียกหมามากินข้าวกะว่าจะทุบให้ตาย ในใจก็คิดว่าไหนๆ เจ้าจะตายแล้วกินให้อิ่มซะ ดิฉันยืนเฝ้าหมาตัวนั้นกินข้าวจนอิ่ม มันไม่รู้หรอกว่าชะตากรรมของมันจะสิ้นสุดแล้ว ดิฉันหยิบเอาไม้ยาวประมาณศอก และจับหมาตัวนั้นมาแล้วตีไปที่หัวของมันพอเห็นมันชัก ดิฉันก็กลัวมันจะทรมาน เลยทุบซ้ำจนมันแน่นิ่งไป ข้าวที่มันกินเข้าไปจนอิ่มไหลออกจากปาก พร้อมทั้งเลือดไหลแดงเต็มไปหมด พอดิฉันเห็นอย่างนั้น ความรู้สึกสงสารมัน เริ่มเกิดขึ้นในใจ แต่มันสายไปเสียแล้ว เจ้าหมาน้อยตัวนั้นได้ตายไปแล้ว ดิฉันน้ำตาไหลขึ้นมาแต่ไม่รู้จะทำอย่างไร เลยเอาไปฝัง ขุดหลุมไปก็ร้องไห้ไป พอฝังเสร็จดิฉันก็ยกมือไหว้ พร้อมทั้งขออภัยกับเจ้าหมาตัวนั้น ถึงมันจะไม่รู้อะไร แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเสียเลย ถึงแม้ว่าดิฉันจะสำนึกตัวเมื่อสาย แต่ยังดีกว่าไม่สำนึกตัวเสียเลย ทุกวันนี้ดิฉันพยายามทำความดี ถึงแม้ว่าดิฉันจะปวดหัวประจำ ดิฉันก็คิดอญู่เสมอว่า มันคงเป็นบาปกรรมที่ดิฉันทำไว้ ครั้งก่อน พอนึกถึงเจ้าหมาตัวนั้นที่ไรน้ำตาไหลทุกที่ ยังจำเหตุการณ์นั้นติดตา เพราะเป็นครั้งแรกที่ดิฉันฆ่าหมาตาย มาเดี๋ยวนี้สำนึกตัว จะไม่ยอมทำบาปด้วยความตั้งใจอีก จะทำอะไรก็จะตรึกตรองก่อนเสมอ ว่าบาปหรือบุญ เดี๋ยวนี้กินมังสวิรัติประจำ และอยากจะฝากบอกทุกท่านว่า อย่าทำบาปกรรมกันอิกเลย ทำไปมันก็ตอบสนองเราชาตินี้แหละ ไม่ต้องรอไปถึงชาติหน้าหรอก เพียงแต่เราจะยอมรับกันหรือเปล่า เท่านั้นเอง ที่ดิฉันปวดหัวอยู่ทุกวันนี้ คงเป็นเพราะทุบหัวหมา-หัวปลามานั้นเอง ! และสัตว์อื่นๆ อีกมากหมาย ขอบอกว่า การทำดีนั้นถึงแม้คนอื่นเขาจะไม่รู้ แต่ขอให้เรารู้ตัวของเราเองก็พอแล้ว
ยิ้ม

ตอบเมื่อ: 25 ก.ค.2006, 4:03 am

บุคคลใด เห็นคุณในความเป็นคุณ เห็นโทษ ในความเป็นโทษ เมื่อได้กระทำสิ่งที่เป็นโทษ

แล้ว และสำนึกตัว ตั้งใจที่จะสำรวมระวัง ในคราวต่อไป พระพุทธองค์ ทรงตรัสว่า

เป็นการกระทำตามเยี่ยง อย่างอริยประเพณี ที่เป็นความเจริญในวินัยของพระอริยเจ้า

สาธุ

ผู้เยี่ยมชม

อดีตที่ผิดพลาดลืมไปเถอะค่ะ พยามยามอย่านึกถึง หมั่นสั่งสมความดี ปล่อยสัตว์เป็นทาน นึกถึงแต่บุญอยู่เสมอ เผื่อว่ากรรมจะได้ชลอไว้ก่อนตามไม่ทันชาตินี้ค่ะ

ตอบเมื่อ: 28 ก.ค.2006, 2:03 am

อย่าไปคิดหรือกังวลกับเรื่องในอดีตเลยนะคะ มานผ่านไปแล้วแก้ไขอะไรไม่ได้
เราควรทำปัจจุบันให้ดีที่สุดดีกว่า
1.ทำความดีให้ถึงพร้อม
2.ละเว้นจากความชั่วทั้งปวง
3.ทำจิตใจให้ผ่องใส