ทำใจเป็นธรรม 7-10 (พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก)

ตอบเมื่อ: 01 ก.ย. 2008, 11:24 pm

7. หลายหลาก...มากมี

คนเราเปรียบเหมือนผลไม้
ผลไม้ชนิดต่าง ๆ ราคาแพง ราคาถูก
รสหวาน รสเปรี้ยว...ต่างมีลักษณะเฉพาะ
บางอย่างเราชอบ แต่เขาไม่ชอบ
บางอย่างเขาชอบ แต่เราไม่ชอบ
สิ่งที่เราชอบ เราไม่ชอบ...
ไม่ใช่สิ่งที่ดี หรือไม่ดี เสมอไป
ลูก...เด็ก...ก็เช่นกัน
แต่ละคนมีลักษณะเฉพาะตัว...
มีความสามารถ มีธรรมชาติหลากหลาย
เหมือนผลไม้ในสวน
ลูกทุเรียน ลูกมะยม ลูกมะม่วง ลูกส้ม
บทบาทสำคัญของพ่อแม่คือ
ให้ความสำคัญ คำชม ให้กำลังใจ
เอาใจเขาใส่ใจเรา พยายามเข้าใจลูกเรา
รวมทั้งลูกคนอื่น
พยายามสนับสนุนเขาในสิ่งที่เขาจะทำได้
อย่าบังคับสิ่งที่เขาทำไม่ได้
การเอาความเห็นของคนเองเป็นใหญ่
เป็นสิ่งที่อันตราย
สิ่งที่ดี ก็ชมให้กำลังใจ
ผิดก็ว่าผิด ให้แก้ไข แต่อย่าตำหนิมากเกินไป
ตำหนิ 1 ชม 9 จึงพอดี เหมาะสม
จงพัฒนาลูกทุเรียน...
ให้รสหวานมันเป็นลูกทุเรียนที่อร่อยที่สุด
ลูกมะยม...ให้เป็นลูกมะยมที่ดีที่สุด
ลูกมะม่วง...ให้เป้ฯลูกมะม่วงที่ดีที่สุด
ลูกส้ม...ให้เป็นลูกส้มที่ดีที่สุด
อย่าพยายามพัฒนาให้ลูกมะยมเป็นลูกทุเรียน
ลูกมะม่วง ลูกส้ม หรือลูกอะไร ๆ เลย

8. เต่าเจ้าปัญญา

กระดองเต่ามี 6 รู คือ ศีรษะ 1 ขา 4 หาง 1
ในเวลาที่ไม่มีอันตราย เต่าจะเดินไปเรื่อย ๆ
แต่เมื่อมีอันตรายเกิดขึ้น
เต่าก็จะรีบหดตัวอยู่ในกระดอง
จนกว่าจะรู้สึกตัวว่าปลอดภัย
จึงค่อย ๆ โผล่หัวออกมาดูว่าปลอดภัยหรือยัง
แล้วจึงโผล่ขาและหางออกมาเดินช้า ๆ เรื่อย ๆ ต่อไป
การปฏิบัติของเรา ก็ควรเอาอย่างเต่า
เพราะเราก็มีทวารทั้ง 6 คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ
เมื่อมีอะไรมากระทบแล้วยินดียินร้าย
ก็ให้รีบหดเข้าไป อยู่กับลมหายใจออก
ลมหายใจเข้า ไม่ต้องคิดไปตามอารมณ์
แต่ให้หายใจเข้าลึก ๆ หายใจออกยาว ๆ สบาย ๆ
จนใจสงบ ใจสบาย แล้วจึงค่อย ๆ คิด อย่างมีสติปัญญา
โดยเอาเต่าเป็นครู เป็นอาจารย์ของเรา

9. ความมั่นใจในตัวเองกับอนิจจัง

การสร้างความมั่นใจในตัวเอง
เป็นสิ่งสำคัญในการดำเนินชีวิตให้สำเร็จ
การทำอะไรก็ตาม เราจะต้องมีความมานะอดทน
ที่จะทำให้สำเร็จลุล่วงไป โดยใช้ หลักอิทธิบาท 4 คือ
ฉันทะพอใจในสิ่งที่ทำ
วิริยะ ปรารภความเพียร
จิตตะจิตใจจดจ่อในสิ่งที่ทำ
วิมังสาใช้ปัญญาทบทวนสิ่งที่ทำในอดีตเพื่อแก้ปัญหา
และหาทางป้องกันไม่ให้เกิดขึ้นอีก
เมื่อทำอะไรสำเร็จได้
ก็จะเกิดความรู้สึกมั่นใจในตัวเอง
แต่ความมั่นใจในตัวเองมากไป
จนไม่ฟังใคร เพราะ ถือตัวถือตน
ก็มักจะกระทบกับคนรอบข้าง
ตรงกันข้ามถ้าใจเป็นธรรม
คือเห็นความไม่เที่ยงในสังขาร
จนไม่ถือตัวถือตนแล้ว
ก็จะอ่อนน้อมถ่อมตน
และพร้อมที่จะรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น
ด้วยใจดี ใจเป็นกลาง และใจเย็น
โดยไม่กลัวเสื่อมลาภ เสื่อมยศ นินทา ทุกข์
แล้วยังสามารถจัดการกับอารมณ์ของตัวเองได้ดี
เมื่อใดเราพอใจในการดีที่สุดแล้ว
แม้จะได้ผลไม่ดี ก็จะไม่เสียใจ
จนหยุดทำความดี
และเมื่อได้ดี ก็ไม่ดีใจจนเกินไป
ผู้มั่นใจในตัวเองสูง แต่ปัญญาเห็นอนิจจังแล้ว
ก็จะเป็นผู้ไม่ถือตัวถือตน

10. หนทางปฏิบัติ

ให้พยายามรักษาความรู้สึกที่ดี
หรือกุศลจิตเอาไว้ตลอดเวลา
ทุกลมหายใจเข้า-ลมหายใจออก
ในทุกอิริยาบถ ยืน เดิน นั่ง นอน ทำความรู้สึกกับลมหายใจ
ทำให้สนิทสนมกลมกลืน
เสมือนหนึ่งเป็นกัลยาณมิตร เป็นเพื่อที่ดี เพื่อนรัก
มีสติสัมปชัญญะ ความรู้สึกตัวทั่วถึง
ลมหายใจออก ลมหายใจเข้า
มีความรู้สึกตัวที่จิต
ถึงแม้ว่ามีอาการหายใจ ไม่หายใจก็ตามล
อย่ายินดี ยินร้าย ไม่ให้ติดอยู่ในอารมณ์ต่าง ๆ
ไม่ว่าสิ่งใด ๆ ก็ล้วนเกิดจากกรรม
ให้น้อมใจเข้ามาสู่ตน
หายใจเข้าลึก ๆ หายใจออกยาว ๆ สบาย ๆ
รักษาใจ เบา ๆ สบาย ๆ
ไม่มีเรา ไม่มีเขา อย่ายึดถือกับความรู้สึกนึกคิด เป็นเรา เป็นเขา
หรือแม้เราดีกว่าเขา
เราเสมอเขา
เราด้อยกว่าเขา
ทำใจเป็นธรรม ใจที่เป็นธรรมจิก่อให้เกิดการแก้ไข
ไม่ว่าจะประสบกับโลกธรรมฝ่ายน่าปรารถนา
หรือไม่พึงปรารถนา ให้น้อมศีล สมาธิ ปัญญา
มารวมไว้ที่ใจของตน
ไม่ใส่จิตคิดออกไปเพิ่มกิเลสทั้งหลาย
เจริญสติปัฏฐาน 4 จนกว่าใจจะเห็นว่า
ไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตน ไม่ใช่เรา ไม่ใช่เขา
อย่าให้มีความยึดมั่นถือมั่นในขันธ์ 5
อย่าให้มีอัตตาตัวตน
อันเป็นความหนัก ความทุกข์ อีกเลย

สพฺเพนาลํ อภินิเวสาย
“สิ่งทั้งหลายทั้งปวงไม่ควรยึดมั่นถือมั่น
ไม่ถือตัว ไม่มีตน เป็นสุญญาตา”

ตอบเมื่อ: 02 ก.ย. 2008, 8:45 am

ดีจัง สาธุ..มาโพสบ่อย ๆ นะจ้ะ
โมทนาด้วยนะ ทั้ง ๓ กระทู้เลย..

สู้ สู้

ตอบเมื่อ: 02 ก.ย. 2008, 4:17 pm

ตอบเมื่อ: 11 ก.ย. 2008, 8:01 pm