ให้พากันจำเอา (หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)

ตอบเมื่อ: 22 ส.ค. 2007, 8:05 am

โก นุ หาโส กิมานนฺโท นิจฺจํ ปชฺชลิเต สติ
อนฺธกาเรน โอนทฺธา ปทีปํ น คเวสถ

ก็เมื่อโลกสันนิวาสนี้ มันร้อนเป็นฟืนเป็นไฟทั้งกลางวันกลางคืนตลอดเวลา ด้วยอำนาจแห่งความมืดบอดของกิเลสนั้นละสร้างฟืนสร้างไฟแก่เจ้าของ แล้วเธอทั้งหลายยังเพลิดเพลินหัวเราะกันได้อย่างสบายอยู่เหรอ

ทำไมไม่เสาะแสวงหาที่พึ่ง ที่พึ่งก็คือบุญกุศลเข้าบรรจุสู่ใจนั่นเอง คนขาดที่พึ่งไปไหนมันไม่มีที่พึ่งนะ ฟังแต่ว่าขาดที่พึ่ง คือความดีภายในใจขาดเสียอย่างเดียวขาดหมดนะ มีความดีภายในใจแล้วไปอยู่ที่ไหนอดอยากขาดแคลน แต่หัวใจนี้เต็มตื้นไปด้วยความดี เย็นตลอดนะ

นี่ละสมบัติภายในติดกับตัวเอง สมบัติภายนอกเราก็อาศัยไปชั่วกาลเวลา เราก็รู้จักมัน สมบัติภายนอกเพื่อสิ่งนั้น เพื่อชีวิตจิตใจ สมบัติภายในเพื่อบุญเพื่อกุศลหนุนใจของเรา

เราก็ทราบ ผู้ไม่ประมาทย่อมทราบได้ทั้งสองอย่าง
คือสมบัติภายนอก สมบัติภายใน
เพื่อภายนอก เพื่อภายใน

ถ้าคนโง่เท่าไรก็ยิ่งกวาดเข้ามาๆ
เอาตั้งแต่สมบัติภายนอก ให้มาเป็นสมบัติภายใน
มันเป็นไม่ได้ สมบัติภายนอก มันนอกอยู่ตลอดเวลา
สมบัติภายใน ในตลอดเวลา คือบุญกุศลในตลอดเวลา
พาผู้บำเพ็ญให้สมมักสมหมายทั่วหน้ากัน

ให้พากันจำเอา

: หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
http://www.luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=3260&CatID=2

สาธุ

ตอบเมื่อ: 23 ส.ค. 2007, 1:11 am

ทรัพย์ใดฤาจะเสมอเหมือน...อริยทรัพย์
สาธุ...สาธุ...สาธุ ด้วยนะคะคุณ I am