ขอลบ

ตอบเมื่อ: 17 ต.ค.2007, 3:41 pm

ขอลบนะค่ะ เพื่อเป็นอภัยทาน ให้บุญกุศลที่เกิดจากการอภัยทานครั้งนี้ส่งผลให้ข้าพเจ้าเป็นผู้เจริญในทางโลกและทางธรรมด้วยเทอญ

ตอบเมื่อ: 17 ต.ค.2007, 5:19 pm

ลองปรับวิธีคิด และปฏิบัติการ "ชำระจิต"
ด้วย "อภัยทาน"

อาจไม่ง่ายนัก
แต่ก็ไม่ยาก....หากพยายามค่ะ สู้ สู้

หวังว่าบทความตามลิงค์นี้คงเป็นประโยชน์สำหรับคุณวดีบ้างนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ยิ้ม

http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=13938

และ

http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=13940

ตอบเมื่อ: 17 ต.ค.2007, 6:41 pm

ลองอ่านกระทู้นี้ดูเผื่อจะสบายใจ

ตัดใจไม่ได้...อยากให้เค้ากลับมา ทำอย่างไรดี?
http://larndham.net/index.php?showtopic=28453

สามีไปมีเมียน้อยปล่อยวางไม่ได้ซักที
http://larndham.net/index.php?showtopic=25617

การให้อภัยคนที่ทำให้เราเจ็บเป็นกุศลจริงหรือไม่ค่ะ
http://larndham.net/index.php?showtopic=28471

ตอบเมื่อ: 19 ต.ค.2007, 2:45 pm

กาลเวลาย่อมกลืนกินสรรพสิ่งแม้ตัวเอง

เป็นเรื่องไม่ง่ายเลยครับ

ปล่อยให้กาลเวลาค่อยๆ กลืนกินไป

ตอบเมื่อ: 23 ต.ค.2007, 8:47 am

ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=10597

ความสุขของผู้หญิงติดกับรูปแบบ
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=11051

ทุกข์เพราะคนรักหนีจากไป
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=556

กรรมที่เราก่อไว้ในอดีต
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=6243

ตอบเมื่อ: 09 ธ.ค.2007, 9:46 am

เข้าใจดีค่ะว่ามันทุกข์ทรมานขนาดไหน แต่ไม่มีใครช่วยเราได้นอกจากตัวเอง คิดเสียว่าเป็นกรรมที่เราทำกับเขาไว้ในชาติที่แล้ว พยายามปล่อยวาง ยิ่งยึดติดมากยิ่งทุกข์มาก ต่างคนต่างมีกรรมเป็นของตัวเอง เขาก็ต้องชดใช้กรรมที่ก่อขึ้นเหมือนกันค่ะ เอาใจช่วยนะคะ

ตอบเมื่อ: 14 ธ.ค.2007, 7:18 pm

คนเราเกิดมาย่อมมีความทุกข์เป็นธรรมดาค่ะ
อาจจะเป็นทุกข์จาก เพื่อน , ครอบครัว และอื่นๆ ..
ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ อย่าท้อถอยกับชีวิต
อย่ายึดติกับสิ่งที่ไร้สาระ พยายามปล่อยวางทุกๆอย่าง
วันนี้อาจจะมีความทุกข์ แต่วันข้างหน้าจะต้องมีความสุขแน่นอนค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ยิ้ม

ตอบเมื่อ: 16 ธ.ค.2007, 12:42 am

ตัวเราไม่ใช่ของเราฉันใด ตัวเขาก็ย่อมไม่ใช่ของเรา

ลองแผ่เมตตาซิครับ แผ่ไปเรื่อยๆ แผ่ไปจนความเมตตรามันเกิดขึ้นในใจ

เราจะรู้ได้ว่าความเมตตราของเราขึ้นแล้วโดยเราจะไม่โกรธเมื่อรู้เรื่องเขา หรือได้พบหน้าเขา

เมื่อมีเมตตาให้อภัยเขา ก็มีกรุณาเห็นเขามีสุขเราก็พลอยยินดี แล้วควรมีมุทิตาและปล่อยวางอุเบกขา จนเห็นว่าเขาไม่มีตัวตน

ขันธ์ของเราก็หนักพอแล้ว จงอย่าแบกรับขันธ์ของผู้อื่น มาเลย

ตอบเมื่อ: 14 ส.ค. 2008, 11:03 pm

เข้าวัด ฝึกสมาธิให้มาก ๆ จ้า (แผ่เมตตาทุกวัน) สาธุ

ตอบเมื่อ: 20 ส.ค. 2008, 11:11 pm

วันนี้มีกลอนมาฝาก คุณ วดี 3 บท ด้วยกัน ของท่านพุทธทาสน่ะค่ะ เห็นว่าไพเราะและมีคติธรรมสอนใจดี

มองแต่ข้อดีเถิด

เขามีส่วน เลวบ้าง ช่างหัวเขา
จงเลือกเอา ส่วนที่ดี เขามีอยู่
เป็นประโยชน์ โลกบ้าง ยังน่าดู
ส่วนที่ชั่ว อย่าไปรู้ ของเขาเลย

จะหาคน มีดี โดยส่วนเดียว
อย่ามัวเที่ยว ค้นหา สหายเอ๋ย
เหมือนเที่ยวหา หนวดเต่า ตายเปล่าเอย
ฝึกให้เคย มองแต่ดี มีคุณจริงฯ

รสแห่งความเปลี่ยนแปลง

สันดานจิต ชอบเวียน เปลี่ยนเสมอ
มันเผ้าเพ้อ หาใหม่ ใฝ่กระสัน
จะเปลี่ยนรส, เปลี่ยนที่, เปลี่ยนสิ่งอัน
แวดล้อมมัน, เปลี่ยนเวลา เปลี่ยนอารมณ์

รสของความ เปลี่ยนแปลง แฝงเจืออยู่
จึงได้ดู เป็นรส ที่เหมาะสม
เป็นรสแห่ง อนิจจัง ช่างลับลม
ไม่รู้ถึง จึงงม ว่าเลิศดีฯ

~ ยาระงับสรรพทุกข์ ~

ต้น “ไม่รู้-ไม่ชี้” นี่เอาเปลือก
ต้น “ชั่งหัวมัน” นั้นเลือก เอาแก่นแข็ง
“อย่างนั้นเอง” เอาแต่ราก ฤทธิ์มันแรง
“ไม่มีกู-ของกู” แสวง เอาแต่ใบ

“ไม่น่าเอา-น่าเป็น” เฟ้นเอาดอก
“ตายก่อนตาย” เลือกเอา ลูกใหญ่ ๆ
หกอย่างนี้ อย่างละชั่ง ตั้งเกณฑ์ไว้
“ดับไม่เหลือ” สิ้งสุดท้าย ใช้เมล็ดมัน

หนักหกชั่ง เท่ากับ ยาทั้งหลาย
เคล้ากันไป เสกคาถา ที่อาถรรพ์
“สัพเพ ธัมมา นาลัง อภินิเวสาย” อัน
เป็นธรรมนั้น หฤทัย ในพุทธนาม

จัดลงหม้อ ใส่น้ำ พอท่วมยา
เคี่ยวไฟกล้า เหลือได้ หนึ่งในสาม
หนึ่งช้อนชา สามเวลา พยายาม
กินเพื่อความ หมดสรรพโรค เป็นโลกอุดรฯ

ตอบเมื่อ: 28 ส.ค. 2008, 12:37 pm

วดี พิมพ์ว่า:

ชีวิตได้รับความทุกข์ทรมานจากการนอกใจของสามี แต่ทุกวันนี้พออยู่ได้จากการสวดมนต์ ภาวนา และก็แผ่เมตตา แต่ก็ยังไม่สามารถอยู่ได้อย่างมีความสุขในทุกๆ เวลา เพราะบางครั้งใจยังคิดแค้น สามี และผู้หญิงคนนั้นอยู่ เพราะเขายังวนเวียน และทำไม่ดีกับเรา และใจเรายังสงบไม่ได้จริงๆ พยายามคิดว่าเป็นกรรม แต่ชาติก่อนที่เราต้องชดใช้ เวลาที่สวดมนต์ใจสงบ แต่เวลาปกติในขณะทำงานใจมันคิดวนเวียน จนบางครั้งไม่มีสมาธิทำงาน ดิฉันควรใช้หลักธรรมข้อไหน และวิธีปฏิบัติอย่างไร ใจจึงจะสงบได้จริงๆ ดิฉันไม่อยากคิดแค้น พยาบาท กลัวจะต้องตามไปพบเจอกันในชาติหน้าอีก

ก็เพราะเป็นสามีเรา...เราจึงเป็นทุกข์ ปล่อยไปเป็นสามีคนอื่น...เราก็ไม่ต้องทุกข์แล้ว
ก็เพราะเราไปคิด...เขาจึงยังวนเวียนอยู่ เลิกคิดเสีย...แล้วเขาจะมาวนเวียนอยู่ในความคิดเราได้ยังไง?

แต่ถ้าไม่อยากจะไปเจอกันในชาติหน้า...ก็ต้องทำจิตให้สิ้นชาติ (ไม่มีที่เกิด)

สาธุ

ตอบเมื่อ: 01 ก.ย. 2008, 4:33 pm

ทำสมาธิ