กาแฟเย็นของผม กับ ทุกข์ที่ต้องแลก

ผู้เยี่ยมชม

สำหรับคนที่ติด กาแฟอย่างผม

การขาดกาแฟ(ไม่ได้กิน) เป็นทุกข์อย่างหนึ่งที่พุดออกมาให้เห็นอยู่ทุกวัน

ผู้เยี่ยมชม

เมื่อได้ดื่มมันเข้าไป ....ก็จะได้ความสดชื่น

อาการ สดชื่น คงอยู่ได้ไม่นาน (ประมาณ 2 ชม.) มันตั้งอยู่ และ ดับไป

ผู้เยี่ยมชม

หลังจากนั้น เมื่อหมดตัวกระตุ้นจาก กาเฟอีน....

ความ สดชื่นแบบเดิมหายไป

ความ สดชื่น กลายเป็น ความซึมเซา

และ ความซึมเซา มันจะอยู่ในหัวเรา อย่างน้อย (ประมาณ 4 ชม.) มันตั้งอยู่ และ ดับไป

มันคุ้มกันไหม เนีย ...

ผู้เยี่ยมชม

เมื่อ ได้ความสดชื่น แบบสั่งได้มา ก็จะต้องได้ ความซึมเซา(ในปริมาณเกือบเท่าตัว)มาเป็นของแถมด้วย

เมื่ออยากได้ สุข ก็ต้องยอมรับกับทุกข์ที่เจือมาด้วย แต่ในxxxส่วนที่ต่างกันเกือบเท่าตัว....

ผู้เยี่ยมชม

ผู้เยี่ยมชม

จริงด้วยครับ ถ้าอย่างนั้น เราจะต้องลองย้อนมาหาความสุขภายใน ความสุขแบบนี้อยู่ภายในตัวเราเอง เราไม่ต้องไปแสวงหาจากสิ่งไหนเลย และเมื่อได้มาแล้ว เราก็ไม่ต้องแลกเปลี่ยนเสียอะไรไปแทนด้วยครับ

"นัตถิ สันติ ปะรัง สุขขัง"

สุขอื่นยิ่งกว่า ใจสงบนั้น ไม่มี