กรุณาช่วยช้างกำลังตกเหวนรกด้วยครับ

ตอบเมื่อ: 27 ส.ค. 2008, 8:08 am

ช่วยช้างกำลังตกเหวนรก
สายน้ำเชี่ยวกราดกำลังพัดร่างช้างใหญ่สู่ก้นเหว ธรรมดากำลังของช้างนั้นมากกว่าสัตว์อื่น
แต่ก็ไม่สามารถจะทานแก่แรงของน้ำในลำธารที่ลงสู่เหวได้
ตัวผมเองนั้นก็เช่นกันแม้ในเวลาธรรมดาจะมีกำลังในการดำรงค์ชีวิตได้เป็นปกติ
แต่เมื่อมีวิกฤตทางเศรษฐกิจ ทางสังคมเกิดขึ้นผลกระทบ
ทำให้แรงเศรษฐกิจพัดเอาร่างกิจการของผมดิ่งลงสู่เหวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ผมตั้งใจใช้กำลังอย่างสุดแรงแต่ไม่สามารถต้านแรงดอกเบี้ยเงินกู้ได้
ผมไม่ได้มาขอให้ท่านเอาเงินมาช่วยผมอย่างตรงๆ
แต่อยากให้ผู้ที่มองเห็นหนทางแก้ไขปัญหาแนะนำให้กำลังใจ
ผมเข้าใจในผลของอกุศลวิบากกรรมกำลังให้ผลแม้ผมจะตั้งใจขายสินค้าที่ถูกศีลธรรม
แต่ว่ากรรมมันบังตาทำให้ลูกค้ามองไม่เห็น หรือเห็นแต่ยังไม่เป็นที่ต้องการ
ให้หนทางช่วยเหลือผมได้ที่ tatipong2004@yahoo.com
หรือ 084-8699835 ผม วีระพงษ์ ครับ

ตอบเมื่อ: 27 ส.ค. 2008, 5:34 pm

ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน สาธุ

คำสอนนี้เป็นขององค์สมเด็จพระพุทธเจ้า ก่อนที่จะขอร้องให้คนอื่นช่วย ลองสำรวจดูว่าเราช่วยตนเองมากพอหรือยัง ท่านยอมรับว่าเกิดอกุศลวิบาก เวลานี้ท่านถูกกระแสเศรษฐกิจทำร้ายอยู่ ท่านพอจะเล่าในที่สาธารณนี้ทราบได้ หรือไม่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้น "สาหัส" ขนาดไหน บางทีจะมีท่านผู้รู้แนะนำสิ่งที่เป็นประโยชน์แก่ท่านได้ เข้าใจว่าคงไม่มีใครคิดจะติดต่อท่านโดยส่วนตัวเพราะกลัว "จม" ไปด้วยกัน หากท่านคิดจะชดใช้กรรมเสีย วิกฤติที่สุดที่ท่านพอคาดเดาได้คืออะไร และทำไมท่านจึง "กลัว" วิกฤตินั้น?

ตอบเมื่อ: 27 ส.ค. 2008, 6:31 pm

ปล่อยวางเถอะคับ
มันมาถึงจุดที่เบรกแตกแล้ว ทำไรไม่ได้แล้ว ยับยั้งไม่ได้แล้ว ... ก็ปล่อยมัน

สำรวมใจรับความเปลี่ยนแปลงอย่างสงบดีกว่า

มีปัญหาทางใจก็แวะเวียนมาคุยกันได้นะคับ แถวนี้มีมิตรที่ดีๆ เยอะ

ตอบเมื่อ: 28 ส.ค. 2008, 11:10 am

พ่อ ๆ ๆ.....แม่ให้มาตามไปกินข้าว............

เคยดูโฆษณานี้บ้างไหมครับ....ชาวนากำลังจะเก็บเกี่ยวผลผลิตที่งดงาม....แต่เกิดภัยธรรมชาติ ชาวนาคนนี้รู้สึกสิ้นหวัง....และกำลังจะผูกคอตาย แล้วลูกชายก็เดินมาเรียกด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มด้วยประโยคข้างต้น......

เรามีชีวิตอยู่ได้ก็แค่อาหารเท่านั้นแหละครับ...ยังมีกินอยู่ก็อย่าไปสิ้นหวังครับ ส่วนเรื่องอื่นนั้นมันเป็นธรรมดาครับ อย่างท่าน "คามินธรรม" ว่าครับมันเกินวิสัยที่จะควบคุมก็ปล่อยไปเถอะครับ...ดูอย่างอดีตนายกของไทยก็ได้ครับ เกินวิสัยที่จะควบคุมก็ปล่อยเลยเห็นไหมครับ สูญเสียสิ่งที่ตนยึดมั่นถือมั่นจนเกือบหมดจากการพยายามควบคุมสิ่งที่ควบคุมไม่ได้...แต่เมื่อถึงจุดที่เกินวิสัยจริงๆก็ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าการปล่อยให้มันเป็นไปครับ แล้วก็เอาตัวรอดไปได้ครับจากการยอมปล่อยวางจากสถาณการณ์ที่เกินวิสัยที่จะควบคุม...แล้วก็อดทนต่อการเปลี่ยนแปลงในสถาณการณ์ที่ไม่พึงประสงค์ เพื่อรอเวลาที่จะกลับมา(แต่ไม่รู้จะมีป่าว.... ยิ้มเห็นฟัน

)

ตอบเมื่อ: 28 ส.ค. 2008, 3:28 pm

วิธีเดียวที่จะช่วยได้คือ ธรรมะ

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม

ตอนนี้คุณกำลังเสวยผลของกรรมอยู่คงไม่สามารถที่จะแก้ไขอะไรได้
ในตอนนี้ ควรหมั่นทำบุญ ทำทาน บารมี ทุกอย่าง ทำเยอะ ๆ ค่ะ
เพื่อให้บุญนั้นเจือจางบาปที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคต
หากบุญมากพอ บาปก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรคุณได้มาก

ตอนนี้ต้องอ่านธรรมะ เยอะๆ ค่ะ
พิจารณาว่าเกิดแล้วมันเป็นทุกข์อย่างนี้
ถ้าไม่เกิดก็ไม่เป็นทุกข์ ฉะนั้นชาตินี้จะขอเกิดเป็นชาติสุดท้าย
เมื่อละจากสังขารนี้ไป ขอไปที่เดียวคือพระนิพพาน

ตอบเมื่อ: 28 ส.ค. 2008, 6:39 pm

ลองอ่านงานเขียน ของ คุณกรรณิกา ธรรมเกษร เรื่อง จะมืดกี่ด้านก็ผ่านได้ หรือ เข็มทิศชีวิต ของคุณ ฐิตินาท ณ พัทลุง ดูสิครับ 2 ท่านนี้ก็เจอวิกฤตเหมือนคุณนั่นแหละ แต่ก็ผ่านมาได้ ท้อได้แต่ต้องสู้ต่อนะครับ

ตอบเมื่อ: 05 ต.ค.2008, 6:33 am

สำคัญที่ใจรู้จักคำว่าพอนะครับ จงอดทนนะครับระยะเวลาของวิบากนี้ก็ให้ผลใกล้หมดแล้ว ตอนนี้ลมหายใจไม่หมดนี่ครับ ชีวิตมนุษย์เป็นของแพงนะครับราคาของปัญญามันซื้อไม่ได้ ผลกรรมเก่าตัวจริงนะมันหมดแล้วแต่นี่มันเศษกรรมนะ ทนอีกหน่อยจงอาราธนาสมเด็จฯด้วยใจจริง ขอพรท่านในส่งที่ตนปรารถนา และจงอย่าผิดสัจจะวาจา มั่นคงในพระรัตนไตรย์อย่าสงสัยในคำสอน เพราะ้ถ้าสงสัยมีแต่ขาดทุนครับ เคารพในสัมมาอาชีวะ แม้นแต่แผ่นดินก็บ้วนน้ำลายใส่ไม่ไ้ด้นะครับ