ที่พึ่งแห่งตน (สมเด็จพระญาณสังวรฯ)

ตอบเมื่อ: 17 ม.ค. 2007, 8:16 am

ที่พึ่งแห่งตน

ทำตนของตนนี้แหละ
...ให้เป็น “ที่พึงแก่ตนเอง”
แล้วที่พึ่งภายนอกย่อมมีมาอย่างแน่นอน
ถ้าตนเองไม่สามารถเป็นที่พึ่งของตนได้แล้ว
ย่อมเป็นไปได้ยากที่จะได้ที่พึ่งภายนอกที่ดี

ผู้ใดไม่ฝึกตนให้เป็นคนดี...
ใครอื่นเล่าจะมาสนใจ จะมาให้ความช่วยเหลือ
คนดีมีปัญญานั้น...จะให้ผู้ใดพึ่ง
จักต้องพิจารณาความเหมาะสมก่อนเสมอ
จะไม่ยอมเป็นที่พึ่งของใครโดยไม่พิจารณา

ผู้ที่รักษาตนได้คือผู้ที่มีความดี
ที่กล่าวว่า...รักษาตนได้นั้น
พูดให้ยาวก็คือ มีความดีรักษาตนอยู่นั่นเอง
ไม่ได้หมายความเป็นอย่างอื่น

ไม่มีผู้ใดจะสามารถรักษาตนได้...
...ถ้าไม่มีความดี
ไม่ได้ทำความดีอย่างพอเพียง

ธรรมแลย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม
คือผู้ประพฤติดี...ย่อมมีความดีรักษา
ดังนั้น สิ่งที่ต้องการสำหรับทุกคน คือ
“ความดี”

: ธรรมนิพนธ์
: สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก สาธุ

...ธรรมสวัสดียามเช้าครับ..ทุกท่าน.. ยิ้มเห็นฟัน

ตอบเมื่อ: 17 ม.ค. 2007, 3:17 pm

สาธุจ้า...

รักษาความดีไว้เสมอ...ทำดี ได้ดี...แน่นอน

ธรรมะสวัสดีค่ะ

ยิ้ม