ตายทั้งเป็น

ตอบเมื่อ: 31 ส.ค. 2008, 12:42 am

เนื่องจากยังเป็นผู้เขลาเบาปัญญา จึงไม่สามารถหาหลักธรรมอันเป็นโอสถรักษาดวงจิตให้หลุดพ้นได้จากความเศร้าหมองที่ต้องพรากจากมารดาอันเป็นที่รักยิ่งได้ ขอรบกวนท่านผู้รู้กรุณาชี้แนะ
กราบขอบพระคุณ

ตอบเมื่อ: 31 ส.ค. 2008, 8:02 am

ชีวิตของสัตว์เหมือนภาชนะดิน ล้วนมีความสลายเป็นที่สุด

ทั้งคนมีคนจน ล้วนมีแต่ความตายเป็นเบื้องหน้า

ทั้งเด็ก ทั้งผู้ใหญ่ ทั้งเขลา ทั้งฉลาด
ล้วนไปสู่อำนาจแห่งความตาย ล้วนมีความตายเป็นเบื้องหน้า

ผู้เลี้ยงโคย่อมต้อนฝูงโค ไปสู่ที่หากินด้วยพลองฉันใด
ความแก่และความตาย ย่อมต้อนอายุของสัตว์มีชีวิตไปฉันนั้น

ห้วงน้ำที่เต็มฝั่ง พึงพัดต้นไม้ซึ่งเกิดที่ตลิ่งไปฉันใด
สัตว์มีชีวิตทั้งปวง ย่อมถูกความแก่และความตายพัดไปฉันนั้น

กาลย่อมล่วงไป ราตรีย่อมผ่านไป ชั้นแห่งวัยย่อมละลำดับไป ผู้เล็งเห็นภัยในมรณะนั้น พึงทำบุญอันนำสุขมาให้

ขอเป็นกำลังใจให้ครับ

ยิ้ม

ตอบเมื่อ: 31 ส.ค. 2008, 9:25 am

ตอบเมื่อ: 31 ส.ค. 2008, 12:47 pm

โอ้โฮ เดี๋ยวนี้น้อง ฌาณ ไม่ใช่เล่นนะ เจริญในธรรมจ้า
ทีแรกเห็น หขก. (หัวข้อกระทู้) คิดไปถึง คำที่ท่านพุทธทาสกล่าวอยู่เสมอว่า " ตายเสียก่อนตาย " " ตายให้เป็น " ซะอีก ยังไงก็ขอฝากกลอนธรรมะบทนี้ไว้ให้ คุณ บัวสวรรค์ นะคะ หาของท่านพุทธทาสไม่ทัน เอาของท่านจันทร์ ไปแทนแล้วกัน ธรรมะสวัสดีค่ะ

ไม่มีทุกข์ใดใหม่บนโลกใบนี้

โบราณท่าน สมมติ มนุษย์นี้
ยากแล้วมี ใหม่สำเร็จ ถึงเจ็ดหน
อย่าร้องไห้ ฟูมฟาย ทุรายทุรน
เกิดเป็นคน ควรมีหวัง พลังใจ

เมื่อขัดสน จนยาก ลำบากทุกข์
ก็ต้องสุข เสร็จสม อารมณ์ได้
ทุกสิ่งอย่าง เกิดดับ สลับไป
อยู่ภายใต้ กฏเกณฑ์ ของโลกา

จงอดทน ยิ้มรับ กับทุกสิ่ง
ทั้งความจริง ความเท็จ อย่าเข็ดหนา
อะไรเกิด ก็ต้องเกิด เปิดอุรา
เป็นบทเรียน ศึกษา ทุกท่าที

โบราณท่าน สมมติ มนุษย์โลก
มีสุขโศก เกิดดับ สลับสี
ตราบเมื่อถึง วันวาย ตายชีวี
จึงไม่มี สุขโศก วิโยคเอย

บทกลอนโดย : ท่านจันทร์

ตอบเมื่อ: 01 ก.ย. 2008, 2:32 pm

ตายทั้งเป็น

ตอบเมื่อ: 01 ก.ย. 2008, 2:44 pm

ผมเคยสูญเสียมาก่อน ก็อยากจะเอาธรรมมาฝาก ให้พิจารณา

ข้อแรก มีใครบ้างที่ไม่ตาย ไม่เว้นแม้แต่ตัวเรา แม้พระพุทธองค์ แม้พระสารีบุตร ก็ต้องตาย หามีใครพ้นได้ไม่

ข้อ2 ในเมื่อ หลีกเลี่ยงไม่พ้น แล้วเราจะต้องกังวลทำไม ในเมื่อ เรื่องที่จะไม่เจอกันอีก เป็นไปไม่ได้ อย่างไรเสียจะต้องเจอกันอีก ไม่ช้าก็เร็ว
เปรียบเหมือนคน เดินตามกันไป เขานำไปก่อน อย่างไรเสียเราต้องเดินไปถึงเหมือนกัน ก็ต้องเจอกัน

ข้อ 3 จิตดวงนี้ไม่เคยสูญ เพียงแค่เปลี่ยน สถานที่ กาลเวลา คนสมัยก่อน เวลาจากกันไป ก็กังวลว่าเมื่อไรจะได้เจอกันอีก สุดท้ายก็ต้องมาเจอกัน
หากว่า เราเข้าใจในกระบวนการจาก เราก็เข้าใจว่า เดี๋ยวก็ต้องกลับมาหากันอีก

ข้อ 4 มีคนตายจากโลกนี้ไปมากมายเท่าใด เป็นอนันต มากมายนับไม่ได้ ก็ต้องมีภพที่ แม่ของเราไปอยู่ ตามคนเหล่านั้นไป แน่นอน

ข้อ 5 ถ้าเราห่วงแม่เรา เราก็ทำบุญ ถวายสังฆทาน แล้วระลึกถึงบุญคุณท่าน แล้วตั้งใจทำความดี อุทิศให้ท่านเสมอๆ ก็จะเป็นการดีอย่างยิ่ง

ข้อ 6 เรื่องอดีต ความคิดถึง เราก็อย่าไปนึกถึงบ่อย เรียนรู้ชีวิตว่า นี่เป็นเรื่องธรรมชาติ ที่ทุกคนต้องเจอนะ ไม่ใช่เราคนเดียว ที่เจอ

ข้อ 7 พยายาม ทำใจให้ปกติ ให้เร็วที่สุด ด้วยการฝืนต่ออารมณ์ ที่โหยหา คิดถึง อาลัยอาวรณ์ ต้องระงับให้มากที่สุด จะได้มีกำลังทำความดี ให้กับ คนรอบข้างที่เหลืออยู่

ขอเป็นกำลังใจให้ เมื่อคิดถึงแม่เมื่อไร ก็เข้าเน็ต search google ด้วยคำว่า larndhammajak.net แล้วมาที่ห้องนี้ ก็จะประหนึ่งเหมือนมาหาธรรมเพื่อแม่

ตอบเมื่อ: 01 ก.ย. 2008, 9:45 pm

ตอบเมื่อ: 09 ก.ย. 2008, 9:37 pm

อันความตายชายนารีหนีไม่พ้น จะมีจนก็ต้องตายวายเป็นผี
จะตายก่อนตายหลังก็ต้องตายอยู่ดี ไม่วันนี้ก็วันหน้าจริงหนาเรา
เกิดมาทั้งทีต้องทำดีให้ จะตายทั้งทีต้องฝากดีเอาไว้ นะ ฮิฮิฮิ

ตอบเมื่อ: 13 ก.ย. 2008, 4:13 pm

หนูเองยังไม่เคยพบกับการสูญเสียแบบนี้ แต่ตอนนี้คุณพ่อ ก็ไม่สบายมาก จากการปฏิบัติธรรมสอนให้รู้เรื่องความไม่เที่ยงของทุกสิ่ง ขอให้เข้มแข็งน่ะค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ