คนค้นฅน

ตอบเมื่อ: 19 ส.ค. 2005, 2:41 pm

เรียนญาติธรรมทุกท่านครับ ผมขอเรียนถามธรรมครับ อดีตไม่รู้ตัวตน ปัจจุบันไม่รู้ตัวตน อนาคฅไม่รู้ตัวตน ผมอยากทราบว่า การที่เราไม่รู้ตัวตน ของเรา ผิดธรรมะข้อใด และ วิธีปฏิบัติต้องทำอย่างไร การที่เราไม่รู้ตัวตนของตนเอง เป็นอันตราย ต่อการ ปฏิบัติธรรมหรือไม่ครับ

ผู้เยี่ยมชม

ผมขอนำคำตรัสของพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาตอบนะครับ (แต่ดัดแปลงให้เข้าภาษาสมัยนี้) ตอนนี้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสรู้ธรรมใหม่ๆ พระองค์ตรัส สภาวะธรรมเป็นอย่างนี้นี่เอง เพราะความไม่รู้แท้ๆ ทำให้เราต้องเวียนว่ายตายเกิดในสังสารวัฏมานับภพนับชาติไม่ถ้วน

ดังนั้นความไม่รู้ (อวิชชา) ก็ผิดธรรมะข้อความรู้ (วิชชะ) จะส่งผลให้ไม่อาจหลุดพ้นได้ วิธีการปฏิบัติตัว ก็ปฏิบัติตามมรรคมีองค์ 8 โดยย่อก็คือ ศีล สมาธิ ปัญญา ความรู้ก็จะเกิดขึ้น

ตอบเมื่อ: 20 ส.ค. 2005, 12:52 pm

ผมขอเรียนถามต่อครับ การที่เราไม่รู้ตัวตนของเรา แล้วเรานำสิ่งที่ไม่รู้นี้มาประพฤติ-ปฏิบัติ ให้ได้รู้เพื่อความหลุดพ้นในตัวตนของเราให้มากที่สุด โดยเราไม่มองอดีต และ อนาคต ว่าสิ่งที่เรากำลังปฏิบัติ อยู่นี้ จะเกิดผลมากน้อยเพียงใด ขอเพียงใช้ธรรม และนำธรรม มาใช้ควบคู่กับการ ปฏิบัติ ในทุกๆวัน ทุกๆเวลาที่เราสามารถทำได้ และนำธรรมมาช่วยผู้อื่นต่อ สิ่งเหล่านี้

ผู้เยี่ยมชม

ที่ว่าปฏิบัตินั้น ปฏิบัติอะไร และปฏิบัติอย่างไร เพราะคำว่าปฏิบัติต้องชัดเจนด้วย

ตอบเมื่อ: 20 ส.ค. 2005, 1:54 pm

เรียนญาติธรรมทุกท่านครับ ขอบพระคุณมากครับในความหมายแห่งธรรม ที่ท่านมอบให้ ผมเพียรพยายาม จะทำชีวิตจิตใจให้ เป็นปกติสุขที่สุดครับ แต่ก่อน ยังไม่รู้เรื่องกฏแห่งกรรม ใจเตลิด ไปตามอารมภ์ สิ่งที่มากระทบกับตัวเรา ที่ทั้งทุกข์ และ สุข เป็นเพียงสิ่งที่มาแล้วก็ไปแบบตัวเราก็ไม่ได้รับรู้กับสิ่งต่างว่าคืออะไร แต่เมื่อผมมาปฏิบัติธรรม ทำสมาธิ รู้สึกว่ามีคำตอบมากมายในชีวิต กับสิ่งที่เรา ได้มุ่งมั่นตั่งใจอยู่ แต่สิ่งที่เป็นคำตอบของชีวิตที่แท้จริงเรายังไม่เจอ แต่จะขอใช้ตัวตนของเราตามหาทางเดินในสิ่งนั้นให้เจอครับ

ตอบเมื่อ: 20 ส.ค. 2005, 8:11 pm

การไม่รู้ตัวตน ก็คือ อวิชชา ที่ตนเองไม่รู้ว่าตนเองหลงผิดซับซ้อนมากี่ภพกี่ชาติตั้งมากมายขนาดไหน หรือแม้ในขณะปัจจุบันก็ตาม ความไม่รู้ หรือ อวิชชา นี่แหละที่คอยกระตุ้นให้คิด ให้สังขารไปต่างๆ เกิด ตัณหา อุปาทาน ภพ ชาติ ทุกข์ ขึ้นทุกคราวที่ ตาเห็นรูป หูได้ยินเสียง จมูกได้กลิ่น ลิ้นได้รส กายได้สัมผัส ใจคิดนึกไปในอารมณ์ต่างๆ ดังพุทธดำรัสที่ว่า เกิดทีไร เป็นทุกข์ทีนั้น

ความเกิดคือ ชาติ ความเป็นคือ ภพ ที่มีอุปาทาน พร้อมด้วยตัณหา และอวิชชาเป็นเหตุเป็นปัจจัย ให้เกิดความยึดมั่นถือมั่น ว่ามีตัวกู-ของกู ผุดเกิดขึ้น ณ ขณะจิตหนึ่งๆ ความไม่รู้ หรือ อวิชชา ย่อมทำให้เห็นผิดไปจากสัจธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสรู้ อย่างหน้ามือเป็นหลังมือไปเลยทีเดียว ทำให้มิอาจปล่อยวาง ขันธ์ 5 หรือรูปธรรม นามธรรม คือ ร่างกายจิตใจให้เป็นธรรมชาติที่ไหลเรื่อยไปตามกฏของธรรมชาติได้

จะตามหาทางเดินที่ไหน ถนนนั้นมิได้ห่างไกลนัก มันลาดยางมะตอยอยู่ที่จิตใจมนุษย์นั่นเอง สังเกตดู จิตโดยปกติเป็นเช่นไร ผิดปกติเป็นเช่นไร สาเหตุที่ทำให้จิตผิดปกติไป ตลอดจนสภาวะที่จิตกลับคืนสู่ปกติเป็นเช่นไร โดยหนทางที่สามารถดับทุกข์หรือความผิดปกติของจิตลงได้ด้วย ศีล สมาธิ ปัญญา คืออย่างไร

เจริญในธรรม

มณี ปัทมะ ตารา

ตอบเมื่อ: 21 ส.ค. 2005, 11:28 am

ขอบพระคุณมากครับสำหรับคำตอบที่มีควายแห่งธรรม ผมได้รับสิ่งดีๆมากสำหรับการได้เข้ามา ร่วมสนทนา กับ ทุกท่าน ผม ยังต้องเพียรพยายามต่อไป ขณะที่จิตเรารับรู้ เพียงว่า เราเกิดมา ได้รับผลของกรรมมามากแล้ว แม้สิ่งเหล่านี้ เป็นสิ่งที่ทำให้เรา เพียรประพฤติ-ปฏิบัติขจัดออกจากใจให้มาก และจะรักษาสติ ที่อยู่กับเรา มาแต่เกิด ให้มั่งคงที่สุดครับ ขอบพระคุณมากครับ ญาติธรรมทุกท่าน

ตอบเมื่อ: 23 ส.ค. 2005, 3:24 pm

ผมขอแก้คำที่พิมพ์ผิดด้วยครับ ต้องเป็น คำว่า คำตอบที่มีความหมายแห่งธรรม ครับ ขอโทษด้วยครับ