หนูต้องทำตัวยังไง

ตอบเมื่อ: 27 ส.ค. 2008, 11:28 am

ตอนนี้หนูเศร้ามากไม่เป็นอันทำอะไร พอรู้ว่าแม่ป่วยหนูก็ร้องไห้ทุกวัน หนูกลัวว่าจะเสียแม่ไป หนูรักแม่มากที่สุด ใครก็ได้ช่วยตอบหนูว่าหนุต้องปฏิบัติตัวยังไง หนูไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้ ครอบครัวเรามีความสุขมาตลอด ก็ไม่ได้คิดเรื่องแบบนี้เลย หนูไม่รู้จะทำตัวยังไงดี ทั้งที่ก็รู้นะว่าแม่ยังไม่ได้เป็นอะไรมาก แต่หนูก็คืดถึงวันข้างหน้าแล้ว หนูกลัวมากๆตอนนี้ แต่แม่หนูเข้มแข็งมากแต่หนูสิอ่อนแอใจมากๆ ช่วยตอบหนูหน่อยนะคะหาทางออกทางใจให้หนูหน่อย ร้องไห้

ตอบเมื่อ: 27 ส.ค. 2008, 11:47 am

เอาใจช่วยนะคับ สู้ๆ

ตอบเมื่อ: 27 ส.ค. 2008, 5:22 pm

ขอเป็นกำลังใจให้ครับ อย่าเพิ่งกังวลถึงสิ่งที่ยังมาไม่ถึงเลยครับ ส่วนมากมันไม่เกิดอย่างที่เรากลัวหรอกครับ วันนี้ทำดีที่สุดไว้ คือดูแลปรนนิบัติคุณแม่ นี่เป็นสิ่งที่เราทำได้ ส่วนเรื่องที่เราทำไม่ได้ก็ให้ปล่อยวาง หากแม่รู้ว่าเราทุกข์ท่านคงจะทุกข์เพิ่มขึ้นซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่ดีเลยสำหรับแม่เวลาที่ท่านกำลังป่วย

ขอให้ พยายามรักษาศีล หมั่นสวดมนต์ ทำทานไว้เสมอ กุศลจะเป็นที่พึ่งของเราได้ครับ

ตอบเมื่อ: 27 ส.ค. 2008, 7:51 pm

ยังมีเด็กกำพร้าที่ขาดทั้งพ่อไร้แม่เลี้ยงดู ช่วยเหลือตนเองไม่ได้ อาศัยอยู่กับปู่ตาย่ายายซึ่งมีฐานะยากจน อย่าว่าแต่การศึกษาจนจบปริญญาเลย อาหารอิ่มท้องแต่ละมื้อๆ ก็ได้โดยยาก บุคคลหรือเด็กเหล่านี้ยังมีอีกมากนักในประเทศนี้ เศร้า

เมื่อจะว่าไปแล้วคุณทิพย์ธัญญา ปัจจุบันมีชีวิตการเป็นอยู่สะดวกสบายกว่าเด็กเหล่านั้นหลายเท่านัก
เรียนก็ใกล้จบแล้วด้วย พ่อก็ยังมีชีวิตอยู่ด้วย นึกถึงความจริงข้อนี้ ก็น่าจะทำให้สบายใจขึ้น

การพลัดพรากเป็นสัจธรรมของชีวิตครับ คุณลองถามเพื่อนๆก็ได้ว่า ใครไม่เคยสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักบ้าง มีแต่เคยสูญเสียอย่างใดก็อย่างหนึ่งทั้งนั้น ต่างเคยร้องไห้เพราะการพลัดพรากทั้งสิ้น

หน้าที่ของคุณทิพย์ธัญญาตอนนี้ก็ คือ ทำวันนี้เดี๋ยวนี้ให้ดีที่สุดเท่าที่สามารถ เพราะวันนี้จะเป็นผลของพรุ่งนี้และวันต่อๆไป สู้ สู้

สมมุติวันรับปริญญาไม่มีแม่อยู่เคียงข้างเรา ก็ยังมีพ่อมีพี่หรือมีน้องลุงป้าน้าอาพลอยยินดีกับเรา ซึ่งเค้าเหล่านั้นก็เป็นตัวแทนแม่เรา และเราก็ได้ชื่อว่าทำให้วงศ์ตระกูลสมหวังและยิ้มได้ แม่ซึ่งอยู่บนสวรรค์ก็จะยิ้มไปกับเรา

ตอบเมื่อ: 27 ส.ค. 2008, 8:28 pm

หนู"ทิพย์ธัญญา" ครับ

ลุงเองก็เคยเสียพ่อเสียเม่ พี่น้องของลุงทุกคนก็เสียใจ เพราะไม่เคยคิดว่า
จะถึงวันนั้น แต่คนในโลกทุกคนก็ต้องเสียพ่อเสียแม่ทั้งนั้น นี่เป็นความจริง

การเศร้ามากของหนูเป็นภาวะปกติ แต่ลุงจะบอกความลับของฟ้าให้ ไม่มี
ใครเคยตายจริงสักคน เขาไปใช้วิบากกรรมในนรกสวรรค์แล้วก็กลับมาเกิดอีก
บางทีอีก 50 ปีหนูตาย เวลาที่แม่ของหนูอยู่ในปรโลก อาจจะผ่านไปแค่ไม่ก็วัน
แล้วเขาก็จะมารับหนูเอง

ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา มันเป็นอย่างนี้ พวกเราเกิดมาเพื่อรับรู้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่าง
มันเป็นของไม่เที่ยง (อนิจจัง) แม้แต่ความทุกข์ของหนูก็ไม่เที่ยง ทุกข์วันนี้
พร่งนี้ก็หายทุกข์

ตั้งแต่อดีตกาลมาจนถึงปัจจุบัน ยังไม่เคยมีครอบครัวไหนมีความสุขตลอด
แม้แต่รายเดียว

ตอบเมื่อ: 27 ส.ค. 2008, 9:25 pm

หนูต้องเข้มแข็งนะครับ

ไม่ว่าจะทุกข์กังวลใจเพียงใด
ให้เอาใจของหนูฝากไว้ที่ พระพุทธเจ้า นะครับ

"พุทโธ" คำเดียวกระเทือนถึงพระพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ ครับ

ที่ทุกข์เพราะเราคิดครับ เพราะความคิดของเรา
ต้องบังคับไม่ให้คิดเรื่องนี้ครับ
บังคับด้วยการคิดถึงแต่ "พุทโธ" อย่างเดียว

เมื่อระลึกรู้ว่าเรากำลังคิดถึงเรื่องที่ทำให้เราทุกข์ใจ ได้เมื่อไร
ให้คิดถึง "พุทโธ" แทนครับ

วันแรก ๆ อาจยากซักหน่อย
ฝืนทำไปเรื่อย ๆ
ความคิดในเรื่องที่ทุกข์ใจจะค่อย ๆ อ่อนลงครับ

ขอเป็นกำลังใจให้ครับ

ตอบเมื่อ: 28 ส.ค. 2008, 11:24 am

สู้ๆคับน้อง สู้ สู้

ตอบเมื่อ: 28 ส.ค. 2008, 12:11 pm

สู้ครับ

ตอบเมื่อ: 28 ส.ค. 2008, 1:11 pm

ขอเป็นกำลังใจให้ต่อสู้ ให้นึกถึงความเป็นจริงที่พระพุทธเจ้าท่านได้สั่งสอนไว้ว่า มีเกิดแก่เจ็บตายเป็นของธรรมดา

มีของคู่กันอยู่มากมายเช่น มีเกิด ต้องมีตาย มีได้ก็ต้องมีเสีย มีดีก็ต้องมีชั่ว มีเห็นก็ต้องมีไม่เห็น มีเป็นก้ต้องมีไม่เป็น มีบาปก็ต้องมีบุญ
มีคุณก็ต้องมีโทษ มีโกรธก็ต้องมีใจดี มีสุขก็ต้องมีทุกข์ ตั้งความหวังไว้มากถ้าไม่ได้ก็ผิดหวังมากและทุกข์มาก ต้องความหวังไว้น้อยถ้าผิหวังก็ทุกข์น้อย ถ้าทำใจให้เป็นกลางไว้ก็สบายเมื่อมีเหตุเกิดขึ้นก็ทำใจได้

หมั่นทำบุญไว้ตั้งแต่ยังมีชีวิตอยู่ ดีกว่าตายแล้วให้เขาทำบุญอุทิศหา
รักษาศีลตั้งแต่ยังมีชีวติอยู่ ดีกว่าตายแล้วให้เขาเคราะโลงลุกขึ้นมารักษาศีล เรื่องนี้เห็นบ่อยมากเลย คนโบราญทำให้คนคิดได้ แต่เดี่ยวนี้ทำเป็นประเพณีไปเสียแล้วต้องการคำอธิบายก็ www.supasok.com
เข้าวัดตั้งแต่ยังมีชีวิตอยู่ ดีกว่าตายแล้วให้เขาหามเข้าแล้วเผาเลยฯ
จากพระครูอมรศีลวืสุทธิ์
ท่านใดมีปัญหาถามส่ง อีแมว ที tanaphom,supashok99@gmail.com
จะตอบให้ตามความรู้ที่มีเพื่อจะได้ใช้ความรู้ที่เรียนมาและปฏิบัติมา 25 ปี

ตอบเมื่อ: 28 ส.ค. 2008, 2:04 pm

ผมชอบคำสอน ของท่านใบไม้ หรือ พลศักดิ์ วังวิวัฒน์ครับ

อ้างอิงจาก:

ลุงเองก็เคยเสียพ่อเสียเม่ พี่น้องของลุงทุกคนก็เสียใจ เพราะไม่เคยคิดว่า
จะถึงวันนั้น แต่คนในโลกทุกคนก็ต้องเสียพ่อเสียแม่ทั้งนั้น นี่เป็นความจริง

การเศร้ามากของหนูเป็นภาวะปกติ แต่ลุงจะบอกความลับของฟ้าให้ ไม่มี
ใครเคยตายจริงสักคน เขาไปใช้วิบากกรรมในนรกสวรรค์แล้วก็กลับมาเกิดอีก
บางทีอีก 50 ปีหนูตาย เวลาที่แม่ของหนูอยู่ในปรโลก อาจจะผ่านไปแค่ไม่ก็วัน
แล้วเขาก็จะมารับหนูเอง

ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา มันเป็นอย่างนี้ พวกเราเกิดมาเพื่อรับรู้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่าง
มันเป็นของไม่เที่ยง (อนิจจัง) แม้แต่ความทุกข์ของหนูก็ไม่เที่ยง ทุกข์วันนี้
พร่งนี้ก็หายทุกข์

ตั้งแต่อดีตกาลมาจนถึงปัจจุบัน ยังไม่เคยมีครอบครัวไหนมีความสุขตลอด
แม้แต่รายเดียว