ต้องแก้ไขอย่างไร

ผู้เยี่ยมชม

คือดิฉันอ่านหนังสือเกี่ยวกับกฎแห่งกรรมในการทำแท้งพบว่า

การทำแท้งถือเป็นกรรมในหมวดข้อการเบียดเบียนชีวิตหรือปาณาติบาต ผู้ที่กรรมนี้จะหากินไม่ขึ้นหาความสุขใจในชีวิตนี้ไม่ได้เลย เพราะโดนวิญญาณที่จะมาเกิดเป็นลูกของตัวเองนั้นจองเวรอาฆาต ซึ่งการเกิดการตายของมนุษย์นั้นเป็นเรื่องเกี่ยวกับจิตวิญญาณและวิบากกรรมโดยตรง

ผลกรรมอันเกิดจากการทำแท้งมี 2 ข้อคือ 1.กรรมที่ทิ้งลูกตัวเอง 2.กรรมในการฆ่าทำลายชีวิต ซึ่งอกุศลกรรมนี้พระไตรปิฎกได้กล่าวไว้ชัดเจนว่าผู้ที่ทำแท้งเมื่อสิ้นใจยังต้องตกนรก พ้นจากนรกจึงเกิดมาเป็นเปรต จากนั้นจะเป็นอสุรกาย ตนเมื่อมีบุญพอจะเกิดเป็นคนแต่ต้องถูกพ่อแม่ทอดทิ้งแต่เล็กหรือโโนพ่อแม่ของตนในชาติต่อไปทำแท้งตัวเองเสียหรือแท้งลูกโดยอุบัติเหตุ

ส่วนกรรมจากการปาณาติบาลหรือทำลายชีวิตลูกของตัวเองนั้นจะทำให้มีอายุสั้น มีโรคภัยเบียดเบียนมาก หากินไม่ขึ้นและกรรมจากการทำแท้งมักจะก่อผลให้เกิดอุบัติเหตุร้ายแรงถึงขั้นเสียชีวิตได้ แม้ผู้ที่เกี่ยวข้องการการทำแท้งยังต้องมีอกุศลกรรมติดตัวตามไปด้วยเช่นกัน คือว่าไม่ได้ทำเองแต่ให้เงินเพื่อนไปทำแท้ง ก็ถือว่าสนับสนุนนั่นละคะ แต่ก็ไปทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้แล้ว ไม่ทราบว่าจะต้องทำอย่างไรอีกนะคะ

ตอบเมื่อ: 29 เม.ย.2005, 5:13 pm

ขอให้ศึกษาพระธรรมคำสอนเรื่องนี้นะค่ะ

ทำแท้งบาปมากมั้ยหนอ โดย พระอาจารย์สุโข กตปุญโญ
http://www.dhammajak.net/webboard/show.php?Category=d_book&No=605

ผู้เยี่ยมชม

ให้ทำตามหลักวิชา 4 อย่างต่อไปนี้นะครับ

1. สิ่งที่เคยผิดพลาด (บาปกรรมที่เคยทำ) ในอดีต ลืมไปให้หมด

2. อย่าได้กระทำบาปใหม่เพื่ม (ละชั่ว)

3. ตั้งใจทำแต่ความดี แล้วอุทิศส่วนกุศลให้ผู้ที่เราเคยไปล่วงเกินเขามา (ทำดี)

4. รักษาใจให้ผ่องใส ไม่ขุ่นมัว (ทำใจให้ใส)

ทำอย่างนี้ไปตลอดชีวิต คุณความดีจะเป็นที่พึ่งให้เราได้ "เพื่อนสรรพสัตว์ทั้งหลาย ขอท่านทั้งหลายจงมีบุญเป็นทึ่พึ่งเถิด อย่ามีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่งเลย"

ผู้เยี่ยมชม

กรรมคือการกระทำ จึงมีทั้งกรรมดี กรรมไม่ดี ตามแต่จะแบ่งแยกกันไป

ทุกชีวิต ทุกสรรพสิ่ง ล้วนมีกรรม ไม่ว่ากรรมดี หรือกรรมไม่ดี ล้วนคือกรรม

กรรมหรือการกระทำ ล้วนเป็นสภาวะธรรม เป็นสภาวะธรรมชาติ

กรรม เกิดขึ้นมา แล้วก็สลายไป เปลี่ยนแปลงไป ไม่จีรังยั่งยืน ยึดถือเอาไว้เป็นของเราหรือของใครไม่ได้ เช่นกัน

ชีวิตของเรา เงินทองชื่อเสียง ความสุขความทุกข์ บุญบาป จิตใจ แม้กระทั่งธรรมะหรือธรรมใดๆ ล้วนดำเนินตามสภาวะธรรมทั้งสิ้น

" จิต" หรือ " ความรู้สึกนึกคิด" ที่ยึดมั่นถือมั่น ไม่ว่าจะสิ่งใด กฏเกณฑ์ใด หรือกรรมใดๆ จิตนั้นย่อมหลง ย่อมวนเวียนอยู่กับสิ่งนั้น รูปแบบนั้นๆ ผลกรรมนั้นๆ

ไม่ว่ากรรมดี หรือกรรมไม่ดี ไม่ว่าบุญหรือบาป ไม่ว่านรกสวรรค์ ไม่ว่าตัวเราหรือจิตเรา ไม่ว่าธรรมใดๆ ล้วนปรุงแต่ง ล้วนไม่แน่นอน ไม่จีรังยั่งยืน ล้วนเกิดดับ เกิดดับ ตลอดกาล

กรรมดีหรือกรรมไม่ดีย่อมเช่นกัน ล้วนเกิดจากการปรุงแต่ง แบ่งแยก ของ" จิต" คนเรานี่เองมิใช่หรือ

ในโลกนี้ ไม่ว่าคนหรือสัตว์ ชีวิตหนึ่งฆ่าอีกชีวิตหนึ่ง ไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อม ไม่ว่าเพื่อความอยู่รอด เพื่อความจำเป็น หรือเพื่อเหตุผลใดๆก็ตาม ทั้งเจตนาหรือไม่เจตนาก็ดี เกิดขึ้นอยู่ทุกๆเสี้ยววินาทีอยู่แล้ว

หากจะวนเวียนอยู่ในวัฏฏะนี้ ก็มิใช่จากกรรมหรือการกระทำที่เกิดขึ้นมาเท่านั้นหรอก เป็นเพราะ" จิต" ของเราเองด้วย ที่ไปปรุงแต่ง แบ่งแยก กำหนด และไปยึดมั่น ในสิ่งที่ไม่แน่นอน ไม่จีรัง ที่ไม่ใช่ของเรา เอาไว้เองนั่นแหละ

ขอให้ใช้สติปัญญา พิจารณาหาทางสายกลาง ในการดำเนินชีวิตทั้งภายนอกและภายในของตนเอง พิจารณาสิ่งที่ดำเนินอยู่ ณ ปัจจุบันขณะ ไม่ยึดกับอดีต ไม่กังวลกับอนาคต ปล่อยให้ดำเนินไปตามสภาวะธรรม ชีวิตก็อยู่อย่างปกติสุขได้แล้ว