ทำไม...พ่อแม่ทอดทิ้งลูก ?

ผู้เยี่ยมชม

ทำไม...พ่อแม่ทอดทิ้งลูก ?

จากหนังสือเงากรรม (โลกทิพย์)
เรื่องโดย ธนกนก

ปัจจุบันจะมีใครสักคนเล่าที่คิดว่า ทรัพย์สมบัติภานนอกหรือสิ่งที่เราเพียรแสวงหามาตลอดชีวิตนั้น ไม่สามารถที่จะนำติดตัวไปด้วยได้เมื่อตายไป หากสิ่งที่เราจะนำติดตัวไปเมื่อตายไปนั้น กลับกลายเป็น กรรรมดี กรรมชั่ว เท่านั้น โดยที่ผลกรรมเหล่านี้จะติดตามเราไปจนทุกภพทุกชาติด้วยซ้ำไป

คนเราที่เกิดมานั้น ล้วนยังมีกิเลส กรรม และผลของกรรม กันทุกคน แม้แต่พ่อแม่ของเรา พ่อแม่ซึ่งเป็นที่อาศัยเกิดของบุคคลผู้ยังมีกรรมอยู่เหล่านั้น

บางรายก็เคยเป็นแม่ - ลูกกันมาหลายสิบชาติ แต่ลูกกลับมีอุปนิสัยไม่เหมือนพ่อกับแม่เลยก็มี

ส่วนรายที่ลูกมีอุปนิสัยคล้ายคลึงกับพ่อแม่ ก็เพราะเขาได้เคยอบรมตนอย่างเดียวกันมา จนมีโอกาสได้มาเกิดเป็น พ่อ แม่ พี่น้องกันอีก เพราะเขาเหล่านั้นอาศัยกรรมเป็นแดนเกิดนั่นเอง

นอกจากนี้ ยังกล่าวได้ว่า พ่อ - แม่ เป็นผู้มีบุญคุณต่อลูกอย่างประมาณมิได้ เพราะได้ทุ่มเทความรัก ความปรานี ความเสียสละให้แก่ลูก ตลอดจนทุกสิ่งทุกอย่างยากที่จะหาใครเสมอเหมือนได้

หลายคนคงจะสงสัยว่า ถ้าพ่อ - แม่เป็นเช่นนี้ทุกคน โลกเรา ประเทศเราก็คงจะไม่มีเด็กกำพร้าที่ถูกพ่อแม่ทอดทิ้งไว้ตามสถานที่ต่างๆ ตามที่เราได้เห็นจากข่าวทั้งในโทรทัศน์ และในหน้าหนังสือพิมพ์บ่อยๆ ด้วยเหตุนี้จึงเกิดคำถามที่ว่า "ทำไม ? พ่อแม่ทอดทิ้งลูก"

ก่อนอื่น ผู้เขียนก็จะขอยกข้อความในหน้าหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งได้พาดหัวข่าวว่า "แม่ใจโหด ไข่ทิ้งขยะ" โดยเสนอรายละเอียดของข่าวไว้ดังนี้

"ทารกยุคไฮเทค ถูกแม่ตัดใจทิ้งไว้ในกองขยะ หญิงลูกเจ็ดผ่านไปพบ อุ้มไปแจ้งตำรวจขอรับไปเลี้ยงเอง ทั้งที่ตัวเองมีอาชีพรับ ระหว่างรอรับเอกสารหลักฐานจากประชาสงเคราะห์จังหวัด ข้าราชการสงสาร พากันบริจาคเงินเป็นค่านมให้จำนวนหนึ่ง

เมื่อเวลา 14.30 น. ถัดจากวันเกิดเหตุ ร.ต.อ. ชินกร แก้วช่าง ร้อยเวร สภ.อ.เมืองฉะเชิงเทรา ได้รับแจ้งความจาก นางสุนันท์ แก้วนพรัตน์ อายุ 39 ปี ซึ่งอยู่บ้านเลขที่ 42 หมู่ที่ 1 ตำบลบางคล้า อำเภอบางคล้า จังหวัดฉะเชิงเทรา

นางสุนันท์ แก้วนพรัตน์ ได้เล่าให้ร้อยเวรฟังว่า "ก่อนมาแจ้งความ ดิฉันได้เดินไปธุระ ขณะที่ผ่านไปทางกองขยะเทศบาลเมืองฉะเชิงเทรา บนถนนสายฉะเชิงเทรา - บางปะกง ก็ได้ยินเสียงทารกร้องอยู่บนกองขยะที่สูงประมาณ 10 เมตร

ดิฉันคิดว่าคงมีคนอาศัยอยู่บนกองขยะ แต่พอมองสำรวจตรวจดูก็ไม่พบใคร จึงเดินขึ้นไปบนกองขยะ ก็พบทารกเพศหญิงอายุประมาณ 3 เดือน ถูกทิ้งไว้ในสภาพตัวล่อนจ้อน ไม่มีเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว มีมดค้นไฟกัดตามตัวและหูตาเต็มไปหมด

เด็กถูกปล่อยทิ้งให้ร้งอยู่นานจนหน้าตาเขียวคล้ำไปหมด ด้วยความสงสารดิฉันจึงนำทารกเคราะห์ร้ายมาพบตำรวจนี่แหละค่ะ"

ภายหลังจากแจ้งความแล้ว ก็ไม่มีผู้ใดเมตตาที่จะนำเด็กรายนี้ไปเลี้ยง นางสุนันท์จึงตัดสินใจจะนำไปเลี้ยงเสียเอง ทั้งๆ ที่นางสุนันท์มีอาชีพเป็นคนรับจ้าง ซ้ำมีลูกชายหญิงแล้วถึงเจ็ดคน

เจ้าหน้าที่ตำรวจได้ทำหนังสือให้นางสุนันท์ไปพบ นายเกริกศักดิ์ บุญเนียน ประชาสงเคราะห์จังหวัด เพื่อทำหลักฐานเอาเด็กไปเลี้ยงเป็นบุตรบุญธรรม

แต่ก่อนที่จะขึ้นไปบนศาลากลางจังหวัดเพื่อพบประชาสงเคราะห์จังหวัดนั้น ก็ได้มีหญิงสาวอายุประมาณ 18 ปีคนหนึ่ง มาพบนางสุนันท์และออกปากจะขอรับเด็กไปเลี้ยงดู โดยจะจ่ายเงินให้นางสุนันท์ 200 ด้วย

นางสุนันท์จึงให้หญิงสาวคนนั้นไปพบเจ้าหน้าที่ตำรวจด้วยกันเพื่อแจ้งให้ตำรวจทราบเป็นหลักฐาน แต่หญิงสาวกลับไม่ยอมไปพบตำรวจ และได้หลบหน้าหนีไปทันที

................... เอวัง ...................

ผู้เยี่ยมชม

จบแล้วเหรอ...

ผู้เยี่ยมชม

เป็นเรื่องที่น่าสนใจมากเป็นเรื่องแนวสะท้อนสังคม

ตอบเมื่อ: 14 ต.ค.2004, 3:49 pm

เคยได้ยินมาว่าถ้าผู้เป็นพ่อ หรือแม่ทำกรรมอะไรไว้ผลสะท้อนออกมาคือลงที่ลูก เช่น ลูกได้รับบาดเจ็บหรือล้มตาย ซึ่งผู้เป็นพ่อ หรือแม่ จะทรมานมาก แต่คนที่ทิ้งลูกของเขาได้ แสดงว่าเขาต้องมีจิตใจที่ไม่เหมือนคนทั่วไป หรือจะเป็นแค่คิดชั่ววูบ แต่น่าจะมีสามัญสำนึกของความเป็นคนอยู่บ้าง คนประเภทนี้เอาแต่ความสุขใส่ตัว ทำคนอื่นเขาออกมาแล้วไม่รับผิดชอบ ......

ผู้เยี่ยมชม

ฉันรู้สึกดีใจชอบอ่านดีให้ความรู้เพิ่มขึ้นต่อไปใหม่

ตอบเมื่อ: 01 ธ.ค.2004, 11:59 am

ทุกอย่างมันเกิดจากกรรมที่ติดตัวมาของทารกเองมากกว่า

ผู้เยี่ยมชม

คนที่ทิ้งลูกอาจจะมีเหตุผลหลายอย่างบ้างก็
1. จำเป็น รายได้ไม่พอ
2. ไม่มีความรับผิดชอบ รักสนุก
3. พลาดไปแล้วกลัวผู้ปกครองจับได้

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นถ้าเป็นลูก พ่อแม่เขาจะดีจะชั่วก็ให้เลือดเนื้อเรา เขาให้ชีวิตเรา เขาก็มีคุณ โดยคุณคือให้กำเนิด ถึงไม่มีคุณโดยค่าก็จริง (แต่ทิ้งลูกได้ก็ใจร้ายนะ)

ตอบเมื่อ: 05 พ.ค.2005, 2:03 pm

คุณเกิดมาเพื่ออะไร...
เคยถามตัวเองไหม
แต่สำหรับฉัน
..........

เคยมีหลายคำตอบให้เลือก
ในที่สุด
ฉันก็เลือกที่จะตอบว่า

ฉัน....
"เกิดมาเพื่อหาโอกาสศึกษาธรรม
ปฏิบัติธรรม....
สร้างกรรมดี..... และ
ชดใช้กรรมเก่า"

ผู้เยี่ยมชม

ทำไมถึงเรียกพ่อว่าพ่อ เรียกแม่ว่าแม่

ผู้เยี่ยมชม

ดิฉันก็มีชะตากรรมไม่ต่างจากเด็กผู้หญิงที่ถูกทิ้งบนกองขยะหรอกค่ะ ต่างกันแต่ว่าเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นกับตัวดิฉันเมื่อ 26 ปีก่อน ไม่เคยรู้อดีตของตนเอง ไม่เคยรู้ว่าใครคือผู้ให้กำเนิด และไม่เคยรู้ชาติกำเนิดของตนเองจนทุกวันนี้ มีแต่หลักธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าเท่านั้นเป็นสิ่งนำทางให้ชีวิตอยู่รอดมาได้จนทุกวันนี้ รวมทั้งตนเป็นที่พึ่งแห่งตนจึงทำให้ผ่านความเจ็บปวดต่างๆ ซึ่งคนอื่นไม่สามารถรับรู้หรือระบายออกมาเป็นตัวหนังสือ หรือคำพูดได้

ลูกรักแม่ แม่ไม่รู้หรอกลูกรัก
ลูกผิดนักหรือไร เล่าแม่จ๋า
แม่จึงทิ้งลูกไป ไม่เมตตา
ลูกเรียกหา แม่จ๋าอย่าลาไกล
ทุกคืนวัน ขวัญผวาเรียกหาแม่
ก็ได้แต่แค่ช้ำ น้ำตาไหล
เฝ้าหวานอม ขมกลืน ขื่นหัวใจ
เพราะเหตุใด ใยเป็นลูกที่ถูกลืม.

ขอเป็นกำลังใจให้ทุกชีวิตที่ถูกทอดทิ้ง...อย่างไร้ค่า อย่าท้อแท้หรือสิ้นหวัง

ดอกปีบ.

ผู้เยี่ยมชม

นู๋ชื่อลดาวัลย์ค่ะ เปงหลานย่าสงวนคุณเปงญาติทางหนายรึค่ะเหงว่านามกุลเหมือนการอ่ะ

ถึงคนเขียนคอลัมนี้

ผู้เยี่ยมชม

เขาเรียกว่าคนใจสัตว์

ผู้เยี่ยมชม

ไม่ว่าด้วยเหตุผลประการใดๆก็ตามถ้าเราทำให้เค้าเกิดเป็นตัวคนออกมาแล้วก็ควรที่จะรับผิดชอบต่อสิ่งที่เราทำลงไปไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นตามมานะค่ะเราต้องรู้จักรับผิดชอบ

ผู้เยี่ยมชม

อ่านแล้วรู้สึกเศร้าใจมากค่ะ ขอให้เป็นอุทาหรณ์ให้กับคนที่กำลังคิดจะทิ้งลูกตัวเองอยู่นะค่ะ

ผู้เยี่ยมชม

น่สงสารเด็กที่ถูกพ่อกับแม่ทิ้งถ้าถูกแม่ทิ้งแล้วพ่อเป็นขี้เมาเด็กคงมีปัญหาน่าดู สงสารค่ะ

ตอบเมื่อ: 16 พ.ค.2006, 7:09 pm

เป็นกระทู้ที่ดีค่ะ และอยากจะเล่าให้เพื่อนๆ ที่มีพ่อและแม่อยู่ รักท่านมากๆ นะค่ะ ดูแลท่านอย่างดีนะค่ะเพราะท่านเป็นพระอรหันต์ในบ้าน

ดิฉันก็ถูกแม่ทิ้งไปเมื่ออายุ 5 ขวบ แต่โชดดีมีพ่อและแม่ใหม่ดูแลค่ะ แม่ดิฉันก็ติดต่อผ่านพี่ชายตลอดค่ะไม่ได้ทิ้งหายไปไหนก็ค่อยดูแลอยู่ห่างๆ ค่ะ

ดิฉันมีบุญมากค่ะได้ศึกษาเล่าเรียนธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เรียนอภิธรรมตอนนี้ดิฉันอายุ 42 ปีแล้วค่ะหลังจากที่เรียนแล้วปฏิบัติตามคำสั่งสอนของพระพุทธองค์ทำให้ดิฉันสามารถทำดีกับแม่ตลอด ไม่โกรธแม่และให้อภัยแม่เสมอค่ะ เพราะดิฉันเชื่อเรื่องผลของกรรมที่ดิฉันได้ทำไว้กับแม่ค่ะทำให้ดิฉันต้องมารับผลแบบนี้

ดิฉีนเล่าย้อนหลังหน่อยนะค่ะตอนดิฉันอายุประมาณ 34-35 ดิฉันไม่สบายหนักและมีปัญหาที่ทำงานต้องออกจากงาน ดิฉันเคยหาจิตแพทย์นะค่ะ หมอท่านบอกว่าดิฉันเป็นโรคซึมเศร้า ถ้าไม่รักษาอีกไม่นานดิฉันก็จะคิดฆ่าตัวตายแน่นอน ต้องกินยาและหาหมอหลายครั้งๆ ค่ะ

ที่ดิฉันเล่าตรงนี้ให้ฟังเพื่ออยากให้เพื่อนๆ รู้ว่าธรรมะของพระพุทธเจ้ารีกษาโรคทางใจได้จริงๆ เและเห็นผลค่ะ ทุกวันนี้ดิฉันดีขึ้นถึงจะไม่ทั้งหมดแต่ไม่ต้องไปหาหมอกินยาอีกแล้วค่ะ ทุกวันนี้ดิฉันทำแต่ความดี ปฏิบัติตามคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าค่ะ เรียนธรรมะและปฏิบัติในชีวิตประจำวันนี้แหละค่ะ และช่วยเหลือคนอื่นให้เห็นธรรมะของพระพุทธองค์

พระสัมมาสัมพุทธเจ้ามีพระมหากรุณาธิคุณหาที่สุดประมาณไม่ได้ที่ได้ทรงช่วยเทวดาและมนุษย์ทั้งหลายพ้นจากทุกข์ ดิฉันมีตัวอย่าง แม่บ้านที่อยู่ที่นี้ค่ะเขาเล่าให้ฟังว่า เขาถูกพ่อพาเขาไปขายตั้งแต่เด็ก และนำเงินที่ขายไป เขาถูกพ่อทำร้ายร่างกาย ทำให้แม่บ้านคนนี้โกรธแค้นมากทิ้งพ่อไปและไม่ติดต่ออีกเลย ชีวิตเขาก็ลำบากเรื่อยๆ มาค่ะ หาเลี้ยงตัวเองตลอดมา แต่ทุกวันนี้เขาทำได้ค่ะปิดเทอมลูกเขาเล่าให้ฟังว่าเขาและครอบครัวตัดสินใจไปหาพ่อ ทั้งที่ไม่เคยติดต่อแต่พยายามหาจนเจอด้วยความพยายามของเขา และไปกราบแถบเท้าของพ่อเขาขอขมาให้พ่อให้อภัย และพ่อก็กล่าวให้ลูกให้อภัยด้วยเช่นกัน ดิฉันฟังแล้วรู้สึกตื่นเต้นมาก และดีใจที่เขาสามารถทำได้ เพราะเขาได้เข้าใจและศึกษาธรรมะอย่างท่องแท้ค่ะทำให้สามารถทำได้ค่ะ

ผู้เยี่ยมชม

น่าสนใจมากนะคะ อ่านแล้วเศร้าแต่ก้ออยากให้พ่อแม่รักลูกตัวเองมากๆ นะคะ เพราะท่านให้กำเนิดเขาแล้ว ท่านก้อควรที่จะเลี้ยงเขาให้ดีที่สุด ขอให้พ่อแม่ทุกๆ คนรักและดูแลลูกให้ดีๆ นะคะ ร้องไห้

ผู้เยี่ยมชม

สงสารคุณดอกปีบจังเลยครับ

ผู้เยี่ยมชม

ดีค่ะ ดิฉันชื่อเอิร์นค่ะ
อ่านแล้วก้อรู้สึกเสียใจน่ะคะที่สมัยนี้เด็กที่เกิดมาโดยไม่ตั้งใจมีค่อนข้างเยอะมาก
ส่งสารเด็กที่เขาได้เกิดมาด้วยค่ะ อย่าทำแบบนี้เลยน่ะค่ะ เขาก้ออยากมีอนาคตที่ดีเหมือนคุณเหมือนกัน

ตอบเมื่อ: 04 ก.ย. 2007, 11:29 am

เรื่องบางเรื่องถ้าไม่เจอกับตัวเองก็จะไม่รู้เลยว่าคนที่เขาทำไปแท้จริงในใจเขารู้สึกเช่นไร เศร้า