ธรรมะเกี่ยวกับการทำงาน

ตอบเมื่อ: 19 ก.ค.2007, 9:07 pm

คือตอนนี้ผมทำงานเป็นครู ได้สองปีแล้วครับ ผมจบเอกคอมพิวเตอร์
ก่อนหน้านี้ผมได้งานเป็นช่างซ่อมคอมพิวเตอร์ที่ร้าน ทำงานตั้งแต่เก้าโมงเช้าเลิกสามทุ่มทุกวัน
ตอนแรกก็อยู่โรงเรียนประถมให้สอนเกษตร ภาษาไทย แล้วก็งานบ้าน
รู้สึกเบื่อมากไม่อยากไปทำงานเลย ทุกวันเหนื่อยทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรมาก
ก็เลยคิดว่าคงเพราะเราสอนในสิ่งที่ไม่ถนัด ตอนนี้ผมได้โอกาสย้ายมาอยู่โรงเรียนมัธยม
สอนในวิชาคอมฯเอง แต่อาการเดิมก็ยังมี อาจเป็นเพราะผมไม่ชอบครูมาแต่แรก
พอจะมีธรรมะที่สอนให้ชอบงาน หรืออาจหาวิธีแก้ปัญหาแบบนี้ไหมคับ
รบกวนปรึกษาด้วยครับ ไม่รู้จะหันไปหาใคร สาธุ

ตอบเมื่อ: 19 ก.ค.2007, 10:55 pm

ต้องขอถามก่อนค่ะว่า ทำไมไม่ชอบอาชีพครู
ซึ่งอาจมีหลายเหตุผล เช่น

เพราะต้องเหน็ดเหนื่อยกับการสอน การตอบคำถาม การอธิบายซ้ำๆ ซาก
การตรวจงาน การออกข้อสอบ การตรวจข้อสอบ การตัดเกรด

หรือต้องหูชากับปัญหาสารพัดของเด็กๆ
ตั้งแต่ปัญหาการเรียน ปัญหาพ่อแม่รังแกฉัน
จนถึง ปัญหาหัวใจ

แถมยังต้องปากเปียกปากแฉะที่ต้องอบรมมารยาท
และความประพฤติของบรรดาลูกศิษย์วัยซนทั้งหลาย

หรือเป็นคนไม่ชอบอธิบาย ชอบปฏิบัติมากกว่า

หรือเหตุผลอื่น เช่น ได้ค่าตอบแทนไม่คุ้มกับความเหนื่อยทั้งกายและใจ
เมื่อเทียบกับการรับซ่อมคอมพิวเตอร์ที่ไม่ต้องมี
ปฏิสัมพันธ์กับคนมากเท่ากับการเป็น "ครู"

หรือทั้งหมด

ขออภัยที่ต้องถามนะคะ จะได้แก้ได้ถูกเหตุค่ะ

ดอกไม้

อันที่จริงแล้ว อาชีพ ครู เป็นอาชีพที่หนักมาก
สมกับความหมายของคำว่า "ครุ" ที่แปลว่า "หนัก"
(เมื่อเทียบกับค่าตอบแทนที่น้อยนิดหากเปรียบเทียบกับอาชีพอื่นๆ)

ผู้ที่เป็นครูโดยแท้จริงได้จึงต้องมีทั้งความเมตตา กรุณา และขันติ เป็นพื้นฐานสำคัญ

และเหนือสิ่งอื่นใด ต้องมีอิทธิบาท ๔ คือ ฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา
คอยหล่อเลี้ยงให้การงานอาชีพดำเนินไปตามจุดหมายที่วางไว้

อย่างไรก็ตาม อาชีพครูถึงแม้จะหนักและเหนื่อยเพียงใด
แต่ก็เป็นอาชีพที่สร้างคน ให้เป็น "มนุษย์" และสร้างกุศลให้กับตนเอง
ซึ่งไม่ใช่ว่าจะเป็นกันได้ทุกคน

เข้าใจและตระหนักดีกับความรู้สึกนี้ค่ะ

แต่เชื่อเหลือเกินนะคะว่า
ผู้ที่เป็น "ครู" ด้วยดวงจิตและวิญญาณ
ย่อมไม่ปรารถนาสิ่งใดมากไปกว่า
การได้เห็นศิษย์ของตนเองค่อยๆ เติบโตเป็นคนดี
ได้ใช้วิชาชีพที่เราพร่ำอบรมสั่งสอน
จนสามารถประกอบสัมมาอาชีพ เป็นกำลังสำคัญของประเทศชาติต่อไป

ไม่ภาคภูมิใจเหรอคะ?
ที่เราจะเป็นผู้หนึ่งที่มีส่วนในการรดน้ำพรวนดิน
และเฝ้าดูการเติบโตของต้นอ่อน
จนเขาค่อยๆ เติบโตผลิบานเป็นไม้ยืนต้นใหญ่
ที่แผ่กิ่งก้านสาขาเป็นที่อาศัย และให้ร่มเงาแก่หมู่นกกาต่อไปในอนาคต

ลองพิจารณาในมุมนี้ดู
และขอเป็นกำลังใจให้ "คุณครู" นะคะ ยิ้ม

ตอบเมื่อ: 20 ก.ค.2007, 10:12 am

ขอบคุณมากครับที่ช่วยแนะนำ แล้วจะนำไปคิด และปฏิบัติ

ตอบเมื่อ: 20 ก.ค.2007, 12:23 pm

ยินดีค่ะ
มีความคืบหน้าอย่างไร อย่าลืมมาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ ยิ้ม