Home
•
กระดานสนทนา
•
สมาธิ
•
สติปัฏฐาน
•
กฎแห่งกรรม
•
นิทาน
•
หนังสือ
•
บทความ
•
กวีธรรม
•
ข่าวกิจกรรม
•
แจ้งปัญหา
คู่มือการใช้
ค้นหา
สมัครสมาชิก
รายชื่อสมาชิก
กลุ่มผู้ใช้
ข้อมูลส่วนตัว
เช็คข้อความส่วนตัว
เข้าสู่ระบบ(Log in)
ได้ทำการย้ายไปเว็บบอร์ดแห่งใหม่แล้ว คลิกที่นี่
www.dhammajak.net/forums
15 ตุลาคม 2551
สงบไว้เมื่อภัยมา (ธรรมสภา)
อ่านหัวข้อถัดไป
อ่านหัวข้อก่อนหน้า
:: ลานธรรมจักร ::
»
นิทาน-การ์ตูน
ผู้ตั้ง
ข้อความ
เด็กบ้านยางสีสุราช
บัวบาน
เข้าร่วม: 05 มิ.ย. 2004
ตอบ: 305
ตอบเมื่อ: 14 ต.ค.2004, 8:43 am
สงบไว้เมื่อภัยมา
นิทานธรรม ฉบับพิเศษ
จัดพิมพ์โดย ธรรมสภา
ตรงบริเวณชายแดนมีอาณาเขตติดต่อกับป่าหิมพานต์ มีหมู่บ้านอยู่หมู่หนึ่ง ซึ่งมีคนอยู่ไม่แน่นอน บางคราวก็มีคนอยู่มาก บางคราวก็มีคนอยู่น้อย ในขณะเดียวกันในป่าหิมพานต์ก็มีฝูงลิง อาศัยอยู่ถึง ๘๐,๐๐๐ ตัว ครั้งนั้น พระพุทธเจ้าของเราเกิดเป็นพญาลิง มีลิงหลานชายชื่อ เสนกะ ลิงลุงกับลิงหลานทั้ง ๒ นี้ช่วยกันดูแลฝูงลิงที่อยู่ด้วยกัน
ที่ตรงนั้นมีต้นมะพลับใหญ่อยู่ต้นหนึ่ง ออกผลดกมากเกือบตลอดปี เวลาที่หมู่บ้านนั้นเป็นหมู่บ้านร้างไม่มีคนอยู่ ฝูงลิงจะพากันมาเก็บผลมะพลับกิน แต่ถ้าคราวใดที่มีคนกลับมาอยู่อีก แม้ต้นมะพลับจะมีผลดกฝูงลิงก็ไม่กล้ามาเก็บกินเพราะกลัวว่าจะถูกจับทำร้าย
อยู่มาคราวหนึ่ง ต้นมะพลับมีผลดกอีก แต่คราวนี้หมู่บ้านมีคนกลับมาอยู่กันมากและดูจะอยู่ถาวรกว่าคราวอื่นๆ
พวกเราต้องช่วยกันล้อมรั้วหมู่บ้านและติดประตูให้แน่นหนาแข็งแรง
หัวหน้าหมู่บ้านบอกลูกบ้าน
ทำไมละนาย ลูกบ้านถาม
พวกเราจะอยู่กันถาวรเลยเพราะที่นี่ก็พอทำมาหากินได้ อีกอย่างหนึ่งที่ต้องล้อมรั้วก็เพราะว่าหมู่บ้านเราอยู่ติดกับป่าหิมพานต์ซึ่งมีสัตว์ร้ายชุกชุม หากไม่ระวังให้ดีบางทีสัตว์เหล่านั้นอาจเข้ามาทำร้ายเราก็ได้
พวกลูกบ้านเห็นชอบด้วยตามที่หัวหน้าหมู่บ้านเสนอ จึงได้ช่วยกันล้อมรั้วและติดประตูหมู่บ้านอย่างแน่นหนาแข็งแรง ฝ่ายฝูงลิงก็รู้ดีว่าเมื่อถึงฤดูกาลนี้ต้นมะพลับก็ออกผลแล้ว หากเป็นเมื่อก่อนก็จะพากันมาเพราะสามารถมองเห็นต้นมะพลับได้แต่ไกล แต่คราวนี้ไม่มั่นใจเพราะมีรั้วล้อมหมู่บ้าน จึงบังไม่ให้เห็นต้นมะพลับ
เมื่อก่อนมา ถึงฤดูนี้ต้นมะพลับจะออกผลดก พวกเราไปเก็บกินอย่างสบาย แต่คราวนี้ไม่มั่นใจว่าจะมีผลหรือไม่
ลิงตัวหนึ่งพูดกับเพื่อนๆ
ก็ส่งพวกเราไปดูซี่ ลิงตัวแรกให้ความเห็นพร้อมกับหันไปบอกลิงตัวหนึ่งซึ่งนั่งจับเจ่าอยู่ใกล้ๆ เฮ้ย..... ไอ้จ๋อ เอ็งไปดูซีวะ
ลิงตัวดังกล่าวไปด้อมๆ มองๆ ตามรั้วล้อมหมู่บ้าน จนเห็นแน่ชัดว่าต้นไม้ออกผลแล้วจึงรีบกลับมาบอกฝูงลิงด้วยความยินดี เพื่อนลิงทั้งหลาย ต้นมะพลับออกผลแล้ว แหมดกเหมือนเมื่อก่อน หรือบางทีจะดกกว่าด้วยซ้ำ ข้าเห็นบางกิ่งผลเป็นพวงย้อยลงมาเลย
ฝูงลิงได้ฟังดังนั้นแล้วตื่นเต้น บางตัวถึงกับแลบลิ้นเลียปากเพราะนึกถึงผลมะพลับที่อร่อยซึ่งตนเก็บกินมาเมื่อคราวก่อน คราวนี้ข้าจะกินให้หนำใจเลยโว้ย ฝูงลิงต่างกระโดดโลดเต้นอย่างอารมณ์ดีแล้วพากันไปหาพญาลิงเพื่อแจ้งข่าวให้ทราบ
ที่หมู่บ้านมีคนมาอยู่กันแล้วหรือยัง พญาลิงถาม
มีแล้ว ฝูงลิงตอบ
รู้ได้ยังไง
ไอ้จ๋อตัวแสบไปสืบลาดเลามาแล้วจ้านาย ฝูงลิงชี้มือไปที่ไอ้จ๋อซึ่งยืนยิ้มเผล่อยู่อย่างสง่าผ่าเผย
ถ้าอย่างนั้นก็อย่าไปเลย พญาลิงห้ามปราม
ทำไมล่ะ ฝูงลิงสงสัย
พวกมนุษย์มีเล่ห์เหลี่ยมมาก บางทีอาจทำอันตรายพวกเราได้
พญาลิงให้เหตุผล
แต่พวกเรามีแผนนะนาย ลิงตัวที่สั่งไอ้จ๋อให้ไปดูลาดเลาชี้แจง
แผนอะไร
พวกเรากะว่าจะไปตอนเที่ยงคืน เพราะเวลานั้นพวกมนุษย์หลับหมดแล้ว และเชื่อว่าไปเวลานี้พวกเราจะปลอดภัย
ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจ
เมื่อได้รับอนุญาตจากพญาลิงแล้ว ฝูงลิงก็ดีใจรีบพากันลงมาจากป่าหิมพานต์ แล้วซุ่มรอเวลาอยู่ใกล้ๆ หมู่บ้านนั้น
ครั้นถึงเวลาเที่ยงคืน เมื่อมนุษย์หลับกันหมดแล้ว ฝูงลิงก็แอบเข้าไปกลางหมู่บ้านแล้วปีนขึ้นต้นมะพลับกินเพลินอยู่นั้น ก็มีชายคนหนึ่งเกิดปวดท้องจึงออกจากบ้านไปถ่ายอุจจาระข้างป่า เขารู้สึกแปลกใจที่เห็นกิ่งต้นมะพลับไหวยวบยาบ จึงขยี้ตาแล้วยืนจ้องมองอยู่นาน จนในที่สุดก็เห็นชัดว่ามีฝูงลิงจำนวนมากยั้วเยี้ยอยู่บนต้นมะพลับ
ลิงป่าโว๊ย ลิงป่า พากันมาบุกกินลูกมะพลับ เขาร้องตะโกนเสียงดังลั่นจนทำให้คนในหมู่บ้านตื่นกันหมด
พวกเรามาช่วยกันจับลิงป่าโว๊ย
เสียงบอกต่อดังไปทั่วหมู่บ้าน
ไม่นานนัก พวกชาวบ้านก็พากันล้อมต้นมะพลับไว้ บางคนถือธนู บ้างก็ถือท่อนไม้ บางคนไม่รู้จะถืออะไรก็กำก้อนดินไว้แน่น
พวกเราล้อมกันไว้ให้ถึงสว่างนะจะได้จับได้ง่ายๆ หัวหน้าหมู่บ้านออกคำสั่ง
ฝูงลิงเห็นพวกชาวบ้านถืออาวุธมาล้อมต้นไม้ไว้ก็กลัวตาย ต่างนั่งตัวเกร็งอยู่บนต้นมะพลับ ขณะนั้นก็มีลิงจำนวนหนึ่งลอดหลบหนีออกจากรั้วไปได้ ลิงพวกนั้นรีบกลับไปหาพญาลิง แล้วแจ้งเรื่องราวทั้งหมดให้ทราบ
อย่าตกใจไปเลย
พญาลิงปลอบ
พวกมนุษย์มีกิจธุระที่ต้องทำมาก ตอนนี้ยังเป็นเวลาเที่ยงคืนอยู่ ขอให้พวกเจ้าเก็บผลไม้กินให้ตามสบาย เพราะตอนใกล้สางพวกมนุษย์ก็จะต้องไปทำงานอื่นกัน ถึงเวลานั้นพวกเจ้าก็จะปลอดภัย ข้อสำคัญอย่าตีโพยตีพาย
พญาลิงปลอบบริวารให้สบายใจ แต่ก็มีฝูงลิงจำนวนหนึ่งที่ยังตกใจไม่หาย แม้จะได้รับการปลอบโยนอย่างไรก็ควบคุมใจไว้ไม่ได้และหัวใจวายตายไปในที่สุด พญาลิงสั่งให้แยกลิงที่ตายไว้ต่างหาก แล้วสั่งให้นับดูลิงทั้งที่ตายและไม่ตาย
เห็นเจ้าเสนกะไหม
พญาลิงถามบริวาร
ไม่เห็น นาย ลิงตัวหนึ่งตอบ
ถ้าเสนกะยังไม่ตาย หากเขายังอยู่ที่หมู่บ้าน พวกเจ้าก็ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เจ้าเสนกะนั่นแหละจะช่วยเราให้ปลอดภัย
พญาลิงให้ความหวัง
กล่าวถึงลิงเสนกะ เวลาที่ฝูงลิงพากันปีนรั้วเข้าไปกินผลมะพลับนั้น เขานอนหลับอยู่บนแผ่นหิน พอตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นมีฝูงลิงอยู่จึงเดินตามมาภายหลัง แต่ครั้นมาเห็นพวกชาวบ้านยืนล้อมต้นมะพลับอยู่ถืออาวุธน่ากลัว จึงรู้ทันทีว่ามีอันตรายเกิดขึ้นแก่ฝูงลิงแล้ว
เราจะต้องช่วยเหลือ เขาคิดพลางคิดหาวิธีช่วยเหลือ
ขณะนั้นก็เห็นแสงไฟที่เรือนหลังหนึ่งจึงเดินไปตามแสงไฟนั้น ที่เรือนหลังนั้น เขาเห็นหญิงแก่คนหนึ่งกำลังกรอด้ายอยู่ จึงเห็นทางพอช่วยเหลือ
เขาทำทีเป็นเหมือนเด็กชาวบ้านกำลังจะไปนา เข้าไปหาหญิงแก่แล้วคว้าฟืนดุ้นหนึ่งมาถือ เดินไปยืนอยู่ที่เหนือลมใกล้บ้านหลังหนึ่ง ทันใดนั้นเองก็มีลมพัดเอาเปลวไฟไปตกที่บ้านหลังนั้น ทำให้เกิดไฟลุกไหม้อย่างรวดเร็ว
พวกชาวบ้านที่ยืนล้อมต้นมะพลับอยู่เห็นไฟไหม้บ้านหลังนั้นลุกโชติช่วง ก็ตกใจรีบผละจากต้นมะพลับไปช่วยกันดับไฟ
ฝ่ายฝูงลิงบนต้นมะพลับเห็นไฟลุกไหม้เช่นนั้นก็รู้ได้ทันทีว่า ต้องเป็นแผนช่วยเหลือพวกตนของลิงเสนกะ
จึงรีบคว้าผลมะพลับกันตัวละผลแล้วหนีลงจากต้นไม้ ปีนรั้วกลับไปป่าหิมพานต์ ฝูงลิงกลับมาได้อย่างปลอดภัยจึงได้ตอบแทนลิงเสนกะด้วยการมอบผลมะพลับที่ถือมาให้
นิทานธรรมเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความสุขุมเยือกเย็นเวลาที่มีภัยเกิดขึ้นย่อมทำให้มองเห็นทางแก้ปัญหาและสามารถเอาตัวรอดได้ เหมือนฝูงลิงถูกล้อมและเอาตัวรอดมาได้ฉะนั้น
..................... เอวัง .....................
_________________
สายลมเริ่มเปลี่ยนทิศแล้ว
ลมหนาวกำลังมาเยือนแล้ว
จันทร์ ๒๒ กันยายน ๒๕๕๑
amai
บัวบาน
เข้าร่วม: 24 พ.ค. 2004
ตอบ: 435
ตอบเมื่อ: 14 ต.ค.2004, 5:30 pm
เด็กน้อย
ผู้เยี่ยมชม
ตอบเมื่อ: 06 ส.ค. 2006, 11:55 pm
suvitjak
บัวบาน
เข้าร่วม: 26 พ.ค. 2008
ตอบ: 457
ที่อยู่ (จังหวัด): khonkaen
ตอบเมื่อ: 12 มิ.ย.2008, 4:40 pm
ขอบคุณครับ
_________________
ซื่อกินไม่หมดคดกินไม่นาน
บัวหิมะ
บัวเงิน
เข้าร่วม: 26 มิ.ย. 2008
ตอบ: 1273
ตอบเมื่อ: 27 ส.ค. 2008, 9:19 pm
ขอบคุณจ้า
_________________
ชีวิตที่เหลือเพื่อธรรมะ
แสดงเฉพาะข้อความที่ตอบในระยะเวลา:
แสดงทั้งหมด
1 วัน
7 วัน
2 สัปดาห์
1 เดือน
3 เดือน
6 เดือน
1 ปี
เรียงจากเก่า-ใหม่
เรียงจากใหม่-เก่า
:: ลานธรรมจักร ::
»
นิทาน-การ์ตูน
ไปที่:
เลือกกลุ่ม บอร์ด
กลุ่มสนทนา
----------------
สนทนาธรรมทั่วไป
แนะนำตัว
กฎแห่งกรรม
สมาธิ
ฝึกสติ
การสวดมนต์
การรักษาศีล-การบวช
ความรัก-ผูกพัน-พลัดพลาก
กลุ่มข่าวสาร-ติดต่อ
----------------
ข่าวประชาสัมพันธ์
ธรรมทาน
รูปภาพ-ประมวลภาพกิจกรรมต่างๆ
สำหรับนักเรียน นักศึกษา ขอความรู้ทำรายงาน
แจ้งปัญหา
รูปภาพในบอร์ด
กลุ่มสาระธรรม
----------------
หนังสือธรรมะ
บทความธรรมะ
นิทาน-การ์ตูน
กวีธรรม
นานาสาระ
ต้นไม้ในพุทธประวัติ
วิทยุธรรมะ
ศาสนสถานและศาสนพิธี
----------------
สถานที่ปฏิบัติธรรม
วัดและศาสนสถาน
พิธีกรรมทางศาสนา
พุทธศาสนบุคคล
----------------
พระพุทธเจ้า
ประวัติพระอสีติมหาสาวก
ประวัติเอตทัคคะ (ภิกษุณี, อุบาสก, อุบาสิกา)
สมเด็จพระสังฆราชไทย
ประวัติและปฏิปทาของครูบาอาจารย์
ในหลวงกับพระสุปฏิปันโน
อ่านหัวข้อถัดไป
อ่านหัวข้อก่อนหน้า
คุณ
ไม่สามารถ
สร้างหัวข้อใหม่
คุณ
ไม่สามารถ
พิมพ์ตอบ
คุณ
ไม่สามารถ
แก้ไขข้อความของคุณ
คุณ
ไม่สามารถ
ลบข้อความของคุณ
คุณ
ไม่สามารถ
ลงคะแนน
คุณ
สามารถ
แนบไฟล์ในกระดานข่าวนี้
คุณ
สามารถ
ดาวน์โหลดไฟล์ในกระดานข่าวนี้
เลือกบอร์ด •
กระดานสนทนา
•
สมาธิ
•
สติปัฏฐาน
•
กฎแห่งกรรม
•
นิทานธรรมะ
•
หนังสือธรรมะ
•
บทความ
•
กวีธรรม
•
สถานที่ปฏิบัติธรรม
•
ข่าวกิจกรรม
นานาสาระ
•
วิทยุธรรมะ
•
เสียงธรรม
•
เสียงสวดมนต์
•
ประวัติพระพุทธเจ้า
•
ประวัติมหาสาวก
•
ประวัติเอตทัคคะ
•
ประวัติพระสงฆ์
•
ธรรมทาน
•
แจ้งปัญหา
จัดทำโดย กลุ่มเผยแผ่หลักคำสอนทางพระพุทธศาสนา ธรรมจักรดอทเน็ต
เพื่อส่งเสริมคุณธรรม และจริยธรรมในสังคม
เมื่อวันที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2546
ติดต่อ
webmaster@dhammajak.net
Powered by
phpBB
© 2001, 2002 phpBB Group :: ปรับเวลา GMT + 7 ชั่วโมง
www.Stats.in.th