อโหสิกรรม

ผู้เยี่ยมชม

หลวงพ่อ....บอกว่ากรรมเกิดจากการกระทำ(กรรมชั่ว)ซึ่งเกิดจากการก่อเวรกันมาในชาติก่อนๆต้องอโหสิกรรมกันจึงจะหมดเวรกันแต่ อ....ที่บรรยายธรรมบอกว่าเจ้ากรรมนายเวรไม่มีจึงไม่ต้องอโหสิกรรมกัน/สับสนค่ะ

ผู้เยี่ยมชม

ผู้เยี่ยมชม

สวัสดีครับ

คัดลอกมาจากกระทู้ด้านล่างครับ

เนื้อหาต่อไปนี้ เป็นบทสนทนาระหว่างอ.สุจินต์ บริหารวนเขตต์ กับผู้ที่สนใจ..... เรื่อง "เจ้ากรรมนายเวร" ซึ่งก็ยังมีผู้สงสัยและสนใจในเรื่องนี้อยู่มาก ถ้าหากสามารถจะทำให้ทุกท่านที่สนใจได้มีความเห็นที่ถูกต้องในเรื่องนี้ ก็จะเป็นประโยชน์อย่างมาก เพราะการสะสมความเห็นที่ถูกนั้น ย่อมสามารถเป็นปัจจัยให้เราสามารถเจริญกุศลได้ยิ่งๆ ขึ้นไป

http://www.dhammajak.net/webboard/show.php?Category=dhammajak&No=283

ผู้เยี่ยมชม

ความหมายของนามธรรม ต้องเห็นได้ด้วยใจ ควรใช้หลักกาลมสูตร ไม่ต้องเชื่อใครทั้งนั้น แต่ลองปฏิบัติ ทาน ศีล ภาวนา ให้ครบถ้วนบริสุทธิ ได้เท่าใด ก็จะเข้าใจเรื่องนามธรรมทั้งหลาย(รวมถึงเจ้ากรรมนายเวรด้วย) จะเข้าใจได้และรู้ได้ด้วยตัวเองว่ามีหรือไม่มีแบบไหนอย่างไร การอธิบายเป็นภาษาบางทีหาคำที่ความหมายเช่นนั้นไม่ได้ทำให้เข้าใจผิดไปได้ทั้งที่พูดเหมือนกันทั้งสองคนแต่พูดคนละด้าน คนฟังที่ไม่มีพื้นฐานจะฟังว่าไม่เหมือนกัน

ผู้เยี่ยมชม

ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เพราะว่า การอโหสิกรรม คือการอภัย ไม่จองเวร ไม่แค้น อาฆาต ฯลฯ ถึงจะมีเจ้ากรรมนายเวรรึไม่ หรือสงสัยว่าเจ้ากรรมนายเวรเป็นอย่างไร แต่เราก็ให้อภัย ไม่จองเวร ไม่โกรธแค้น ไม่อาฆาต ไม่ต้องไม่แช่งชักหักกระดูใคร ก็คืออโหสิกรรมแล้วล่ะ...

เราคิดเอางี้เลยรวบยอด...อิอิ

ผู้เยี่ยมชม

รักษาศิล5 /พรหมวิหาร4 เดินสายกลางน่าจะพอใจน่ะ

ตอบเมื่อ: 16 พ.ย.2005, 11:15 am

มีธรรมมะอยู่ข้อหนึ่งที่พระพุทธองค์ท่านตรัสไว้จนติดปากเราแล้ว เรียกว่า เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร คือต้องเข้าใจว่าธรรมมะของพระพุทธองค์ท่านใช้การได้เสมอไม่มีการเลือกปฏิบัติ

ดังนั้นการตบยุงจึงเป็นการขัดต่อหลักการเวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวรโดยสิ้น สังเกตง่าย ๆ ระหว่างคน 2 คนนั่งใกล้กัน คนหนึ่งยุงกัดเอา ๆ เขาก็นั่งตบยุงเอา ๆ ยิ่งกัดยิ่งตบ อีกคนหนึ่งที่นั่งติดกันยุงไม่ค่อยกัดหรือแทบจะไม่ถูกยุงกัดเลย

ข้อสังเกตอีกอย่าง คงเคยได้ยินกันว่า เมื่อยุงกัดเรามันจะกัดจนอิ่มท้องแตกตาย ตามข้อเท็จจริงมีดังนี้ครับ ผมลองมาแล้ว แต่ท่านทั้งหลายไม่ต้องมาลองแบบผมนัครับ ผมไปนอนที่วัดแห่งหนึ่ง ที่นอนไม่มีมุ้งลวดครับ ผมก็เลยทดลองโดยปล่อยให้ยุงกัดดู ลองบำเพ็ญตะบะโดยวิธีนี้บ้าง ผลมีตามนี้ครับ ยุงที่มากัดผมนับ 10 ตัวไม่มีตายสักตัว พอมันกิ่นอิ่มเสร็จก็ไปเกาะท้องโตอยู่ที่ฝาห้อง

อันนี้คือข้อธรรมที่บอกได้ชัดเจนว่า ธรรมมะของพระพุทธองค์ถูกต้อง ส่วนถ้ายุงกัดแล้วอะไรจะเกิดขึ้นกับเรา เช่นเป็นไข้เลือดออก มาราเรีย นั่นคือกรรมของเรา ถึงอย่างไรเราก็หนีกรรมไม่พ้นอยู่แล้ว แต่ถ้าเราไม่มีกรรมเสียอย่างก็ไม่ต้องกลัว เพราะถ้าเราเข้าใจธรรมชาติของสัตว์โลกที่ต้องพึ่งพาอาศัยกันในลักษณะของความเป็นธรรมชาติที่สิ่งมีชีวิตหนึ่งต้องกินสิ่งมีชีวิตอื่นเป็นอาหารแล้วล่ะก็ เราก็สบายใจครับ เรากินหมู เนื้อ ผักเป็นอาหาร ถ้าเราไม่กินเราก็อยู่ไม่ได้ เช่นเดียวกับยุงที่ธรรมชาติสร้างให้มากินเลือดมนุษย์เป็นอาหารก็เป็นแบบเดียวกัน หรือพืชแมลงวันที่กินซากที่กำลังเน่าเปื่อย แต่ก่อนที่สิ่งนั้นจะกลายเป็นซากก็เป็นสิ่งมีชีวิตมาก่อนใช่หรือไม่ หรือแม้แต่มูลสัตว์ ถ้าไม่มีสัตว์ก็ไม่มีมูลสัตว์ใช่หรือไม่ ถ้าความจรีงเป็นเช่นนั้นก็ลองปฏิบัติตามนั้นดู

ตอบเมื่อ: 03 พ.ย.2006, 12:06 am

จะทำอะไรก็ตามเถิด ให้ยึดทางสายกลางไว้เป็นพอ จะทำงานใหญ่งานเล็ก จะนั่งสมาธิภาวนา จะเทศน์จะบรรยายธรรม ก็ควรเดินตามทางสายกลาง เพราะทางสายกลางนำไปสู่ความสุขใจ ที่มันทุกข์ใจวุ่นวายใจจะเป็นบ้ากันอยู่ทุกวันนี้ เพราะทำอะไรเกินตัว อย่างงานบางอย่างมันเกินความสามารถของตนก็ไม่ต้องทำเพราะมันเกินความสามารถของเรา รู้จักประมาณตน รู้จักฐานะของตนนั้นแหละคือทางสายกลาง เราพูดกันแต่ปากว่าทำอะไรให้ยึดสายกลางไว้ ดึงไปมันก็ขาด หย่อนไปมันก็ดีดไม่ดัง แต่ไม่ได้พากันปฏิบัติให้มันเป็นบุญเป็นคุณขึ้นมา ในครอบครัวก็เหมือนกันทำอะไรก็ให้ยึดสายกลางไว้ ถ้าตึงเกินไปคนในบ้านก็ปั่นป่วน หย่อนเกินไปก็เหลิงได้ใจ ธรรมข้อนี้ช่วยแก้ปัญหาได้

ตอบเมื่อ: 08 พ.ย.2006, 9:27 pm

การให้อภัยกันทำให้ผู้ให้เป็นสุข จิตใจดีใจเย็น

การอโหสิกรรมเหมือนการให้อภัยกัน ถ้าเคยล่วงเกินกันไว้ก็ขออโหสิกรรมต่อกัน เป็นการปล่อยตัวเองจากโทษทุกข์ที่ล่วงเกินผู้นั้นๆ

เราไม่อาจรู้ว่าได้เคยล่วงใครไว้เมื่อชาติใดๆ จึงขออโหสิกรรมกับเจ้ากรรมนายเวรผู้ที่เราได้ล่วงเกินไว้เพื่อไม่จองเวรตอบ คือไม่โกรธไม่น้อยใจไม่เสียใจในความอับโชค ความอาภัพ ความมีเคราะห์ร้ายทั้งปวง ทำใจรับสภาพในปัจจุบันด้วยความเต็มใจ เป็นการใช้คืนให้เจ้ากรรมนายเวรหรือกรรมชั่วที่เราทำมาโดยที่เราไม่อาจรู้ได้ จนกว่าจะปฏิบัติธรรมจนหยั่งรู้ในกรรมนั้นๆได้

หรือถ้าไม่เคยล่วงเกินใครไว้ในอดีต แต่ถูกกระทำถูกเบียดเบียนต่างๆนาๆ ก็อโหสิกรรมให้แก่ผู้ล่วงเกินนี้เสียให้อภัยเขาเป็นอภัยทาน ผลที่ได้เกิดกับใจเราเองไม่ร้อน ไม่อาฆาต นั่ง นอน ก็เป็นสุขในปัจจุบันทันตาเห็น

ยิ้มเห็นฟัน

ตอบเมื่อ: 29 ส.ค. 2008, 12:40 pm

ที่บรรยายธรรมบอกว่าเจ้ากรรมนายเวรไม่มีจึงไม่ต้องอโหสิกรรมกัน/สับสนค่ะ

ถ้าบอกกันอย่างนั้น สับสนแน่ (บรรยายที่ไหน ท่านเจ้าของกระทู้ไม่ได้บอกไว้ จะได้ไม่ไปฟัง) อมิตพุทธ พุทโธ