ลบภาพเดิม

ผู้เยี่ยมชม

เราจะทำอย่างไรดีค่ะ ที่จะให้คนที่เคยเห็นเราเป็นคนไม่ดี แล้วเขาหันหลับมามองเราว่าเราคนดี เดิมฉันเป็นคนที่ไม่หนีงานไม่ค่อยทำงานเท่าไหร่ไม่ค่อยรับผิดชอบกับงาน แต่ตอนนี้ฉันพยายามทำงานให้ดีขี้นทุกอย่างแต่พอเวลาทำอะไรพลาดนิดนึง ก็จะเอาภาพเก่า ๆ เรื่องเก่าๆ มาอีกฉันก็พยายามทำให้ดีทุกอย่างแล้ว แล้วอีกอย่างเราควรวางตัวอย่างไรค่ะที่จะทำให้คนอื่นมองเราเป็นผู้ใหญ่เสียที ไม่ใช่เด็กไม่รู้จักโต การวางตัวเกี่ยวกับการพูด การคิด หรือความรับผิดชอบค่ะ ช่วยด้วยนะคะบางทีฉันก็คิดมากสวดมนต์แล้วก็ยังนอนไม่หลับ คิดแต่ว่าอยากปรับปรุงตัวให้คนอื่นไม่ตำหนิเราเสียทีค่ะ

ผู้เยี่ยมชม

ต้องหัดเลิกกังวลในสิ่งที่เป็นกังวลออกไป

ลองทำบุญใส่บาตรให้บ่อย และสวดมนต์ให้บ่อย โดยไม่สนใจเรื่องอื่น

เมื่อความสุขจากการทำบุญต่างๆเกิดขึ้นในใจแล้ว จึงรู้ว่าเรื่องที่เป็นกังวลนั้นไม่สำคัญอะไรเลย

คนอื่นจะลบภาพเราได้ยังไง เขามีสิทธิ์จะคิดยังไงก็ได้ เราทำความดีให้บุญเกิดที่ใจให้ได้

แล้วเราจะรู้ว่าสิ่งที่ตนเองต้องการว่าที่จริงแล้วคืออะไร

ผู้เยี่ยมชม

เพิ่งจะทำตัวดี...อยากให้คนชม...ดูจะง่ายไป

การเป็นคนดีทำง่าย...ทำดีเดี๋ยวนี้.....ทำได้เลย

อยากให้มีคนชมว่าดี....ต้องใช้เวลา...ต้องทำดีไปเรื่อยๆ

อย่าไปหงุดหงิดว่า..ไม่มีคนชม

ทำดีเพื่อความดี...ผลดีตกกับตัวเอง

ไม่ควรทำดีเพื่อให้คนชม...ความดีจะแสดงตัวเองได้

ปากคน...ชั่วแสนชั่วมันยังชม

ดีแสนดี....มันยังด่า...

สำคัญที่เราทำดีหรือชั่ว...เท่านั้นเอง !

ตอบเมื่อ: 23 ธ.ค.2004, 1:44 pm

ถ้าทำเพื่อให้คนชม

เป็นเรื่องยากค่ะ

เพราะถ้าคิดอย่างนี้ เหมือนคุณฝากใจ

ไว้กับปากคนอื่น ทุกครั้งที่ปากคนข้างๆขยับ

ใจคุณก็ต้องกระตุก ถ้าฝากไว้กะหลายๆคน

คิดดูซิค่ะ ใจคุณจะ เต้นไงไหว

เพราะ เด๊วคนนี้กระตุก เด๊วคนนั้น กระตุก

เด๊วจะเกิดอาการใจจะขาดซ่ะก่อน ปรับปรุงตัวเสร็จ

แหงมๆ

การจะทำอะไร คุณทำที่ตัวคุณเป็นพอค่ะ

คุณทำดี ความดีมันก็เกิดที่คุณ

เหมือนคุณกินข้าว ข้าวมันก็เข้าท้องคุณ

คุณอร่อยอยู่คนเดียว อิ่มคนเดียว

ส่วนคนอื่น เดินผ่านมา 1คน ก็พูดอย่าง

2คน ก็อีกอย่าง ตามรสนิยม

บางคนบอกน่ากิน บางคนบอกอี๊ กินไปได้ไงเนียะ

ถ้าเดินผ่านมาเป็นร้อย ไม่ต้องพูดถึงความเห็นต้องต่างออกไป

คุณกะลังกินอยู่ คุณจะเลิกกินหรอค่ะ

ผู้เยี่ยมชม

ผมมีข้อมูลมาแลกเปลี่ยนอีกแล้วครับ คือ ตอนนี้ในบริษัทผมกำลังทำ QCC ซึ่งเป็นเทคนิคการแก้ปัญหา แบบแก้ปัญหาใหญ่ๆก่อน ถ้าแก้ได้แล้วปริมาณปัญหาจะหายไปกว่าครึ่ง เพราะหลักนี้มีแนวคิดว่า ในบรรดาปัญหาทุกปัญหาที่เกิดขึ้นในหน่วยงานเรา จะมีปริมาณไม่เท่ากัน ถ้าเราไปลุยแก้ทีเดียวทุกปัญหาจะแก้ไม่ได้สักอย่าง แต่ถ้าเราดูว่าปัญหาไหนใหญ่ที่สุดแล้วแก้ปัญหานั้นก่อน เราจะแก้ปัญหาได้มากเลยทีเดียว

ผมว่า ผู้คนที่ตำหนิเราก็เช่นเดียวกันครับ ในบรรดาผู้ที่ตำหนิเราทุกคนนั้น ไม่ได้ตำหนิอย่างมีเหตุผล มีเจตนาดี และตำหนิได้ถูกต้องทุกคนหรอก ให้เราพยายามหาว่าใครที่ตำหนิเราด้วยเจตนาดีจริงๆ และตำหนิได้ถูกต้องจริงๆ แล้วเราก็พยายามปรับปรุงตัวตามเขา ส่วนคนอื่นๆ พูดอย่างไรก็ไม่ต้องสนใจมากนัก หรือไม่ต้องสนใจเลยก็ดี แล้วเราจะปรับปรุงตัวได้เร็วครับ ในสายตาของคนทั้งหลาย

ทีนี้จะดูว่าใครตำหนิได้ถูกต้อง ก็ให้ดูว่า คนคนนั้นเป็นบัณฑิตหรือไม่ คือ คอยสังเกตุว่า คนๆ นั้นคิดพูดทำแต่ในสิ่งที่ดีหรือไม่ ถ้าเป็นเช่นนั้น ฟังเขาได้เลยครับ คนอื่นๆ ไม่ต้องฟัง

ทีนี้พอเราปรับตัวได้ตามบัณฑิตคนแรกแล้ว เราก็ค่อยๆ ไปฟังคำของบัณฑิตคนที่สอง(ซึ่งดีน้อยกว่าคนแรก)ต่อไป

มีศัตรูเป็นบัณฑิต ดีกว่ามีมิตรที่เป็นคนพาล ครับ